Humo sprak met Dyab Abou Jahjah: 'Vermoord duizend jihadi's en je kweekt er tienduizend'
Hoeveel redenen waren er om ons naar Dyab Abou Jahjah te reppen, de prominentste allochtone stem in Vlaanderen? Minstens drie: Sharia4Belgium-voorman Fouad Belkacem die voor de rechter staat, het salafistische onheil dat zich over het Midden-Oosten en wie weet ook België verspreidt, en de aanblik van Belgische bommenwerpers op verplaatsing. Wat we ’m ook vroegen: is hij een aankomend minister van Integratie?
HUMO Hoe stel ik je tegenwoordig het best voor: als schrijver?
Dyab Abou Jahjah «En activist! Da’s nu eenmaal mijn manier van leven, daar kan ik niets aan doen.»
HUMO Schrijven doe je elke week in De Standaard.
Abou Jahjah «Veel mensen hadden daar vragen bij: ‘Wat blijft er van je dissidente meningen over als je voor díé krant gaat schrijven?’ Ik kan alleen zeggen: ik heb echt geen knieval gedaan om mainstream te worden, inhoudelijk wordt me geen enkele beperking opgelegd. Over de vorm is er een enkele keer een woord gevallen. In een tweet had ik Bart De Wever eens een ‘zionistenpijper’ genoemd en De Standaard liet me weten dat die terminologie voor hen een probleem vormde. Ik heb er toen maar een ‘zionistenknechtje’ van gemaakt (lachje).»
HUMO Je richtte ook een consultancybureau op, AJ Crew, wat allicht staat voor Abou Jahjah Crew?
Abou Jahjah «Dat kan, maar misschien betekent het wat anders: ik laat het mysterie intact. Ook in Libanon heb ik jarenlang als consultant de kost verdiend.»
HUMO Dat je teruggekomen bent, heeft in de eerste plaats met de veiligheid van je twee dochters te maken?
Abou Jahjah «Als je een keuze hebt, maak je die afweging: waar zijn je kinderen het veiligst? Elke dag de onderkant van je wagen op springstoffen moeten controleren vóór je de kinderen wegbrengt, is niet bevorderlijk voor een fatsoenlijk bestaan. Politiek was ik geïsoleerd geraakt. Ik was er nooit lid van een partij geweest, maar had rugdekking van Hezbollah. Zodra ik kritisch was voor het Assad-regime en in een eerste fase de oppositie in Syrië steunde, werden dat echter vijanden in plaats van vrienden. En er kwamen dreigementen van kleine groeperingen mijn kant op.»
HUMO En een bedreiging in Libanon is ernstiger dan een bedreiging hier?
Abou Jahjah «Dat weet je nooit zeker. Thomas Boutens, van de Bloed, Bodem, Eer en Trouw-beweging had ooit het plan mij te vermoorden, en toen ik hem in de rechtszaal in Dendermonde zag, was ik toch onder de indruk van zo’n paracommando, 2 meter groot. Maar al bij al heb ik me hier altijd tien keer veiliger gevoeld dan mijn laatste jaar in Libanon.»
undefined
Salonjihadist
HUMO De teruggekeerde Jahjah is een verzoener die vriendelijk in debat treedt met voormalige tegenstanders als Luc Lamine of Bart Somers. Alleen een verbroedering met Guy Verhofstadt, die als premier zowat om uw arrestatie verzocht, ontbreekt er nog aan.
Abou Jahjah «Is die nog relevant voor de Belgische politiek? Ik in ieder geval wel (lacht). Guy Verhofstadt is te trots – dat is algemeen bekend – om ooit toe te geven: ‘Ik zat er toen naast.’»
HUMO De jonge Jahjah zat er nooit naast?
Abou Jahjah «Er is een verschil tussen een premier die de rechtsstaat schendt door de onafhankelijkheid van de juridische macht onder druk te zetten, en een activist die al eens wat luider klinkt. Ik vertegenwoordig Pax Christi niet, hè?»
HUMO Heb je met je minder confronterende aanpak nog street credibility onder de jongeren?
