Humo's onweerstaanbare studentenspecial: Tussen blok en rockStuderen en musiceren: zeven Rock Rally-finalisten geven het goede voorbeeld

Kun je een thesis schrijven op tournee? Is er werk als jurist in de muziekindustrie? We vroegen enkele illustere Rock Rally-finalisten uit over hun studierichtingen en studentenjaren, beroepskeuzes en de onvermijdelijke clash tussen de blok en de rock.

undefined

'Intellectueel eigendomsrecht was mijn favoriete vak' Frederik Tampere - The Van jets

Dat de passie voor muziek niet haaks op een universitair diploma hoeft te staan, bewijst Frederik Tampere, bassist bij The Van Jets, winnaar van Humo’s Rock Rally 2004. Zowat gelijktijdig met Humo’s gouden plak rijfde Tampere z’n diploma rechten binnen. Intussen werkt hij al jaren als jurist in de muziekindustrie.

HUMO Allemaal toeval, of zat er toch een strategietje achter dat schijnbare droomscenario?

Frederik Tampere «Helemaal niet. Ik heb rechten gestudeerd omdat mijn ouders me dat hadden aangeraden. Ik was zo’n typisch geval dat op kot wou, maar niet wist welke studierichting daarbij hoorde. ‘Achteraf kan ik met dat diploma nog doen wat ik wil', tot zover mijn motivatie om rechten te gaan studeren (lacht).

»Ik zat samen met Jo en Mich (Johannes en Michaël Verschaeve van The Van Jets, red.) op kot in Gent – we huurden met ons drieën een appartementje. Ik zat in mijn laatste jaar, toen nog de derde licentie geheten, toen de Rock Rally in ons leven kwam. Een bijzondere tijd: één van ons ging op dinsdag Humo kopen om te zien of we het tot de volgende ronde hadden geschopt, en de rest zat nerveus op het appartement te wachten.»

HUMO Jullie wonnen zelfs.

Tampere «En toen is die rechtenstudie me van pas gekomen. Toen we met mogelijke managers praatten, kreeg ik het papierwerk in de handen geduwd – de rest van de groep veronderstelde dat ik daar beter geschikt voor was. Op een bepaald moment had ik een meeting met Luc Gulinck, een jurist gespecialiseerd in auteursrecht. Ik wou een managementsovereenkomst door hem laten nalezen, en hij is een soort mentor geworden. Hij heeft me leergierig gemaakt naar de hele wetgeving rond auteursrecht. In de derde licentie had ik wel al het vak intellectueel eigendomsrecht als keuzevak genomen, over alles wat te maken heeft met recht rond creaties van de geest – auteursrecht, merkenrecht, octrooirecht... Het was dat jaar mijn favoriete vak. Het duwtje van Luc Gulinck deed de rest: ‘Heb je er nooit aan gedacht om in de muziek te gaan werken?’»

HUMO Wat was je allereerste job in de muziek?

Tampere «Ik heb eerst nog een aanvullend jaar over intellectuele eigendomsrechten gevolgd aan de KUB. Datzelfde jaar heb ik contacten gelegd met een aantal advocatenbureaus in de creatieve sector. Ik ben als stagiair op het kantoor van Daniel Gybels terechtgekomen, dat heel veel entertainment deed, maar absoluut niet de sector van The Van Jets: het klantenbestand bestond vooral uit zangers van het Vlaamse levenslied. Meer dan de helft van mijn werk was voor één klant: Piet Roelen Productions, het management van Helmut Lotti. Voor een stagiair als ik waren dat meteen grote dossiers, ik deed ze dan ook samen met mijn stagemeester. Na drie jaar stage daar beleefde ik een kleine crisis: wat nu? Eigenlijk ben je in zo’n job vooral veel ruzie aan het maken met mensen (lacht).

