Het gaat snel voor Angèle. 'Mijn moeder wilde me absoluut zelf naar de eerste repetitie met Damso brengen: 'Zo haalt hij zich niks in z'n hoofd''

Couleur Café, Rock Werchter, Dour, Dranouter, Pukkelpop: wie Angèle deze zomer wil zien optreden, heeft l’embarras du choix. Op een klein jaar tijd is de 22-jarige zangeres uit Brussel één van de hipste gezichten van de Belgische muziek geworden. ‘Ik kon een slechter voorbeeld zijn voor jonge meisjes: ik draag geen diepe decolletés en ik verspreid een positieve boodschap.’

'Kim Kardashian en Kanye West zijn verschrikkelijk. Zij regeren in de wereld van Instagram, maar het is slechts een hype.'

Nog een bewijs dat de zus van Roméo Elvis een bonafide popster is: bij al die concerten zullen op de eerste rijen een hoop lookalikes staan, meisjes die de blonde pony, zwarte eyeliner en bijhorende attitude van hun idool imiteren. Dat was in ieder geval zo toen ze eind april in Brussel speelde op Les Nuits Botanique, waar ze haar publiek – zoals zo vaak de afgelopen maanden – helemaal inpakte.

Het is duidelijk: Angèle Van Laeken hééft het. Die magnetische mix van schoonheid, intelligentie en evenveel jonge stedelijke wereldwijsheid als jeugdige aaibare onschuld. Haar stijl is trendy en nonchalant: voor dit interview de ochtend na haar concert in de Botanique komt ze op hippe saunaslippers (mét witte sportsokken) binnengesloft, zonder make-up en met douchehaar. It-girls worden doorgaans met argwaan bekeken en moeten zichzelf voortdurend bewijzen. Na haar plotse doorbraak met ‘La loi de Murphy’ klonk het dat Angèle zich maar eens moest tonen op een podium. Die eerste concerten is ze zonder noemenswaardige kleerscheuren doorgekomen, deze zomer maakt ze haar opwachting op een hele reeks festivals.

Angèle «Ik vind het heel spannend. Ik heb de afgelopen maanden het terrein al grondig verkend. We hebben een twintigtal concerten gespeeld in de aanloop naar de zomer, concerten in Vlaanderen, Wallonië en Frankrijk. We wilden ons absoluut voorbereiden op de festivals, en ik denk dat we klaar zijn.

»Zo lang als ik me kan herinneren, ga ik al naar festivals. Ik was 14 toen ik met vriendinnen voor het eerst naar Couleur Café trok. Dat was hét festival waar je als Brusselse na de examens naartoe ging, hè. En mijn ouders konden me daar gewoon afzetten en ophalen. Een andere zeer sterke festivalherinnering was toen ik op mijn 17de naar Pukkelpop ging, en daar Eminem en Major Lazer zag.»

HUMO Het Dance Hall- en Boiler Roompubliek rende dat jaar over de weide richting hoofdpodium, waar Major Lazer uitgerekend Neil Young kwam vervangen.

Angèle «Dat was er net zo leuk aan: het was een volslagen verrassing. Maar ongeveer één uur op voorhand wisten we dat Major Lazer zou spelen. Ik heb ook als een gekkin gerend. En dan had je Diplo die de hele wei vroeg om zijn T-shirt uit te trekken en in de lucht te gooien. Ik heb dat ook gedaan – ik was al flink dronken (lacht). Dat vind ik wel jammer: vroeger ging ik naar festivals om te feesten, nu ga ik er om te werken.»

HUMO Je hebt er die zeggen: Major Lazer live, dat is gewoon een cd die luid wordt afgespeeld.

Angèle «Major Lazer op Pukkelpop was vooral pure festivalambiance. Maar een jaar later zag ik Stromae op Les Ardentes, en dat was ongelofelijk. Ik kende zijn plaat ‘Racine carrée’ zowat uit het hoofd. Hij had goeie muzikanten mee, zorgde voor een prachtige show, danste goed... Er was de muziek én er waren de beelden.

»Naar Werchter ben ik nog nooit geweest, daarom ben ik misschien het meest nerveus voor mijn optreden daar. Mijn broer ging wel altijd naar Dour en Werchter, maar hij wilde niet dat ik ging. Werchter vond hij veel te groot voor mij, en op Dour waren volgens Roméo te veel drugs.»