Abou Jahjah «Met die vraag zat ik zelf. Het is gemakkelijker om jongeren te mobiliseren als je op iemand schiet. Jonge gasten in Borgerhout dachten dat ik teruggekomen was om de boel op stelten te zetten: ze kennen me van YouTube, of van verhalen in de wijk. Ik begrijp waarom ze zo happig zijn om weer te gaan betogen: voor hen is de toestand niet verbeterd, integendeel. En toch moeten we het anders aanpakken, want als allochtonen en autochtonen elkaar niet vinden, zitten we allemaal samen diep in de shit. Maar hoe leg je dat uit aan iemand van 16 of 17? Sommigen van die gasten zullen me maar een idioot vinden. It does not matter, denk ik dan: het zijn maar snotapen, die worden wel wijzer.
»Het hoeft niet allemaal van die jongeren te komen, is mijn visie vandaag. Wij van de tweede generatie zijn nu dertigers en veertigers en we zijn sterker geworden: we hebben tien keer meer gezag dan tien jaar geleden. Wij kunnen de andere kant, de autochtonen, de klik helpen maken naar een samenleving die niemand uitsluit.
»Dat de jongeren van de derde generatie een vrij cynische kijk op de maatschappij hebben, verrast me niet. Ik heb al lang geleden geschreven dat zij de meest problematische generatie zouden worden: meer dan onze generatie voelen ze zich Belg, waardoor ze agressiever worden als ze merken dat ze worden uitgesloten.»
HUMO Dat vandaag alle ogen op Sharia4Belgium gericht zouden zijn, had je niet voorzien. Twee jaar geleden bestempelde je het nog als een ‘non-issue’: ‘Die vertegenwoordigen niemand.’
Abou Jahjah «Sharia4Belgium wás niet echt een issue, die beweging had iets marginaals en clownesks. Het ging om enkele tientallen gasten: hun impact op de maatschappij was wat de media ervan wilden maken. Dat zei men van AEL vroeger ook, alleen klopte dat toen niet: wij stonden in Borgerhout voor een meerderheid van onze gemeenschap. Een boel prominente mensen, professoren aan de universiteit, zijn zich later ook gaan outen als ‘de AEL-generatie’. Wees gerust: dat zul met je Sharia4Belgium nooit zien gebeuren.
»Dat gezegd zijnde: Sharia4Belgium heeft onmiskenbaar een impact gehad op een aantal jongeren die richting salafisme en jihadisme radicaliseerden en naar Syrië vertrokken zijn. Een paar honderd moslims op 600.000 in België en dus nog altijd een nietig fenomeen, maar wel één met grote repercussies.»
HUMO Een aantal van hen heb je binnen de AEL gekend. Hoe zie je de rol van de AEL in het ontstaan van Sharia4Belgium?
Abou Jahjah «Het is zo gelopen ondanks ons, niet dankzij ons. De AEL is kapotgemaakt, en een fragment ervan heeft dan Sharia4Belgium gecreëerd: de AEL was het alternatief dat veel van die jongeren ontnomen is. Zo gaat het altijd: als je democratische krachten vernietigt, creëer je extremisme. Lees het slot van mijn autobiografie in 2003: ‘De keuze is aan jullie: Sinn Féin of de IRA, Herri Batasuna of de ETA, de AEL of God verhoede wat als jullie ons vernietigen.’ Men deed er lacherig over wanneer ik het over een tikkende tijdbom had. Vandaag is het niet anders: het is ongelooflijk hoe kortzichtig sommige opiniemakers zijn.»
HUMO Hoe goed heb je Fouad Belkacem gekend?
Abou Jahjah «Fouad draaide in Boom mee als aspirant-lid van de AEL. Toen we in 2004 aan de verkiezingen meededen, stond hij op onze lijst. Soms was hij zelfs één van mijn bodyguards. Hij begon in die tijd gewaden te dragen. Ik herinner me dat ik hem een keer bij een lezing in Berchem op het podium heb geroepen. We hadden het over salafisme en ik wou illustreren hoezeer zo’n man in gewaad de mensen schrik kon aanjagen (lacht). Ironisch genoeg is hij later juist via een strategie van choqueren en angst zaaien tot een leider uitgegroeid.