»Toevallig kreeg ik toen telefoon van het PIAS-label. Of ik geen zin had om daar op de dienst Legal Affairs te komen werken? Ik kon meteen beginnen. Wat later zaten The Van Jets ook bij PIAS, dus onze platen werden uitgebracht door mijn collega’s. Maar intussen zitten we met The Van Jets alweer bij Sony.»

HUMO Een contract dat jij hebt onderhandeld?

Tampere «Nee, niks mee te maken gehad. Dat laat ik nu volledig over aan ons management. Wat The Van Jets betreft, wil ik me nu alleen maar bezighouden met de muziek. Ik ben daarom op mijn werk ook naar drie vijfde overgeschakeld, ik wil genoeg tijd hebben voor de groep. Maar ik blijf natuurlijk wel misvormd: voor ik iets teken, lees ik het grondig na.»

undefined

undefined

'Drummen en studeren is prima te combineren' Matthias Dillen - School Is Cool

Probeerde het aanvankelijk ook als rechtenstudent: Matthias Dillen, drummer bij School Is Cool en tegenwoordig ook bij Team William. Maar al snel schakelde Dillen over naar filosofie, en daar liep hij ene Johannes Genard tegen het lijf. Samen werden ze School Is Cool, Rock Rally-winnaar in 2010. Na die overwinning moest frontman Genard met z’n studie stoppen: de combinatie van muziek en studeren bleek onhoudbaar. Maar Dillen hield vol en vertelde Humo twee jaar geleden dat hij het grootste deel van zijn masterscriptie op tournee zou moeten schrijven.

HUMO ‘Met loeihard A$AP Mob uit de boxen,’ voegde Johannes er nog aan toe. Hoe is dat afgelopen?

Matthias Dillen «Heel goed. Ik ben net afgestudeerd en heb de grootste onderscheiding behaald voor mijn masterscriptie: 17/20. De titel: ‘Denken voorbij de epistemologische traditie’. En hij is effectief voor de helft op de tourbus geschreven – in Frankrijk, Duitsland... Ik speel intussen ook bij Team William, dus dat kwam er nog bij. Maar het was wel een thesisjaar, met vakken erbij was het me nooit gelukt.»

HUMO Van rechten naar filosofie: feest thuis?

Dillen «Mijn ouders waren daar echt niet mee opgezet: ‘Wat ga je aanvangen met je leven? Je bent je kansen aan het vergooien.’ Maar rechten lag me niet, na anderhalf jaar was ik het echt beu. En de mensen daar lagen me ook niet, met hen wilde ik niet in mijn vrije tijd optrekken. In de richting filosofie was dat helemaal anders. En had ik niet voor filosofie gekozen en was ik Johannes niet tegengekomen, dan was ik gestopt met muziek. Ik had al veel groepjes gehad en dacht: ‘Muzikant worden, dat lukt niet meer, ik zou me beter focussen op mijn studie.’ Tot Johannes vroeg om samen iets te doen.»

HUMO Een paar maanden later wonnen jullie de Rock Rally. Daar ging je studievlijt?

Dillen «Mijn eerste gedachte was: ‘Fok mijn studie, ik ga volledig voor de muziek!’ Ik heb dat ook een tijdje gedaan. Maar gaandeweg merkte ik dat ik muziek en studeren wél kon combineren, dat het geen of-ofverhaal is. In het begin denk je dat het niet kan omdat je altijd onderweg bent, maar het hangt van je persoonlijkheid af. Ik kan blijkbaar makkelijk dingen combineren. Bij Johannes lag dat veel moeilijker: hij moest nummers schrijven, interviews geven... Dat vraagt tijd. Mijn werk begint maar bij de repetities.»

HUMO De vraag blijft evenwel: wat ga je aanvangen met je leven?

Dillen (lacht) «Ik heb geluk dat ik goede punten heb gehaald voor mijn scriptie. Misschien kan ik volgend jaar doctoreren of aan de universiteit blijven werken. Ik zou heel graag verder onderzoek blijven doen. Mijn scriptie verder uitwerken in een proefschrift of een project lijkt me prima te combineren met muziek.»

