Humo bij de les! Primus-frontman Les Claypool

Dingen die u misschien niet weet over Les Claypool: bezijden het podium is hij meestal ernstig, maar als hij lacht, lacht hij hard en direct. Hij vist, maakte met Dean Ween ooit een tv-serie over vissen, en schreef een boek – ook over vissen. En hij verbouwt wijn. Maar zijn hoofdberoep blijft tot nader order: bassen, zingen en songs schrijven voor Primus, waarmee hij volgende week in de AB staat.

In 1986, toen Cliff Burton stierf, deed Les Claypool op verzoek van zijn jeugdvriend Kirk Hammett auditie bij Metallica – James Hetfield vond hem overqualified, volgens Claypool was hij gewoon too weird. Hij is goed bevriend met Tom Waits en is sinds ‘Bone Machine’ uit 1992 losvast van de partij in diens backinggroep. De recentste plaat van Primus, dat na een korte sabbatperiode aan het begin van deze eeuw weer helemaal vol knotsgek leven zit, heet ‘Primus & The Chocolate Factory with the Fungi Ensemble’ en is een remake van de soundtrack van ‘Willy Wonka & the Chocolate Factory’ uit 1971. In de AB spelen ze die plaat integraal, om zich vervolgens op hun uitgebreide catalogus greatest hits te storten. Aan de telefoon vanuit San Fancisco – toeval bestaat niet: Les Claypool!

Les Claypool «‘The Chocolate Factory’ kunnen opvoeren in het land van de chocolade: mooier wordt het niet. In Brussel zullen we pas echt te weten komen wat onze plaat waard is. We gaan overigens ook onze eigen chocolade meebrengen: Primus-chocolates, hebben we speciaal voor deze tour laten maken. Ook heel benieuwd hoe die zich verhoudt ten opzichte van de wereldvermaarde Belgische variant.»

HUMO Volgens mij maakt hij geen schijn van kans.

Claypool «Wees daar maar niet zo zeker van, it’s pretty good. We hebben de Pork Soda Bar, zwarte chocolade met spek en pop rocks (knispersuiker)…»

HUMO (onderbreekt, met een zekere walging in de stem) Spek??

Claypool «Ja, lekker!»

HUMO Misschien moet je díé alvast thuis laten, dat lijkt me een typisch Amerikaans fenomeen. Beef jerky is hier in Europa ook nooit echt van de grond geraakt.

Claypool «Dan hebben jullie misschien nog nooit goeie beef jerky geproefd. Beef jerky is heerlijk, man. Maar we hebben nog andere soorten. De ‘Jerry Was a Race Car Driver’-reep bijvoorbeeld: donkere chocolade met hele espressobonen.»

undefined

HUMO Wat ga je met die repen doen, tijdens het concert in het publiek gooien?

Claypool «Ik gooi absoluut niks meer in het publiek, omdat ik uit ervaring weet dat het publiek dan dingen teruggooit. En als ik aan het spelen ben, wil ik liever niet ook nog dingen moeten ontwijken.»

HUMO Refereer je nu aan het befaamde ‘My Name Is Mud’-incident? (In 1993, tijdens één van de eerste live-uitvoeringen van ‘My Name Is Mud’ werd Primus door het publiek ei zo na onder de modder bedolven, waarop Claypool de song stillegde en zei: ‘I know I opened a can of worms with that one, but will you please keep your mud to yourself?’)

Claypool «Ja, en tijdens diezelfde ‘Pork Soda’-tour heb ik ook eens een varkenspoot tegen mijn borstbeen gekregen. Ik kan je verzekeren: dat komt hard aan, zeker als je het niet verwacht. Ik ben al met van alles bekogeld geweest. Vis ook, dooie vis. Dus nee, mij zul je geen dingen in het publiek zien gooien, zelfs geen plectrum.»

HUMO Tegenwoordig ga je na het maken van een plaat met fluostift over je teksten, op zoek naar eventueel gooibare voorwerpen?

Claypool «Nee, ik heb de indruk dat mensen wat geciviliseerder zijn geworden. Vroeger was het zeker veel erger. Ik bedoel: tijdens de punk werden de groepen door het publiek bespúwd. Als blijk van appreciatie dan nog. Blij dat ik daar geen onderdeel van heb uitgemaakt, dat moet echt weerzinwekkend geweest zijn. Ik denk dat ik van job veranderd zou zijn.»

undefined

'We hebben speciaal voor deze tour onze eigen chocoladerepen laten maken. Heel benieuwd hoe die zich verhouden tot de wereldvermaarde Belgische variant.'

HUMO Herinner je je het eerste concert dat je ooit zag?

Claypool «Loud and clear: Rush in de Cow Palace in San Francisco, met Pat Travers in het voorprogramma. Ik was veertien en had op de parking drie Löwenbräu-biertjes gedronken. De ziel uit mijn lijf gekotst – ik had nooit eerder gedronken – en vervolgens de beste rockshow ooit gezien.»

HUMO Speelde je zelf al?

