‘Handig, geheelonthouder zijn: je mag altijd de meisjes naar huis brengen’

Deze week in Tussen Hemel & Hel: de vedette van Herentals, een wokie van Ecolo en het verband tussen de kernuitstap en Max Verstappen. En een amper te vreten schnitzel die toch heel goed heeft gesmaakt. Hoe dat kan? Lees verder!

GEORGES-LOUIS BOUCHEZ

‘Hij praat graag,’ had de woordvoerder ons gewaarschuwd, en dat bleek een understatement: hadden we het bijna twee uur durende Hemel & Hel-betoog van MR-chef, senator, Francs Borains-voorzitter en vleesgeworden zelfverzekerdheid Georges-Louis Bouchez (36) integraal uitgetikt, dan hadden we aan dertien pagina’s niet genoeg gehad.

GEORGES-LOUIS BOUCHEZ «Tussen Hemel & Hel, hoe zeg je dat in het Frans?»

HUMO Entre paradis et enfer.

BOUCHEZ «Ecoutez, de hemel op aarde bestaat in mijn ogen niet, maar enkele regio’s in Italië komen toch aardig in de buurt. Het weer is er magnifiek, je eet er uitstekend, en de culturele rijkdom is er onovertroffen. Om het plaatje compleet te maken, zou er ook nog een formule 1-wedstrijd in de buurt moeten plaatsvinden – op het circuit van Monza, bijvoorbeeld. En als het een vakantie betreft, wil ik vooraf ook niks geregeld of gereserveerd hebben, want de leukste momenten zijn de onverwachte momenten.

»Veel mensen raken in paniek als hun zomervakantie in mei nog altijd niet van a tot z is uitgestippeld: ‘Oeioei, we zullen nergens meer iets vinden om te verblijven!’ Maar ik denk altijd: restons cool, het loopt wel los. De veeleisendheid en de discipline die ik aan de dag leg in mijn job, laat ik op vakantie volledig varen. Bij sommige mensen is het precies omgekeerd: hun vakantie is meticuleus gepland, maar op het werk maakt het hun allemaal niet zoveel uit, zolang ze op het einde van de maand maar hun salaris krijgen.»

HUMO Hebt u ooit een periode in uw leven meegemaakt die de hel op aarde benaderde?

BOUCHEZ «Ik hou niet van klagen, maar ik kan niet ontkennen dat ik tussen mijn kindertijd en het begin van mijn adolescentie een minder aangename periode heb meegemaakt. Mijn ouders hadden het destijds niet breed, zodat ik, hun enige kind, tijdelijk bij mijn grootmoeder moest gaan wonen. Ik hield van haar, maar het was niet makkelijk om mijn vertrouwde slaapkamer met al mijn spullen achter te laten – het enige wat ik nog had, was een maquette van de Williams Renault waarin Damon Hill in 1996 wereldkampioen is geworden. En wat moest ik in september op school vertellen wanneer al mijn klasgenootjes in geuren en kleuren over hun vakantie uitweidden? Ik had die zomer de hoofdsteden, de luchtvaartmaatschappijen en de munten van alle landen uit het hoofd geleerd, maar omdat ik dat niet durfde op te biechten, schudde ik maar iets uit mijn mouw. Zo heb ik dus toespraken leren houden (lacht).»

HUMO Laat me raden: u droomde er in die tijd van om F1-piloot te worden?

BOUCHEZ «Meer zelfs: ik wilde wereldkampioen worden. Dat, of eerste minister (grijnst zijn tanden bloot). Geen van beide is me tot op heden gelukt, hoewel ik af en toe aan racing doe. De autosport heeft alles wat me bevalt: toewijding, stiptheid, adrenaline, risico’s, vrijheid.

