Gwendolyn Rutten (open vld) logt: woensdag 03-06-2009

Elke avond voor het slapengaan probeer ik wat te lezen. Ook als het campagne is. Zeker als het campagne is! Na een dag vol peptalk, onliners en gemeenplaatsen, doet het deugd me te laven aan volzinnen en voldragen redeneringen.

Vandaag ligt er op mijn nachttafel een boekje met als titel 'Onze ijsberg smelt'. Het gaat over verandering en hoe je er mee omgaat.

De personages in het boek zijn pinguins die wonen op een ijsberg. Op een dag merkt één pinguin dat hun berg aan het smelten is. Hij is de enige die het dreigende gevaar onder ogen ziet. Hij is geen leider en heeft geen aantoonbare ervaring als geloofwaardige ijsbergvoorspeller. Maar toch zoekt hij manieren om de anderen te overtuigen. De grootste tegenstander is NeeNee, die met elke zin die hij uitspreekt, bozer wordt en harder gaat praten. NeeNee gelooft er niks van. Hij is negatief en werkt alleen tegen. Het boek vertelt over de zoektocht naar een oplossing voor een probleem dat het bestaan van de pinguins bedreigt. Als ze niks doen, volgt een katastrofe. De ideeën vliegen in het rond. Het ene nog zotter dan het andere. Door met een open geest te denken, vinden de pinguïns een oplossing. In plaats van honkvast op hun eigen berg te blijven, gaan ze rondtrekken. Ze moeten afstand nemen van zekerheden. NeeNee en de conservatieven hebben het daar moeilijk mee en draaien de mensen een rad voor de ogen.

Het verhaal is een fabel en het loopt goed af. Met vallen en opstaan geraken alle pinguins ervan overtuigd dat (af)wachten geen optie is. Dat in je schelp kruipen en de ogen sluiten voor problemen het smelten niet zal tegenhouden. Dat er actie moet volgen om uit de miserie te geraken. Maar ook dat oplossingen realistisch moeten zijn. De pinguins met een open geest zorgen voor een weg uit hun crisis.

Elke gelijkenis met bestaande feiten of personen berust op volkomen toeval. Nog 4 dagen. Tijd om iedereen te laten weten dat onze ijsberg smelt.