Headliner op BRDCST-festival en primus in de basklas: Thundercat

Dringende afspraak in de AB op zondag 9 april: dan programmeert het BRDCST-festival een hele avond jazz voor dit withete tijdsgewricht. Headliner is Thundercat, de bassende rechterhand van Flying Lotus, Kamasi Washington en Kendrick Lamar die onlangs zelf de geweldige funkplaat ‘Drunk’ ter wereld bracht.

'Normale mensen kopen een auto of een mooie zetel, ik koop platen'

Thundercat is óók: de beminnelijke Stephen Bruner, een 32-jarige crème van een kerel met een kwajongenslach die speciaal rechtop gaat zitten in de tourbus wanneer wij ’m bellen.

Lees hier ook de review van zijn langspeler 'Drunk'!

Stephen Bruner «Ik ben héél vroeg into jazz geraakt. De mensen met wie ik opgroeide – mijn ouders dus, en mijn broer Ronald Bruner Jr., zelf een muzikant – waren eraan verslingerd. Ik heb nooit voor jazz gekozen, het wás er gewoon.

»Toen ik een jaar of 12 was, speelde ik in een groepje dat The L.A. Multi School Jazz Band heette. Onze dirigent was Reggie Andrews, een briljante pianist. Hij was de mentor van onder meer de hiphopgroep The Pharcyde, en een wandelende muziekencyclopedie die ons liet kennismaken met de ganse geschiedenis van L.A. Hij zorgde ervoor dat wij – broekventjes die we waren – shows konden boeken met Horace Tapscott, de oprichter van het Pan African Peoples Arkestra, en trompettist Gerald Wilson, die nog arrangementen had geschreven voor Duke Ellington, Billie Holiday en Ray Charles. Die ervaringen waren van goudwaarde, want als je muziek wil maken, dan moet je je bewust zijn van wat er allemaal vóór je kwam.»

HUMO Wat zijn de eerste platen die je je kunt herinneren?

Bruner «Goodness gracious, ik zou niet weten waar te beginnen… Ik weet wél nog welke stroming me het eerst bij mijn nekvel greep: de fusion van de jaren 70. In die tijd zaten jazz, rock, funk en r&b in één grote hutspot, met groepen als Weather Report en The Mahavishnu Orchestra. Voor mij persoonlijk is Stanley Clarke heel belangrijk geweest, de bassist van Chick Corea’s ‘Return To Forever’. Hij is misschien wel mijn favoriete bassist aller tijden.

»De platen uit die tijd voelen nog altijd aan als míjn muziek, maar toen ik ouder werd, ging ik ook verder terug in de geschiedenis. Ik ben een muzikale veelvraat: samen met Kamasi Washington ga ik zo nu en dan naar de beroemde muziekwinkel Amoeba in Los Angeles, waar we dan allebei voor honderden dollars aan platen kopen. De dagen daarop zetten we ons voor onze platenspeler, om het allemaal te absorberen. Heerlijk.»

HUMO De tagline voor jouw dag op BRDCST luidt: ‘Is jazz entering a new golden age?’ – ‘Is er een nieuw gouden jazztijdperk aangebroken?’ Ik laat het antwoord even aan jou over.

Bruner (blaast) «’t Is moeilijk om op die vraag te antwoorden, omdat ik er middenin zit: voor mij zal jazz voortleven zolang er één iemand in geïnteresseerd is. Jazz is tijdloos en altijd nieuw – alleen al omdat het telkens opnieuw geïmproviseerd wordt. Jazz… ís gewoon, snap je?

»Wat misschien wel klopt, is dat de jeugd er opnieuw vaker mee in contact komt. Ik heb vaak genoeg in een club gestaan die tot de nok vol zat met ouwe knarren. Nu mag je weer zeggen dat je naar een jazzconcert gaat zonder dat dat meteen als terminaal onhip wordt beschouwd. Kijk maar naar mijn concert in België: ik sta er op de affiche naast Yussef Kamaal en Shabaka And The Ancestors. Dat zijn nieuwe groepen die jazz openbreken: er komt evengoed r&b aan te pas, of elektronica of hiphop of Afrikaanse geluiden. Jongeren weten dat wel te appreciëren.»

HUMO Mag ik eens een smerige vraag stellen? Je hebt al meegespeeld op werk van Kendrick, FlyLo, Kamasi en ga zo maar door. Wat is de beste van alle platen waarop je te horen bent?