»Op de ochtend nadat de federale regering een compromis had beklonken over de kerncentrales, in december vorig jaar, vroegen partijgenoten me wat ik van plan was. Ik was altijd openlijk tegen de kernuitstap geweest: moest ik de handdoek niet in de ring werpen? ‘Au contraire,’ zei ik. ‘Ik ga nog harder op dezelfde spijker blijven kloppen. Wie weet, krijgen we een safetycar op drie ronden van het einde, en winnen we alsnog.’ Ik refereerde uiteraard aan Max Verstappen, die de dag ervoor totaal onverwacht de GP van Abu Dhabi had gewonnen dankzij de safetycar, én dankzij het feit dat hij er altijd in was blijven geloven. Ik vind: te veel mensen geven te snel op na een tegenslag of een mislukking. Ze vergeten dat maar één ding telt: slagen op het juiste moment. Neem iemand als Winston Churchill: die man heeft zijn leven lang verloren, tot hij op het allerbelangrijkste moment één enkele keer wist te winnen. Je leest dat in de biografieën van zowat alle mensen die iets bijzonders hebben bereikt in hun leven: vóór het hen eens één keer meezat, hebben ze tegenslag na tegenslag te verwerken gehad. Daar trek ik me aan op.»

HUMO Leest u veel biografieën?

BOUCHEZ «Behoorlijk veel, ja, en ook geschiedenisboeken. Maar geen romans. In een kranteninterview heb ik eens laten vallen dat een roman lezen in mijn ogen tijdverlies is, omdat ik er niks van bijleer. Een rel dat dat heeft veroorzaakt! Franstalige intellectuelen, het gros van hen links en gesubsidieerd, buitelden over elkaar heen om lucht te geven aan hun morele verontwaardiging. Het kan toch niet dat de leider van een partij geen romans leest? Moi, je m’en fous. Wat is daar nu eigenlijk mis mee?»

HUMO Bezoekt u al eens een museum?

BOUCHEZ «Enkel als ik ben uitgenodigd. Enfin, in New York heb ik een tijdje geleden wel het brandweermuseum bezocht: zoiets boeit me nu eenmaal meer dan het MoMA, waar je zogezegd geweest móét zijn. Veel politici hebben de neiging om zich geraffineerder voor te doen dan ze zijn: natúúrlijk zijn ze dol op de schone kunsten, en uiteráárd gaan ze in de beste restaurants eten, maar aan dat spelletje doe ik niet mee. Ik zal wel als een gestampte boer overkomen, maar ik hou nog het meest van brasseriekost: hamburgers, vol-au-vent, filet americain. Ik heb één keer de kans gehad om te gaan eten in Hof van Cleve: het was zeer lekker, en ik heb niets dan bewondering voor mensen die zoiets kunnen bereiden, net zoals ik kunstenaars bewonder. Maar een kenner zal ik nooit worden.»

HUMO Drinkt u graag?

BOUCHEZ «Neen, ik heb nog nooit in mijn leven alcohol gedronken. Als klein ventje heb ik ooit gelezen dat alcohol de hersenen kan beschadigen: dat was het moment waarop ik mezelf heb voorgenomen om nimmer ook maar één druppel aan te raken. Want om wereldkampioen formule 1 of eerste minister te worden, zou ik mijn hersenen nog goed kunnen gebruiken. In mijn tienerjaren werd ik, net zoals iedereen, min of meer gedwongen om te drinken, maar als je er zeker van wilt zijn dat ik iets níét zal doen, dan moet je me ertoe dwingen. d’Ailleurs, als preses aan de unief was het best handig om geheelonthouder te zijn: niet alleen was ik de enige die op het einde van een fuif in staat was om het geld te tellen, ik mocht ook altijd de meisjes naar huis brengen. Plezierig, het waren knappe meisjes (lacht). Dus ja, geef mij maar een mocktail met veel citroen, of een tonic.

»Pas op, ik ben geen pastoor die de mensen er met een vermanende vinger op wijst dat ze niet mogen drinken. En ik ga ook niet moeilijk doen over het feit dat me op recepties al te vaak champagne en niks dan champagne wordt aangeboden. Mocht ik een wokie van Ecolo zijn, dan zou ik iedereen op de zenuwen werken door een wetsvoorstel in te dienen dat er op recepties verplicht iets non-alcoholisch moet worden aangeboden, of iets van die strekking. Maar zo zit ik niet in elkaar.»

HUMO Wat werkt ú op de zenuwen?

