Hopper Penn (24), de zoon van acteurs Sean Penn en Robin Wright

De van zijn vader Sean Penn geërfde ruwe trekken leverden hem een bescheiden modellencarrière op, maar voor de rest lijkt Hopper Penn in alles op zijn moeder Robin Wright.

'Ik heb er een hekel aan als alle ogen op mij gericht zijn. Maar ik kan er mijn huur mee betalen'

Van maandag tot vrijdag werkt Hopper Penn (24) als ober bij Lamonica’s New York Pizza. Voor wie een pizza wil in de stijl van de oostkust, is Lamonica’s het beste adres in Los Angeles, zegt hij. Het deeg wordt in Brooklyn vermengd en daarna opgestuurd, omdat het belangrijk is voor de smaak om leidingwater te gebruiken dat afkomstig is uit de Hudson River. Hopper weet dat omdat hij eerst in de keuken heeft gewerkt. Hij vindt zichzelf wel een goeie kok, zegt hij, maar een beetje te traag voor een pizzazaak waar de gasten niet graag wachten. Dus werkt hij nu in de bediening.

Hopper Penn zou ook op een makkelijker manier geld kunnen verdienen. Zijn vader is Hollywoodster Sean Penn en zijn moeder is Robin Wright, die in de reeks ‘House of Cards’ Claire Underwood speelt, de echtgenote van de president. Hopper Penn acteert zelf ook: sinds enkele weken is hij samen met Brad Pitt en Tilda Swinton te zien in de antioorlogsfilm ‘War Machine’ op Netflix. Hij is een nieuw gezicht in Hollywood, en heeft een contract afgesloten met een modellenbureau in New York. En toch dient hij pizza’s op in een eenvoudige zaak in Los Angeles. Het voelt goed om een baan te hebben, zegt hij. Werk biedt structuur en geeft een reden om ’s morgens op te staan.

Hopper Penn «Ik wil niet dat het een gewoonte wordt om films te maken en in enkele dagen meer te verdienen dan wanneer ik wekenlang in Lamonica’s zou hebben gewerkt. Dat is belachelijk. Ik wil niet wekenlang rondhangen zonder iets omhanden. Ik wil arbeidsroutine.»

Hopper Penn is in zekere zin nog een beginner. Hij is 24 jaar oud, hij heeft juist zijn eerste hoofdrol in de film ‘Puppy Love’ gespeeld, een liefdesdrama van de Canadese regisseur Michael Maxxis. Hij heeft met zijn zus Dylan model gestaan voor de campagne van het merk Fendi. Maar Hopper Penn heeft ook bijna aan het einde gestaan.

undefined

'Iedereen weet dat er rattengif zit in meth. En toch blijf je het gebruiken'

Uit de schaduw

Bij een ontmoeting valt eerst en vooral zijn melancholische blik op. En daarna zijn warmte. Terwijl de boulevardpers hem graag als een bad boy bestempelt omdat hij opdringerige handtekenverzamelaars al eens met een opgestoken middelvinger durft weg te sturen. Hij is vriendelijk, maar niet op een zelfingenomen, superprofessionele, gladde manier. Eerder zoals je aardig bent tegen mensen omdat je zelf ook wil dat ze aardig tegen je zijn. Hopper Penn lijkt iemand die niet wil dat anderen iets slechts over hem denken. Zijn bewegingen zijn wat onhandig, alsof zijn hoofd soms niet weet wat het met de rest van zijn lichaam moet aanvangen. Hij heeft de gewoonte aangenomen om onderweg te lezen, en speelt voortdurend met een boek: ‘Collected Stories’ van Tennessee Williams.

Wie Hopper Penn wil ontmoeten, krijgt vooraf een telefoontje van één van zijn agenten: Hopper wil in geen geval naar zijn ouders gevraagd worden. Hij wil vooruitkijken in plaats van achterom. De boodschap: Hopper Penn is uit de schaduw van zijn vader getreden.