HUMO Luister je nog altijd zo braaf naar je broer?

Angèle «Nee, natuurlijk niet. Hij maakte ook de vergissing om te denken dat ik was zoals hij (lacht). Drugs hebben me nooit geïnteresseerd, terwijl Roméo er al sinds zijn 16de mee bezig was. Toen hij 18 was, was ik 16. Hij wilde niet dat ik in dat milieu verzeilde – dat ik tussen de gedrogeerde gekken in de modder zou kruipen (lacht). Maar dat heeft me nooit aangesproken. Een paar jaar geleden ben ik dan toch naar Dour geweest, voor de electro-acts, én om Roméo te zien natuurlijk.»

HUMO Hou je van touren? Sommige artiesten zijn muzikant geworden om zich te onttrekken aan het gewone burgerbestaan, maar je hebt er ook die totaal niet functioneren weg van thuis.

Angèle «Wat ik nu al weet: touren is een vrijgeleide om als volwassene op vakantiekamp te gaan. Je bent onderweg met die kleine familie van muzikanten en crewleden, je vrienden. Je reist samen, slaapt samen, eet samen en maakt samen de meest walgelijke dingen mee. Soms is het hard: je slaapt te weinig en je kunt je vaak niet fatsoenlijk douchen. Maar het is de beste job ter wereld. Heel die ploeg doet wat hij of zij graag doet, ik heb nog nooit iemand met tegenzin zien werken.»

De zaak Damso

HUMO Je zette je eerste stappen in het voorprogramma van rapper Damso. Wat vond je van de rel rond zijn WK-lied? Toen de voetbalbond uiteindelijk niet meer met hem wilde samenwerken, noemde minister van Gelijke Kansen Zuhal Demir dat ‘een overwinning voor gelijke kansen’.

Angèle «Ik vind dat één en ander daar uit z’n context is gerukt. En tegelijkertijd is het een kwestie met veel facetten. Ergens snap ik het standpunt van Demir wel, maar het is het standpunt van iemand die rap niet kent, die de codes van rap niet kent. En van iemand die het verhaal van Damso niet kent.

»In mijn songs wil ik positieve boodschappen brengen. Ik praat respectvol over vrouwen, want zo werd ik opgevoed. Mijn cultuur en achtergrond laten dat toe: ik ben een blond meisje dat pop maakt en ik heb me mijn hele leven lang aanvaard gevoeld. Damso heeft een heel andere achtergrond en overtuiging, hij zegt de dingen met geweld, want hij wil gehoord worden. Er is een reden waarom zijn teksten gewelddadig zijn, er zit een zekere haat in hem. Damso spreekt vanuit zijn ervaringen. Hij maakt rap, en rap is supergewelddadig. Niet alleen tegen vrouwen, ook tegen mannen, tegen alles en iedereen. Hem wegzetten als een seksist, enkel en alleen omdat hij woorden als pute of salope gebruikt... Dan moet je veel dingen uit onze maatschappij bannen, want die bulkt van de seksistische beelden.

»Wat ik vreemd vond aan die hele hetze: mocht Damso nu een WK-lied gemaakt hebben waarin hij allerlei bevolkingsgroepen beledigde, dan zou dat uiteraard onaanvaardbaar geweest zijn. Maar zoals ik het begrepen heb, was zijn hymne net bedoeld om een breed publiek aan te spreken. Ik vond het interessant dat hij daarmee uit zijn comfortzone wilde treden.»

undefined

HUMO Je draagt een T-shirt met de slogan ‘Women need more sleep than men because fighting the patriarchy is exhausting.’ En tegelijkertijd zette je je eerste livestappen in het voorprogramma van Damso. Dat kan mensen verwarren.

Angèle «Het is paradoxaal, tout à fait. Ik ben een jonge feministe, ik ben voor de gelijkheid der seksen. Ik vind dat ik die boodschap moet verspreiden, gewoon omdat ik een vrouw ben. En er moet nog veel veranderen. Tegelijk steunen Damso en ik elkaar, we hebben een voorgeschiedenis. Toen hij zijn liveshow wilde versterken met keyboards, heb ik auditie gedaan. Toen hij me de job gaf, heb ik niet getwijfeld: het was een kans om ervaring op te doen. Ik ben op tournee met hem vertrokken, en ik heb daarna ook zijn voorprogramma gedaan.

