Het parcours van de gevoelsmens op Rock Werchter 2016

‘Wie graag in een plasje van eigen tranen danst, weet waarheen’

Doe de test: welk festivaltype bent u? »

Waar dient muziek toe indien niet om u keihard en te allen tijde recht in de feels te raken? Woede, Melancholie, Verdriet en Bombast – als het met een hoofdletter geschreven wordt, is het goed. U, de gevoelsmens, gaat kijken naar:

Guy Garvey

The Barn Donderdag 30 juni 16.55u

De Elbow-man bracht vorig jaar een allereerste soloplaat uit, ‘Courting the Squall’, en dat bleek een prima mix van kop en kloten: er was over nagedacht, maar gelukkig niet te veel. Het is geen collectie songs die de luisteraar treft als een kloeke hoeveelheid dynamiet een brandkast, maar dat is nergens voor nodig: Garvey kent –

zeker live, en al helemáál zeker als hij vooraf in de whiskey gevlogen is – al jaren de code van ons

humeur.

Jake Bugg

Main Stage Donderdag 30 juni 17.10u

‘I drink to remember / I smoke to forget.’ Jake Bugg (nog steeds maar 22!) heeft het moeilijk gehad: twee jaar geleden overwoog hij, ontgoocheld door ervaringen in de business, met muziek te stoppen. Hij heeft doorgezet, maar nieuwe plaat ‘On My One’ klinkt anders dan wat was: af en toe als hiphop, maar vooral veel donkerder. Quote: ‘Anderhalf jaar geleden heb ik een track gestuurd naar Mike D van de Beastie Boys, die er een paar raps aan zou toevoegen. Hij neemt wel zijn tijd: sindsdien heb ik niets meer van hem gehoord. Weet je trouwens wat de werktitel van dat nummer was? ‘Waiting’.’

Ellie Goulding

Main Stage Donderdag 30 juni 19.00u

Tenzij prins Laurent onverhoeds in de moshpit opduikt, is Ellie Goulding dit weekend uw beste kans om dicht bij een royal te geraken. De geruchten over haar relatie met prince Harry zijn ondertussen zo sterk aangezwollen dat zelfs de bookies lont ruiken: als u er vandaag één euro op wedt, krijgt u er morgen vijf voor terug. Verder weten we alleen dat Gouldings

relatie met McFly-bassist ­Dougie Poynter afgelopen maart stopte en dat de Britse in 2016 dus acht maanden op tournee gaat met een plaat waarop ze uitgebreid haar liefde bezingt voor een kerel die ze nu niet meer kan ruiken of zien. Wees een beetje lief voor haar.

Years & Years

The Barn Donderdag 30 juni 23.05u

In heel korte tijd groot geworden electropoptrio uit Londen. Vatten hun songs adequaat samen met: ‘Emoties, gevoelens en synths.’ Wie graag in een plasje van eigen tranen danst, weet waarheen.

Frightened Rabbit

The Barn Vrijdag 1 juli 13.00u

Gevoelige Schotse indiefolkband. Beloven voor hun volgende plaat eindelijk eens iemand in te huren om hun plaattitels te komen verzinnen: ‘Eerlijk: ten tijde van ‘The Midnight Organ Fight’ hadden we zelf nog niets in de gaten, daarna is het van kwaad naar erger gegaan. ‘The Winter of Mixed Drinks’ is gewoon gênant, en ‘Painting of a Panic Attack’ kan ik nog altijd niet uitspreken zonder in lachen uit te barsten (proest het uit).’

Bring Me the Horizon

Main Stage Vrijdag 1 juli 15.50u

Ook getatoeëerde rockers weten wat klantvriendelijkheid is: Bring Me The Horizon begaf zich vorig jaar naar Reddit om er enkele prangende fanvragen te beantwoorden.

- Op jullie recentste plaat stond voornamelijk melodieuze poprock, een heel andere stijl dan de metalcore van de begindagen. Luisteren jullie nog naar die eerste platen?

BMTH «Enkel als we zat zijn.»

- Wat is het vreemdste lichaamsdeel dat jullie ooit signeerden?

BMTH «Iemands derde tepel. Een kerel.»

- Wat zijn jullie voornaamste muzikale invloeden?

BMTH «Bon Jovi en Craig ­David.»

- Ik las dat zanger Oli ooit op een fan urineerde. What’s up with that?

BMTH «Als je moet, dan moet je.»

Daughter

The Barn Vrijdag 1 juli 16.00u

Getalenteerd indiefolktrio rond de Londense Elena Tonra. In het echte leven is Tonra een goedlachse praatvaar, maar in haar songteksten gaat het over bevroren harten, barre winters en vernietigende vloedgolven. De band staat er ook om bekend dat ze vaak en graag schoenen signeren. Dat u dat weet.

The 1975

Klub C Vrijdag 1 juli 21.05u

Er is een Nepalese rockband die 1974 heet, en vier Taiwanezen vormen samen 1976, maar het is wel degelijk The 1975 waar u op vrijdag naartoe kunt voor warmbloedige, gretig op de hartsnaren tokkelende pop-rock. Worden vaak de hardest working band ter wereld genoemd, en in 2014 hadden ze de statistieken om dat te bewijzen: toen speelden ze in krap een jaar tijd 195 shows (meer dan welke andere band ook), legden daarbij 249.724 kilometer af en gingen zes keer de wereld rond. De legende wil dat de jongens in al die tijd slechts één uur geslapen hebben, en wel toen ze in afwachting van hun optreden in Trix op de tourbus naar een aflevering van ‘1.000 zonnen’ lagen te kijken.

