Het nieuwe tv-seizoen: Lang leve

In het nieuwe seizoen van ‘Lang leve...’ vergast de immer breed lachende Jonas Van Geel weer enkele frisgewassen BV’s op de film van hun leven. Acteurs – onder wie een heleboel gezichten die u kent van ‘Tegen de sterren op’ – spelen cruciale levensfases na; naasten en familieleden becommentariëren in alle – nu ja – ernst. Astrid Bryan is één van de genodigden die haar amazing derrière op de ‘Lang leve...’-troon mag drukken.

Astrid Bryan «Ik was wel bang! Ik dacht: ‘O nee, wat gaan ze hier van bakken?’ Maar wètte, die Nathalie Meskens doet dat echt keigoed, mij imiteren.

»Ze zijn trouwens all the way gegaan: zelfs mijn nonkel die in Los Angeles woont, hebben ze geïmiteerd. Ze hebben een echte cowboy van hem gemaakt – very American. Kennelijk hadden ze ook een filmcrew naar Californië gestuurd – ik wist daar totaal niks van af – om mijn vrienden ginds aan de tand te voelen. Keicool.

»Er zitten ook scènes in van vroeger, toen ik nog heel klein was en viool speelde op mijn bed. Daarvoor hebben ze een jonge actrice ingeschakeld en ook dát meisje leek op mij. Het internaat komt aan bod, de Dames… Allemaal dingen die helemaal ‘ik’ zijn.»

HUMO Wat is het gênantste dat ze hebben bovengehaald?

Bryan «Euh (lachje). Tja, ze hebben den John natuurlijk verschillende keren opgevoerd. Een beetje onnozel misschien, maar ik heb mij een kriek gelachen. Zelfs mijn eerste ontmoeting met den John hebben ze nagespeeld, en dat was bijna zoals het echt gegaan is. Maar dan wat overdreven, hè.»

HUMO Is het niet te vroeg voor grapjes over den John?

Bryan «Nee, zoiets moet kunnen, vind ik.

»Dat gezegd zijnde: ik weet niet hoe hij zou reageren mocht hij die filmpjes ooit te zien krijgen, maar ik vond ze hilárisch – en mijn ouders en onze Lau ook (lacht).»

HUMO Het programma laat ook graag ‘mooie momenten’ zien. Wat waren die zoal bij jou?

Bryan «Helemaal op ’t einde kwam Herman Brusselmans langs. Hij heeft zelfs een speech gegeven: ik vond het allemaal zo geweldig dat ik bijna begon te huilen.»