Schrik niet: de nieuwe Vlaams minister van Media, Brussel en Jeugd is een multiculti kosmopoliet die zich als een vis in het water voelt in Molenbeek en die van CD&V een weinig godsdienstige stadspartij wil maken. Maak op eigen risico kennis met Benjamin Dalle (37), de wonderboy van de christendemocratie. 'Tegen de zomer moet de VRT een nieuwe CEO hebben, en het is zo goed als uitgesloten dat Peter Claes dat wordt.'
Met driftige tred, alerte oogopslag en een halfuur vertraging denderen Benjamin Dalle (37) en zijn woordvoerder Tom Demeyer het coworkingcafé Le Phare du Kanaal in Molenbeek binnen. De minister van Media en zijn mediaman zijn met de fiets gekomen, maar hun pak zit nog strak en hun haar ligt nog goed. Het daverende duo maakt deel uit van de brat pack van CD&V, een aanstormende generatie die zich tot taak heeft gesteld de zieltogende christendemocratie te reanimeren. Ze zijn jong, afgetraind en complexloos, ze hebben de nestwarmte van de parochie ingeruild voor de hectiek van de grootstad, en ze praten met gemak de tijd vol.
BENJAMIN DALLE «Knap hier, hè? Wist je dat er in Brussel maar liefst 68 van dit soort coworkingplekken zijn? De problemen van Brussel zijn goed gekend in Vlaanderen, maar wat er leeft en marcheert veel minder. Ik heb tien jaar in deze buurt gewoond. Nu woon ik wat verderop, in Laken.»
HUMO Doet u alles met de fiets in Brussel?
BENJAMIN DALLE «'s Avonds en in het weekend wel. En 's ochtends brengen we de kinderen weg met de fiets. Overdag neem ik meestal de metro.»
HUMO Met de ministeriële patserbak trek je in een buurt als deze wellicht de aandacht.
DALLE «Als ik nu met de dienstwagen was gekomen, was ik nog twintig minuten later geweest! Ik gebruik 'm enkel voor verplaatsingen die ik niet op een andere manier kan doen (lachje). Conform onze visie op mobiliteit in de hoofdstad.»
HUMO U bent een ingeweken West-Vlaming. Voelt u zich inmiddels een Brusselaar?
DALLE «Zeker wel. Ik ben hier al sinds 2006. Als werkende volwassene heb ik nooit ergens anders gewoond. En nu ben ik de Brusselaar van dienst in de Vlaamse regering. Ik weet het: veel Vlamingen zien hun hoofdstad niet graag. Maar waaróm niet? Omdat ze Brussel niet kennen. Ik was ook zo. Voor ik hier kwam wonen, was ik misschien drie keer in Brussel geweest. De pendelaars uit Vlaanderen kennen vooral de grote instroompunten: de toegangswegen waar het verkeer opstropt, het Noord- en Zuidstation, die niet bepaald in mooie buurten liggen. Ik zie het als mijn taak om de ambassadeur van Brussel te zijn in Vlaanderen, en die van Vlaanderen in Brussel. Vergeet niet: Vlaanderen investeert hier elk jaar bijna een miljard euro. In onderwijs, cultuur, welzijn, inburgering...»
HUMO Dat is een transfer die kan tellen.
DALLE «Ik zie dat absoluut niet als een transfer. Er zijn nog veel werkzoekenden in Brussel, en in Vlaanderen is er krapte op de arbeidsmarkt. Door te investeren in het Nederlandstalig onderwijs in Brussel en zo Brusselaars naar een job in Vlaanderen te leiden, investeren we ook in de Vlaamse economie.
»Wat mij aantrekt in Brussel, is dat het geen supergrote stad is, maar veeleer een lappendeken van buurten en wijken. En het is heel makkelijk om Brussel te verlaten. Ik heb een jaar in New York gestudeerd. Als je daar de stad uit wilt, moet je twee uur rijden. Hier fiets je in twintig minuten naar het Pajottenland.»
