Humo's fantastische Pop Poll de Luxe-avond!

En de winnaar in de categorie Beste, met Tal van Muzikale Topacts en Veel Humor Gelardeerde, Zich Voor een Wildenthousiaste Massa Volk Afspelende Medaille-uitreiking is:

Op de afterparty hebben we nog staan kickboksen met Evi Hanssen, staan hijsen met The Van Jets, The Black Box Revelation én Rafke van de Paranoiacs, en geprobeerd de voorbijsnellende Elodie Ouedraogo en Hanna Mariën te pakken te krijgen (lukte helaas niet - we hadden net iets te lang staan hijsen met The Van Jets, The Black Box Revelation én Rafke van de Paranoiacs) maar aan dat soort verhalen hebt u volgens onze bazen geen boodschap: een goed van oren en poten voorzien verslag over de hoogtepunten van Humo's Pop Poll de Luxe 2008 moest het zijn. Welaan dan, dit is zo ongeveer wat wij ons nog kunnen herinneren van die maandag in het Sportpaleis:

Wij waren nog niet goed gezeten of daar was El Guapo Stuntteam al. Verschrikte dokters, advocaten en CEO's die zich op de vip-tribune rond ons geposteerd hadden vluchtten ijlings weer de zaal uit, maar wij vonden El Guapo het soort groep dat alles deed wat een openingsact moet doen, zijnde: rocken en rollen tot horen en zien vergaat, verdorie! Bovendien hadden ze de gezellig knetterende Captain Catastrophe meegebracht, een man die u - we spreken uit ervaring - beter nooit de vraag 'Hebt u misschien een vuurtje voor mij?' stelt, maar die wél altijd weer voor a hell of a show zorgt.

Jan Stevens, netmanager van Canvas, mocht daarna de medaille voor Beste Televisiestation komen ontvangen. De man was zo in de wolken dat hij van pure alteratie eerst in een - Tiritomba nog aan toe! - aria uitbarstte. Dat hij daarna zijn overmoed zelfs even gevatter dan Guy Mortier dacht te zijn, maakte het alleen maar nog leuker: 'Bedankt voor de medaille, ook al is het een goedkope!' zei Stevens. 'Wij passen ons aan aan jullie programma's,' was het antwoord.

'This is surreal,' hoorden wij even later iemand op het podium zeggen. Het toeval wou dat wij op dat moment precies hetzelfde aan het denken waren, want stond daar nu écht The Sheila Divine? En waren die niet al lang dood en begraven? Niet als wij het vragen, folks, want voor nonkel Humo wilden Aaron Perrino en zijn oude maats nog wel even samenkomen om 'Automatic Buffalo', 'Hum' en 'Like a Criminal' te spelen.

'Axelle is red hot,' zong de immer excellente Laatste Show Band vrij naar Billy Lee Riley, en inderdaad: daar was Axelle Red, volgens u de Beste Zangeres Nationaal, wat ze meteen rechtvaardigde door - alleen begeleid door een akoestische gitaar - 'Grootvader geplant' van Urbanus te zingen. Verrassend? Misschien, maar lang niet zo verrassend als de warme ontvangst die Guy Verhofstadt te beurt viel: nooit meegemaakt dat een politicus (en meervoudig ex-Lul van het Jaar) zoveel Pop Poll-applaus kreeg. De blauwe comeback kid kwam de medaille voor Politicus van het Jaar in ontvangst nemen en nu die binnen is, kan hij zich eindelijk met een gerust gemoed terugtrekken in Toscane. Tenzij u hem volgend jaar weer tot Lul verkiest, natuurlijk.

Het ravissante duo Elodie Ouedraogo-Hannah Mariën had de andere 4 x 100 meter-helft Kim Gevaert-Olivia Borlée er blijkbaar afgelopen in de sprint richting Spannendste Sportgebeurtenis. Ouedraogo had over die wisselstok nog een fijne grap klaar die we hier helaas (we zijn een familieblad) niet kunnen herhalen, alleen dit: nooit zullen we nog als voorheen naar de 4 x 100 meter kunnen kijken.