Die schaduw is nochtans reuzegroot, ze ligt over de hele stad. We ontmoeten elkaar in het Pink Motel, een buiten gebruik geraakt motelcomplex dat vaak als filmset gebruikt wordt. Onlangs heeft Netflix hier de reeks ‘Glow’ gedraaid, over een groep vrouwelijke worstelaars in het Hollywood van de jaren 80. In een bepaalde scène praat een actrice tegenover een collega het uiterlijk van haar geliefde goed: ‘Wie had je wel verwacht? Sean Penn?’ Als het scenario dus om een mannelijk sekssymbool uit de eighties vraagt dat iedereen nog kent, wordt Sean Penn gekozen. De man die met Madonna samen was, en met Robin Wright, en met Scarlett Johansson en Charlize Theron. Het is moeilijk om Hopper niet in relatie te brengen met zijn vader. Zijn voornamen ‘Hopper Jack’ verwijzen naar de namen van Seans beste vrienden toen zijn zoon geboren werd: Dennis Hopper en Jack Nicholson.

Hopper en zijn zus Dylan groeiden op ten noorden van San Francisco. Hun moeder bezorgde hen een jeugd weg van de drukke filmwereld. Hopper noemt het gezin ‘heel normaal’. Hij ging tamelijk regelmatig naar school en was een behoorlijk goeie skater. Het was ook de stabielste fase in het leven van vader Sean Penn. Het huwelijk hield 13 jaar stand. Hij en Robin Wright scheidden, kwamen weer samen en scheidden nog een keer. De kinderen konden daar moeilijk mee overweg, vooral Hopper. ‘Ik dacht alleen maar: ‘Houden jullie mij en mijn zus eigenlijk voor de gek? Kies nu eindelijk eens: scheiden of samenblijven.’ Ik was daar erg kwaad over,’ heeft hij ooit in een interview gezegd. Op school liet hij zich opmerken door misbruik van medicatie.

undefined

undefined

'Met zijn vader, Sean Penn: 'Van hem heb ik vooral de agressiviteit geërfd''

Prikkeldraad

Na de scheiding trok Robin Wright met haar twee kinderen naar Los Angeles. Hopper was 16, en zijn moeder wilde terug naar de filmwereld.

Kort na de verhuizing was Hopper onderweg met vrienden. Hij was een jongen die nergens echt in uitblinkt, behalve op het skateboard. Ze zaten op de laadbak van een pick-up en reden door de straten van Los Angeles toen Hopper in de auto achter hen twee meisjes van zijn school zag zitten. Ze waren hot, vond hij, en hij wilde laten zien dat hij dat ook was. Bovenop een heuvel sprong hij met zijn board van de laadbak van de rijdende auto en raasde de heuvel af. ‘Ik ging te snel en begon te slingeren,’ herinnert hij zich. Daarna kwam hij ten val. Hij had een bloedende hoofdwonde. De meisjes zijn niet eens gestopt.

Hij zei tegen zijn vrienden dat hij in orde was en reed met zijn skateboard verder naar zijn vader, die in de buurt woonde. Sean Penn bracht hem meteen naar het ziekenhuis. Daar werd de jongen onderzocht. De artsen zeiden dat het geen ernstige verwonding was en stuurden hem met pijnstillers naar huis. De volgende dagen was Hopper weer bij zijn moeder en had hij, ondanks de medicatie, erg veel last van hoofdpijn. Ze maakte zich zorgen en bracht hem naar een ander ziekenhuis, waar werd vastgesteld dat zijn schedel gebroken was en dat zijn hersenen opzwollen. Zijn schedel moest meteen worden geopend om de druk op de hersenen te verminderen.

Penn «Ze zeiden dat ik enkele uren later in coma zou zijn gevallen of gestorven.»

Wat heeft hij uit die ervaring geleerd?

Penn «Probeer nooit een vrouw te imponeren.»

Er zijn gebeurtenissen die voor mensen een keerpunt in hun leven betekenen. Sean Penn heeft ooit in een interview gezegd dat het voor hem een keerpunt in positieve zin was. Sindsdien leeft hij bewuster. Hij richtte een stichting op om slachtoffers van de aardbeving in Haïti te helpen. Voor zijn zoon was het een keerpunt in negatieve zin. Hij kon een hele tijd niet skaten, maar hij had ook verder niets omhanden. Hij ging thuis weg, gebruikte cocaïne, en op een keer, toen er geen cocaïne was, crystal meth.