»Een groot ideoloog was hij niet, meer een volksmenner. Maar dat is natuurlijk onverantwoord: wat hij zelf met weinig of geen overtuiging beweerde, namen jongeren op zoek naar een houvast wél serieus. Hij moedigde hen aan om de jihad te voeren, maar ik denk dat hij zelf nooit een geweer zou vastpakken. Maar de jongeren die hem achterna liepen, hebben dat wel gedaan. Een aantal is gedood, of heeft zelf mensen vermoord. En dat is een ramp.»
HUMO Een ramp waarvoor hij een straf moet krijgen?
Abou Jahjah «Is dat strafbaar? Dat weet ik niet. Maar op politiek, moreel niveau is het een ramp.»
HUMO ‘Als Fouad Belkacem twee jaar cel krijgt omdat hij de idioot heeft uitgehangen en heeft aangezet tot haat, dan moet Dewinter ook de cel in, want hij doet precies hetzelfde en hij houdt het al dertig jaar vol,’ schreef je in De Standaard.
Abou Jahjah «Niemand moet voor mij de cel in wegens zijn mening, hoe aberrant ook, maar je moet wel consequent zijn: niet de één opsluiten en de ander gewoon laten doen. Welke impact heeft Dewinter niet gehad op een hele generatie Marokkaanse en autochtone jongeren? Kun je uitsluiten dat hij een Hans Van Themsche beïnvloed heeft?»
HUMO Is Fouad Belkacem een gek, een terrorist, of een sekteleider? Dat is de vraag van vandaag.
Abou Jahjah «Hij is een slimme jongen, thuis in de wereld, in de mondaine realiteit, kent muziek, films, leest boeken in het Engels. Hij is geen gek, geen dommerik. Een terrorist is hij ook niet. Sekteleider klopt misschien: hij kickt op de aandacht, en dat is typisch voor sekteleiders, die ideologie misbruiken om macht te verwerven bij hun aanhang.»
HUMO ‘Een onbetrouwbare garagist,’ noemde je hem.
Abou Jahjah «Hij was een foefelaar. Ik heb altijd vragen gehad omtrent zijn integriteit, daarom waren we ook niet zo happig om van hem een militant te maken. We hadden problemen met hem toen hij met één van onze kameraden in een garage werkte. Had je een klein probleem met je wagen, dan zorgde Fouad er wel voor dat het een groot probleem werd, dat 100 euro kostte in plaats van 30. En zijn klanten waren vooral moslims, ook oude mannen met lange baarden. ‘Welke islam belijd jij eigenlijk?’ vroegen die andere jongens hem weleens.»
Brandjes blussen
HUMO Het zou goed zijn, hoor je vandaag geregeld, mochten moslims zich radicaal van zijn soort islam distantiëren: ‘Niet in onze naam!’
Abou Jahjah «Flauwekul. Heb ik altijd gevonden. Ik heb niet gewacht tot een westerse journalist slachtoffer van IS werd om mijn mening over de salafisten te ventileren, want hun grootste slachtoffers zijn moslims. Hoe bizar is het niet om moslims onder druk te zetten opdat ze zich expliciet zouden distantiëren? Moeten ze echt bewijzen dat ze het niet eens zijn met een beestachtige, wereldvreemde sekte? Ik zal nooit zeggen dat de joodse gemeenschap zich van Israël moet distantiëren, terwijl dát ethisch veel gemakkelijker te verdedigen zou zijn, want zionisme, steun aan Israël, is mainstream onder joden.»
HUMO ‘U hebt die brand niet gesticht. U bent dus ook niet schuldig,’ zegt de Rotterdamse burgemeester Ahmed Aboutaleb in dit verband aan de prominente moslims in Nederland, ‘maar mag ik u vriendelijk vragen om samen met mij deze brand te blussen?’
Abou Jahjah «Ach, Aboutaleb weet altijd wel rond de pot te draaien. Dat is geen antwoord op de essentie. Ja, we moeten allemaal helpen blussen, maar dat heeft niks te maken met je distantiëren van IS. Blussen doe je door een evenwichtige maatschappij uit te bouwen, niet door de moslims nog eens extra te vernederen, door het terrorisme nog maar eens te linken aan een heel geloof. Nederland heeft tweehonderd Syriëstrijders op 1 miljoen moslims: statistisch een nietig verschijnsel.»