»Maar zelfs als ik nooit met hem had samengewerkt, zou ik hem nog verdedigen. Rap heeft altijd gedraaid om provocatie. Damso valt iedereen aan, maar ik begrijp dat omdat ik met rap ben opgegroeid. Net zoals zoveel andere mensen van mijn generatie. Voor de generatie van mijn ouders is dat heel anders.»

HUMO Voor wie het nog niet wist: je ouders zijn de in Franstalig België bekende comédienne Laurence Bibot en de muzikant Marka, gitarist bij de eighties cultgroep Allez Allez. Wat vinden zij van Damso?

Angèle «Mijn moeder zei dat ik die tournee met Damso vooral moest doen. In Frankrijk spelen? Vas-y! Ze had al tracks van hem gehoord maar ze is erg open. Of ze ook van zijn muziek hield? Bof, zoals ze van n’importe quoi houdt. Mijn vader, dat was een ander paar mouwen. Toen ik hem vertelde dat ik zou touren met Damso, vroeg hij of ik gek geworden was. Dat had niet zozeer te maken met Damso zelf, maar met het feit dat zijn dochter helemaal alleen het voorprogramma van een rapper zou doen. Hij was bang dat het te hard zou zijn.

»Het was ook hard. Maar mijn vader is komen kijken in Vorst, en hij was superblij. Mijn beste vriendin, die rap haat, was er ook. En mijn broer, die superfan is van Damso. Allemaal dachten ze hetzelfde: Damso is misschien gewelddadig, maar op het podium staat een echte artiest die mensen entertaint.»

HUMO Het zou natuurlijk vreemd zijn als een rabiate seksist of een volbloed macho aan een popzangeres als jij zou vragen om z’n voorprogramma te doen.

Angèle «Dat bedoel ik net. Damso is slim genoeg om te beseffen dat hij niet de zoveelste Booba moet worden. Booba is de populairste Franse rapper van het moment, hij is supergewelddadig. Damso wist dat hij anders moest zijn, en daarom vroeg hij mij in zijn voorprogramma. Hij zei letterlijk dat rap ook plaats moest bieden aan een nieuwe popartiest.

»Mijn moeder heeft me naar de eerste repetitie gebracht, ze wilde dat absoluut doen: ‘Zo haalt hij zich niks in z’n hoofd.’ (lacht) In de hele ploeg van Damso waren mijn manager Sylvie en ik de enige vrouwen. Twee blanke, blonde vrouwen tussen een bende rappers. En ik maak popliedjes over liefde. Maar geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om me aan te passen. Ik vond: hoe meer ik mezelf blijf, hoe meer ik aanvaard zal worden.»

'Soms wist het publiek niet goed wat het met me aan moest, maar dan stelde ik mezelf gewoon voor: 'Ik ben Angèle uit Brussel.''

HUMO En werd je ook aanvaard?

Angèle «Soms wist het publiek niet goed wat het met me aan moest, maar dan stelde ik mezelf gewoon voor: ‘Ik ben Angèle uit Brussel. Damso heeft me gevraagd om zijn voorprogramma te doen. Ik maak pop.’ Zijn fans kwamen om te feesten, dus makkelijk was het niet, maar ze waardeerden mijn eerlijkheid. Damso was erg bezorgd. Hij vroeg me na ieder concert hoe het was geweest. Ik heb me altijd gerespecteerd en aangemoedigd gevoeld door hem. Hij heeft trouwens ook een vrouw als manager. Hij is zeker geen seksist, hij is net heel respectvol.

»Ik weet dat het paradoxaal is dat hij dan zulke teksten rapt, maar daarvoor heb ik geen verklaring. Alleen Damso heeft die. En ik snap wel dat mensen bezorgd zijn: het publiek van Damso bestaat voor een groot deel uit blanke jongeren uit goede families, die naar hem luisteren om hun ouders te provoceren. Die ouders willen niet dat hun kinderen naar zo’n concerten trekken. Maar die jongeren snappen heus wel dat zijn raps de realiteit niet weerspiegelen, dat ze vaak een overdrijving zijn.»

