Herman Brusselmans: 'Het parcours'

Qua korte penissen heb ik van niemand lessen te leren.

Als je mijn liefdesparcours van ongeveer het laatste anderhalve jaar onder de loep legt, dan krijg je niet veel te zien. Waar zitten alle vrouwen die mij als een godheid vermogen te beschouwen? Zitten ze thuis beulingen te bakken voor man en kind? Zitten ze in bad de debuutroman van Lize Spit te herlezen? Zitten ze in het Citadelpark achter een struik te schijten? Met name die debuutroman van Lize Spit is het sop van de kool niet waard. Jammer dat er zoveel taal- en drukfouten instaan.

Die drukfouten kan je op het conto schrijven van het beginnende uitgeverijtje dat het boek ondoordacht op de markt heeft gepleurd, en dat er een soepje van heeft gemaakt, hoewel het met Spit toevallig dus wel een heuse bestsellerauteur in huis heeft. De taalfouten, op hun beurt, zijn abominabel, ja zelfs in de trant van ‘tien na vier’ en ‘moest ik...’, en iemand zou Spit toch ’ns moeten inpeperen dat ze in de avondschool een paar lesuren Nederlands dient te volgen.

Doch zou dit kindvrouwtje niet iets voor mij zijn? Twee bestsellerauteurs in één bed, dat is toch geinig? Plus, Spit beschikt over een paar pluspunten die hoog op m’n lijstje staan: ze heeft gigantische ballontieten, naar het schijnt heeft ze een welriekende, geschoren scheur, en hier en daar gaat het gerucht dat, als ze je pijpt, je neusgaten vacuüm worden getrokken. Haar kapsel moet ze wel veranderen, aan één Selah Sue-kapsel hebben we in Vlaanderen wel genoeg. Selah Sue zou ik overigens ook graag tot de mijne maken, maar ja, Selah heeft reeds een reguliere verloofde.

Of Spit een verloofde heeft, dat weet ik niet eens. En als ze er één heeft, kan ik die pipo zodanig een schup tegen z’n kloten geven dat hij nooit meer piano zal spelen. Het is hoe dan ook altijd wat met de wijven. Ofschoon, zoals gezegd, m’n liefdesleven een lachertje is, heb ik toch nu en dan met een wijf erotische ommegang. Laatst was het ook weer raak. Ik ontmoette een grietje in café La Partiture op de grote markt van Luik, waar ik toevallig moest zijn om m’n tante Urbanie te bezoeken, die verkast is van Vlaanderen naar Wallonië omdat er in Wallonië betere en goedkopere gigolo’s te verkrijgen zijn (allemaal Marokkanen natuurlijk), en ik zeg tegen dat mokkel, een Limburgse uit Bree: ‘Hoe zit dat met jou? Ben je een beetje intelligent? Kortom, heb je universitaire diploma’s, kan je de stelling van Pythagoras van achter naar voor opdreunen, en loopt je IQ in de drie cijfers?’

Ze begreep niet wat ik met al die vragen bedoelde, en om mij af te leiden stak ze haar hand in haar onderbroek en begon te masturberen. Dit kon qua afleiding redelijk tellen, en ik werd me daar zo geil als de boterberg in Teralfene in de herfst van 1969, sommigen onder jullie zullen zich die berg nog wel herinneren, die had als oorzaak het teveel aan melk dat de Teralfense koeien gaven omdat de boeren daar die arme dieren speed lieten snuiven en Sofokles schreef al in de dertiende eeuw voor Christus dat koeien die drugs gebruiken meer melk geven dan andere koeien, dus dat is geen nieuws. Penelope, zoals dat meisje heette, vroeg of ik niet meereed met haar naar Bree. ‘Ja, oké,’ zei ik, ‘ik moet toch die richting uit, en de laatste trein is waarschijnlijk al weg.’ Zodoende verliet ik samen met haar La Partiture en in haar Citroën C3 reden we weg.

Ik vingerde haar op m’n gemakje en we hadden Limburg nog niet bereikt of ze was al drie keer klaargekomen, waarbij ze zulke rare smoelen trok dat ik dacht: ‘Verdomme, dit dametje moet aan het zuurstofapparaat!’ Maar nee hoor, het waren simpelweg een paar onnozele orgasmes, en toen arriveerden we in Bree, waar Penelope in een loft van driehonderd vierkante meter woonde, want haar verloofde was een IT-manager die enorm veel geld verdiende maar thans in het ziekenhuis lag met een penisverkorting. Qua korte penissen heb ik van niemand lessen te leren en ik haalde m’n garnaal boven, vast van zin om Penelope achterwaarts in de poes te naaien, maar dat kreng schoot in de lach en ze zei: ‘Zo’n kleine lul heb ik nog nooit gezien!’

Het schaamrood kleurde m’n kaken, en ik verliet haar loft, en beneden op straat belde ik een taxi, en de rit naar Gent kostte me miljaardedju verschillende honderen euro’s. Zou Lize Spit in m’n buurt wonen? Enfin, die Penelope wil ik natuurlijk nooit meer wederzien, maar Lize Spit wel. En Geena Lisa ook. Zou die haar wijsvinger in m’n hol willen duwen tot aan haar knokkeltje? En Danira Boukhriss wil ik ook terugzien. Zoals jullie merken heb ik betreffende m’n liefdesparcours nog een hele weg af te leggen.