BOUCHEZ «De bedroevende staat van het publieke debat. Iedereen geeft tegenwoordig zijn mening, maar bijna niemand brengt de moed op om zich vooraf te informeren. ‘De ongelijkheid in België is ongezien!’ hoor of lees je bijvoorbeeld, maar dat klopt eenvoudigweg niet: we zijn één van de meest egalitaire landen ter wereld. Mijn manier om met dat soort feitelijke nonsens om te gaan, is de bal terug te kaatsen. Als iemand, bijvoorbeeld een journalist, me zegt dat ik de MR conservatiever heb gemaakt – dat gebeurt af en toe – dan repliceer ik standaard met: ‘Kunt u daar een voorbeeld van geven?’ Tot op heden heeft niemand me er ook maar één kunnen geven, tenzij een verkeerd voorbeeld.»

HUMO Hoog tijd voor wat lichamelijk genot. Wat beschouwt u als het summum?

BOUCHEZ «Van lichamelijk genot? Ik herinner me dat ik als tiener ooit aan het stuur van een kart zat, en dat ik me in alle oprechtheid afvroeg: ‘Wat is beter: dit of de liefde bedrijven?’»

HUMO En wat was het antwoord?

BOUCHEZ «Ben, ik denk dat de liefde altijd wel op één zal blijven staan. Al is autoracen toch een zéér goeie tweede. Het verschil is wel: autoracen is altijd oké, de liefde bedrijven niet. Het ligt eraan met wie je het doet.»

HUMO Alors, faites vos jeux: wie is uw favoriete onenightstand?

BOUCHEZ «Mijn vriendin: dat spreekt voor zich.»

HUMO Niet flauw doen!

BOUCHEZ «Oké, laat ik het spel meespelen en u zeggen dat ik, net zoals dat bij muziek het geval is, van veel stijlen hou. Charlize Theron is alvast een zekerheid, en ook Monica Bellucci in haar hoogdagen: één en al Italiaanse klasse. En kent u Emily Ratajkowski? Ze was te zien in die clip van ‘Blurred Lines’ van Robin Thicke. Maar dé sexy vrouw par excellence, zelfs nu nog, is en blijft voor mij Sharon Stone. Ah, oui! Dus voilà, dan hebben we twee blondines en twee brunettes.»

HUMO In het kader van de egalitaire samenleving?

BOUCHEZ (lacht)

CELINE VAN OUYTSEL

Naast 161.000 volgers op Instagram (‘En allemaal echte, hè!’) heeft ze inmiddels ook een televisiecarrière om ‘Amai nog nie!’ tegen te zeggen: Parel van de Kempen Celine Van Ouytsel (25) is de eerste Miss België sinds Ann Van Elsen in 2002 die erin is geslaagd om de droom van álle Missen België – ‘iets in de media doen’ – waar te maken. En dan nu de kroon op het werk: een heus interview met een echte Humo-journalist.

CELINE VAN OUYTSEL «Ik woon al best lang in Antwerpen, maar als ik er de tijd voor heb, keer ik graag terug naar mijn roots. De hemel op aarde, voor mij is dat een zonnige vrije dag in de Kempen. Lekker eten, een terrasje doen met vriendinnen, een boekje lezen, in het bos gaan wandelen met de vedette van Herentals, mijn hond Ralf. En géén wekker die afgaat omdat ik deze of gene afspraak niet mag vergeten. Van dat ding krijg ik nog eens migraine!»

HUMO Welke boeken lees je zoal?

VAN OUYTSEL «Als kind las en herlas ik vooral de Harry Potter-boeken, maar nu houd ik het bijna uitsluitend bij thrillers. Vorige zomer heb ik de Britse thrillerschrijver M.J. Arlidge ontdekt: acht boeken had hij tot dan toe gepubliceerd, en die heb ik in welgeteld acht dagen uitgelezen – één boek per dag. Ik kon simpelweg niet rusten vóór ik wist wie het had gedaan.»

HUMO Bingelezer?

VAN OUYTSEL «Ja, eentje van het obsessieve soort. Zo ben ik: als ik iets doe, ga ik er helemaal voor. Een bingewatcher ben ik trouwens ook. Om een voorbeeld te geven: mijn vriend zei me een tijdje geleden dat ‘Stranger Things’ echt iets voor mij is. Ik ben er vorige week aan begonnen, en ik heb er de hele reeks in een paar dagen door gejaagd. Inclusief het nieuwe, vierde seizoen. Niet dat ik zoveel tijd heb, hoor: ik kijk er ofwel heel vroeg naar, ofwel heel laat.»

HUMO Ben je ook op het gebied van kunst een veelvraat?