HUMO Hoe gaat het intussen met hell hole Molenbeek? Is de grote kuis die huidig minister-president Jan Jambon er ging houden na de aanslagen van 2016 een beetje geslaagd?
DALLE «Dat was een heel zware periode voor Brussel. Zeker voor de jonge mensen uit Molenbeek, die zich voor een stuk verantwoordelijk maar vooral heel erg geviseerd voelden. Molenbeek is in z'n eentje al groter dan Mechelen. Hoeveel van die 95.000 Molenbekenaren zijn geradicaliseerd? Enkele tientallen? Er zijn onvergelijkbaar veel meer Molenbekenaren die gewoon vooruit willen in het leven. Je zult maar Rachid heten, uit Molenbeek komen, en op zoek moeten naar een baan of oog in oog staan met de politie...
»Persoonlijk heb ik hier ook nooit enig, euh, veiligheidsprobleem ondervonden. Dat wil niet zeggen dat er geen serieuze problemen zijn; voor vrouwen is het bijvoorbeeld anders. Het is zeker zo dat zij in bepaalde wijken worden nagekeken en -geroepen, of dat ze het slachtoffer worden van ontoelaatbaar gedrag.
»Maar in het algemeen is de sfeer in Molenbeek heel conviviaal. Als je met een kind in een buggy de trap op moet, zal zich binnen de tien seconden iemand aandienen die je wil helpen. Dat heb ik zelf vaak genoeg ervaren. Dat is de onderlinge solidariteit van mensen die het niet altijd even makkelijk hebben.»
DE N VAN NEDERLANDS
HUMO In weerwil van uw multiculturele empathie waren de twee gemeenteraadsverkiezingen waaraan u hebt deelgenomen in Molenbeek, in 2012 en 2018, niet erg succesvol. Om niet te zeggen dramatisch.
DALLE «Ik ga daar niet flauw over doen. Voor Vlamingen is het sowieso erg moeilijk in Brussel, en voor christendemocraten al helemaal. CD&V moet zich nog op de kaart zetten als stadspartij. In Gent en Antwerpen zijn we ook op een historisch dieptepunt beland. In Brussel waren we in 1999 nog de grootste Vlaamse partij, vandaag zijn we de kleinste.»
HUMO Goede plek om een politieke machtsbasis uit te bouwen.
DALLE (lacht) «Ik ben hier komen wonen om geen drie uur per dag te moeten pendelen vanuit Damme, waar ik opgroeide. En daar heb ik nog geen seconde spijt van gehad. Brussel heeft een fantastische culturele scene, ik heb hier veel sociaal contact en ontmoet mensen van zeer diverse pluimage. Het is bijna een ander land! Ik heb beslist om hier mijn leven uit te bouwen.
»Ook op politiek vlak ben ik hoopvol. In Molenbeek en elders in Brussel genieten de Vlamingen toenemend respect. Kennis van het Nederlands wordt bijvoorbeeld steeds meer als een troef gezien. 'Als je het wilt maken in het leven, leer je Nederlands,' is het adagio. De 'N' van 'Nederlands' die op de muur van Vlaamse scholen en instellingen gekalkt staat, is een keurmerk geworden.»
HUMO Hoorde ik het goed dat u van CD&V een stadspartij wil maken?
DALLE «Ik zie dat echt als één van de vele uitdagingen voor de christendemocratie, ja. Ons verhaal zit goed: mensen samenbrengen en verbinden zit in het DNA van onze partij. Maar we moeten dat niet alleen doen in de parochies en de dorpen, maar ook in de steden. Ik denk dat de stedelingen daar bij wijze van spreken op zitten te wachten, alleen moeten we nog een manier vinden om ons verhaal tot bij hen te brengen. Dat zie ik als een belangrijke opdracht voor de komende jaren. Het is zelfs van existentieel belang: vroeger was het platteland ons machtsbastion en kon ons niks overkomen, maar Vlaanderen verstedelijkt in sneltempo.»
HUMO Moet Brussel geen volwaardig gewest worden, waar Vlaanderen en Wallonië zich niet langer mee bemoeien?