HUMO Intussen zit je in twee groepen: je drumt nu ook bij het herrezen Team William.

Dillen «In dríé groepen: ik heb sinds kort een nieuwe band, met Gaelian Corluy van Psycho 44 (Rock Rally-finalist in 2010, red.) en Dieter Beerten en Anne-Sophie Ooghe van High Hi (Rock Rally-finalist in 2014, red.). Het wordt een wavey groep à la Cloud Nothings, garagerock met shoegaze-invloeden. Spannend of het iets zal worden – in ieder geval heb ik tijd en ruimte om dat soort dingen te doen, en dat is al heel plezant.»

undefined

undefined

'Na je opleiding moet je jezelf nóg een keer uitvinden' Gautier Platteau - Loamy Soil (later Goose)

Eén van de jongste groepen aller tijden in Humo’s Rock Rally was Loamy Soil uit Kortrijk. Het was 1998 en hun cover van AC/DC’s ‘Whole Lotta Rosie’ charmeerde de jury genoeg om de groep in de finale te zetten. Maar die finale winnen deden ze pas in 2002, met een nieuw geluid en een nieuwe naam: Goose. Al was er intussen ook één man overboord: Gautier Platteau. Als 17-jarige Loamy Soil-bassist was hij voorzien van een bloemkoolcoupe à la Jimi Hendrix, tegenwoordig is hij de wat minder krullerige zaakvoerder van de uitgeverijen Kannibaal en Hannibal – bekende namen achter de schermen daar zijn Stephan Vanfleteren en Karl Vannieuwkerke. Terwijl zijn ex-kompanen in ’s werelds hipste clubs spelen, geeft Platteau fraai vormgegeven boeken rond sport, kunst en fotografie uit.

HUMO Jij bent destijds uit Loamy Soil gestapt om te gaan studeren?

Gautier Platteau «Die Rock Rally-finale op je 17de mogen meemaken was natuurlijk fantastisch. Maar wat erna? De anderen waren duidelijk: ‘We blijven in Kortrijk en gaan door met de groep.’ Maar ik was nieuwsgierig naar van alles: ik wou studeren, reizen... Ik voelde ook dat muzikant zijn niet mijn roeping was, het was maar een deeltje van mijn persoonlijkheid. Mijn vertrek was niet dramatisch, hoor – ieder gaat gewoon zijn eigen weg. Ik heb toen geschiedenis gestudeerd, eerst in Kortrijk, daarna in Leuven. En later nog bedrijfskunde aan de EHSAL.»

HUMO Hoe wordt iemand uitgever?

Platteau «Er zijn in Nederland wel opleidingen om te werken in de uitgeverssector, maar er is nergens een opleiding ‘uitgever’. Er zijn ook weinig jongetjes van 4 die uitgever willen worden, hè: het is een abstract beroep. Maar je groeit in die job. Mijn eerste baan was als redacteur bij Lannoo, nu run ik de uitgeverijen Kannibaal en Hannibal. Ik ben begonnen als partner bij Kannibaal, een gelegenheidsuitgeverij die is opgericht voor een boek rond Eddy Merckx. Met de andere partners heb ik Kannibaal vervolgens uitgebouwd tot wat het nu is. Maar zij hebben daarnaast ook een carrière, dus operationeel ben ik eigenlijk de uitgever. En de tweede uitgeverij, Hannibal, is een idee van mij: ik wou naast sportboeken ook boeken over fotografie, kunst en cultuur uitbrengen, want daar heb ik altijd affiniteit mee gehad. Uitgever zijn is meer een roeping dan een beroep.»

HUMO Zou je opnieuw voor geschiedenis kiezen?

Platteau «Geschiedenis zorgt ervoor dat je je heel breed ontwikkelt en dat je niets zomaar aanvaardt. Dat heb ik toch wel meegenomen: de bronnen checken (lacht). Maar het is natuurlijk geen praktische opleiding. Eigenlijk moet je jezelf daarna nóg een keer uitvinden.»