VAN OUYTSEL «Minder. Ik vind kunst mooi, maar verder reikt mijn interesse niet. Op vakantie heb ik bijvoorbeeld nooit het gevoel dat ik dit of dat museum absoluut gezien moet hebben. Misschien stom om te zeggen, maar dan los ik liever een kruiswoordraadsel op. Ken je ‘Dr. Kawashima’s Brain Training’ nog, dat Gameboy-spelletje met al die puzzels? Man, als kind was ik daar in de zomer élke dag mee bezig. Zo leuk!»

HUMO Hoe stel je je de hel op aarde voor?

VAN OUYTSEL «Als een veel te drukke plek, waar je amper kunt bewegen. Ik hou niet van drukte – wat dat betreft, was ik stiekem wel blij om de corona-Miss te zijn. Ha, ja: ik hoefde geen lintjes door te knippen of actes de présence te geven op drukbezochte evenementen. Maar weet je wanneer ik pas écht de hel op aarde heb beleefd? Toen ik voor dat VTM-programma, ‘De vuilste jobs VIPS’, mee beerputten en leidingen ging ontstoppen, en mijn elleboog had gebroken. Het pijnlijkste wat ik ooit heb meegemaakt! Shit happens, niet alleen figuurlijk maar in dat geval ook letterlijk.»

HUMO Minst toepasselijke vervolgvraag ever: wat beschouw jij als het toppunt van gastronomie?

VAN OUYTSEL «De Italiaanse keuken. Mijn vriend en ik gaan deze zomer naar Rome, en als controlefreak zonder geduld heb ik alle restaurants twee maanden geleden al gereserveerd: ik heb geen zin om een uur te moeten aanschuiven. Ik ben ook volop aan het sporten, iets wat ik echt niet graag doe, om daar elke dag pasta te kunnen eten. Mijn lievelingsgerecht is pasta met truffel: daar kun je me op elk moment van elke dag blij mee maken. Ik ben altijd heel stil als ik dat eet, een teken dat het lekker is.»

HUMO Mag daar een flesje Brunello di Montalcino bij?

VAN OUYTSEL «Dat mag, maar het hoeft zeker niet. Tot voor kort dronk ik nooit, nu durf ik af en toe al eens een glas mee te drinken, maar dat gebeurt zelden. Ik grijp sneller naar, euh…»

HUMO Harddrugs?

VAN OUYTSEL «Huh?! Nee, dat al helemaal niet! Ik wilde zeggen: ik grijp sneller naar spuitwater dan naar champagne.»

HUMO En na de maaltijd?

VAN OUYTSEL «Een latte macchiato. Hmmm!»

HUMO Dan weten ze meteen dat je een toerist bent: een macchiato of een cappuccino na de middag, daarvoor veroordelen ze je in Italië tot de doodstraf.

VAN OUYTSEL «Bwa, ze zullen sowieso weten dat ik een toerist ben, want ik maak foto’s van al mijn maaltijden voor op Instagram. Dan kan ik achteraf nog een keer genieten.»

HUMO Het leven van een influencer.

VAN OUYTSEL «O, ik vind dat zó’n verschrikkelijk woord! Ik ben gewoon iemand die op Instagram momenten uit haar leven deelt en daar af en toe een centje mee bijverdient. Meer is het niet, hè? Ik ben met Instagram begonnen op mijn 17de, in de tijd dat Facebook nog hip was – we kwamen juist uit de Netlog-periode. Praktisch niemand hier in België zat toen op Instagram: kun je je dat voorstellen? Op school werd ermee gelachen dat ik mijn outfits erop deelde, maar acht jaar later doe ik het nog altijd.»

HUMO Waar heb je nog meer een hekel aan, behalve aan het woord influencer?

VAN OUYTSEL «Mocht het je nog niet opgevallen zijn: ik ben een vrolijke en positief ingestelde persoon, die mensen altijd blij probeert te maken. Daarom heb ik ook een hekel aan permanent negatieve mensen, en vooral aan mensen die zich niet over hun vooroordelen heen kunnen zetten. Dan moet ik mezelf tegenhouden om niet in discussie te gaan.»

HUMO Over welke vooroordelen heb je het dan?