HUMO Zou je opnieuw toezeggen mocht hij je uitnodigen voor een tour?

Angèle «Nee, want ik heb het te druk met mijn eigen carrière (lacht luid). Maar je wilt natuurlijk weten of ik me opnieuw met hem zou inlaten. Wel, het antwoord is volmondig ‘ja’. Het zou hypocriet zijn als ik me zou aanpassen aan de publieke opinie.»

HUMO Zit er ooit nog een duet in?

Angèle «Wie weet.»

Bruxelles, ma belle

HUMO Live cover je vaak ‘Bruxelles’ van Dick Annegarn uit 1974. Hij is een Nederlandse homoseksuele zanger die in het Frans zingt – op zich al een unicum.

Angèle «En dan zingt hij nog over Brussel. Zijn ‘Bruxelles’ is – helaas – vooral bekend geworden door de aanslagen van 22 maart 2016. Maar ik zong het al eerder. Mijn manager Sylvie leerde me het nummer kennen, ik had nog nooit van Dick Annegarn gehoord. Na de aanslagen was het liedje de hele tijd op de radio in Wallonië, maar ook in Frankrijk. Daarom heb ik het een tijdje niet gebracht. De wonden waren te vers, het was te delicaat. Ik wilde ook niet dat mensen dachten dat ik iets recupereerde.

»Vandaag klinkt het me weer positief in de oren, het is een nummer over de tweede adem die Brussel heeft gevonden. Voor mezelf heeft het intussen meerdere betekenissen gekregen. Want de song gaat ook over Parijs, waar ik nu deeltijds woon met mijn vriend, een danser. En het lijkt wel alsof die song ieder jaar een nieuwe betekenis voor me krijgt. Als ik nu in Brussel ben, is dat om familie en vrienden te zien. Ik heb niet meer de tijd om er echt rond te hangen, en dat mis ik wel: door de straten wandelen, een glas drinken met vrienden... Ook aan dat gevoel denk ik als ik ‘Bruxelles’ nu cover.»

HUMO Heb je zelf de Angèle-lookalikes al gespot op je concerten? Ik zag ze toen je in de Botanique speelde.

Angèle (meteen) «Ja! Overal zie ik ze, ook op mijn concerten in Parijs – het is ontzettend grappig. Toen ik eind 2017 in de Rotonde van de Botanique speelde, stonden daar drie à vier meisjes voor het podium met hetzelfde kapsel als ik, en het streepje zwarte eyeliner zoals ik het rond mijn ogen trek, én allemaal met het T-shirt in de broek, zoals ik me graag kleed. Ik vind dat grappig, en ook wel ontroerend – hoe ze zich thuis helemaal hebben klaargemaakt voor dat concert.

»Ik vind dat niet zo gek. Als tiener wilde ik op Katy Perry lijken, ik kleedde me helemaal zoals zij. En op concerten van Roméo staan er vooraan ook altijd gasten met lang haar en een pet. Tegelijk vind ik het absurd dat ik dat effect heb op jonge meisjes. Al kon ik een slechter voorbeeld zijn, hè: ik draag geen diepe decolletés of zo, dus dat valt nog mee. Ik vind dat ik een positieve boodschap uitdraag, dat stelt me gerust als ik weer eens een groepje lookalikes van me spot in de zaal.»

undefined

HUMO Je song ‘Big Shit’ gaat over de imitatiedwang op Instagram en andere sociale media. Zelf ben je een Instagram-idool, en dus een voorbeeld voor velen.

Angèle «‘Big Shit’, dat is mijn sarcasme. Veel jonge meisjes volgen me, de meerderheid is tussen de 16 en 25 jaar. Het is klassiek om je op sociale media te vergelijken met anderen en je daardoor nog slechter in je vel te voelen. Het maakt deel uit van die hele wereld: de ene wil lijken op de andere, de andere wil lijken op de ene. Maar ik wilde in die song uitleggen dat ook ik me weleens slecht voel, dat al die beelden niet willen zeggen dat ik me de hele tijd goed in mijn vel voel.

