Het wel en wee van de kraamkliniek in 'Echte mensen: nieuw leven'

Vrouwen liggen met hun benen open, voortplantingsorganen worden kordaat benoemd, en er wordt wat afgekrijst, maar toch hoeft u uw jonge kinderen niet weg te houden van ‘Nieuw leven’, vanaf maandag op VTM: de realityreeks van productiehuis Geronimo is een ontroerende verkenning van het geluk en ongeluk dat een zwangerschap kan vergezellen.

Stefaan Ledeganck (eindredacteur) «Aanvankelijk waren we van plan om deze eerste reeks van ‘Echte mensen’ op te bouwen rond ‘de gynaecoloog’. Maar algauw kwamen we erachter dat we het onderwerp, euh, moesten opentrekken. Ik herinner me van de geboorte van mijn eigen kinderen bijvoorbeeld hoe bijzonder de band was die mijn vriendin op korte tijd opbouwde met de vroedvrouw. Uiteindelijk hebben we beslist om álle facetten van een zwangerschap in beeld te brengen.»

HUMO Jullie hebben vooral gefilmd in het Universitair Ziekenhuis van Antwerpen.

Ledeganck «Veel zwangere vrouwen bij wie problemen worden verwacht – een vroeggeboorte, een afwijking, een infectie – worden naar Antwerpen doorgestuurd. Daardoor hebben we best wat dramatische dingen gefilmd. Omdat het niet de bedoeling was om de kijker angst aan te jagen, zijn we ook nog naar twee andere locaties getrokken: de Antwerpse vroedvrouwenpraktijk La Madrugada, en het Algemeen Ziekenhuis Sint-Jan in Oostende.»

HUMO Lieten mensen zich makkelijk overtuigen om mee te werken?

Ledeganck «We gingen heel omzichtig te werk: we maakten hun duidelijk dat er géén opengesperde vagina’s in beeld zouden komen, dat ze de cameraploeg op elk moment weg konden sturen, en dat ze zich na de opnames nog konden bedenken. Uiteindelijk zegde ongeveer de helft toe.

»Het moeilijkst was het om een positief fertiliteitsverhaal te vinden. Bij ivf hebben mensen maar één kans per maand, vaak gaat het om een traject van jaren. En diegenen die hun verhaal wilden doen, waren vaak al heel lang met de behandeling bezig. Zij wilden laten zien dat ivf zwáár kan zijn. Terwijl mensen die minder ver in het traject waren, vaak redeneerden: ‘We gaan nu efkes via fertiliteit en dan komt het hopelijk wel in orde – niemand hoeft dat te weten.’»

HUMO Op de afdeling neonatologie van het UZ Antwerpen liggen kindjes die te vroeg geboren zijn, of bij wie er iets ernstig mis is gegaan tijdens de bevalling. Dat zijn heftige verhalen.

Ledeganck «Ik kreeg het zelf weleens moeilijk. Mijn vriendin en ik verloren op zes maanden ons eerste kindje door een hartafwijking. Het was toen 39 centimeter. Op de neonatologie in Antwerpen liggen kindjes van 37 centimeter: dat was heel confronterend. Maar gelukkig zijn er erg veel verhalen die goed aflopen. Er zullen tranen rollen, maar niet alleen van verdriet.»