Ook uitermate memorabel: de passage van Herman Schueremans. Zijn TW werd na één jaar 0110-pauze als vanouds weer met voorsprong tot Beste Popconcert verkozen, en de man bewees meteen dat hij weet hoe hij enorme publieksmassa's in beweging moet krijgen. Tussen het getier, gefluit en gejoel over de te dure Werchterpintjes door meenden wij uit Schueremans mond nog zinsneden als 'Somebody's gotta take responsibility!', 'Het is hier echt geen leven, tussen al die tsjeven!', 'If you can't beat 'em, join 'em!', 'De gustibus et coloribus non disputandem est!', 'Tsjakkkaaaa!' en 'Kust allemaal mijn kloten, ik ga poepen in Ibiza!' gehoord te hebben, al kunnen we ons natuurlijk vergissen.

Na zo'n showstopper het podium op moeten was uiteraard geen cadeau voor Hooverphonic (Beste Groep Nationaal). Iemand heeft onlangs blijkbaar de dode kat die op Werchter nog op Geikes hoofd kampeerde verwijderd, zodat wij ons volledig op haar stem en op de muziek konden concentreren, and guess what? Die bleken allebei best goed te klinken! Een groepje dat het nog ver kan schoppen, denken wij!

Eén Clement Peerens (gitaar, vocals), één 'Vettige' Swa De Bock (drums), één Aertbeliën Sylvain (neger, bas, vocals) en enkele kloeke Marshallversterkers: meer heeft een Sportpaleis niet nodig om collectief uit zijn dak te gaan, wisten wij uit ervaring, en inderdaad! De geweldige Clement Peerens Explosition wisselde grote filosofische vragen genre 'Wa was da me den Dikke Lu?' en 'Vinde gij mijn gat niet te dik in deze rok?' af met subtiele chansons genre 'Highway to Hell', en klaarde de klus met verve, zo vonden wij. En wij hadden niet de indruk dat u daar anders over dacht.

Nic Balthazar mocht voor zijn 'Ben X' de medaille voor Beste Film om zijn nek hangen, maar geef toe: als u Jerooms 'Ben XXX' eerder had gezien, was de uitslag waarschijnlijk anders geweest. Volgde: de zwaargewichtkamp Tom Lenaerts (linkse hoek, zwarte broek, 98 kg) vs. Freddy De Kerpel (rechtse hoek, beige broek, 89 kg). Een gevecht dat onbeslist eindigde, met Lenaerts die de Prijs van de Kijker mee huiswaarts mocht nemen, en De Kerpel die zich nog altijd the undefeated champion of the world qua Uitlaatberichten mag noemen.
De volgende medaillewinnaar kwam van niet echt heel veir, en zijn naam was Jan Decleir: bij wijze van dank voor zijn medaille van Beste Acteur Nationaal vertolkte die Dylans 'Death Is Not the End' op de wijze van Freek de Jonge, er ondertussen nog een eigen draai aan gevend. Wat dacht Leterme toen er bloed uit zijn slokdarm spoot? Yep: er is leven, leven na de dood!

En hadden wij het al over copresentatrice Lien Van de Kelder gehad? Zij triomfeerde zowel in de categorieën 'Met wie zou u graag een avondje stappen? als 'Wie zou u uit de kleren willen zien gaan?', en om de honneurs waar te nemen, had Humo Wim Helsen ten huize Van de Kelder gestuurd. Een taak die de man met een zelden geziene grondigheid en beroepsernst ter harte nam, daarbij helaas wel gebruikmakend van voor een familieblad niet passende woorden als foef, grot, spleetje, flamoes en vagijn. Foefoefoefoefoefoei, Wim Helsen!

Nog meer memorabele momenten? We dachten van wel (Brusselmans! Monza! Erik Van Looy! Maaike Cafmeyer! Freebee & Henin! Milow! Neveneffecten! Tal van anderen!), maar u moet ons excuseren, want onze trein richting Ibiza staat vertrekkensklaar. Tot editie 2009 dan maar weer?

(godb)

undefined

undefined