VAN OUYTSEL «Ik ken meerdere bekende mensen uit het wereldje, en dus wil iedereen van me weten hoe die in het echt zijn. Dan merk ik dat er veel vooroordelen over BV’s bestaan, die zo goed als altijd nergens op slaan. Ik vind: als je die persoon niet kent, dan kun je je toch geen mening vormen over hem of haar? Daar kan ik echt niet tegen. Hetzelfde wanneer er geruchten over mij worden verspreid die niet waar zijn.»

HUMO Zoals?

VAN OUYTSEL «Sommige jongens met wie ik op de middelbare school heb gezeten, strooien in het Herentalse rond dat ik een relatie met hen heb gehad of met hen heb gekust. Totaal van de pot gerukt, maar wat doe je eraan? En je herinnert je misschien nog dat ik tijdens de finale van Miss België van de trap was gevallen, omdat ik tijdens het afdalen verplicht naar het publiek moest blijven kijken – de slechtste regel die je je kunt indenken. Tijdens die val was tot overmaat van ramp de beha van een ander meisje, die backstage in mijn kanten mouw was blijven haken, uit mijn jurk gevallen. Tot in China spraken ze erover! Veel mensen dachten dat het een publiciteitsstunt was, wat nog werd aangewakkerd door het feit dat ze me op de radio vroegen of het waar was dat ik die beha zelf in mijn jurk had verstopt, en dat ik expres was gevallen. Je kunt dan wel zeggen dat dat niet zo was, maar zodra dat verhaal de wereld in is gestuurd, zullen er altijd mensen zijn die het geloven. Ach, ze doen maar.»

HUMO Vóór we naar de vraag der vragen overgaan, nog dit: wat is voor jou het hoogste lichamelijke genot?

VAN OUYTSEL «Waar ik echt van kan genieten, en mijn vriend doet dat bijna elke avond bij mij, is op mijn rug gekieteld worden. Beter dan pasta met truffel!»

HUMO Ik had even iets anders verwacht toen je over je vriend begon.

VAN OUYTSEL (lacht) «Ja, dát ook natuurlijk.»

HUMO Spijkers met koppen dan maar: wie is je favoriete onenightstand?

VAN OUYTSEL «Oeioei! ’t Is nog pril met mijn vriend, dus hier moet ik oppassen. Maar goed, hij weet toch al wie ik kies: Justin Bieber. Op mijn 13de was ik zo’n grote fan dat ik posters van hem op mijn kamer had hangen en dat ik, toen ik las dat zijn lievelingskleur paars was, alles opeens in het paars moest en zou hebben. Terwijl ik dat altijd de lelijkste kleur op aarde had gevonden! Zo zie je maar hoe snel een mens zijn ziel verkoopt. Enfin: de Bieber-fever is inmiddels wel bekoeld, maar hij is en blijft mijn idool.»

HUMO En de kleur paars?

VAN OUYTSEL (lacht) «De lelijkste kleur op aarde!»

SOFIE VAN DE VELDE

Twee dagen vóór onze afspraak stuurt de van ‘Stukken van mensen’ bekende galeriehouder Sofie Van de Velde (50) een sms’je: ‘Kunnen we het interview een uurtje vroeger doen? Mijn broer is dit weekend plots overleden, en we begraven hem later die dag.’ Even geen grappen en grollen, lezer: hier passen medeleven en een luisterend oor.

SOFIE VAN DE VELDE «Mijn broer was 36, en hij is gewoon neergevallen: een longembolie, een bloedklonter ter hoogte van de longen. Ik ben intens verdrietig om mijn eigen verlies, maar vooral ook om dat van mijn ouders, die hun enige zoon hebben moeten afstaan. Ik heb het gevoel dat ik niets kan doen om hun pijn te verzachten: dat is hels. Het komt ook boven op het overlijden van mijn grootmoeder een paar weken geleden – laten we hopen dat het hier voorlopig bij blijft.»

HUMO Het verbaast me dat u dit interview überhaupt nog wilde doen.

VAN DE VELDE «Het leven gaat verder, hè? Zo’n gesprek als dit geeft me ook positieve energie, wat ik op dit moment wel kan gebruiken. Dus ja: ik ben helemaal klaar voor de vraag wat ik als de hemel op aarde beschouw (lacht).»

HUMO Goed dan: wat beschouwt u als de hemel op aarde?

