Het 33ste Internationaal Filmfestival van Vlaanderen nu al voor u bekeken

Van 11 tot 22 oktober loopt in Gent wederom het jaarlijkse filmfestival: elf dagen waarin de ware cinefiel weinig of geen daglicht ziet, uitsluitend beelden vreet en aanschuiven voor de volgende vertoning zijn enige lichaamsbeweging is. Maar ook voor niet-filmfreaks zijn er redenen genoeg om een naar Gent af te zakken.

1. De kwantiteit

Uiteraard gaat u altijd en overal voor kwaliteit, maar misschien zal het u toch interesseren dat u op het 33ste Internationaal Filmfestival van Vlaanderen 169 langspeelfilms en 65 kortfilms kunt bekijken, samen goed voor 19.468 minuten of 1.168.080 seconden film, bijna 2.400 minuten meer dan in 2005. Er zijn 596 voorstellingen in 20 verschillende zalen. Guinness Book-kandidaten kunnen maximaal 4.800 minuten film zien, iets meer dan een kwart van het totale aanbod.

2. De competitie

De veertien films die zijn ingeschreven voor de officiële competitie mogen dit jaar voor bijna 100.000 euro aan prijzengeld verdelen. Brei een spandoek, knutsel een toeter en ga bijvoorbeeld supporteren voor 'THE FOUNTAIN', de nieuwe Darren Aronofsky ('Pi', 'Requiem for a Dream'). In 'The Fountain' ontmoet een koppel (Rachel Weisz en Hugh Jackman) mekaar met tussenpozen van honderden jaren, daarbij geenszins gehinderd door dood, ellende, oorlog en dure olieprijzen. Een fraaie, mysterieuze, misschien iets té eigenzinnige film over eeuwige liefde. *** Tony Gatlif heeft al veel films over zigeuners gemaakt - herinner u 'Latcho Drom', 'Gadjo Dilo' en 'Vengo'. Het hoofdpersonage uit 'TRANSYLVANIA' ziet er wel uit als een zigeunerin, maar is eigenlijk gewoon ontembaar, bloedmooi en tot alles in staat. Grrrr!

3. De sterren

Vorig jaar vereerden Jeanne Moreau en Viggo Mortensen Gent nog met een bezoekje, dit jaar laten de vedetten het festival links liggen. En daar is een goede reden voor: wereldsterren vragen smakken geld voor zo'n guest appearance, en nu het festival van Rome, dat op hetzelfde moment plaatsvindt, zich wil profileren als een glitter-en-glamourfestijn, swingen de prijzen de pan uit. Nicole Kidman vraagt naar verluidt 400.000 euro om in Rome de trappen te bestijgen. Terwijl wij het voor de helft doen!

4. De gasten

Geen grote vedetten dus, wel een hoop minder bekende maar daarom niet minder interessante buitenlandse gasten: namen als Aku Louhimies, Swel Noury, Manuel Huerga en Károly Eperjes spreken misschien niet meteen tot ieders verbeelding, maar als ze hun rol komen toelichten, steekt u er vast iets van op - al was het maar een tongverstuiking.

5. De seks

Films waarvan niet alleen uw ooghoeken vochtig zullen worden! *** Wie 'Hedwig and the Angry Inch' gezien heeft, weet dat regisseur John Cameron Mitchell geen gewone jongen is, maar met 'SHORTBUS' steekt hij wel érg ver zijn nek uit. 'Shortbus' (tagline: 'Coming') speelt zich af in een seksclub in New York, en er wordt in gevogeld en gewipt dat het een lieve lust is. Er valt nog wat te lachen ook: zie het gay triootje waarin één deelnemer in de aars van een tweede het Amerikaanse volkslied zingt (!). Zot en grappig, maar ook intriest, want de goede verstaander zal begrijpen dat deze film ook gaat over eenzame mensen op zoek naar liefde. Bent u ook zo iemand, weet dan dat de vertoning gevolgd wordt door een fuif waar er op geen uitspatting gekeken zal worden. *** 'LIE WITH ME' is opgehangen aan een seksscène van 40 minuten (!), en toch gaat deze film volgens de maker niet over seks, maar over psychologie. Niet voor liefhebbers van goede dialogen, nochtans. *** 'THE NOTORIOUS BETTY PAGE' (foto) is een opgewekte, ondeugende biopic van Betty Page, de bekende pin-up uit de jaren vijftig, gespeeld door een grandioze Gretchen Mol (als je in je eentje een film kunt dragen, heb je niet veel kleren nodig). 't Is een uiterst vrouwelijke film: geproduceerd door drie vrouwen, geschreven door twee vrouwen en geregisseerd door één vrouw, de Canadese Mary Harron. *** In de tijd dat blote venten nog taboe waren, was William E. Jones zo'n beetje de archivaris van de homoporno. In Gent is zijn vrijwel integrale oeuvre te zien, een oeuvre dat inmiddels het etiket 'kunst' heeft verdiend: ook de achtenswaardige Tate Gallery wijdde er onlangs een tentoonstelling aan.