HUMO Waarom vertrekken er, proportioneel gezien, uit geen enkel land zoveel Syriëstrijders als uit België?
Abou Jahjah «Er zijn veel mogelijke redenen, ook persoonlijke, waarom een jonge allochtoon vertrekt. In hun identiteitscrisis vinden sommigen bij het salafisme een duidelijk verhaal. Een succesmodel ook, een beetje romantiek. ‘Mad Max’. De strijd tegen alles en iedereen. Bij ons, en dan denk ik met name aan Antwerpen en Vilvoorde, speelt zeker het gevoel mee dat het vandaag alleen maar achteruitgaat voor hen. Patrick Janssens heeft verkeerde dingen gedaan, zoals het hoofddoekenverbod, maar hij voerde tenminste een discours dat een opening creëerde: ‘‘t Stad is van iedereen’. Nu gaat het zelfs op dat niveau achteruit. Wat heeft de 16-jarige Mohammed aan het Vlaams-nationale verhaal? Een meerderheid onder de allochtonen plooit zich daarom terug, en wil met politiek niks meer te maken hebben. Een minderheid plooit zich nog dieper terug in het salafisme en een klein aantal van hen trekt weg, wil nooit meer terugkomen.»
HUMO Waardoor we hard aan het denken gaan: hoe houden we radicalisering tegen? Het eerste idee: radicaliseringsambtenaren.
Abou Jahjah «Ik geloof niet dat een brave mevrouw of meneer in een bureau in Vilvoorde het salafisme onder controle gaat krijgen, of van het internet of de satellietkanalen kan bannen. Zo neem je de voedingsbodem echt niet weg. Als men dit ziet als een kans op nieuwe subsidies, weten we hoe het verhaal zal aflopen: er zijn al miljarden geïnvesteerd in een domme integratiesector die in twintig jaar tijd geen bal heeft bereikt.
»Ik zeg: investeer in wezenlijke projecten die ervoor zorgen dat mensen banen krijgen. En begin bij jezelf, meneer de overheid, leg quota op. Bij de post en de spoorwegen dreigt er een tekort aan laaggeschoolde arbeiders: zet daar allochtone jongeren aan het werk. En maak van het diploma geen fetisj, een intensieve opleiding volstaat. We kunnen niet wachten tot een nieuwe generatie slaagt in het onderwijs. Geef mensen een baan en dus geld, dan bouwen ze een leven op. Ze krijgen kinderen, kopen een huis, hebben wat te verliezen en laten het extremisme varen. Klinkt saai, maar dat is de weg die we moeten inslaan.
»Werk de sociaal-economische problemen weg, zorg voor onderwijs, tewerkstelling en een volwaardig burgerschap in een rechtsstaat die – blind voor cultuur en etnische afkomst – iedereen gelijk behandelt: dat is al 80 procent van de remedie tegen het salafisme.»
HUMO Vul maar gelijk die resterende 20 procent in.
Abou Jahjah «We moeten sommige ‘vrienden’ laten vallen. Saoedi-Arabië is in ons land al enkele decennia, mét steun van de overheid, zowat de hoeder van de islam. En dat moet veranderen, want de islam die zij via hun imams binnenbrengen, is die van het salafisme en wahabisme, ingebed in het achterlijkste maatschappijmodel: wij zijn superieur, ongelovigen gaan naar de hel. België moet de islam uit de invloedssfeer van Saoedi-Arabië halen, ervoor zorgen dat er echte moskees komen waar je iets te zeggen hebt over de opleiding van imams, waar jongeren met hun spirituele vragen terechtkunnen zonder zich in de armen van de salafisten te storten.»
HUMO Wat met de Syriëstrijders die terugkeren?
Abou Jahjah «De wet toepassen, dat moet altijd het enige antwoord zijn. Geen paniekvoetbal, geen hysterie. Uitzonderingswetten specifiek voor één groep, dat is de dood van de democratie.»
een bezorgde vader
HUMO Intussen zijn de Amerikanen met brede steun ten strijde getrokken.