DALLE «De strijd tussen de mensen die die kant op willen en zij die vinden dat de banden met Vlaanderen en Wallonië behouden moeten blijven, woedt volop. Zelf sta ik een beetje tussen beide kampen in - typisch CD&V, hè (lacht). Maar wel met volle overtuiging! Wij willen een sterker Hoofdstedelijk Gewest dat een coherenter en efficiënter beleid kan voeren, maar we blijven de inbreng van de Vlaamse en Franse gemeenschap belangrijk vinden. 'Alles Brussels' betekent immers ook: Brussels onderwijs, een Brussels arbeidsmarktbeleid, Brusselse ziekenhuizen en een Brusselse cultuur. Zonder de toegevoegde waarde van het Nederlandstalig onderwijs, zonder dat de VDAB nog een rol kan spelen, en met een Vlaamse cultuur die opgaat in de Brusselse. Willen we dat echt?
»Je moet je afvragen of er wel zoiets bestaat als de Brusselse identiteit of cultuur. Is dat niet per definitie een mix van identiteiten? Zelf voel ik me Brusselaar, maar evengoed Vlaming, Europeaan en zelfs nog een beetje West-Vlaming. Voor de meeste Molenbekenaren zal dat net zo zijn: ze zijn Brusselaar, ze voelen zich in min of meerdere mate ook Berbers of Marokkaans, en via familie in Duitsland of Frankrijk voelen ze zich misschien ook verbonden met Europa. Wie heeft er nu nog één identiteit? Zeker op cultureel vlak is het net de rijkdom van Brussel dat de Vlaamse en Franse gemeenschap zo aanwezig zijn. Verdere stappen in de staatshervorming zullen onvermijdelijk en op termijn noodzakelijk zijn, maar wij vinden het belangrijk dat Vlaanderen hier kan blijven investeren.
»(Denkt na) Wie 'Brussel aan de Brusselaars' roept, zoals Ecolo doet, is in feite de beste bondgenoot van de separatisten. Zo knip je de banden met de andere gemeenschappen door en maak je het een stuk makkelijker om het land te splitsen. Ook in Vlaanderen zijn er mensen die zo denken. Bij de N-VA, maar ook in mijn partij. Het zou een kapitale vergissing zijn - voor Brussel én voor Vlaanderen, want het economische belang van Brussel is immens.»
HUMO Moet Brussel bestuurlijk niet sterk vereenvoudigd worden? Twee parlementen, negentien gemeentebesturen, negentien OCMW's, zes politiezones, om van intercommunales en aanverwante instellingen nog te zwijgen. Het is wat...
DALLE «Zeker. Er zijn heel veel besturen in Brussel. Dat is een typisch Belgisch fenomeen; we zijn nu eenmaal geen uniform land met één volk, één taal en één visie. Brussel is misschien een extreem voorbeeld, maar als je het vergelijkt met Antwerpen en zijn districten, is het verschil ook weer niet zó groot. En naar Vlaamse maatstaven zijn de Brusselse politiezones zelfs zeer ruim. CD&V is voorstander van een fusie van de politiezones. De gemeenten mogen blijven bestaan, maar hun rol moet worden teruggeschroefd tot lokale, laagdrempelige dienstverlening. Het strategische beleid - mobiliteit, parkeren, ruimtelijke ordening, stadsplanning... - moeten we naar het gewestelijke niveau tillen.»
TRAUMA
HUMO U geldt al jaren als de bolleboos, de wonderboy en de grote belofte van CD&V. Bent u werkelijk zo'n smart-ass?
