Herman Brusselmans: 'Het record'
Links of rechts, het kakken laat zich niet leiden door politieke motieven.
Nou ja, eigenlijk is er initieel niet veel aan de hand, tot je een bepaalde druk voelt in je buik, zo ongeveer in de buurt van je darmen, en op den duur zou je nog denken: ‘Godverdomme, ik moet kakken.’ Maar dan denk je weer: ‘Weet je wat, ik zal wachten met kakken tot morgen, dan zal de gelegenheid zich allicht aanbieden.’
Morgen is echter ver van hier, en hoe je je ook zowel psychologisch als fysiek concentreert op het uitstellen van het kakken, toch is daar ineens het moment dat er geen weg terug is, en het onvermijdelijke biedt zich aan. Van dan af zijn er verschillende mogelijkheden. Je kan simpelweg achter een struik gaan schijten, dat is zo, maar er is ook een ander soort mensen, en dat zijn degenen die prefereren om naar het toilet te gaan. Dit zijn behoudsgezinde mensen, zeg gerust conservatievelingen, en in wezen zou je hen rechts kunnen noemen.
Degenen die achter een struik schijten, zijn zij die kiezen voor de pure vrijheid, de intrinsieke anarchie, wat een kenmerk is van wie overduidelijk links is. Maar links of rechts, het kakken laat zich niet leiden door politieke motieven. Het kakken kan niet anders dan uitwerpselen een exit laten zoeken. Zelf zou ik me niet inhouden om te kiezen voor het schijten achter een struik, met als enige bijkomstigheid dat een struik niet altijd aanwezig is in mijn dichte buurt. Het toilet dan weer vaak wel, omdat ik niet zelden thuis ben. Kan men mij daarom rechts noemen? Omdat ik naar het toilet ga in m’n eigen huis?
Nee hoor, mocht ik in het Zoniënwoud wonen, met al die struiken, dan zou ik iedereen er cito presto van overtuigen hoe links ik wel ben. Maar laat ik ophouden over dat rechts en over dat links, en me beperken tot de vorm en de inhoud van het kakken an sich. Het mooie ervan is dat niemand eraan ontsnapt, en daarom is kakken een bijzonder democratische pijler van de menselijkheid. Ik moet het eerste individu nog tegenkomen dat nooit kakkende is.
Oké, m’n tante Sonja heeft ’ns zeven maanden niet gekakt, maar dat kwam omdat ze het Europese record Constipatie wilde breken, dat op naam stond van de Cyprioot Cyrillus Cypyclus, die zes maanden en drie weken niet gekakt had omdat iemand z’n favoriete struik had gestolen. Na diepgravend onderzoek, waarbij de politie de hoofdverdachte martelde tot hij bekende, kreeg Cyrillus de struik terug en toen heeft hij daar zodanig zitten achter schijten dat z’n stront nadien moest worden geruimd door een bulldozer.
Ook m’n tante Sonja heeft, na het breken van het record, heel omstandig gescheten, en wel zo omstandig dat ze het Europese record Lang Schijten brak, en vastlegde op drie uur, twaalf minuten en vierenentwintig seconden. Zij scheet in dit geval niet achter een struik, maar op het veld van boer Modest uit de Koesteertstraat, en daarmee was heel dat veld voor jaren bemest. Om haar te belonen, wilde Modest tante Sonja eens lekker vingeren, maar tante Sonja hield die boot af, omdat ze niet wilde gevingerd worden door een man die het gewend was om schapen, geiten, kalkoenen, kalveren en merries te vingeren. Hou zou je zelf zijn als je m’n tante was? En zo heeft kakken veel avontuurlijks te bieden.
Heel tof vind ik personen die niet op tijd een struik of een toilet kunnen vinden en node in hun broek schijten. Hoevelen onder ons is het al niet overkomen? En let op, het zijn niet alleen gewone mensen die ermee te maken krijgen, ook heel wat beroemde sterren hebben het ooit aan hun rekker gehad. Onder hen die (en daar bestaan documenten over) officieel in hun broek hebben gescheten, bevinden zich: Frank Deboosere, Salvatore Adamo, An Lemmens, de bassist van dEUS, Luc Tuymans, Kevin De Bruyne, Sandy Tura, Jan Becaus, Ronny Mosuse, Ish Ait Hamou, een aantal leden van het meisjeskoor Scala, Jan Decleir, Griet Op de Beeck, Dimitri Verhulst, de gebroeders Borlée, die dikke uit ‘Thuis’ met haar grote pukkel op de zijkant van haar gelaat, Joy Anna Thielemans, prins Amadeo, negen ex-Miss België’s, Lize Spit, Nicole en Hugo, Jonas Geirnaert, Danira Boukhriss Terkessidis, Salah Abdeslam en Dana Winner.
Kortom, Jan met de pet hoeft er zich niet over te schamen als hij pakweg in de file staat, enorm dringend moet kakken, en geen enkele andere uitweg ziet dan in z’n broek te schijten. Persoonlijk ben ik er tot op heden van gespaard gebleven, maar ik slik dan ook meteen na het opstaan drie Imodiums, en in de loop van de dag nog vier. Ik hoop aldus ooit het record Constipatie van tante Sonja te breken, want ik zeg altijd: ieder van ons probeert toch om te gepasten tijde in iets leuks uit te blinken.
