Helden van hier, in de lucht: 'Ik was fan van Top Gun'
Vanaf woensdag vliegt op VTM de mughelikopter weer uit in ‘Helden van hier: in de lucht’. Aan de stuurknuppel zit, net als in het eerste seizoen, piloot Johan De Block. Welke televisiehelikopter deed hem als jonge snaak dagdromen van een job tussen de wolken: die van ‘Chopper Squad’, ‘Airwolf’ of toch maar ‘Blue Thunder’?
Johan De Block «Geen enkele: ik was vooral fan van ‘Top Gun’ – vliegtuigen dus (lacht). Ik ben mijn carrière begonnen als jachtpiloot van F-16’s; daarna ben ik zelf instructeur geworden. Een paar jaar voor ik met militair pensioen ging, ben ik overgestapt naar helikopters: ik ben in Koksijde met de Sea King gaan vliegen, en via een collega ben ik bij het mugteam terechtgekomen.»
HUMO ‘Je wordt niet zomaar piloot van de mugheli,’ vertelde verpleegkundige Gino vorig jaar in Humo. Hoe dan wel?
De Block «Een militaire achtergrond helpt, of anders een lange staat van dienst in de burgerluchtvaart. De lat ligt hoog: ’t is heel intensief, en omdat je eigenlijk nooit weet in welke situatie je terechtkomt, moet je over een pak ervaring beschikken. Een landingsplaats kan vanuit de lucht perfect lijken, maar er kunnen altijd vanuit het niets obstakels opduiken – een kabel die je niet gezien had, een brokstuk dat opwaait door de luchtverplaatsing, noem maar op. Je moet razendsnel de juiste keuze maken. Maar het goeie eraan is dat ik nog nooit twee keer dezelfde dag heb beleefd, én je doet iets voor de gemeenschap: je helpt mensen in nood.»
HUMO Hulpverleners zijn altijd goed voor een lange verhalenronde. Wat zijn zo uw vaste anekdotes?
De Block «Van twee Sea King-operaties zullen de beelden me altijd bijblijven: de chaos die heerste na de gasexplosie in Gellingen, en de bijna onmogelijke weersomstandigheden waarin we moesten werken nadat het autotransportschip Baltic Ace was gezonken. En zoals iedere hulpverlener je zal vertellen, blijven vooral de noodgevallen waar kinderen en jongeren bij betrokken zijn aan je ribben kleven: een kind dat iets ernstigs voorheeft, dat kun je niet zomaar naast je neerleggen. Het is en blijft een job, maar sommige dingen moet je nadien wél verwerken. Maar voor alle duidelijkheid: ik hoop het tot aan m’n tweede pensioen te kunnen doen.»