Bruner «Oh man, serieus? Je gaat me in de problemen brengen! (lacht) Ik hou van alle platen waarop ik te horen ben, want ik doe – hand op het hart – niks waar ik niet in geloof. Maar ik wil niet om de vraag heen lullen, dus als ik er echt maar één mag kiezen, dan zou ik op dit moment voor ‘Cosmogramma’ gaan, mijn eerste samenwerking met FlyLo. Dat partnerschap is echt wel iets speciaals.»

HUMO Jouw eigen ‘Drunk’ is ook niet mis. Naast een eclectische en een innovatieve is het ook een erg gráppige plaat. Op een bepaald moment ben je bezig over anime verzamelen in Tokio en op track twee is zelfs een scheet te horen.

Bruner (lacht) «Goed, hè? Ik vind humor een leuke tool. En scheetgeluiden ook.»

HUMO Je zingt ook over de vechtgame ‘Mortal Kombat’, en ik heb je ooit op een talkshow zien verschijnen met een lichtsabel. Je bent een geek, vrees ik.

Bruner «Wat had je ook gedacht van een kerel die honderden platen tegelijk koopt? (lacht) Normale mensen kopen gewoon een auto of een mooie zetel.

»Nu je toch zelf over ‘Mortal Kombat’ begint: als je ’t ooit eens wil spelen, I’m your man (lacht). Maakt niet uit wanneer: ik ben kláár. Als je het spel kent, dan weet je dat je een gevecht kan beëindigen met een fatality, een supergore manier om je tegenstander om zeep te helpen. Daarvoor ken ik toch een paar knoppencombinaties vanbuiten. En ik heb een paar vechters écht goed onder de knie. Al moet ik eerlijk zeggen: als ik tegen FlyLo speel, dan krijg ik gegarandeerd op mijn doos. Hij vecht smerig en kiest altijd voor het personage Scorpion. Vréselijk irritant. Ik koester de momenten dat ik van hem kan winnen. (Denkt na) Nu ik erbij stilsta: ‘Mortal Kombat’ is een erg belangrijk onderdeel van mijn creatief proces.»

HUMO Wat is er nog belangrijk?

Bruner «Alles! De inspiratie voor mijn nummers komt bijna altijd uit wat ik observeer in mijn directe omgeving. Vandaar dus die grappige verwijzingen naar anime (lachje).

»Ik moet wel toegeven: ik gebruik humor niet altijd om lollig te doen. Soms is het ook een aangename, niet-confronterende manier om de waarheid te zeggen.»

HUMO Humor is soms een schild bij jou?

Bruner (denkt na) «Ik zie overal de humor wel van in en ik wil geen donkere, laat staan politieke platen maken. Ik ben een uitgesproken optimist. Maar toch: veel van de onnozele dingen die ik zeg, zijn helemaal niet zo geestig als je erover begint na te denken. Ze verbergen vaak diepere angsten, of zo.»

HUMO In ‘Jameel’s Space Ride’ zing je: ‘I want to go right, I’m safe on my block / Except for the cops / Will they attack? / Would it be ’cause I’m black?’

Bruner (knikt) «Men zegt weleens dat we in een ‘postraciale’ maatschappij leven: waar ze dat idee vandaan halen, zou ik niet weten. Ik ben in een heel progressieve omgeving opgegroeid, dus als kind werd ik niet continu uitgescholden of gepest. En ’t is ook niet dat ik elke dag geconfronteerd wordt met openlijk racisme. Maar toch vóél je dat je een andere huidskleur hebt: mensen bekijken je met argwaan, beginnen traag en luid tegen je te spreken… Ik weet nog dat ik ooit eens een club niet binnen mocht, tot bleek dat ik daar de hoofdact was. Daar word je toch gek van?

»Gisteren keek ik naar het nieuws, en ik zag hoe een man van Boston naar New York was afgezakt met een samoeraizwaard. Daar had hij een dakloze neergestoken omdat die zwart was. Misschien was het fake news – tegenwoordig moet je oppassen – maar als ik zoiets hoor, kan ik alleen denken: ‘Echt, jongen? Voel je je nu beter? Heb je iets opgelost?’»

HUMO Moeilijk om op die manier optimist te blijven.

Bruner «En toch ben ik er één. Ik geloof niet dat alles meteen beter zal worden, maar ik geloof wel dat we zullen proberen. De hoop op iets beters is één van de mooiste eigenschappen van de mens. Al bij al zijn we – daar ben ik heilig van overtuigd – de slechtsten nog niet.»

Thundercat speelt op 9 april op het BRDCST-festival in de AB in Brussel.