Claypool «Ik was net begonnen, ik denk dat ik een maand eerder mijn eerste basgitaar had gekocht. Die show heeft mijn leven echt in een definitieve plooi gelegd. Geddy Lee van Rush zien bas spelen, en Peter ‘Mars’ Cowling van de Pat Travers Band: allebei fenomenale muzikanten. En dan Tommy Aldridge en Neil Peart: twee van de beste rockdrummers aller tijden. Het was de meest memorabele avond van mijn leven tot dan toe. Dat kotsen op de parking ten spijt (lacht hard).»

HUMO Je interesse in muziek was wel al eerder gewekt, anders had je geen bas gekocht.

Claypool «Ik besefte voor het eerst wat muziek in het menselijk lichaam kan teweegbrengen toen ik als kind mijn moeder in de woonkamer aerobics zag doen op de muziek van Diana Ross. Ze vloog op haar kont over de vloer, met haar benen in de lucht. Ik was drie, en we waren geen muzikaal gezin, we hadden maar een handvol platen in huis, maar toen ik dat zag, dacht ik: ‘Dus dat doet muziek met een mens.’ Ik wist toen nog niet dat mijn moeder dat deed om een strakkere kont te krijgen. De bas heb ik gekocht omdat al mijn vrienden gitaristen waren, ik kende geen enkele bassist. Mijn redenering was: met een bas zal ik nooit zonder werk zitten.»

HUMO We hebben het al over de chocolade gehad, maar laten we even naar de muziek op je recentste plaat gaan: waarom in hemelsnaam een bewerking van de soundtrack van ‘Willy Wonka & The Chocolate Factory’?

Claypool «Ik wilde al langer mijn tanden zetten in een heilige koe, en meer bepaald een musical. Ik koos voor één van de meest iconische films van mijn generatie, die bovendien de tand des tijds doorstaan heeft. Ik heb die film gezien als kind, dan met mijn kinderen, en recent met mijn neven en nichtjes: ze zijn er allemaal dol op. ‘The Wizard of Oz’ had ook gekund, maar de muziek en de tekst van ‘Willy Wonka’ zijn beter. Onze versie is donkerder dan het origineel, omdat ik mij ook heb laten inspireren door het boek van Roald Dahl. Zelfs in zijn kinderboeken kon Dahl behoorlijk sinister uit de hoek komen.»

HUMO Als je de lijst met muzikanten bekijkt die bij Primus hebben gespeeld, dan is de lijst met drummers veruit het langst. Een Spinal Tap-complex?

Claypool «Een goede vriend merkte onlangs op dat drummer rijmt op bummer (lacht hard). Weet je wat het is? Ik ben een bassist, de helft van de ritmesectie. De drummer is de andere helft, en het is niet meer dan logisch dat ik daar nogal kieskeurig in ben. Bij elke drummer waarmee ik speel, gebeuren er na verloop van tijd doorgaans twee dingen: ik werk hem op de zenuwen, of hij mij (lacht hard).»

undefined

'Tijdens de punk werden de groepen door het publiek bespuwd als blijk van appreciatie. Ik denk dat ik van job veranderd zou zijn'

HUMO Bassisten dan. Bassisten en wijn, meer bepaald. Ik weet dat jij je eigen wijn verbouwt. Sting ook. Lemmy niet.

Claypool «’t Is vooral mijn vrouw die zich met de wijn bezighoudt, ze heeft een fulltimejob aan Claypool Cellars. Spectaculair goeie wijn, als ik dat mag zeggen. Ik zou je een fles meebrengen naar Brussel, ware het niet dat de oogst van dit jaar al uitverkocht is. Of ik met Sting al over wijn gebabbeld heb? Nee. Gek eigenlijk, want ik heb ’m al een paar keer ontmoet, Stewart Copeland (drummer van The Police, red.) is één van mijn beste vrienden. Maar euh, Sting… meer dan wat smalltalk is er nooit van gekomen. Zijn zoon ken ik beter, Joe Sumner: heerlijke kerel. Ik heb ’m zijn eerste shot tequila doen drinken (lacht hard).»

HUMO Heb je ‘John the Fisherman’ al gespeeld in ‘Guitar Hero 2’?

Claypool «Nee, maar ik zou ongetwijfeld geen hoge score halen. Ik improviseer graag, en dan krijg je in ‘Guitar Hero’ strafpunten. ‘Fout, meneer Claypool!’ Ik wil niet dat een computerspel me zegt dat ik mijn eigen song niet kan spelen.»

HUMO Heb je, om af te ronden, een favoriete Primus-plaat?

Claypool «Die twee die we ooit integraal live hebben gespeeld: ‘Frizzle Fry’ en ‘Sailing the Seas of Cheese’. Moeilijk te zeggen waarom. Melancholie zal er wel iets mee te maken hebben. Die platen representeren een fantastische tijd in mijn leven. Zeg maar gerust: de béste tijd van mijn leven. Je stapt de wereld in, ogen wijd open, je maakt deel uit van een geweldige nieuwe scene… Een erg opwindende tijd. En niet onbelangrijk: ik was jong toen, en had bijna voortdurend een knoert van een stijve (lacht hard).»

HUMO De truc met de zwevende handdoek eindelijk verklaard! Dank voor het gesprek.