Het Tourdagboek van een wielerknecht [3]
Elke dag schrijft neoprof Nicky Schotte een verslag van de voorbije Tourrit. Dankzij onze supersnelle servers kan Humo die al publiceren voor de rit gereden is.
Maandag 4 juli, Olonne-sur-Mer - Redon
Lieve Diary, lieve lezers,
Zelden zo'n vervelende wedstrijd meegemaakt als vandaag. Bretagne is doodsaai! Gelukkig een tijdje achter Fränk Schleck gereden, dat verzette mijn gedachten een beetje. Maar mager dat die jongen is, zo mager! 'Als ze zijn fiets in een koerstenue steken, zou je al moeten kijken wie wielen heeft en wie niet om ze van elkaar te kunnen onderscheiden,' dacht ik.
En mijn volgende gedachte was: 'Als ze Fränk Schleck van wielen voorzien en zijn fiets in een koerstenue steken...' Enzovoort. Door dat gemijmer ging de tijd nog redelijk snel voorbij.
Na honderd kilometer stopten we aan een veld om te plassen. Als er één ding in de wielrennerij is waar ik nooit aan zal wennen, dan is het dat. Ik ben mee langs de weg gaan staan omdat ik niet asociaal wou lijken, maar pipi doen in groepsverband lukt mij nooit. Ik ben dan maar twintig kilometer verder in mijn eentje gestopt, en toen ging het wel.
Omdat ik een eind achter het peloton hing, ben ik twee keer prominent in beeld geweest. Mijn ma heeft al ge-sms't dat ze me had gezien. Ik heb er niet aan gedacht te zwaaien. Volgende keer beter.
Doeikes! XOX Nicky.
PS: Aan de aankomst Michel Wuyts gezien. Hij zag er niet goed uit, en dat heb ik hem ook eerlijk gezegd. Hij zei dat hij zich voor de Tourritten niet laat schminken, omdat hij toch niet in beeld komt. Ik vind dat een gebrek aan beroepsernst. Dat hij dan toch minstens al eens naar de zonnebank gaat! Die grijzige gelaatskleur... Hij begint verdorie op een kassei te lijken. Maar misschien is dat wel de bedoeling, want wielerromantiek kan vreemde dingen doen met een mens.