6. De oude Kubrick

De regisseur van 'Dr. Strangelove', '2001: A Space Odyssey', 'A Clockwork Orange' en zovele andere meesterwerken is al zeven jaar dood, maar in Gent komt hij weer even tot leven: zijn hele filmografie wordt er vertoond. Dé gelegenheid om al die klassiekers in de allerbeste omstandigheden op een groot scherm mee te pikken, en om zeldzame beelddocumenten zoals 's mans vroege kortfilms te ontdekken. U kunt ook naar documentaires - waarin alle geïnterviewden zeggen dat ome Stan verschrikkelijk moeilijk kon zijn, maar dat hij natuurlijk zo geniaal was dat het hem vergeven is - en naar een grote overzichtstentoonstelling (in het Caermersklooster, tot 7 januari) met authentieke decorstukken uit de films, originele scenario's, brieven en audio- en video-installaties. Zijn weduwe Christiane en zijn schoonbroer Jan Harlan, die al sinds 'A Clockwork Orange' als assistent voor hem werkte en later zijn vaste producent zou worden, komen naar Gent.

7. De nieuwe Kubrick

De openingsfilm is dit jaar 'PERFUME: THE STORY OF A MURDERER', naar de gelijknamige bestseller van Patrick Süskind. Die wilde absoluut Kubrick als regisseur, maar nu die definitief niet langer beschikbaar is, heeft hij zich tevreden gesteld met zijn landgenoot Tom Tykwer, de maker van 'Lola rennt'. Nieuweling Ben Whishaw is Jean-Baptiste Grenouille, de man met de hypergevoelige neus; Dustin Hoffman is zijn oude mentor Giuseppe Baldini.

8. Agnès Varda

Het regent weer oude wijven in Gent. Zoals de legendarische regisseuse Agnès Varda, 78 jaar geleden geboren in Elsene maar opgegroeid in Frankrijk en daar uitgegroeid tot vaandeldraagster van de nouvelle vague: zij mag een dik verdiende Lifetime Achievement Award in ontvangst komen nemen. In Gent loopt er een retrospectieve van haar werk, en in het S.M.A.K. worden enkele van haar video-installaties getoond.

9. Brian De Palma

Al lijkt het duizend jaar geleden dat Brian De Palma nog een echt grote film gemaakt heeft, toch kijken wij telkens weer uit naar de nieuwste van de maker van 'Scarface', 'The Untouchables' en 'Carlito's Way'. 'THE BLACK DAHLIA' is, net als 'L.A. Confidential', gebaseerd op een boek van James Ellroy, en heeft met Hilary Swank en Scarlett Johansson niet één maar twee femmes fatales in de gelederen. De heren zijn helaas van minder allooi: De Palma moest het stellen met Aaron Eckhart en de veel te licht wegende Josh Hartnett. Stilistisch is 'The Black Dahlia' een overrompelende film - de signatuur van De Palma staat werkelijk op ieder shot te lezen - maar helaas is het verhaal nogal complex en verward. De Amerikaanse vakpers vond het maar een kamerplantje, en het publiek haakte af; benieuwd of ze in Gent hun oordeel even snel klaar hebben.

10. De koningsdrama's

Op het festival van Venetië werd Helen Mirren bekroond als beste actrice voor haar rol als koningin Elizabeth in 'THE QUEEN' (foto), en daar hebben wij niemand over horen morren: Mirren is de voornaamste reden waarom u deze film van Stephen Frears absoluut moet zien. Het verhaal speelt zich af in de week na de dood van prinses Diana, toen Tony Blair aan Hare Majesteit duidelijk moest maken dat haar onderdanen enige emotionele betrokkenheid harerzijds zeer op prijs zouden stellen. Blair wordt vertolkt door Michael Sheen en ook hij kwijt zich met brio van zijn taak, zoals alle acteurs overigens. Dat Frears een groot regisseur is, wist u al sinds 'My Beautiful Laundrette' en 'Liaisons Dangereuses'; in 'The Queen' weet hij op een zeer efficiënte manier tv- en filmbeelden te vermengen, en zet hij het contrast tussen de hysterie van het volk en de ijzige stilte van het hof royaal in de verf. Koninklijke klasse! *** Geen prinses te bekennen in 'PRINCESS': dit is een animatiefilm over animeermeisjes. Regisseur Anders Morgenthaler is cartoonist voor een Deense krant (nee, echt!), en heeft een extreem gewelddadige tekenfilm voor volwassenen gemaakt. Als een pornoactrice bezwijkt aan een overdosis, ontfermt haar broer, een missionaris, zich over haar dochtertje. In ware Travis Bickle-stijl ontketent hij een kruistocht tegen de porno-industrie.