Beirut

The Barn Zaterdag 2 juli 17.55u

Toen wij, in de hete herfst van 2006, het fantastische ‘Gulag Orkestar’ van Beirut voor het eerst door de speakers joegen, hingen wij na drie nummers in de touwen: de ongepolijste, onbeschaamd naar ­Sufjan ­Stevens en vooral ­Goran Bregovic meurende songs én de onvaste stem van Zach ­Condon sloegen meteen een gat in ons pantser dat we niet meer hebben kunnen dichten. Bij de daaropvolgende platen blééf het dus gewoon binnenlopen. De muziek van Beirut is – op plaat én live – ontroerend en bloedmooi. Zakdoeken!

Editors

Main Stage Zaterdag 2 juli 00.20u

Begonnen naam voor zichzelf te maken in de periode dat ook landgenoten Franz ­Ferdinand, Maxïmo Park, The Futureheads en The Rakes opkwamen, en zijn (nautische beeldspraakalarm!) van die vloot zowat het enige schip dat niet gezonken is. Vooral big in ­Belgium, en daar nog geen klein beetje trots op. Na een bacteriële infectie heeft frontman Tom Smith begin dit jaar de Amerikaanse tournee moeten cancelen, maar Werchter komt niet in het gedrang. Geen headliner die zijn setlists zo consequent volstopt met hits als Editors, maar dat wist u: de band is al een

decennium lang een vaste waarde op deze weide.

Alice On The Roof

The Barn Zondag 3 juli 13.00u

Geen idee of de Bergense ­Alice Dutoit een Peter ­Koelewijn-fan is, maar door zichzelf de artiestennaam Alice On The Roof aan te meten, betoont de jonge Belgische eer aan meteen twee van Koelewijns grootste hits: ‘Kom van dat dak af’ en ‘Alice’. Koppelde op haar debuutplaat ‘Higher’ sensualiteit aan melancholie. Quote: ‘Peter wíé?’

James Bay

Main Stage Zondag 3 juli 15.25u

Britse singer-songwriter die op zijn 11de gitaar begon te spelen nadat hij Eric Claptons ‘Layla’ had gehoord. Ondertussen zijn we vijftien jaar, een BRIT Award en twee absolute wereldhits – ‘Hold Back the River’ en ‘Let It Go’ – verder, en live nog stééds geen enkele keer Clapton gecoverd. Op Werchter misschien?

The Strypes

Main Stage Zondag 3 juli 14.05u

Vier jaar sinds ze de wereld begonnen rond te reizen met hun kwieke rhythm-and-blues, zijn de Ieren van The Strypes eindelijk meerderjarig geworden! Hoewel ze zelf een oude smaak hebben – ze coveren live geen enkele artiest die niet minstens zo oud is als hun vier leeftijden samengeteld – toch vooral bedoeld voor mensen met een uit de oevers tredend moedercomplex.

Lianne La Havas

The Barn Zondag 3 juli 16.05u

Haar ouders scheidden toen de kleine Lianne La Havas amper 2 was, waarna ze grotendeels door haar grootouders en haar overgrootmoeder werd opgevoed. Ze heeft er een hekel aan dat haar muziek ‘soulful’ wordt genoemd, ‘alleen maar omdat ik een bruine huid heb’. Naast haar charmante hitjes zijn vooral de verborgen parels op haar cd’s prachtig, zoals het verstilde ‘No Room for Doubt’. En als ze praat, klinkt ze zo mogelijk nog zonniger dan haar platen.

SX

Klub C Zondag 3 juli 21.15u

Bazart heeft ‘Goud’, The Van Jets ‘Shit to Gold’, maar SX was eerst: hun ‘Gold’ was vier jaar geleden al een prima single. Op de veel recentere ep ‘Alpha’ toonde zangeres Stefanie ­Callebaut dat ze nog steeds een stem heeft die ijskristallen op de vensters weet te schilderen. SX is ook het zoveelste bewijs – naast onder meer Balthazar, Steak Number Eight, Goose en Amenra – dat het in Kortrijk wel snor zit met de goede smaak.

Skunk Anansie

Klub C Zondag 3 juli 23.30u

De oerversie van de groep rond sympathieke brulboei Skin heette ooit een halve dag Mamma Wild: dat zegt alles wat u dient te weten over de machtsverhoudingen binnen Skunk Anansie. De taaie

ninetiesoverlevers (herinner u ‘Weak’) zijn anno 2016 vooral een nostalgieact, maar ze nemen die taak tenminste ernstig. Wie nooit heeft geleerd zijn emoties onder controle te houden en van zijn muzikanten hetzelfde verwacht, wordt bij Skunk Anansie verwacht.

Florence + The Machine

Main Stage Zondag 3 juli 23.30u

Dramaqueen deluxe met panache, flair, guts en schitterende liveshows. Wereldwijd één van de zeldzame absolute festivalheadliners die nog géén twintig jaar meegaat. Florence Welch is een fenomeen, en – zoals dat met fenomenen gaat – ze sleept u onhoudbaar mee óf laat u volkomen koud. Laat in ieder geval uw aansteker thuis als u geen te onnozel figuur wil slaan.