Herman Brusselmans: 'Veel mannen kunnen het moeilijk verdragen dat hun naaidoos mij een fantastische gast vindt'

Een hele periode lang ging het niet goed met de Vlaamse fictie op tv. Zogenaamd prestigieuze series als ‘Studio Tarara’, ‘Over water’, ‘De dag’ en ‘De twaalf’ trokken op geen kloten.

undefined

Neem nu ‘De dag’. Buisjes met geld erin door het toilet spoelen, en dan komen die via de riolering 19 kilometer verder terecht in een afwateringscentrale, waar de gijzelnemers van een paar kinderen en een aap met een hoed op de poen op hun gemakje willen recupereren... Dat is toch totaal ongeloofwaardig? Nochtans zijn de scenaristen van de reeks, Jonas Geirnaert en Julie Mahieu, goede vrienden van mij. Ik denk zelfs dat Julie Mahieu een beetje verliefd is op mij, want ik zat ’ns samen met haar en tientallen andere pipo’s in de backstage van ‘De slimste mens’, en toen voelde ik de blikken van Julie op m’n huid branden. Jonas had het ook in de gaten en gaf Julie een peer tegen haar bakkes, omdat hij enigszins jaloers is.

Het is merkwaardig, maar veel mannen kunnen het moeilijk verdragen dat hun naaidoos mij een fantastische gast vindt. Een goed voorbeeld is Jan Schepens, de befaamde musicalkluchtzanger. Het is al bijna negen jaar geleden dat ik met z’n partner, de kledingconsulente Katja Retsin, stond te muilen tijdens een feestje ter ere van de 60ste verjaardag van Jacques Vermeire, en nog steeds wisselt Jan Schepens geen woord met mij als we elkaar tegenkomen. Overigens zei Katja Retsin die keer tegen mij: ‘Tenimmer ben ik zo magnifiek gemuild als heden.’ Tja, voor muilen moet je een zekere vorm van talent hebben, en eerlijk gezegd beschik ik over die vorm, vraag dat maar aan onder meer Tanja Dexters, Olga Leyers en Frieda Van Wijck. Maar dat zou me te ver leiden, al moet ik zeggen dat Frieda Van Wijck zodanig onder de indruk was van m’n muilkunst dat ze op vrouwelijke wijs ejaculeerde in haar Sloggy-onderbroek.

Hoe dan ook is er beterschap op komst betreffende de Vlaamse fictie op onze televisiezenders. Bij VTM werkt men aan maar liefst elf nieuwe series. De opvallendste komen uit de kokers van Jonas Van Geel en Dimitri Verhulst. Jonas Van Geel is bezig met de negentiendelige romantische komedie ‘Flikker toch op!’ in de steigers te zetten. De titel verraadt reeds de geinigheid die Jonas tentoon wil spreiden, want de twee hoofdpersonages zijn de homoseksuelen Lucien en Gerard, die tot hun 65ste in de kast zijn gebleven, maar dan niet langer kunnen weerstaan aan hun verliefdheid, en hun vrouwen, Ivonne en Mariëtte, ervan op de hoogte brengen dat ze van de verkeerde kant zijn. Ivonne neemt dat goed op en zegt tegen Lucien dat ze er zelf ook weleens van droomt om een kletsnatte poes te likken, maar Mariëtte is helemaal gechoqueerd, zet de boel op stelten, pakt haar boeltje, en voor ze vertrekt slaat ze nog even de geliefde poedel van Gerard, Franske, de kop in met een paraplubak. Het kan niet anders of ‘Flikker toch op!’ wordt een hoogtepunt in het toch al zo gevarieerde oeuvre van Jonas Van Geel.

En dan Dimitri Verhulst, den goeien ouwen Dimi, die de romanliteratuur aan de wilgen heeft gehangen en zich thans volledig wil toespitsen op tv-programma’s. En aldus is hij bezig met een serie te construeren rond de overleden actrice Sylvia Kristel. Den Dimi, die zich altijd enorm inleeft in z’n onderwerpen, heeft de film ‘Emmanuelle’ ondertussen 38 keer bekeken en gaf toe in een interview met Dag Allemaal dat hij bij het bekijken van de prent 38 keer aan z’n fluit heeft getrokken. Dat is fieldwork zoals het betaamt.

Maar let op, ook bij de VRT zitten ze niet stil. Vanuit hun huis mogen zeven nieuwe reeksen verwacht worden. Het is vooral uitkijken naar ‘De non in de sauna’, ‘De dood van Zotte Sven’ en ‘Waar het waait, kun je de wind verwachten’. Opvallend is dat deze drie vehikels uit de koker komen van tot nu toe totaal onbekende scenaristen, te weten Kundi Balanga, Mohamed el Basaroui en Treesje De Bondt, al zullen sommigen die laatstgenoemde misschien wel kennen, omdat ze een tijdlang, onder het pseudoniem Natascha, heeft gepaaldanst in de fameuze cabardouche De Siamese Clitoris in Waasmunster. Ik heb haar zelf één keer bezig gezien, en toen werd ze meteen verliefd op mij, en ik muilde haar en gaf haar vervolgens een schop tegen haar preut met de toevoeging: ‘Ik wil je nooit meer zien, hoer!’ Ja, ik kan weleens heel cru zijn, ’t zit in mijn karakter.

Wat er verder ook mag van komen, we kijken met z’n allen uit naar de nieuwe fictie op onze gewaardeerde topzenders VTM en VRT.