Abou Jahjah «Ik ben om vele redenen tegen dit soort interventies. Ik heb juridische bezwaren. Ik kan geen oorlog steunen die niet minstens door de Veiligheidsraad gesanctioneerd is. Respecteer je dat niet, dan ben je een agressor. Ik heb ethische bezwaren: vandaag worden woongebieden gebombardeerd, en dan vallen er per definitie te veel burgerslachtoffers. Ik heb ook een probleem met wie de aanvallen uitvoert. De VS heeft geen enkele legitimiteit om daar tussen te komen, Europa evenmin. Stel je voor dat Turkije en Iran in Oekraïne zouden interveniëren om het probleem op te lossen: welk gevoel zou je daarbij hebben?
»Amerika is verantwoordelijk voor de oorlog in 2003, en die ligt aan de basis van de huidige chaos. De steun van de Amerikanen aan Israël is nog altijd de bron van alle radicalisering in de Arabische wereld, en dat zal zo blijven: ook daarom is het niet aan die staat om op te treden. Een coalitie zal maar legitimiteit hebben als ze is opgebouwd door Arabische en islamitische krachten.
»De Amerikanen volgen trouwens ook nog eens een totaal absurde strategie. Ze verzwakken Syrië nog verder, terwijl het regime van Assad vandaag – ironisch genoeg – nog het enige weefsel is dat kan beletten dat Syrië helemáál in de greep van de salafisten komt. Van de 50.000 strijders van het Vrije Syrische Leger zijn er hoogstens 10.000 over, versnipperd onder warlords en kleine brigades. Geef je die vandaag wapens, dan komen ze bij de salafisten terecht.
»De enige oplossing is: ervoor zorgen dat Syrië en Irak weer op eigen benen kunnen staan. Zolang deze staten verbrokkelen, zal IS groeien. Een paar bommen uit de lucht zullen daar geen verandering in brengen, integendeel. In die regio wonen 6 miljoen mensen, in steden. Daar krijg je IS alleen weg door straat na straat te veroveren, en die oorlog wil niemand voeren. Zonder het te beseffen versterken de Amerikanen IS én de eenheid onder de jihadi’s van IS en Al-Qaeda. Vermoord duizend jihadi’s, en je kweekt er tienduizend. Vergis je niet: wie aangevallen wordt door Amerika krijgt automatisch de sympathie, dat is de logica in die regio. Dat kan echt een rampscenario worden.»
HUMO Dus je staat verbijsterd te kijken naar de kamerbrede steun bij ons voor deze interventie?
Abou Jahjah «Het is belachelijk, het is een soort emopolitieke show geworden. Men wil een beetje stoer doen en reproduceert de retoriek van George Bush: ‘We’re gonna smoke ’em out.’ Dat trigger-happy karakters als Pieter De Crem dat zien zitten, oké, maar groenen en socialisten die vóór stemmen? Vreemd!»
HUMO We moeten toch íéts doen, zegt iedereen tegen iedereen.
Abou Jahjah «Ja, we moeten IS bestrijden, maar we moeten dat wel goed doen. Een dokter doet niet om het even wat, want hij kan de kwaal verergeren. Je moet de juiste diagnose en de juiste medicijnen hebben. Men heeft de neiging om Obama maar achterna te lopen, omdat hij niet extremistisch zou zijn – ‘Hij is Bush niet’ – maar in geen enkel dossier wist die man wat hij aan het doen was. Hij kwam als de president die de oorlogen zou beëindigen, maar hij zal gaan als een president die er volop in verstrikt is geraakt, méér nog dan zijn voorganger. Hij heeft de beste intenties, denk ik, maar de resultaten zijn niet fameus.»
HUMO Zijn verdedigers zeggen: wat kun je vandaag anders doen dan het kwaad proberen in te dammen?
Abou Jahjah «IS indijken kan met een minimale macht. De Amerikanen hadden gemakkelijk een akkoord kunnen bereiken met de Turken en de Iraniërs over beperkte ingrepen, inclusief bombardementen door de Saoedische luchtmacht of die van de Emiraten. Zoals het in Libië gebeurt, waar Arabische bondgenoten van Amerika de bombardementen uitvoeren. Maar na die spectaculaire onthoofdingen wou Obama een signaal geven aan de publieke opinie.»
