Herman Brusselmans: 'Het gaat niet goed met de NMBS'

Spoorlopers redeneren: de treinen zijn toch al te laat, wij zorgen ervoor dat die minuten uren worden

undefined

Het gaat niet goed met de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen. Treinen rijden niet op tijd of worden zonder opgave van redenen afgeschaft, de meeste voertuigen zijn verouderd, veel te veel mensen maken gebruik van de trein, en minstens 80 procent van de reizigers stinkt, gedraagt zich onbehoorlijk of zit te lezen in een boek van Griet Op de Beeck of Arnon Grunberg. De conducteurs en conductrices zijn lapzwanzen die maar wat door de coupés struinen, meestal met een stuk in hun kloten, en vaak zijn ze onbeleefd tegen hun klanten, in die zin dat ze tegen een vrouw met dikke tetten zeggen: ‘Koop maar veel kinderen, ge hebt melk genoeg.’ Of ze halen hun leuter uit hun broek, zwaaien ermede en zingen van ‘Eviva España’, waarna ze in het gangpad braken.

Geen wonder dat van lieverlede een aantal trouwe reizigers dat zo beu zijn als kouwe pap en de auto gaan gebruiken, ofwel hun onvrede uiten door in het toilet naast de pot te schijten, vulgaire graffiti op de wanden van de trein te schrijven, de treinbegeleiders pootje te lappen of zonder ticket te reizen. En als de conducteur of conductrice hun daar een boete voor wil aanrekenen, snauwen ze tegen hem of haar: ‘Zoek een serieus baantje, lamstraal, en ga tegen de chauffeur zeggen dat hij wat rapper rijdt, of ik zal hem eens een rechtse hoek tegen z’n bakkes komen geven.’

Ook in de stations laat men z’n ongenoegen blijken. Laatst moest ik naar Brussel reizen, en in m’n vertrekplaats, Gent-Sint-Pieters, stonden vier jongelui te voetballen, waarbij één van hen de bal zogezegd per ongeluk maar duidelijk met opzet door een glazen toegangsdeur naar de internationale ticketverkoop trapte, die aan diggelen ging. Een andere reiziger gooide rotte eieren naar een bediende van de informatiebalie, en nog een andere, een vrouw van ongeveer 75, lag plat op haar rug te masturberen bij de ingang van de cafetaria. Je moet me niet wijsmaken dat die vrouw zoiets doet uit seksueel oogpunt. Welnee, die doet dat om te protesteren tegen de krakkemikkige toestand waarin de NMBS zich bevindt.

En dan zijn er natuurlijk de spoorlopers. Ook zij willen op hun eigen manier de NMBS een hak zetten en zo hun ontevredenheid uiten omtrent de beroerde service die ze voorgeschoteld krijgen. Ze redeneren: de treinen zijn toch al minuten en minuten te laat, wij zullen ervoor zorgen dat die minuten uren worden. Het is de taak van de spoorwegpolitie om die individuen van de sporen te verwijderen, maar ja, de spoorwegpolitie bestaat uit een stelletje versufte, naar adem snakkende papzakken die nog geen dode muis van de sporen zouden kunnen verwijderen, laat staan een tiental fitte, van hot naar her rennende en zeer gemotiveerde tegenstanders van de NMBS.

Trouwens, het zijn niet alleen tegenstanders van de NMBS die op de sporen lopen. Geregeld zitten er ook zelfmoordenaars tussen. Zij hopen dat ineens een met betrekkelijk hoge snelheid zoevende trein van om de hoek komt die hen overrijdt en hen achterlaat in een plas van bloed, versplinterde botten en uiteengereten vlees. Ik kan hun geen ongelijk geven, want onder een trein terechtkomen is een prima methode om je leven te beëindigen. De kans op slagen is zeer groot en je ophangen, je een kogel door de kop schieten of je in de Leie verzuipen is veel bewerkelijker en onprettiger dan een trein over je heen krijgen.

Maar goed, waar het op neerkomt, is dat je in ieder geval maar beter in de eerste klasse kunt plaatsnemen. Er zit minder volk, je krijgt een kopje koffie en een massage door een Thaise temeier aangeboden, je hebt de beschikking over uitstekend werkende wifi en je hoeft niet tussen de paupers, de marginalen, het klootjesvolk, de onwelriekende werklozen en andere laaggeschoolde sukkels te gaan zitten. Het spreekt vanzelf dat ik altijd in de eerste klasse zit, mede om daar op m’n gemakje op m’n laptop verder te schrijven aan m’n oeuvre, en tegenwoordig is dat m’n op stapel staande roman ‘De slet van Waarschoot’, over een 17-jarig meisje uit het Meetjesland dat ik redelijk goed heb gekend. Een schrijnend detail daarbij is dat dat meisje in 2017, driekwart buiten westen van de drugs, aan het spoorlopen was en toen finaal gegrepen werd door de intercity naar Luik.

Hoe dan ook heeft de NMBS, ondanks de kwaliteiten van haar eerste klasse, nog veel werk, en ik hoop dat over een bepaalde tijd niet alleen de welgestelden en de bevoorrechten, maar ook de doorsneereizigers onderweg een Thaise massage krijgen.