Home Video - No Certain Night Or Morning

New Orleans, 1997. Twee jongens ontmoeten elkaar op de middelbare school. De ene dweept met doemdenkende gitaarrock, de andere zweert bij Bach en Chopin en droomt ervan ooit open doekjes te oogsten met zijn klassieke pianospel. De twee leren elkaar waarderen en raken bevriend.

New York, 2006. Het duo heeft ondertussen hogere studies achter de rug (de ene film, de andere muziek en filosofie), is verhuisd en musiceert al een hele poos. Samen, jawel. Ze brengen een plaatje uit waaruit blijkt dat hun muzikale smaken drastisch geëvolueerd, beïnvloed en verruimd zijn. Het is een erg mooi plaatje. De jongens heten Collin Ruffino en David Gross, het groepje Home Video, het plaatje 'No Certain Night Or Morning'.

undefined

Van de bekoorlijke openingssong 'Sleep Sweet' tot het hypnotiserende slotakkoord 'Melon' serveert Home Video een gevarieerd en bijzonder smakelijk menu. 'Dialogue Box' is knisperende triphop, geïnspireerd door Massive Attack. In 'That You Might' krult frivole elektronica zich rond een New Order-beat. 'Superluminal' en 'Pidpunk' verwijzen naar Radiohead ten tijde van 'Amnesiac', maar dan zonder de paniek van Thom Yorke. Het warme, dromerige 'Penguin' is één van de hoogtepunten, net als 'Gas Tank': een onweerstaanbare song, aangevuurd door een baslijntje dat jong is geweest in de jaren 80, en gezegend met een mierzoet refrein. Het neurotische 'Confession (of a Time Traveler)' is dan weer een claustrofobisch visioen dat, vermoeden wij, zijn wortels heeft in 9/11.

Met 'No Certain Night Or Morning' bewijzen Gross en Ruffino dat je elektronica en popmuziek kan laten versmelten zonder dat het resultaat protserig, afstandelijk of - godbetert - ironisch klinkt. Sterk debuut? Zéér sterk debuut.