Herman en Alexander De Croo, Open VLD-tweegeslacht
2009 was voor minister van Staat Herman De Croo (72) een tropenjaar. Hemelhoog juichend toen zijn zoon Alexander partijvoorzitter van de Open VLD werd, maar ook maandenlang dodelijk bedroefd toen hijzelf kanker kreeg.
undefined
«Achtentwintig bestralingen in veertig dagen. Men had me het ergste voorspeld: ik zou niet meer kunnen spreken, mijn smaak verliezen, me doodmoe voelen enzovoort. Gelukkig heb ik daar nauwelijks last van gehad: ik kon voortwerken als altijd. Toen de therapie achter de rug was, moest ik met een zéér klein hartje opnieuw de resultaten afwachten. De tumor bleek verdwenen; ik moet nu alleen nog om de drie maanden op controlebezoek.»
«Na m'n communiqué ben ik echt overspoeld door reacties. Meer dan drieduizend kaartjes, brieven, e-mails en sms'jes heb ik gekregen. Mensen schreven: 'Ik bid vijf keer per dag voor u.' Sommigen zijn op bedevaart voor me gegaan. Iemand bracht me thuis een flesje wijwater uit Lourdes. Een man stuurde me geregeld een pakketje met koninginnenbrij, omdat dat goed is voor de stembanden. Een ander stuurde me een soja-extract. Het was allemaal zo... Ik was diep ontroerd. Na de behandeling heb ik alle mensen van wie ik het adres had een handgeschreven kaart gestuurd. Ik ben er vier volle weken mee bezig geweest.»
«We hebben Alexander alleen wat materiële steun gegeven. Op een ochtend belde hij, om halfzeven: hij wilde diezelfde dag nog meer dan zesduizend folders versturen. Ze zaten nog bij de drukker! Enfin, om halfnegen zaten hier bij ons thuis veertig vrijwilligers om dat allemaal in enveloppen te stoppen en postzegels te plakken. Dat is het voordeel van mijn netwerk. Voor de rest heeft hij het alleen gedaan.»
«Alexander heeft geen politieke ervaring, maar als consultant heeft hij tientallen grote en kleinere bedrijven gesaneerd en helpen herstructureren. Wanneer hij als twintiger zo'n bedrijf binnenstapte, dachten de managers daar ook: 'Wat komt die jongen hier doen?' Bij zijn vertrek noemden ze hem hun redder. Hij heeft zo ook enorm veel mensenkennis opgedaan.»
«Een echte liberaal is pas sociaal als hij zaad in het bakje brengt. Wie is het meest sociaal? De cafébaas die zijn klanten gratis laat drinken, na drie weken geen brouwer meer vindt en de boel mag sluiten; of de cafébaas die een redelijke prijs voor een pint vraagt en zijn klanten soigneert? Er móéten gewoon meer mensen aan het werk als we onze economie overeind willen houden.»
undefined
Het volledige interview met Herman De Croo leest u in Humo 3617 van dinsdag 29 december.
