Happy Together
'Happy Together', de nieuwste film in de reeks Faits Divers, is maar een piteuze bedoening. Dit dramaatje van Geoffrey Enthoven (van het nochtans entertainende 'Vidange perdue') beschrijft de lijdensweg van een gefortuneerde dikhals (dure auto, fraaie villa) die in een maalstroom van tegenslagen terechtkomt en, in een radeloze poging om zijn reputatie te redden, zijn vrouw en kinderen in een gruwelijke tragedie meesleurt.
De blinkende façades van de upper class neerhalen en laten zien dat kluiten echt niet gelukkig maken: ziedaar de motieven van de cineast.
De dikhals (Ben Van Ostade) krijgt inderdaad klappen: zijn zakenpartner is ervandoor met de poen, zijn beste vriend krijgt kanker, zijn minnares (Sandrine André) geeft er de brui aan, en zijn hond heeft last van kniezwam. 'Ook dat nog!' roept zijn echtgenote (Bien de Moor) vertwijfeld uit na de zoveelste onheilstijding, terwijl 's mans advocaat (Kürt Rogiers heeft dit soort gladdemannetjesrollen al íéts te vaak gespeeld) in diezelfde hoogoplaaiende scène perfect verwoordt wat wij op dat moment dachten: 'Doe geen moeite, ik laat mezelf wel uit.' (Eigenlijk had de als politieman vermomde Python Graham Chapman nog het vertrek moeten binnenwandelen: 'What's going on here then?')
En daarmee hebben we meteen het grote minpunt van deze 'L'emploi du temps' voor dummies blootgelegd: het zwakke, hopeloos gekunstelde, met ongewild lachwekkende dialogen gelardeerde scenario van Jacques Boon.
De vertolkingen? Wel, Van Ostade is de enige van het stel die zich overeind weet te houden, al slaagt hij er - in tegenstelling tot Daniel Auteuil in 'L'adversaire' - nooit écht in om de geleidelijke psychologische onttakeling van zijn personage voelbaar te maken.
A propos: 'L'emploi du temps' en 'L'adversaire' zijn twee uitstekende Franse films die krek hetzelfde verhaal vertellen, maar dan béter. Voor u alle hoop laat varen: de volgende Faits Divers, 'Linkeroever' van Pieter Van Hees, is loeigoed.