DALLE (verlegen) «Ik ben iets te ijverig geweest als student, vrees ik. Dat is de schuld van mijn oudere broer: die had zijn eerste jaar aan de universiteit... slecht verteerd. Faalangst. Voor mij was dat een even groot trauma als voor hem. Ik wilde kost wat kost slagen, dus ik heb vanaf dag één keihard gewerkt. Met grote onderscheidingen en prijzen voor excellentie als gevolg (lacht). Ik deed het ook echt graag: Erasmus in Parijs, nog een jaartje extra in New York... In totaal heb ik zes jaar rechten gestudeerd, en als ze me hadden laten doen, had ik er nog van alles bij genomen: filosofie, geschiedenis, klassieke talen, álles interesseerde mij. Na mijn studie ben ik in Leuven assistent staatsrecht geworden bij professor André Alen, die nu voorzitter is van het Grondwettelijk Hof.»
HUMO U was dus een juridische spitstechnoloog in wording. Hebt u zelf de stap naar de politiek gezet of is de politiek naar u gekomen?
DALLE «Eind 2007 zocht Yves Leterme een team om de zesde staatshervorming voor te bereiden. Via de KU Leuven werd ik... tot hem geroepen. Als technicus, inderdaad. Ik was toen nog niet eens lid van CD&V. Later ben ik 'doorgegroeid' naar allerhande kabinetsfuncties. Van het één kwam het ander.»
HUMO U hebt voor Yves Leterme, Jo Vandeurzen, Steven Vanackere, Servais Verherstraeten en Koen Geens gewerkt. Heeft iemand van hen een beslissende stempel gedrukt op wie u nu bent?
DALLE «Ik zal diplomatisch antwoorden: ze zijn allemaal inspirerend geweest (lacht). Maar de persoon van wie ik het meest geleerd heb en die ik het meest bewonder, is intussen overleden: Jean-Luc Dehaene. In december 2009, toen Leterme premier was, benoemde de koning Dehaene tot koninklijk opdrachthouder en hij gaf hem drie, vier maanden om het probleem Brussel-Halle-Vilvoorde op te lossen. Samen met twee collega's heb ik toen heel intensief met Dehaene samengewerkt. Het was technische materie, maar zo fascinerend! Dehaene was iemand die zijn medewerkers vertrouwen gaf en die keuzes durfde te maken. Ik mocht de juridische uitwerking doen en ik mocht - nee, móést - hem tegenspreken. We hebben ongelooflijk heftige discussies gevoerd, tot ik net geen tranen in mijn ogen kreeg. Maar dat vond hij leuk: hij wilde uitgedaagd worden, hij tolereerde geen jaknikkers. In zijn memoires heeft hij in positieve bewoordingen geschreven over die episode. Zo jammer dat hij er niet meer is.»
HUMO Dehaene was op het einde van zijn leven niet bijster optimistisch over de toekomst van de traditionele partijen die bij de oude zuilen aanleunen.
DALLE «Een zuilenpartij zijn we al lang niet meer en dat moeten we ook niet meer zijn. We onderhouden nog steeds goede relaties met de Boerenbond, Beweging.net en Unizo, maar die zijn niet exclusief en we hebben evengoed uitstekende contacten met de Bond Beter Leefmilieu en Voka. Ik ben drie jaar lang directeur geweest van de CD&V-studiedienst, en daar heb ik mijn deur altijd wagenwijd opengezet voor al wie bij ons wilde komen lobbyen. 'Beter te veel lobbying dan te weinig' was mijn motto. Op die manier kwamen alle mogelijke zienswijzen, inzichten en perspectieven tot bij ons.
»Ik ben wél optimistisch gestemd. Ik geloof zelfs dat er in Vlaanderen een grote toekomst voor CD&V is weggelegd, omdat de Vlaming ook een beetje 'enerzijds-anderzijds' is, net als wij. We vinden het klimaat razend belangrijk, maar we willen wel nog met onze auto kunnen rijden als het nodig is. We willen carrière maken, maar ook voldoende vrije tijd overhouden om tot een goeie work-lifebalance te komen. Dat combineren is typisch christendemocratisch.