HUMO Ben je Goose blijven volgen?

Platteau «We werken zelfs weer samen. Vorig jaar was ik curator van een tentoonstelling in Kortrijk van Carl De Keyzer, Stephan Vanfleteren en Bieke Depoorter, en toen heb ik aan Dave Martijn gevraagd om daar soundscapes voor te leveren. En muziek blijft ook in mijn leven: ik heb het boek ‘1-2-3-4’ van Anton Corbijn mogen uitgeven, mét een boekpresentatie met Nick Cave: fantastisch!»

HUMO En luister je nog vaak naar AC/DC?

Platteau «Als ik ‘Whole Lotta Rosie’ hoor, zal ik het harder zetten. Maar ik heb het verzameld werk van AC/DC niet in de auto liggen, nee. Wel altijd binnen handbereik: The War On Drugs, Miles Davis en Bob Dylan.»

undefined

undefined

'Nu heeft Balthazar voorrang, dat doctoraat kan altijd nog' Patricia Vanneste - Balthazar

Heeft de violiste van Balthazar nog wel vrije tijd gehad sinds de groep haast tien jaar geleden de Rock Rally-finale haalde? Patricia Vanneste behaalde een diploma master in de biomedische wetenschappen, maar daarna moest ze haar doctoraat on hold zetten voor Balthazar. Ze zette samen met een paar vriendinnen wel nog een juwelenbedrijfje op: & Many More Merchandise. En daar stoppen de extramuzikale bezigheden van Patricia niet.

HUMO Wat trok je destijds aan in biomedische wetenschappen?

Patricia Vanneste «Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in de werking van de hersenen, vandaar. Ik ben afgestudeerd in de richting neurowetenschappen. Men vraagt me weleens of ik biomedische wetenschappen heb gedaan omdat ik niet door het ingangsexamen voor geneeskunde was geraakt, maar ik heb dat niet eens geprobeerd, want dat interesseerde me niet. Mijn zus heeft geneeskunde gedaan, en alle vakken die zij interessant vond – alles rond pathologie en symptomen – vond ik verschrikkelijk. Ik was veel meer geïnteresseerd in de achterliggende problemen – hoe komt een ziekte tot stand? En dat interesseerde mijn zus totaal niet (lacht). Ik ben er dus zeker van dat ik de goede richting heb gekozen. Zeker de laatste jaren, toen ik neurowetenschappen studeerde: dat was echt mijn ding. Ik heb toen ook al mijn keuzevakken opgenomen bij de experimentele psychologie – zij zijn veel meer bezig met het cognitieve, hoe onze hersenen onze omgeving verwerken, hoe ons geheugen in elkaar zit. De combinatie van het fysiologische van de geneeskunde en het cognitieve van de psychologie boeide me enorm. Mijn scriptie ging daar ook over: ‘Het effect van nervus-vagusstimulatie op het geheugen’.»

HUMO Je bent daarna ook gaan doctoreren?

Vanneste «Door mijn scriptie en de examens wist ik al dat ik het kon, studeren op tournee. Ik ben toen afgestudeerd met grootste onderscheiding. Vol goede moed begon ik een doctoraat op de afdeling experimentele psychologie, omdat ik nog méér de kant van het cognitieve wou opgaan. Maar na een jaar moest ik het on hold zetten. Ik moest ter plaatse werken met proefpersonen, en door het touren had ik daar de tijd niet voor. Ik miste ook interessante congressen. Kortom, ik had te veel het gevoel dat ik het maar half deed. Dus heb ik de knoop doorgehakt: nu heeft Balthazar voorrang, dat doctoraat kan altijd nog.»

HUMO Toch ben je wéér gaan studeren.

Vanneste «Ondernemerschap in de biomedische wetenschappen, in Antwerpen. Ik heb daar mijn meest interessante vakken ooit gehad. Strategische bedrijfscommunicatie, bijvoorbeeld – ik vind dat ze dat standaard op de middelbare school zouden moeten invoeren, of toch minstens communicatie op zich. Ik kon niet alle lessen volgen, maar een medestudent had alles met een recordertje opgenomen, en die opnames beluisterde ik op de tourbus. Ik heb nu ook een paar projecten naast Balthazar lopen, en die studie komt me daar echt van pas.»