VAN DE VELDE «Een paar jaar geleden hebben mijn man Steve en ik een grote reis naar Amerika ondernomen met onze vier kinderen. Op een gegeven moment zijn we in Monument Valley beland, waar we in een hut zouden overnachten. Die avond hebben we gekookt en gegeten met mensen ter plaatse, waarna we een groot kampvuur hebben gemaakt en tot laat hebben zitten praten. Er was geen gsm-bereik, wat het ontheemde gevoel nog versterkte: ik kon na een tijdje echt niet meer zeggen waar ik was. Ik voelde alleen: we zijn samen, en het is goed. En het mooiste moment moest dan nog komen: we zijn om vijf uur ’s ochtends opgestaan met het geluid van lachende hyena’s op de achtergrond, om de zon te zien opkomen. Onvergetelijk. Al was het wel jammer dat ik daar met dikke ogen zat: ik ben allergisch voor stof, en in onze hut lagen er oude tapijten op de grond.»

HUMO Hoe stelt u zich de hel op aarde voor?

VAN DE VELDE «Op die Amerika-reis zijn we, na een eerste overnachting in een voortreffelijke Airbnb in LA, naar de staat Nevada doorgereisd, waar Steve een paar kamers had gereserveerd boven een casino. Iedereen doet natuurlijk waar hij of zij zich goed bij voelt, maar voor mij was dat de hel op aarde. Het was er 50 graden, er klonk constant luide muziek, en overal rook je de fastfood die ze daar allemaal zaten te verstouwen – er waren een McDonald’s en een Pizza Hut in het gebouw. En de meeste mensen zaten daar van ’s morgens tot ’s avonds te gokken, als ze niet aan het veel te kleine en dus ontstellend drukke zwembadje lagen met hun frigoboxen. Ik ben serieus uit mijn krammen geschoten: ‘Steve, als dit de rest van onze reis wordt, dan hebben we een serieus probleem!’ Waarop hij: ‘Vertrouw me. ’t Is één nachtje doorbijten, daarna wordt het leuk.’ En hij heeft gelijk gekregen.

»De kinderen vonden het daar trouwens geweldig: op die leeftijd vind je fastfood het heerlijkste wat er is, hè?»

HUMO Wat vindt u het heerlijkste wat er is?

VAN DE VELDE «Ik ben een groot liefhebber van verse vis, en van groenten zoals die tegenwoordig bereid worden door groentechefs. Al kan een goedkope schnitzel óók perfect smaken, zolang de context en het gezelschap maar optimaal zijn.

»Twee weken geleden ben ik teruggekeerd van Art Basel, de grootste kunstbeurs ter wereld: wij waren één van de tweehonderd geselecteerde galerieën. We hadden twee grote installaties van Folkert de Jong mee, onder andere een op z’n knieën zittende reus die wordt omsingeld door soldaten met het geweer in de aanslag, alles uitgevoerd in roze geverfd isolatiemateriaal. Ongetwijfeld mede door de oorlog in Oekraïne hebben we er in veertien kranten mee gestaan, inclusief de Financial Times. En de hele beurs lang hebben we non-stop onderhandeld met een sjeik die het wilde kopen, heel plezierig. Maar veruit de zaligste momenten vond ik toch de etentjes ’s avonds. Na zestien uur rechtstaan ergens de beentjes onder tafel schuiven, en dan onder het genot van een eerlijk gezegd amper te vreten schnitzel gesprekken voeren met de ongelofelijkste mensen uit alle hoeken van de wereld: heer-lijk. Hier doe ik het allemaal voor, dacht ik, de schnitzel neem ik er wel bij.»

HUMO Welke kunstwerken hebben uw blik op de wereld het meest gevormd?

VAN DE VELDE «Er zijn er zoveel. Ik kom uit een familie van galeristen: ik ben er dus mee opgegroeid. Als kind heb ik me nog even verzet tegen al die culturele blabla, maar sinds mijn adolescentie ben ik helemaal mee (lacht). Telkens als ik me als puber triest voelde, ging ik naar een museum: niets is zo troostend als zien dat de problemen waar jij mee worstelt, allesbehalve nieuw zijn, maar wortelen in een traditie van eeuwen. Ik kom doorgaans helemaal opgeladen buiten, nu ook weer na het verlies van mijn broer, omdat ik me omringd weet door kunstenaars die ooit precies hetzelfde gevoel hebben gehad als ik, en het hebben gesublimeerd in hun werk.