Om te begrijpen wat voor type Hopper tijdens zijn adolescentie was, moet je zijn tattoos bekijken. Zijn lichaam staat er vol van. Hij heeft bijvoorbeeld het silhouet van Michael Jordan laten tatoeëren – een basketballertje zoals je op sneakers van Nike ziet – terwijl hij helemaal geen basketbal speelt. Een grap onder vrienden, zegt hij. Een andere tattoo toont het logo van het skateboardlabel van één van zijn vrienden. Hij draagt ook de naam van zijn ex-vriendinnetje op zijn huid. (‘Ik denk dat we op een bepaalde manier nog altijd van elkaar houden.’) En het woord ‘Leo’, omdat dat zijn sterrenbeeld is. Er zit ook een schattig schildpadje bij, dat hij heeft laten zetten toen hij met zijn zus in Parijs was. Omdat zij dat zo mooi vond. Zo zit Hopper in elkaar: een beetje skate-outlaw, een beetje anarchist. En ook iemand die zo sterk gelooft in de liefde dat hij haar vereeuwigt op zijn huid, of die een schildpad laat tatoeëren omdat zijn grote zus dat mooi vindt. Zo goedhartig is hij. Zo kwetsbaar.

De vrienden die hij in die periode had, waren niet de juiste. Ze gaven hem in ieder geval te weinig van het juiste en te veel van het foute, vooral drugs.

Penn «Je voelt je slecht en je denkt, waarom zou ik me niet goed willen voelen?»

Alles lijkt eenvoudig en tegelijk is het compleet uitzichtloos. Bijna één jaar lang was Hopper Penn verslaafd aan meth.

Ik vraag hem wat je moet zeggen tegen een jongere om hem van de meth af te brengen.

Penn «Hij moet goed nadenken of hij er werkelijk zo klote wil uitzien. Ik had zwarte kringen onder mijn ogen, een neus vol korsten en heel veel uitslag in mijn hals.»

Maar zijn eigen lichaam kon hem niets meer schelen, hoewel hij zich vreselijk schaamde voor wat er van hem geworden was.

Penn «Ik had nooit gedacht dat je er met meth zo snel onderdoor kunt gaan.»

Zijn eerste dosis had hij opgesnoven via de neus. Kleine kristallen met scherpe kantjes, die meteen inbeukten op de hersenen. Vanaf dat moment duurde het niet lang meer voordat Hopper wakker werd op banken van bushokjes, zonder te weten waar hij was.

Penn «Op een keer werd ik wakker in het ziekenhuis, en mijn rug was bezaaid met krassen van prikkeldraad. Iedereen weet dat er rattengif zit in meth. En toch blijf je het gebruiken.»

Hij kan nog steeds niet verklaren dat hij zich zo snel heeft laten gaan.

Penn «Waarom? Ik had het toch niet slecht? Er was geen enkele reden.»

Uiteindelijk overtuigde zijn vader hem een ontwenningskuur te volgen.

Penn «Ik leerde daar triggers te vermijden, mijn gevoelens uit te drukken en echte vriendschap naar waarde te schatten. Ik leerde dat er mensen zijn die van me houden zoals ik ben – nuchter.»

undefined

'Met moeder Robin Wright en zus Dylan: 'Alle muziek waar ik van hou, is die van mijn moeder.'

Grote cinema

Zijn vader nam hem mee naar Haïti en toonde hem het werk van de hulporganisatie die hij financierde. Zijn vader bracht hem ten slotte ook naar de film. Hij bood hem een rol aan in ‘The Last Face’, een film waarin zijn vroegere vriendin Charlize Theron meespeelde en die Penn zelf regisseerde. Het ging over een drama rond NGO-medewerkers in Soedan. Hopper had nooit acteur willen worden, nooit de weg van zijn ouders willen opgaan. Bij ‘The Last Face’ was hij eerst als productieassistent ingepland – het was een soort stage. Zijn vader kon hem uiteindelijk overhalen om een rol op zich te nemen.

