Het lek dat er geen was: oude pedofilieverhalen over Elio Di Rupo op WikiLeaks
Tussen de massa documenten, pv's en samenvattingen van stukken uit het dossier-Dutroux die eind april op de website WikiLeaks werden gepubliceerd, zit ook een twintigtal documenten over Elio Di Rupo.
Die staan bol van de wilde verhalen over het seksleven van de PS-voorzitter, inclusief verklaringen en beschuldigingen van pedofilie waarvan intussen is gebleken dat ze vals waren of fantaisistische verzinsels.
Minister van Justitie Stefaan De Clerck heeft het parket-generaal van Luik gevraagd om te onderzoeken hoe ze zo snel mogelijk van het internet kunnen worden gehaald. Na een telefoontje van Humo!
Chris Lecluyse (woordvoerder van Stefaan De Clerck) «Er was onlangs al een onderzoek gestart naar het uitlekken van het dossier-Dutroux op WikiLeaks, maar sinds u ons gisteren hebt gebeld over de Di Rupo-stukken, heeft de minister de procureur-generaal van Luik gevraagd om die hoogdringend te laten verwijderen.
»Vertrouwelijke informatie publiceren uit gerechtelijke dossiers is onaanvaardbaar, zeker als het gaat over mensen die, zoals meneer Di Rupo, nooit vervolgd of beschuldigd, laat staan veroordeeld zijn.»
De bezorgdheid bij justitie is ook politiek begrijpelijk. Stel dat Elio Di Rupo over een aantal weken ondanks alle formatieperikelen alsnog de eed mag afleggen als eerste Franstalige premier van België in ruim dertig jaar, dan wordt hij meteen ook voorzitter van de EU.
Daar komt gegarandeerd belangstelling van in de buitenlandse media. En die zullen ongetwijfeld op zoek gaan naar achtergrondverhalen over de man - bijvoorbeeld op WikiLeaks. Die website voor klokkenluiders heeft in korte tijd een stevige reputatie opgebouwd, onder meer door eind juli 92.000 geheime stukken van het Pentagon over de oorlog in Afghanistan openbaar te maken.
Die documenten waren vooraf grondig geverifieerd, in samenwerking met onder anderen gespecialiseerde journalisten van The New York Times.
Maar die zorgvuldigheid geldt blijkbaar niet voor alle documenten op WikiLeaks.
Over het dossier-Dutroux weet de site bijvoorbeeld alleen het volgende te melden: 'Dutroux was een figuur uit de Europese criminele onderwereld. De zaak had vertakkingen naar andere onderwereldfiguren, naar corruptie bij de politie en vandaar ook naar Belgische politici.' Tot zover de 'duiding'.
Zelfs geen simpele waarschuwing voor mogelijke foute conclusies uit bepaalde documenten. Geen woord over het waarheidsgehalte van sommige verklaringen of de betrouwbaarheid van sommige getuigenissen. Geen woord over wat het Belgische gerecht eind jaren negentig uiteindelijk heeft gedaan. Dat uitzoeken is werk voor de journalisten die de documenten gebruiken.
Elio Di Rupo op WikiLeaks (vervolg)
Willem Debeuckelaere, voorzitter van de Privacycommissie, is formeel over de documenten op WikiLeaks: 'Dit is strafbaar. Processen-verbaal zijn een deel van het gerechtelijk onderzoek en dat is geheim. Die publicatie kan dus niet.'
HUMO Ook als de hele rechtszaak al lang is afgerond en alle verdachten zijn veroordeeld?
undefined
Willem Debeuckelaere «Ook dan valt de inhoud van het gerechtelijk dossier nog altijd onder het geheim van het onderzoek. Na dertig jaar kan zo'n dossier of een deel eruit wel worden vrijgegeven voor wetenschappelijk onderzoek, maar zelfs dan worden er wellicht voorwaarden gesteld ter bescherming van de privacy.
»Bovendien worden in die documenten minderjarigen genoemd. Wie met een publicatie, in welke vorm ook, de identiteit van die minderjarigen prijsgeeft, kan tot twee jaar celstraf krijgen - het mag alleen na de schriftelijke toestemming van de procureur of de slachtoffers zelf.
»Voor zover ik weet heeft WikiLeaks die toestemming niet gekregen. Is zulke ruwe informatie op het internet gooien journalistiek werk? Dat lijkt me niet.»
HUMO Wat kan justitie doen? WikiLeaks vervolgen?
undefined
Debeuckelaere «Meneer Di Rupo kan bijvoorbeeld een klacht indienen bij de Privacycommissie. Dan vragen wij het parket om tegen de website op te treden. Het parket kan zelf ook de Federal Computer Crime Unit de opdracht geven om preventief websites en internetpublicaties onleesbaar te maken. Maar dat is censuur en daarom gebeurt het hoogst uitzonderlijk - al is het onlangs nog gebeurd toen een site de namen en adressen van veroordeelde pedofielen wilde publiceren.»
HUMO Conclusie?
undefined
Debeuckelaere «Technisch is het niet zo makkelijk om tegen sites als WikiLeaks op te treden, want sommige veranderen soms meerdere keren per dag van provider of server (WikiLeaks wordt gehost door de Zweedse Piratenpartij, die twee verkozenen in het Europees Parlement heeft, red.). Eigenlijk moet je dit soort problemen Europees aanpakken.»
Elio Di Rupo had vrijdag de handen vol met zijn (mislukte) preformatie-opdracht en was niet bereikbaar voor commentaar.
Dit artikel verschijnt op dinsdag 7 september in Humo 3653/36.
