Hoe zou het eigenlijk zijn met... Ad Visser

Het mythische 'Avro's Toppop' was maar om te oefenen, aldus de inmiddels bijna 60-jarige Ad Visser: 'Ik ben nog steeds benieuwd naar wat ik later zal worden.'

'Lig ontspannen in de luisterhouding,' zegt een omfloerste stem, 'sluit je ogen.' Als in slowmotion komt een warme golf van synthesizermuziek aangerold. De stem gaat door: 'Voel je gewicht rusten op de ondergrond... adem diep in en uit, volg je adem met je aandacht je lichaam in, tot de punten van je tenen en terug... maak jezelf zwaar... zeg tegen iedere gedachte: 'Straks, nu niet' en de gedachte verdwijnt...'

De stem is van Ad Visser, in zijn hoedanigheid van multimediaperformer. Ik beluister zijn cd 'Kamasutra Experience', die - ik citeer de hoestekst - 'een dimensie kan toevoegen aan je seks- en liefdesleven'. 'Straks, nu niet,' denk ik ontspannen liggend in luisterhouding, want per slot ben ik tijdens de werkuren met deze cd doende, zodat een eventuele partner ver te zoeken is, en solonummers ben ik stilaan ontgroeid.

Voor mijn generatie zal Ad Visser wel altijd jeugdherinneringen oproepen: hij was de presentator van 'Avro's Toppop', een destijds razend populair hitparadeprogramma, waar wij, teenagers die licht aan het einde van de tunnel meenden te zien, bij gebrek aan beter blij om waren. Daarna werd hij multimediaperformer, en nu is hij de auteur van 'De parade van de hemelse tragedie', de langste song ter wereld. Geen half werk. Die song is in boekvorm uitgegeven, maar wie 'm wil hóren, zal vooralsnog naar een optreden van Ad Visser moeten gaan.

Een welgevormde dienster zegt dat ze mijn accent mooi vindt. Dit moet wel Amsterdam zijn, ergens aan het Kwakersplein. In Café Alverda zit ik tegenover Ad Visser zelve, een jongensachtige man van negenenvijftig. In de vroege jaren zestig speelde hij al in allerlei beatgroepjes; enkele songs die hij toen als Adjeef the Poet heeft opgenomen, hebben zelfs de Amerikaanse, in kennerskringen hoog gewaardeerde cd-reeks 'Pebbles' gehaald, die is opgezet om garagerock en psychedelische rariteiten uit de sixties aan de vergetelheid te ontrukken. Zou hij zich nog herinneren hoe hij in die jaren was?

AD VISSER Ik had dezelfde ambitie als nu. En ik ben ook nog steeds benieuwd naar wat ik later zal worden. Net als nu wou ik toen al met creativiteit bezig zijn, en met wat er zich allemaal in mijn hoofd afspeelt. Daarmee wilde ik een interessant leven opbouwen.»

>> Meer in Humo 3416