»Bovendien vind ik ons mensbeeld veel rijker dan dat van de anderen. Wij gaan uit van de persoon in al zijn facetten en in al zijn diversiteit. Zoals de Vlaamse Jeugdraad onlangs zei over de Vlaamse jeugd: 'Wij zijn links, rechts, centraal, bruin, wit, zwart, holebi, alle schakeringen die je kunt bedenken.' In vergelijking daarmee vind ik de meeste andere ideologieën ronduit oppervlakkig. Neem nu dat eenzame 'individu' van de liberalen, dat in z'n eentje alle belangrijke stappen in z'n leven zet en alles zelf beslist. Zelfbeschikking heet dat dan. Ik vind dat zo'n arm concept. (Onverstoorbaar) De Vlamingen zijn een slim volk. Ze weten dat de uitdagingen van vandaag complex zijn, en dat we er met simpele oplossingen niet zullen komen.»
HUMO Misschien kent u ze toch niet zo goed, want ze stemmen dramatisch minder voor CD&V.
DALLE (lacht niet) «Dat probleem geldt voor alle klassieke partijen. De mensen geloven niet meer dat de politiek hun leven kan verbeteren en ze hebben te weinig het gevoel dat wij bezig zijn met hun zorgen. Er is werk aan de winkel.»
MEDIASTORM
HUMO Hebt u het hoofdstuk Media uit het Vlaams regeerakkoord eigenlijk mee onderhandeld?
DALLE «Nee.»
HUMO Wie van uw partij dan wel?
DALLE «Verscheidene experts, onder wie Vlaams Parlementslid Karin Brouwers en onze toponderhandelaars Hilde Crevits en Wouter Beke natuurlijk.»
HUMO Hebt u het aan hen te danken dat u nu de uitvoerder bent van het N-VA-programma rond media?
DALLE (zoekt naar woorden) «I couldn't agree less. Dat is helemaal niet juist. Daar is een verkeerde perceptie over gecreëerd omdat met name de passages over de VRT nogal concreet zijn.»
HUMO Nergens valt het woord 'identiteit' zo vaak als in dat hoofdstuk.
DALLE «De VRT is de belangrijkste culturele instelling van het land en draagt bij tot de ontwikkeling van de Vlaamse identiteit. Dat staat al sinds mensenheugenis in het Mediadecreet. Dat is geen Vlaams-nationalistisch project, dat gaat over wie we zíjn. Ik sta er 200 procent achter dat dat één van de prioriteiten van de VRT moet zijn. Hetzelfde geldt voor neutraliteit. De openbare omroep is onafhankelijk en onpartijdig. Dat is een basisprincipe, eveneens gebetonneerd in het mediadecreet.
»Hebt u mijn beleidsnota gelezen? Daarin staat dat de autonomie van de redacties voor mij integraal deel uitmaakt van die neutraliteit. Als mediaminister sta ik er garant voor dat er vanuit de politiek geen inhoudelijke instructies worden gegeven over redactionele keuzes en programmatie. (Zucht) Ik ben nu al vier maanden aan het tegenspreken dat er sprake kan zijn van politieke inmenging bij de VRT. Een sterke, kwalitatief hoogstaande openbare omroep moet onafhankelijk van de politiek kunnen functioneren.»
HUMO We moeten het ook nog even over het geruchtmakende ontslag van VRT-CEO Paul Lembrechts hebben.
DALLE «Dat begrijp ik.»
HUMO Eerst hebt u hem verhinderd dat hij orde op zaken kon stellen binnen zijn directiecomité, vervolgens hebt u hem ontslagen omdat hij er niet in slaagde orde op zaken te stellen.
DALLE «Heb ik iets verhinderd?»
HUMO Luc Van den Brande, de voorzitter van de raad van bestuur, die aangesteld is door de Vlaamse regering en dus uw vertegenwoordiger is, heeft verhinderd dat Lembrechts zijn directeur media en productie Peter Claes kon ontslaan, met wie er een hoogoplopend conflict was binnen het directiecomité.
DALLE «Correctie: de voltallige raad van bestuur heeft dat verhinderd.