Penn «Toen hij me zei dat ik voor de camera zou moeten staan, antwoordde ik: ‘No way.’ Maar toen legde hij me uit dat ik met een helikopter zou mogen vliegen.»

Misschien was Sean Penn niet altijd de vader die hij had willen zijn. Maar met de mogelijkheden die hij had, heeft hij voor zijn zoon gedaan wat hij kon.

Penn «De film heeft mij op een nieuw pad gebracht, maar verdere samenwerking met mijn vader is niet de bedoeling. In de toekomst wil ik liever alleen draaien.»

Daarom is zijn nieuwe film ‘Puppy Love’ zo belangrijk voor hem. Het gaat niet om zelfrealisatie. Niemand heeft hem in die rol geduwd, hij wordt niet van tevoren de hemel in geprezen. Deze film is helemaal zijn project.

Penn «Bij ‘Puppy Love’ had ik voor het eerst het gevoel dat ik tijdens het spelen iemand anders kon zijn.»

De film vertelt het waargebeurde verhaal van een man die een prostituee betaalt om te zorgen voor zijn vereenzaamde broer. Langzaam ontwikkelt zich een tedere relatie tussen het hoofdpersonage en de prostituee. Een soort ‘Pretty Woman’-verhaal zonder bedscènes. Het is een rol die past bij de sensibiliteit van Hopper.

Toch zal acteren voor hem misschien nooit zo belangrijk zijn als voor zijn ouders.

Penn «Ik heb er een hekel aan als alle ogen op mij gericht zijn. Maar ik kan er mijn huur mee betalen.»

Hij vindt het belangrijk zijn rekeningen zelf te betalen.

Penn «Ik voel me nog steeds niet helemaal goed op een set. Ik kan misschien wel acteren – maar ik ben nog geen professioneel acteur.»

Hopper heeft wel één voordeel tegenover zijn collega’s: voor hem is acteren tegelijk therapie.

Penn «Als je drugs neemt, vlucht je voor wat je bent. Als acteur doe je hetzelfde. Ik hoef alleen geen drugs meer te nemen om een ander te worden.»

De vader had altijd al acteur willen worden, de zoon niet. Hij lijkt hoe dan ook veel meer op zijn moeder.

Penn «Alle muziek waar ik van hou, is die van mijn moeder. Mijn lievelingseten, mijn humor, mijn manier van dansen – allemaal van mijn moeder. Mijn zus is veel ernstiger. Mijn moeder en ik zijn eerder van het nonchalante type.»

Van zijn vader, zegt Hopper, heeft hij wellicht vooral de agressiviteit geërfd. Sean Penn werd bekend toen hij een paparazzo met zijn vuisten bewerkte omdat die te dicht bij zijn toenmalige vrouw Madonna kwam. Zoiets kan Hopper zich ook voorstellen.

Penn «Ik maak me zorgen dat ik op een dag ook zo iemand in elkaar zal slaan. Het zijn zulke lullige mensen, ze hebben niets anders te doen dan anderen te achtervolgen en hun dag te verpesten.»

Ook om daaraan te ontkomen, wil hij binnenkort naar New York verhuizen. Hij hoopt daar theaterervaring te kunnen opdoen. En een job als kok te vinden.

Penn «Ik wil Italiaans koken – of Haïtiaans. Of nee: wienerschnitzels! Er bestaat voor mij niets lekkerders dan een wienerschnitzel.»

Op de vraag hoe hij zich dan onttrekt aan de verwachtingen die mensen nu eenmaal hebben van acteurs, of gewoon van hem als zoon van twee Hollywoodsterren, denkt hij geen twee seconden na.

Penn «Ik zeg: Fuck off! Wie me betaalt voor een rol, die krijgt mij. Ik geef het beste van mezelf. Als ik niet goed genoeg ben, mag ik vertrekken, dat vind ik prima. Als jullie vinden dat ik barslecht speel, dan ben ik het daar misschien wel mee eens. Maar jullie moeten goed weten dat het voor mij gewoon werk is, ik word ervoor betaald.»

En zoals hij dat zegt, woedend en onomwonden, is het meteen grote cinema.

© Die Zeit

Vertaling en bewerking: Els Snick