Het nieuwe tv-seizoen: Alloo bij de politie

De voorbije drie seizoenensprokkelde Luk Alloo verhalen in en rond de gevangenis, voor zijn nieuwe reportagereeks zit de criminoloog/­reporter embedded bij de wegpolitie.

HUMO Je blijft toch niet weg uit de gevangenis omdat de ACOD ermee had gedreigd dat de cipiers naar buiten zouden gaan als jij er ooit nog binnenkwam?

'Zet een camera op een statief en het moment is verdwenen'

Luk Alloo «Maar neen! Kijk, in mijn laatste reeks heb ik een zelfmoord in de vrouwengevangenis van Hasselt aangeklaagd. ’t Is toch niet omdat de kranten liever een pipo van de vakbond aan het woord laten die daar moord en brand over schreeuwt, in plaats van het over de onbestaande behandeling van psychiatrische patiënten te hebben, dat ik mij geïntimideerd moet voelen? Typisch, trouwens: men heeft het liever over de rel dan over de grond van de zaak. (Cynisch) Dank u, pers, ’t is alweer genoteerd!

»Ik bén trouwens bezig aan een nieuwe reeks over de gevangenis – ik ben pas terug van een reis naar Zuid-Amerika. Maar omdat de opnames een tijdje in beslag nemen, heb ik me tussendoor gefocust op de wegpolitie.»

HUMO Niet bepaald het meest glorieuze deel van de ordehandhaving.

Alloo «U vergist zich! De leden van de wegpolitie zijn tegelijk psycholoog, sociaal assistent en agent. Ze komen vaak als eersten aan bij een ongeval, waar ze niet zelden afschuwelijke taferelen te zien krijgen. Zij zijn het die de betrokkenen kalmeren door rustig met ze te praten, soms zelfs door er gewoon te zijn. Het is die subtiele gelaagdheid die ik heb proberen te vatten.»

HUMO Je hebt toch op zijn minst een achtervolging meegemaakt?

Alloo «Hoezo, ‘op zijn minst’? Ik heb dit programma niet voor mijn eigen spanning gemaakt, hoor. ’t Was niet de bedoeling om in te zoomen op spectaculaire overtredingen. Voor mij is alles even veelzeggend: van wegpiraten tot ontboezemingen van agenten. Het zit er allemaal in.

»Maar om op de vraag te antwoorden: jawel, er zit een achtervolging in het programma.»

HUMO Welke brigade heb je gevolgd?

Alloo «Ik ben vijf maanden met de Antwerpse wegpolitie opgetrokken. Zij bestieren de drukste verkeersader van het land: het knooppunt van de E17, de E19 en de A12. De afspraak was dat ik de eerste dagen zonder camera zou meerijden, maar daar had ik al direct spijt van. De snelweg is het spiegelbeeld van de samenleving: er gebeurt altijd wel iets. Zo kwamen we een koppel tegen dat amper 70 km per uur reed. Bleek dat hun schoonzoon net zelfmoord had gepleegd. We zijn ook eens uitgerukt voor een lange file – het soort waaraan je je als automobilist weleens ergert. Toen we aan de kop van de file kwamen, bleek dat iemand van een brug dreigde te springen.

»Bon, ik noem nu twee zelfmoorden, maar evengoed kom je kleine ongevallen met stoffelijke schade tegen, of een arrogante Hollander die zijn boete op de grond smijt.»

HUMO Je gevangenisreportages werden zonder uitzondering goed ontvangen. Was je tevreden met de kritieken?

Alloo «Zeker. Al probeer ik gewoon goede programma’s te maken. Het betekent veel voor mij dat VTM me mijn zin laat doen: de laatste drie voorstellen die ik heb ingediend, mag ik alle drie uitvoeren. Helaas mag ik daar nog niet over uitweiden.»

HUMO Je handelsmerk blijft toch behouden? Camera op de schouder, vragen afvuren en draaien maar?

Alloo «Ik heb maar één stijl: jagen en er staan. Mijn eerste handdruk is ook echt de eerste. Ik volg alleen het moment zelf en hoop daardoor de essentie te vatten. Ik ben niet de man van de mooie beelden: zet een camera op een statief en het moment is verdwenen. Bij mij geen agenten die vriendelijk worden gevraagd nog eens voorbij te rijden omdat dat een mooiere shot oplevert. What I see, is what you get.»