»Wat is er gebeurd? CEO Paul Lembrechts heeft inderdaad voorgesteld om Peter Claes te ontslaan. Dat is eerst besproken binnen het zogenaamde benoemings- en renumeratiecomité van de VRT (bestaande uit drie bestuursleden: Luc Van den Brande (CD&V), Nico Moyaert (N-VA) en Dirk Sterckx (Open VLD), red.). Lembrechts en Claes zijn daar gehoord, er zijn geschreven nota's van hen beiden behandeld en uiteindelijk heeft het renumeratiecomité unaniem de raad van bestuur geadviseerd om níét in te gaan op de vraag tot ontslag van Claes. Dat was onvoldoende onderbouwd, oordeelde het comité. De raad van bestuur heeft dat advies op 16 december 2019 gevolgd.»
HUMO U hebt in interviews gezegd dat de raad van bestuur daarover gestemd heeft, maar dat klopt niet.
DALLE «Ik heb gezegd dat de raad beslist heeft bij consensus. Er is inderdaad geen stemming geweest. Iedereen ging akkoord. Zo'n consensusbeslissing is eigenlijk nog sterker dan een stemming, want het betekent dat niemand de stemming heeft gevraagd.»
HUMO Dirk Sterckx liet in De Tijd uitschijnen dat hij het niet eens was, dat hij het ontslag van Peter Claes onvermijdelijk vond. Uit alle reconstructies blijkt ook dat voorzitter Luc Van den Brande, uw partijgenoot, alles uit de kast heeft gehaald om Claes uit de wind te zetten.
DALLE «Dirk Sterckx is nochtans op drie of vier momenten meegegaan in de consensus, in het renumeratiecomité én in de raad van bestuur.
»Op de raadszitting van 30 december is dan beslist om Fabiaan Van Vrekhem van het recruteringsbureau Accord aan te stellen als bemiddelaar. De opdracht van Van Vrekhem was: praat met alle betrokkenen en ga na of verzoening nog mogelijk is. Toen Van Vrekhem zijn gespreksronde had afgerond, was het klaar en duidelijk: nee, dat kan niet. Toen vond ik dat ik moest tussenkomen. De VRT zat toen al anderhalve maand in een impasse. Het conflict werd uitgevochten op de voorpagina's van de kranten, met enorme imagoschade tot gevolg. Operationeel bleef alles draaien, maar op directieniveau lag het stil. Dat konden we ons niet verloorloven.»
HUMO En Lembrechts, die het al langer sluimerende conflict had gesignaleerd, kreeg de zwartepiet toegeschoven.
DALLE «We hadden hier een CEO die het conflict aan de orde had gesteld, die een voorstel tot ontslag van één van zijn directieleden had gedaan, maar die geen enkele bestuurder kon overtuigen van zijn oplossing. De nota die hij had ingediend en zijn toelichting daarbij, waren onvoldoende sterk bevonden. Het proces dat hij was gestart, kreeg hij niet meer onder controle. En dus was mijn analyse dat Lembrechts de geloofwaardigheid mist om het vertrouwen binnen zijn team te herstellen.»
HUMO In het rapport van zes bladzijden van bemiddelaar Van Vrekhem gaan er naar verluidt vijf over het disfunctioneren van Peter Claes. En de conclusie is dat Claes beter een andere functie zoekt. Toch ontslaat u Lembrechts.
DALLE «Waar haalt u die info?»
HUMO U zegt dat u enkel een mondelinge samenvatting van zijn rapport hebt gekregen. Ik intussen ook.
DALLE «Bij mijn weten is het een nota van vijf pagina's met een schutblad.»
HUMO Zes pagina's dus...
DALLE «...die gaan over het functioneren van het hele directiecollege, waarin functioneringsproblemen worden vastgesteld bij Peter Claes, maar ook bij anderen, om Paul Lembrechts niet te noemen. Dat er in dat verslag gefocust wordt op Claes, is niet onlogisch, want het is voor een goed deel gebaseerd op gesprekken met mensen van het directiecomité, die eerder duidelijk hadden gemaakt dat ze niet meer willen werken met hem. Alleen is het niet aan de directieleden om te beslissen over het ontslag van hun collega, dat is een bevoegdheid van de raad van bestuur.»