HUMO Je hebt het over je juwelenbedrijfje & Many More Merchandise, dat juwelen maakt voor bands, onder andere het Amerikaanse Local Natives.

Vanneste «En hier voor Hannelore Bedert, bijvoorbeeld. Maar ik heb ook nog een studiokwartet, Cordette. Dat is een strijkkwartet dat rock- en popmuzikanten kunnen inhuren. We hebben al strijkpartijen opgenomen voor onder anderen An Pierlé, voor de muziek die ze maakte voor ‘Le tout nouveau testament’, de nieuwe film van Jaco Van Dormael.»

HUMO Je runde in Gent een tijd geleden ook Huiskamer Ernest, een pop-upwoonkamer annex koffiebar met huiskamerconcerten en workshops.

Vanneste «Dat heeft drie maanden geduurd, en daaruit is alweer een nieuw project gegroeid: Boom. In Gent komt er aan de Nieuwewandeling het project WATT, een pand met een modezaak, een platenwinkel en een cocktailbar erin. Boom wordt binnen WATT een ontbijt- en brunchplek met gezonde en pure voeding, ook voor mensen met voedselintolerantie. Ik mag zelf geen tarwe eten, en buitenshuis ontbijten werd daardoor onmogelijk. Voeding interesseert me zeer. Ik heb ook net een nieuwe vennootschap opgericht, waarmee we in de toekomst nog van alles rond food, design, muziek en technologie zullen doen.»

HUMO Heb je eigenlijk nog vrije tijd?

Vanneste (lacht) «Goeie vraag. Ik kan er niet aan doen. Naast muziek en wetenschap is het ondernemen ook iets dat in mij zit. Mijn vader is ondernemer, dat zal het zijn.»

undefined

undefined

'Muziek is niet mijn broodwinning, daar heb ik IT-consulting voor' Niels Hendrix - Fence

Niels Hendrix is opgeleid als handelsingenieur (specialisatie beleidsinformatica) en gestart als boeker (bij Toutpartout). Hij begon een eigen platenwinkel (JJ Records in Hasselt, bestaat intussen niet meer) en werkte enkele jaren als consultant voor grote bedrijven (Luminus, Sibelga, Infrax), maar nu runt hij een eigen label, FONS Records. Hij producete onder anderen Bed Rugs en The Hickey Underworld. Je zou haast vergeten dat hij ergens onderweg, in 1998, met Fence tweede werd in Humo’s Rock Rally.

HUMO Studeerde je nog toen je in ’98 deelnam?

Niels Hendrix «Iedereen bij Fence studeerde nog. Ik was dat jaar ook gezakt, maar mijn jaar overdoen was geen grote ramp – dat overkomt mensen die niet in de muziek zitten evengoed. Op dat moment was muziek maken het allerbelangrijkste voor me, vandaar dat ik de studierichting handelsingenieur had gekozen. Ik had geen enkel idee wat ik wou doen, maar ik wou wél een diploma. De richting handelsingenieur is redelijk algemeen: een goede basis wiskunde, goed talenpakket, economie... Alle mogelijke jobs die je kunt bedenken, zijn dan toegankelijk. Eigenlijk is het een opleiding die je voorbereidt op een job in het bedrijfsleven, maar het is nooit mijn levensdoel geweest om op te klimmen in een groot bedrijf en daar veel mensen onder mij te hebben.»

HUMO Wat was je allereerste job?

