Het ontroerparcours van Steven Van Herreweghe

Steven Van Herreweghe is een gentleman van het ironische type die voor de televisie geboren is, of het scheelt niet veel. Geestig is hij ook. Sinds kort presenteert hij op VIER het dagelijkse spelletje ‘Rasters’, dat hij samen met regisseur Ludovic Beun heeft ontwikkeld.

‘Ludovic en ik zijn verslingerd aan app-achtige spelletjes,’ zegt Steven. ‘Het aardige ervan is dat ze op klikken en slepen neerkomen – je hoeft dus niets in te tikken. Daardoor alleen al ligt het tempo vrij hoog, en bovendien zijn ze bijzonder visueel. Er zijn tegenwoordig veel quizzen waar een app uit voortvloeit. Wij wilden het eens andersom proberen.’

En hij voegt eraan toe: ‘We willen dat ‘Rasters’ een familieprogramma is, en dat bedoel ik voor één keer niet ironisch. Om twintig voor acht zijn er nog veel mensen met de huishouding bezig, en de kinderen zitten dan voor de televisie: hopelijk kunnen die hun ouders overtuigen om mee naar ‘Rasters’ te kijken.’

HUMO Je bent niet de eerste tv-maker die ervan droomt een spelletje te ontwerpen dat wereldwijd wordt aangekocht.

Steven Van Herreweghe «Als het meevalt, is zo’n spelletje voor een tv-zender wat brood voor een bakkerij is: een artikel waar dagelijks vraag naar is, in goede en in slechte tijden. Ik hoop natuurlijk dat het leven van de mensen zo complex en zo slopend is dat ze na een werkdag hunkeren naar een halfuurtje vertier à la ‘Rasters’.

»Maar wat ‘wereldwijd’ betreft: de meeste programma’s van Woestijnvis verkopen niet in het buitenland omdat ze blijkbaar enorm cultuurgebonden zijn. En wellicht ook omdat ze zo persoonlijk zijn, zo verweven met de makers en de presentator ervan, zodat het wellicht niet makkelijk is om zo’n programma door een Turk of een Kroaat te laten presenteren. Maar zo’n spelletje presenteren was anders wel een droom van mij.»

HUMO Presentator van spelletjes: zou dat je uiteindelijke bestemming kunnen zijn op de televisie? Je hebt je op professioneel gebied heel lang als leerling opgesteld, dat wil zeggen: als iemand die nog niet klaar was voor het grote werk, zelfs als iemand die niet goed leek te weten wat dat grote werk wel zou kunnen zijn. En ineens was je vijfendertig.

Van Herreweghe «Laat ik zeggen dat ik nu het gevoel heb dat ik de kandidatuurjaren aan het afronden ben. Ik heb de pech – of het geluk – dat er bij Woestijnvis een generatie mensen zit die ouder is dan ik en dus ook aanzienlijk meer gedaan heeft. En die generatie zal daar nog wel een tijdje zitten.»

HUMO Goed, maar nu ben jij aan de beurt.

Van Herreweghe «Ik vind een zekere rust in het feit dat een aantal mensen de programma’s die ik mag maken, toch blijkt te appreciëren. Daardoor blijf ik aan de gang. Drie jaar geleden, toen ik aan ‘De jaren stillekes’ begon, had ik dat vertrouwen helemaal niet.»

HUMO ‘De jaren stillekes’ was een geestig programma, een kwaliteitsartikel.

Van Herreweghe «Eén overwinning maakt...»

HUMO ...de lente niet?

Van Herreweghe «Onder andere (lachje). Op de persconferentie voor ‘Rasters’ wierp iemand op: ‘Jij hebt het toch gemáákt?’ Er schoot me niets anders te binnen dan: ‘Wat bedoel je?’ Als je naam verbonden is aan een paar programma’s die over het algemeen gewaardeerd werden, dan beland je hier zo te zien nogal snel in het vakje ‘succesrijk’. Echt succesrijk ben ik niet - ’t is te zeggen: ‘succes’ is voor mij een niveau dat ik nog lang niet heb bereikt.»

HUMO Scheelt er iets aan je zelfvertrouwen?

Van Herreweghe «Minder dan drie jaar geleden wel. Ik ging toen ineens aan alles twijfelen. Enfin, ik ben toen tóch in het diepe gesprongen, met alle angsten van dien, en ik zwem nog steeds – ik ben wel Michael Phelps niet, maar ik blijf toch drijven. Dat geldt ook voor mijn privéleven. Er is ondertussen een soort evenwicht ingetreden dat ervoor zorgt dat ik functioneer. Voorlopig bevalt die balans me. We zullen wel zien.»

HUMO ‘Voorlopig’.

Van Herreweghe «Sinds kort heb ik een gezin: ik ben vader geworden – vrij laat, want ik ben toch al vijfendertig. Toen ik twintig was, koos ik voor een rock-‘n-rollleven, wat voor mij meer met een state of mind te maken had dan met eindeloos uitgaan en dronken zijn op dagelijkse basis. Wel, aan die rock-‘n-rollhouding heeft het vaderschap en het gezinsleven tot nog toe niets veranderd. Als ik me met een jongleur zou vergelijken, dan zou ik zeggen: ‘Ik hou mijn ballen draaiende.’»

HUMO Je werkomstandigheden zijn veranderd: je verschijnt nu op VIER en niet langer op Eén. Een miljoen kijkers lokken is aanzienlijk moeilijker dan vroeger. Heeft dat psychologische gevolgen?

Van Herreweghe «‘We gaan het met minder kijkers moeten doen.’ Dat hebben we bij Woestijnvis vooraf herhaaldelijk tegen elkaar gezegd. Preventie. Om eventuele teleurstellingen vóór te zijn. VT4 haalde op z’n beste momenten 350.000 kijkers: dan knalde de champagne al, heb ik vernomen. We doen het nu al beter, maar daar trek ik liever geen peil op. Wij hebben natuurlijk wel de ambitie om dat huis zodanig te verbouwen dat steeds meer mensen het aantrekkelijk zullen vinden.

»We wisten dat we in het begin minder kijkers zouden trekken, we hadden ons daar mentaal op voorbereid, maar toen het echt gebeurde, ging het toch van: ‘Mijn God! Wat is hier aan de hand? Klopt dit wel?’ De cijfers van de eerste dag waren heel behoorlijk, maar daarna zakten ze snel. We kwamen in zwaar weer terecht, en wellicht zitten we daar nog steeds in, maar tot nader order ben ik een optimist, al kan dat ook naïviteit zijn.

»Het is ook typisch voor een storm dat hij op een bepaald moment gaat liggen. ’t Moeilijkste is: over de eerste perceptie heen raken, maar ondertussen is het zover, heb ik de indruk. De kijkers en de pers hebben inmiddels hun zegje gedaan, en vanaf nu kunnen we – hopelijk – gestaag groeien.»