HUMO Bent u niet bang dat er nog meer lijken uit de kast van Peter Claes zullen vallen?
DALLE «In de media was er sprake van een contract van 40 miljoen, ik geloof met het productiehuis De Mensen. Sorry, maar een contract van die omvang wordt op z'n minst mee ondertekend door de CEO.»
HUMO Bedoelt u dat Lembrechts de zaak te lang heeft laten aanslepen en de problemen te laat heeft gesignaleerd?
DALLE (voorzichtig) «Ik heb geen enkele reden om aan te nemen dat bepaalde zaken niet correct zijn behandeld, ik zeg alleen maar dat die grote contracten niet de verantwoordelijkheid kunnen zijn van één man. En wat dat signaleren betreft: na drie, vier jaar samenwerking in het directiecollege, heeft Lembrechts ineens het ontslag van Claes gevraagd, terwijl hij voordien nooit enig probleem had aangekaart. De laatste evaluatie van Claes door Lembrechts, begin vorig jaar, was zelfs zeer gunstig.»
HUMO U verwijt Lembrechts dat hij het vertrouwen niet heeft weten te herstellen, maar Luc Van den Brande en uzelf zijn daar nog veel minder in geslaagd: CEO weg, verhalen over dure contracten en vriendjespolitiek in de kranten, een staking, onvrede en onrust. Met andere woorden: nóg meer imagoschade.
DALLE «We zijn nog niet klaar, natuurlijk. De Vlaamse regering heeft zijn verantwoordelijkheid genomen. We hebben gedaan wat elk zichzelf respecterend bedrijf zou doen: als de CEO bij herhaling niet gevolgd wordt door zijn raad van bestuur, wordt hem op een gegeven moment gevraagd op te stappen. De Vlaamse regering is de enige aandeelhouder van de VRT. Wij mogen verwachten dat de beslissingen van de bestuurders die wij hebben aangesteld, gerespecteerd worden.»
HUMO Tot zover de illusie dat de politiek zich niet bemoeit met de VRT.
DALLE «Wij bemoeien ons niet inhoudelijk, en dat zullen we ook nooit doen. Echt waar, dit is allesbehalve een partijpolitieke zaak. In de raad van bestuur zitten trouwens ook vertegenwoordigers van de SP.A en Groen, die waren er de hele tijd bij. En al evenmin heb ik iemand in de Vlaamse regering horen zeggen: 'Goede zaak, dat ontslag van Lembrechts.' (Zucht) Maar ik kan nog honderd keer herhalen dat het met de besparingen niets te maken heeft, niemand schijnt mij te geloven. Dat valt me soms zwaar.
»(Herpakt zich) We zijn ervan overtuigd dat interim-CEO Leo Hellemans de man is die het vertrouwen wél kan herstellen. Zijn persoon is voor mij geen detail in het verhaal. Ik hoorde vanop de oppositiebanken roepen dat wij bezig zouden zijn met een verrottingsstrategie rond de VRT. Maar wie kent Hellemans en durft te beweren dat zijn benoeming past in een verrottingsstrategie?»
HUMO Het zal van hem afhangen of u voor deze saga straks goede of slechte punten krijgt.
DALLE «Wij hebben veel vertrouwen in Leo. Hij doet het echt uit een soort moreel plichtsbesef. Maar tegen de zomer moeten we een nieuwe CEO hebben.»
HUMO Wie hebt u voor ogen?
DALLE «Iemand met een sterke visie op media en met de nodige managementcapaciteiten. Maar vooral iemand met een hart voor de openbare omroep. Het is niet de bestbetaalde CEO-functie van België, maar het is wel een extreem belangrijke positie.»
HUMO Komt Peter Claes nog in aanmerking?
DALLE «In de gegeven context lijkt mij dat een bijzonder slecht idee. Het zou een heel raar signaal zijn en wat mij betreft dus zo goed als uitgesloten.»