Hendrix «Die platenwinkel opstarten, dus als zelfstandige. De eerste keer dat ik voor een bedrijf werkte, was voor een kleine consultingfirma in Brussel. Daar heb ik ook een paar jaar gewerkt, tot ik voldoende maturiteit had om weer zelfstandig te worden. Eigenlijk ben ik al bijna heel mijn leven zelfstandige. En ik combineer consulting jobs in de IT-wereld, het platenlabel FONS en mijn eigen studio. Het is een cocktail van bezigheden: een aantal dingen brengen me veel geld op met weinig uren, in andere steek ik veel tijd zonder dat het me iets opbrengt. Ik wil muziek vooral niet zien als mijn broodwinning, daar heb ik IT-consulting voor.»

HUMO Heb je zicht op wat je ex-medestudenten nu doen?

Hendrix «De meesten zijn nu bedrijfsleider van een kmo of hebben een hoge functie in een internationaal bedrijf – ik heb nooit die ambitie gehad. Maar ik wou wél het papier hebben waarop staat dat ik het zou kunnen als het moet. Uiteindelijk heb ik ook zelf een bedrijfje opgestart: mijn platenlabel FONS. Niet omdat ik geld rook, want een platenlabel is wel de laatste business om geld mee te verdienen. Ik wil muziek maken vanuit mijn ziel, voor het plezier – niet om mijn gezin mee te onderhouden.»

HUMO Waarom dan wel?

Hendrix «Voor de groepen die naar ons toestappen en zeggen: ‘Wij willen dat jullie het doen.’ The Germans (halve finale Humo’s Rock Rally 2004, red.), bijvoorbeeld, een superband die het niet ziet zitten om mee te draaien in de mallemolen. En verder label nights organiseren, of het feit dat we vijf bands hadden op Pukkelpop: dáár doe ik het voor. En vooral om onze eigen platen uit te brengen – FONS was er in eerste instantie om de platen van Fence te releasen. In het verleden hebben wij ook met labels gewerkt, maar we hebben meer succes geboekt als band en er meer geld aan overgehouden door het zelf te doen.

»Ik draag zelf weinig risico. Ik zorg dat de kosten gespreid zijn bij de artiesten, maar ook dat de opbrengst naar hen gaat. Het is dus niet het klassieke model, waarbij iemand geld in artiesten investeert en hoopt dat terug te zien, met een flinke winst. In dat model geloof ik niet meer. Artiesten kunnen nu makkelijk met eigen middelen een plaat uitbrengen, het enige wat ze nog nodig hebben is een netwerk. Dat is wat ik voor hen doe: het kanaal en het netwerk onderhouden in ruil voor een klein percentage. De bedoeling is dat ze zo eerlijk mogelijk vergoed worden. Ik doe het nu drie jaar, we hebben twintig artiesten in onze stal en ondertussen bijna dertig releases op ons palmares.»

HUMO Je runt ook nog je eigen studio?

Hendrix «Ik heb twee jaar een studio gerund als enige bron van inkomsten. Die studio diende oorspronkelijk voor Fence, maar ik heb er intussen met veel anderen opgenomen: onder anderen The Hickey Underworld, Bed Rugs en Mauro. Maar het begon te knagen: dat zijn allemaal vrienden, en dan zou ik hun geld moeten vragen... Ik begon muziek toch als een bron van inkomsten te zien, en dat wil ik niet. Dus ik ben nu opnieuw halftijds bezig als consultant. En intussen werk ik aan een nieuwe plaat met Fence. Die combinatie krijgt nu voorrang.»

undefined

undefined

'Er lopen veel vakidioten rond bij de ingenieurs, maar ik heb de muziek als tegenwicht' Arne Sunaert - Team William

Op een keer vroeg zijn chef op het werk aan Arne Sunaert, de excentrieke keyboardspeler bij Team William: ‘Zeg, wat doe jij dan in een groep? Keyboards? Jaja, ik dacht wel dat je niet zou zingen. Jij staat niet graag in de spotlights, hè?’ Collega’s van Sunaert die al optredens van Team William hadden gezien, vonden dat uitermate grappig, want als Sunaert op een podium staat, verandert hij helemaal. Herinner u de Rock Rally-finale van 2008, waarin de toetsenman een schoen uittrok om die het hele optreden lang tegen z’n schedel te meppen. Overdag is Sunaert een gedisciplineerde inspecteur bij het Federaal Agentschap voor Geneesmiddelen en Gezondheidsproducten.

