Ha! van Humo: de shortlist!
De belangrijkste tv-prijs van Vlaanderen? De Ha! van Humo natuurlijk, waarmee de redactie van dit topblad elk jaar de beste televisie van de afgelopen twaalf maanden bekroont.
'Een wereldprogramma!' 'Vermakelijk en emancipatoir!' 'Het enige waar ik aan gehecht ben!'
De dag (Play More / VIER)
undefined
‘De verwachtingen rond de eerste fictiereeks van Jonas Geirnaert waren al torenhoog nog voor er een eerste scène was gedraaid, maar verdraaid: hij en zijn (schrijf)partner Julie Mahieu hebben ze toch kunnen inlossen. Hun serie over een uit de hand gelopen bankoverval is ongemeen spannend en tot op het eind verrassend.’
Down the Road (één)
undefined
‘‘Down the Road’ is een sympathiek, vermakelijk en emancipatoir programma. ‘Ik zou niet met ze willen ruilen,’ schreef ik in de marge, ‘maar toch zijn ze mijn gelijken.’ Liefhebbers van mongolen verwijs ik graag door naar ‘Temptation Island’.’
De infiltrant (VTM)
undefined
‘Laat ik zeggen dat ik tijdens ‘De infiltrant’ zo nu en dan wel een geamuseerde gezichtsuitdrukking zal hebben vertoond. Ik beleef vaak meer plezier aan de kunde van de acteurs dan aan de afwikkeling van het verhaal. Het mag van de dokter.’
De klas (één)
‘Mocht deze aardige klas een schaalmodel van de multiculturele samenleving zijn, dan lijkt die samenleving me minder problematisch dan ik doorgaans denk, toch gedurende 45 minuten. En voor het overige is ‘De klas’ kant-en-klaar lesmateriaal voor lerarenopleidingen.’
Last days (één)
‘Wat ik wil negeren, kijk ik liever niet in de bek, zodat kijken naar het altijd weer mooi in beeld gebrachte ‘Last Days’ me enige moeite heeft gekost. ‘Weekhartigheid komt met de jaren,’ zei iemand me laatst, alvorens me snikkend om de hals te vallen.’
Taboe (één)
undefined
‘Humor kan helpen tegen de zwaarte van het leven, maar je moet er geen wonderen van verwachten: als het gelach is verklonken, woekert de ziekte voort, en diep zittend verdriet lach je niet zomaar weg. Los daarvan was ‘Taboe’ een bijzondere belevenis waarbij ik telkens weer door mijn onbehagen heen lachte. Na afloop vermoedde ik even dat ik een wereldprogramma had gezien.’
Team Scheire (Canvas)
‘Het te vroeg gekraaide eureka hoor je niet, en van de gezamenlijke brainstorming aan de UAntwerpen vang je alleen maar flarden op. Maar wat geeft dat? Ik zou me er ongetwijfeld nog dommer en nuttelozer door voelen dan doorgaans, maar dat ik me zo voel, belet me amper om ‘Team Scheire’ een mooi en onderhoudend tv-programma te vinden.
Voor de mannen (Canvas)
undefined
‘Ik maak me sterk dat je het beschavingspeil van een gemeenschap kunt aflezen aan de mate waarin iemands geaardheid er niet meer toe doet. Ik maak me ook sterk dat een beschavingspeil ijlings kan zakken naar het niveau van gaybashers en vrome lieden die heilige boeken al te letterlijk opvatten en dat niet eens achterlijk vinden.’
Winteruur (Canvas)
undefined
‘Een plek waar ernst, door toedoen van Wim Helsen, ineens lichtvoetig wordt zonder daarom minder ernstig te zijn. Zo nu en dan vind ik ‘Winteruur’, een korte avondlijke opschorting van de alledaagsheid, nog net iets interessanter dan in ’t eigen hert te kijken, nog even voor het slapengaan.’
Zelfde deur, 20 jaar later (één)
undefined
‘Op de inheemse televisie is er rond deze tijd van het jaar in primetime maar één tv-programma waar ik enigszins aan gehecht ben: ‘Zelfde deur, 20 jaar later’. Martin Heylen toont, zonder daardoor het humeur van de kijkers te bederven, de schade die mensen en hun naaste omgeving in een tijdruimte van twintig jaar kunnen oplopen. Zelf blijft hij er ook monter onder.’
