Het net-niet-gevoel: Leif Hoste en Roger De Vlaeminck over de vloek van de Ronde Van Vlaanderen
Leif Hoste en Roger De Vlaeminck, twee generaties renners met een gedeelde obsessie: 'Ja, ik was bang van de Ronde van Vlaanderen. Ik reed naar de start met de daver op het lijf.'
Meerbeke, zondag 8 april 2007. 'Fuck, verdomme!' Meer krijgt Leif Hoste niet gezegd: hij is wéér tweede in de Ronde van Vlaanderen, voor de derde keer al.
Meerbeke, zondag 3 april 1977. 'Ge moest u schamen!' 'Bandiet!' Roger De Vlaeminck heeft op z'n dertigste eindelijk zijn Ronde van Vlaanderen gewonnen, maar het publiek spuwt hem uit.
Hoste en De Vlaeminck, allebei zijn ze ontgoocheld en verbitterd door de Ronde: de obsessie van het willen winnen. De Vlaeminck (60) heeft zijn kansen al lang opgebruikt, Hoste (30) nog niet: 'Deze keer is het erop of eronder.'
HUMO Leif, ken jij de geschiedenis van Roger De Vlaeminck in de Ronde van Vlaanderen?
Leif Hoste «Niet tot in de details, maar toch ongeveer, ja.»
HUMO Wat weet je dan?
Hoste (betrapt) «Euh...»
Roger De Vlaeminck «Niets weet hij ervan! (lacht) Ge moogt dat zeggen, manneke. Dat is geen schande! Hij is dertig jaar jonger dan ik, verdomme.»
Hoste «Laat ik het zo zeggen: ik weet dat Roger vier keer Parijs-Roubaix gewonnen heeft en een paar keer Milaan-Sanremo enzo, maar was er niks met Freddy Maertens en een fietswissel in de Ronde?»
De Vlaeminck «Ha, dat weet ge toch!
»In 1977 was dat. Eddy (Merckx, red.) was op een kilometer of tachtig van de meet al weggereden. Tien kilometer verder, op de Valkenberg, rij ik plat. Lap, dacht ik: de goeie trein is vertrokken en ik sta hier weer met mijn wiel omhoog. Er passeert een groepje met Moser, Verbeeck, Thurau en Godefroot. Op de Taaienberg, juist aan de voet, haal ik dat groepje bij, ik laat ze allemaal achter en twintig kilometer verder kom ik alleen terug bij Maertens en Merckx. Op de Varent, aan brouwerij Roman, lost Merckx ineens. Steendood was hij: het was niet meer de Kannibaal van vroeger. Ik voelde mij niet veel beter: die achtervolging was in mijn benen gekropen. Maertens gaf geen krimp: hij reed op kop en vroeg niet om over te nemen.
»Tot UCI-commissaris Jos Fabri naast ons komt rijden: 'Maertens, ge zijt uit de koers gezet!'. Ik wist niet wat er gebeurde en Maertens bleef maar rijden. Toen kwam Lomme (Driessens, Maertens' ploegleider, red.) bij ons: 'Freddy, blijven rijden! 't Is beter dat Roger wint dan een van de mannen achter jullie.' Ik dacht dat ze met mijn voeten aan het spelen waren, want ik wist niet dat Maertens zijn fiets had gewisseld op de Koppenberg en daarvoor uitgesloten was. Pas op de Muur van Geraardsbergen voelde ik dat Maertens een beetje door zijn beste krachten zat. Maar toen durfde ik niet meer overnemen, omdat ik al zo lang geprofiteerd had. Eigenlijk wou ik Freddy laten winnen, maar aan de meet ben ik hem toch voorbij gereden. De mensen zouden wel rap vergeten hoe ik mijn Ronde gewonnen had, dacht ik. Maar nu, dertig jaar later, spreken ze er nog altijd schande van.»
HUMO Ben je trots op die overwinning?
De Vlaeminck «Ik ben fier dat de Ronde, ondanks alles, op mijn palmares staat. Maar het was niet mijn manier van winnen.
»De tweede en de derde, Maertens en Walter Planckaert, hebben allebei positief getest achteraf. Het was nog de tijd van Stimul (een amfetaminepreparaat, red.). Ik was de enige zuivere op het podium.»
HUMO Zou jij op die manier de Ronde van Vlaanderen willen winnen, Leif?
Hoste «Ik wil de Ronde winnen. Hoe maakt niet zoveel uit. Natuurlijk droom ik ervan het op een grootse manier te doen: alleen aankomen na een solo van op de Muur, in plaats van de hele koers bij een ander in het wiel te zitten.
»Misschien zou het publiek mij wel vergeven, mocht ik het doen zoals Roger. Zeker als de andere renner een buitenlander is: het is nog altijd de Vlamingen tegen de rest in de Ronde.»
(sp)
undefined
U vindt het volledige interview in Humo 3526
undefined
KBC-driedaagse De panne-koksijde
Eén, dinsdag 2, woensdag 3 en donderdag 4 april, telkens om 14.30 u.
De Ronde van Vlaanderen
Canvas, zondag 6 april, 12 u.