HUMO Je hebt daarvoor industrieel ingenieur biochemie gestudeerd.

Arne Sunaert «Aan het KaHo Sint-Lieven in Gent. Een saai verhaal: mijn ouders hebben me die richting uit gestuurd. Ik was in het middelbaar wel geïnteresseerd in wetenschappen, maar evenzeer in talen én in geschiedenis én in aardrijkskunde. Ik wou dus ongeveer alles studeren, het liefst psychologie. Of fysica. Of zelfs Germaanse. Of rechten, want mijn vader heeft rechten gedaan. Maar mijn ouders zagen dat allemaal niet zitten. Ik denk dat mijn vader zelf liever ingenieur had willen worden.

»Aanvankelijk ben ik mijn ouders tegemoet gekomen vanuit de redenering: dan kan ik voor de rest mijn zin doen met mijn muziek. Maar nu ben ik heel blij dat ik die studie heb gekozen. Dat was ik eigenlijk al als student. In de laatste jaren werd die studie alsmaar gespecialiseerder, op het eind vond ik het echt enorm interessant. Mijn resultaten werden ook steeds beter. En toen ik afstudeerde, had ik het comfortabele gevoel dat ik wel een interessante job zou vinden en dat ik me niet hoefde vast te klampen aan de eerste job die ik te pakken kreeg. Dat is veel moeilijker met een diploma communicatiewetenschappen of sociale wetenschappen – je hebt meer moeite om werk te vinden en veel minder keuze op de arbeidsmarkt.

»Ik vind het ook interessant dat ik een atypische ingenieur ben. Het is een heel technische richting waarbinnen veel vakidioten rondlopen, maar ik heb de muziek als tegenwicht.»

HUMO Je hebt die afwisseling nodig?

Sunaert «Ze past in ieder geval goed bij me. Een inspectie doen is het tegenovergestelde van op een podium staan: mijn werk gaat over regels en discipline, muziek is net alles loslaten. Ik vind dat contrast extreem interessant.

»Ik ga vooral langs bij bedrijven die geen geneesmiddelen maken, maar wel in de geneesmiddelensector werken. Ze maken bijvoorbeeld implantaten, chirurgisch materiaal of rolstoelen. Dat is een industrie die flink aan het boomen is, maar er zit soms wel rommel tussen die nieuwe producten. Het is mijn job om toezicht te houden op alles wat er gebeurt in het traject van de fabricage tot bij de patiënt. Ook al lijkt het op papier een saaie job, dat is het zeker niet. Ik ben veel op de baan en ik heb veel contact met mensen, het is zeker niet puur technisch.»

HUMO Hoe zat het destijds met je studentenleven?

Sunaert «In de aanloop naar de Rock Rally ging ik op kot in Gent, en dat was heel boeiend. Daar lopen véél muzikanten rond, het was tof om zo mijn kotleven in te zetten. Via de muziek leer je ook enorm snel mensen kennen, en dat kwam in een stroomversnelling toen we die derde plaats in de Rock Rally behaalden. En ook: er bestaat voor studenten een sportstatuut, maar geen cultuurstatuut. Dankzij die derde plaats had ik toch op één of andere manier zo’n muzikantenstatuut – officieus hè, in mijn hoofd. Als mijn punten wat minder waren, kon ik ze zo goedpraten (lacht).»

undefined

undefined

'België maakt betere muziek dan Nederland: dat hoor je ook op die rockscholen' Olyver Symons - Warhola

