Humo's Rock Rally Archief: 1984
'Ik heb mijn notities bij de hand, dus laten we het gebeuren qua preselectie even overlopen. Zeker niet van geestdrift.'
Nee: laaiend enthousiast is Sis Kalis niet wanneer hem de verslaggeving van de Rock Rally 1984 wordt toegeschoven. De editie van 1982 zit 'm nog in de kouwe kleren. Een paar preselecties later stuurt hij een doktersbriefje en mag Marc Mijlemans de fakkel overnemen:
undefined
Sis Kalis
Als opvallende tendens in 1984 tekent de man met de initialen (mm) op:
'Funk is het nieuwe parool, en de vrouwen marsjeren op in de rock - hetzij als fraai bewegend behang dat alleen 'doewa' mag zingen, hetzij als heuse frontzangeres, hetzij als totale, zowel scheppende als uitvoerende brein.'
De 'opmarsjerende vrouwen' zijn dan vooral Bea Van der Maat (Chow-Chow), Sylvie Honnay (Mensen Blaffen) en Elsje Helewaut (Elisa Waut, de uiteindelijke winnaars).
In het finaleverslag geeft Mijlemans de kritikasters een veeg uit de pan:
'Op overtuigende wijze heeft de Rock Rally '84 gehaald, de horden zeikerds die uitkeken naar het Failliet van deze jonge traditie zijn streng terechtgewezen: zoals alle andere afwezigen hadden ze ongelijk. De Belgische rock mag dan tot de oksels in het moeras van crisis en moedeloosheid zijn weggezakt, er is een generatie opgestaan die geen boodschap heeft aan het trieste statuut van de jonge inlandse held. De vraag lijkt niet langer: kunnen we ervan leven, maar: kunnen we zonder leven.'
undefined
1. Elisa Waut
2. Morceaux Durs
3. Beau Geste
undefined
