Heleen Debruyne: 'Na een lange monogame relatie is de vrouw het een beetje beu in bed'
De deur van het auditorium draaide open, een bos rode rozen verscheen.
De door het gezoem van de beamer en eindeloze beschrijvingen van neolithische paalgaten in slaap gesuste studenten schrokken op. Gefluister, gelach. Dan pas zag ik dat achter de rozen mijn lief zat. Hij kwam me tegemoet, gaf me het boeket en nam me mee naar buiten. Nog meer gefluister en gelach. De rest van de namiddag brachten we in bed door. Daarna aten we pasta rechtstreeks uit de pot en gingen we uit. We stommelden de trap op, ploften neer op het bed, ik maakte aanstalten om weer te vrijen. Hij mompelde dat hij te moe was. Ik mepte hem met de bos rozen, diep gekrenkt. Ik was 18 en opgegroeid met verhalen van mannen die altijd overal hoe dan ook seks willen. Maar deze man wilde niet meer! Terwijl ik toch zo naakt en gewillig in zijn bed lag! Er moest wel iets mis met me zijn! Misschien vond hij me lelijk! Ik was zo ontdaan dat ik de rozen en de rest van de namiddag vergeten was. Het zou nog een hele tijd en veel verhalen van vriendinnen die stilletjes naast hun slapende lief lagen te masturberen, duren voor ik begreep dat mannen geen bronstige neukmachines zijn. In latere relaties was ik vaak rusteloos, onbevredigd, verveeld. Alweer hoorde ik soortgelijke verhalen van andere vrouwen. We voelden ons raar. Was er iets mis met ons? Waren we misschien, giechelden we half beschaamd boven onze glazen wijn, nymfomanes?
Zowel mannen als vrouwen krijgen in lange monogame relaties last van ‘gewenning aan de stimulus’. Minder keurig uitgedrukt: ze raken hun partner een beetje beu in bed. Maar anders dan de clichés doen vermoeden is het vooral de vrouwelijke lust die daaronder te lijden heeft. Uit seksuologisch onderzoek blijkt dat vrouwen over een periode van negentig maanden dramatisch minder zin krijgen in hun vertrouwde lief, terwijl de lust van de mannen zowat gelijk blijft. Komt door zwangerschappen en krijsende kleuters, zou je denken. Daar hielden de onderzoekers rekening mee: ook kinderloze vrouwen koelen af. Seksuologe Marta Meana bestudeert al jaren het vrouwelijke verlangen. Het afnemen daarvan in relaties heeft niets te maken met een lager libido. Het is niet dat die vrouwen helemaal geen seks willen. Het is alleen dat het gebrek aan afwisseling hen zo verveelt. Andermans begeerte windt hen op, en de begeerte van de vaste partner wordt te vanzelfsprekend. Veel vrouwen schamen zich voor die gevoelens: het hoort niet! Maatschappelijk gezien is monogamie voor vrouwen natuurlijk een comfortabele optie: een betrouwbare partner die mee de kinderen opvoedt. Ze worden er alleen niet zo geil van. Minder nog dan mannen.
Vrouwen leven op van onverwachte seksuele situaties. En daarmee bedoelen seksuologen niet: kaarsjes rond het bed, een gewaagd lingeriesetje of een weekend op hotel. Wat dan wel, dat moet je voor jezelf uitzoeken. Schaamte en versleten clichés over immer lustige mannen en teergevoelige vrouwen staan daarbij alleen maar in de weg. Lustige vrouwen zijn geen nymfomanes, ze zijn normaal.