»Gisteren was ik trouwens een tentoonstelling aan het opbouwen rond moederschapsverlof, van een kunstenares die juist is bevallen. Kijk, dacht ik, dat is nu het leven. Hier sterft iemand, daar wordt iemand geboren.»

HUMO Leest u graag?

VAN DE VELDE «Ja, maar ik doe het enkel op vakantie – dan verslind ik met gemak zeven boeken. Wat ik binnenkort ook zeker zal doen: ik ga een weekje naar Griekenland, om te sporten, te lezen, lekker te eten en te genieten. Platte rust, voor het eerst in tien jaar. ‘Als je wieg op drijfzand staat’ ligt al klaar, een boek van procureur des Konings Ine Van Wymersch, die ik onlangs beter heb leren kennen. En ik neem zeker ook een pak boeken mee die ik in de loop van het jaar heb gekregen.»

HUMO Wat bezorgt u geestelijk genot?

VAN DE VELDE «Een goed gesprek. Vorige week, nog vóór het overlijden van mijn broer dus, had ik een drukke dag met wel tien afspraken. Mijn goeie vriendin Ingrid Deuss, zelf ook een galeriste, belde me: ‘Sofie, skip alsjeblieft één afspraak, en ga met mij iets eten. Het wordt leuk, ik weet het zeker.’ En het wérd leuk: we hebben de hele avond gefilosofeerd over het leven, samen met Hannelore Knuts en een andere vriendin van haar, die ik geen van beiden echt kende. Heel gek was dat: de gebruikelijke chitchat over het weer en dergelijke hebben we overgeslagen, en we zijn regelrecht doorgestoten naar de essentie. Mijn grootmoeder was toen juist overleden, dat had er waarschijnlijk ook mee te maken. Een dierbare die sterft, dat schept op een bepaalde manier klaarheid in je hoofd.»

HUMO Komt er op zo’n avond drank bij kijken?

VAN DE VELDE «Dat mag zeker. Ik drink graag wijn, maar ik ben geen kenner. Ik droom van een sabbatical van zes maanden, waarin ik eens een goeie wijncursus kan volgen, en alle musea op mijn bucketlist kan afvinken. Het leven is te kort om slechte wijn te drinken.»

HUMO Dat doet me denken aan wat Lauren Versnick me ooit zei: ‘Het leven is te kort om slechte seks te hebben.’

VAN DE VELDE (lacht) «Dat is ook waar, natuurlijk. Toen ik 18 was, schaamde ik me er een beetje over dat ik seksualiteit mocht beleven – ik weet dat veel vrouwen in mijn vriendenkring destijds hetzelfde gevoel hadden. Maar die tijd is gelukkig al lang voorbij. Ik zou het bij dezen iedereen willen aanraden: vertél je partner wat je wilt en wat je niet wilt. Als jij graag met een pluim in je gat staat te dansen: try it, waarom niet? Want je hébt geen lichaam, je bént een lichaam. En het staat je volkomen vrij om ervan te genieten. Ik vind trouwens dat we er niet te veel over moeten spreken, we moeten het gewoon doen. Gewoon doen!»

HUMO Geduld, eerst nog even een geschikte onenightstand uitkiezen.

VAN DE VELDE «Mijn ideale onenightstand heeft humor en is iemand met wie ik graag eens een goed glas wijn zou gaan drinken, om heerlijk samen te filosoferen: mocht de avond op een sisser aflopen, dan heb je dat toch gehad. Ik heb mijn vriendinnen die vraag onlangs nog gesteld, en zij kwamen met hunks als Richard Gere aanzetten: ook goed, maar zelf denk ik eerder aan Louis Theroux. Ik denk dat er met hem nog veel te experimenteren en te verkennen valt, omdat-ie een beetje stuntelig overkomt. Snap je wat ik bedoel?»

HUMO Helemaal.

VAN DE VELDE «Maar misschien vindt Louis mij helemaal niet tof. Dan stopt het bij dat glas goeie wijn.»

HUMO Kleine kans: volgens mij heeft Louis Theroux smaak.

VAN DE VELDE (lacht) «Mooi compliment, kan ik gebruiken.»