De artistieke richtingen zijn altijd goed vertegenwoordigd geweest in Humo’s Rock Rally. Timothy Jacobs, bassist bij The Germans, is architect (met verder nog een burgerlijk ingenieur en een advocaat in de rangen is die groep wellicht de hoogst opgeleide RR-deelnemer aller tijden). Tom Barman (dEUS, finalist 1992) en Jonas Govaerts (The Hickey Underworld, winnaar 2006) liepen filmschool, al maakte Barman ze niet af. Schilderkunst? Bent Van Looy (Das Pop, winnaar 1998) studeerde het. Maar muziekschool – als in conservatorium of ‘rockschool’ – was lange tijd not done in de Rock Rally. Tot de jongste editie: in 2014 volgde zowat iedere finalist wel één of andere muziekopleiding, zo ook winnaar Warhola. Frontman Oliver Symons was nog student zang aan de hogeschool PXL in Hasselt en is intussen afgestudeerd.

HUMO Wist je meteen dat je PXL wou doen?

Oliver Symons «Het was eigenlijk al van het vierde of vijfde middelbaar duidelijk dat ik iets muzikaals wou doen, en mijn ouders stonden daar ook achter. Eerst wou ik naar de BRIT School in Londen, maar daar hanteert men een ander systeem: het is een soort middelbaar, en ik bleek een maand te oud te zijn. Toen heb ik toelatingsproeven afgelegd in Amsterdam, Rotterdam en Hasselt. Ik was er overal door, maar ik heb gekozen voor Hasselt. België maakt gewoon betere muziek dan Nederland, en dat hoor je ook op die scholen.»

HUMO Vroeger werd er lacherig gedaan over rockscholen. Dé groep die telkens werd aangehaald, was het Nederlandse Krezip. Je bedoelt dat je dat geluid hoorde?

Symons «Zeker niet, neenee. Het is gewoon mijn indruk, mijn smaak ook: ik vind dat België betere groepen heeft. Wat wél een objectief verschil is: de Nederlandse opleidingen zijn technischer. Als je daar zang volgt, dan wordt er gefocust op technische zang. Bij ons is die opleiding breder: je krijgt bijvoorbeeld ook lessen productie. Over opleidingen muziek wordt er in mijn generatie helemaal niet meer lacherig gedaan. We zien het net als een kans om fulltime met muziek bezig te zijn en veel te kunnen opnemen.»

HUMO Maar niet iedereen zal het ook maken in de muziek, diploma of niet.

Symons «Ja, daar moet je rekening mee houden. Er is wel een selectie: PXL neemt per jaar maximaal vijf mensen per instrument aan. Dat zijn natuurlijk nog altijd 25 studenten per jaar, van wie er maar een deel ooit van de muziek zal kunnen leven. Maar als je aan die studie begint, ben je daar niet mee bezig – je wil er gewoon volle bak voor gaan.

»Ik zie alleen positieve dingen: je bent continu omringd door muzikanten, op café babbel je alleen over muziek...»

HUMO Is Hasselt een bruisende studentenstad?

Symons «Nee (lacht). Ik heb er drie jaar op kot gezeten, en het is inderdaad niet zoals in Gent, Antwerpen of Brussel. Er is niet zo heel veel te doen. Er zijn wel wat optredens, maar je kunt er ’s avonds op straat lopen zonder dat je iemand ziet. Je zit vooral bij elkaar op kot, allemaal onder muzikanten. Dat is het belangrijkste, dat er overal muziek is.»

HUMO En wat was er belangrijker: de Rock Rally winnen of je diploma behalen?

Symons «Mijn diploma vind ik niet belangrijk, de ervaring van drie jaar op die school zitten wél. Het is niet dat je met dat diploma naar een platenfirma kunt trekken, hè. De Rock Rally heeft natuurlijk heel veel betekend, alles kwam in een stroomversnelling terecht.

»Ik geef af en toe les en produceer wat voor anderen, maar ik wil vooral muziek maken. Ik heb twee nieuwe projecten waarover ik nog niks kan zeggen. Binnenkort komt er ook een ep uit van Bazart, de Nederlandstalige groep waarin ik zit – die ep heb ik helemaal zelf geproducet. En ook van Warhola komt er dit jaar nog een ep uit.»