»Ik ben nu 22 en heb meer zelfvertrouwen dan vroeger. Toen ik jonger was, imiteerde ik ook anderen. Maar toen hadden we alleen Facebook, en dat ging vooral over veel vrienden hebben, over feestjes geven en blij zijn. Op Instagram gaat alles over het perfecte leven, over hype en in de mode zijn. Instagram is nog oppervlakkiger dan Facebook. Als ik Instagram had gehad toen ik 14 à 15 jaar was, dan was ik er zeker en vast heel onzeker door geworden. Ik gebruik Instagram intussen met wat meer afstand. En het is ook een tool voor mijn werk. Maar als je volop in de puberteit zit, heb je die afstand niet en denk je volgens mij écht dat je dat perfecte leven moet leiden.»

HUMO Je bedoelt het leven van pakweg de Kardashians, die nu ook ingehuurd werden door de Belgische ontwerper Raf Simons voor een grote campagne van Calvin Klein?

Angèle «Kim Kardashian en Kanye West zijn verschrikkelijk. Zij regeren in de wereld van Instagram, maar het is allemaal slechts eeen hype. Ik snap dat er een fascinerende kant aan is, dat ze de tijdgeest belichamen, dat mensen hen zelfs grappig vinden. Maar als modeontwerpers die ik goed vind met hen samenwerken, vind ik dat triest.

»Er was gelukkig geen Kim Kardashian toen ik 14 was. Toen had je de vier échte koninginnen van de pop: Katy Perry, Lady Gaga, Beyoncé en Rihanna. Zij deden soms ook gek maar ze konden wel iets. Kim Kardashian doet niks en kan niks. C’est horrible. Vandaag zijn er zoveel Instagramprofielen van jonge meisjes die eigenlijk niets kunnen. Meestal zijn ze simpelweg rijk, of willen ze uitstralen dat ze dat zijn, en gaan ze iedere avond naar chique soirees. Ik vind dat angstaanjagend. Wat een voorbeeld ben je nu als je zegt: ‘Als je niets doet en in dure kleren poseert op Instagram ben je cool.’»

'Op Pukkelpop vroeg Diplo de hele wei om zijn T-shirt uit te trekken en in de lucht te gooien. Ik heb dat ook gedaan.'

HUMO Het goeie nieuws is dan weer dat er een tegencultuur móét zijn, dat kan niet anders.

Angèle «Dat vind ik dan weer zo leuk aan Instagram: voor iedereen die creatief is, is het een geniale uitvinding. Mensen die 3D-dingen maken, schilderen of fotograferen... Iemand iets zien doen, zodat je zin krijgt om zelf te werken, dat is inspirerend.

»Neem nu mijn broer. Roméo is een knappe gast, il a une belle gueule, daarmee heeft hij geluk gehad. Maar hij laat zich op Instagram vooral van zijn lelijkste kant zien, in zijn clips is hij vaak vervormd. Voor een man is dat simpel, cool zelfs. Voor vrouwen ligt dat moeilijker, wij voelen toch meer de plicht om ons van onze mooiste kant te laten zien. Maar dat leidt enkel tot frustraties bij jezelf én anderen. Ik doe daarom net als mijn broer, en laat mezelf níét altijd van mijn mooiste kant zien. We moeten ons allemaal wat meer ontspannen in plaats van altijd maar krampachtig perfect te willen lijken.»

HUMO Tot slot: stel dat je je eigen festival mag organiseren, en op de affiche zetten wie je wilt, dood of levend. Hoe ziet het er dan uit?

Angèle «Ik zou de grote podia geven aan kleine, onbekende groepen. Een goeie vuurdoop én een kans om door te breken bij het grote publiek. In de kleine tenten zou ik grote artiesten intieme concerten laten spelen. Dan krijg je een festival waar Beyoncé en Michael Jackson als duo in een theatertje spelen, om vier uur in de namiddag. Gewoon hun stemmen en een piano erbij. En om acht uur kun je naar de twee meisjes van Juicy op het hoofdpodium gaan kijken. Onrealistisch, maar het zou wel cool zijn.»

undefined

Angèle speelt op 29 juni op Couleur Café, 7 juli op Rock Werchter, 12 juli op Dour, 3 augustus op Festival Dranouter en op 15 augustus op Pukkelpop.