HUMO Lokte IS dit scenario uit?
Abou Jahjah «Nee. Al-Qaeda functioneert door uitlokking: 9/11 was bedoeld om de Amerikanen te provoceren. Maar IS opereert vanuit een andere ideologie, zij wil een eigen staat in de Arabische regio, geen wereldwijde jihad. Ze hebben Michael Foley pas onthoofd toen de aanvallen op hun posities al begonnen waren, als een waarschuwing: ‘Stop daarmee!’ Maar nu IS als staat is aangevallen, heeft het de oorlog verklaard aan het Westen. Formeel, al is dat niet zo veel in het nieuws gekomen. Hun tweede man heeft letterlijk gezegd: ‘Val de ongelovigen overal aan, burgers of militairen, vermoord ze om het even waar je de kans hebt, je hebt geen fatwa of consultaties nodig.’ Die strijders hebben a license to kill.
»België gaat mee bombarderen, en loopt zo in de kijker. IS neemt daar akte van: vandaag is België een doelwit. De aanslag van Mehdi Nemmouche in het Joods Museum was een lone wolf-verhaal, denk ik, maar nu komen er expedities, beraamde aanslagen.»
HUMO Je was aangeslagen na die aanslag in het Joods Museum, getuige je column, die teruggreep naar de dagen dat je poëzie schreef: ‘Ik zie de wolken, ik hoor het donderen en de horizon is donker.’
Abou Jahjah «Ik heb een dramatische kant, hè. Wat kan ik op zo’n moment meer doen dan de kreet van een bezorgde vader slaken? Omdat ik de oplossing op korte termijn niet zie. Dat er meer aanslagen zullen volgen, is zeer waarschijnlijk. Dat kan een gevaarlijke reeks gebeurtenissen ontketenen, waardoor onze maatschappij een diepe ontwrichting tegemoet gaat, op een moment dat er al allerlei internationale verschuivingen gaande zijn en Europa voor een verarming staat.»
undefined
Aleppo aan de Schelde
HUMO Dan belanden we in de supersombere scenario’s die je bedacht in je laatste boek, ‘De stad is van ons’, dat uitkwam in april van dit jaar. Vanuit een voortschrijdende verslechtering in de relaties tussen autochtonen en allochtonen, kom je in Antwerpen niet alleen bij een favela aan de Schelde uit, maar zelfs bij een burgeroorlog, bombardementen inclusief. Dat heeft meer van een Aleppo aan de Schelde.
Abou Jahjah «Je had Aleppo vier jaar geleden moeten bezoeken, dat was een niet minder bruisende, levendige stad dan Antwerpen. Hoe zag Oekraïne er vier jaar geleden uit? Het kán snel gaan. Ik had het in die scenario’s over mogelijke ontwikkelingen over dertig, veertig jaar, en er zal al minder om gelachen worden nu we het verhaal van IS kennen. Wie had gedacht dat 6.000 baardmannen en een aantal snotapen die graag selfies met een lijk nemen, in een paar maanden tijd een gebied zouden controleren dat even groot is als België en Nederland samen? Dat hun leger zou groeien van 6.000 naar 100.000 strijders? Dat ze via maffiaconnecties dagelijks 3 miljoen euro zouden gaan verdienen met de verkoop van olie?
»De babyboomers van vandaag hebben misschien niet zo veel realiteitsbesef, maar hun grootouders weten nog hoe snel het kan gaan, ook bij ons. Het verslagen Duitsland heeft er na de Eerste Wereldoorlog niet lang over gedaan om uit te groeien tot het nazirijk.
»En wannéér gaat het zo snel? Wanneer een staat zijn legitimiteit en zijn gezag bij de bevolking verliest. En die dingen zijn bij ons in het geding op middellange termijn: zal de staat nog gezag hebben bij die grote, groeiende groep van armen en allochtonen in onze steden? Dat zal afhangen van het beleid.»
HUMO En dan ben je voor Brussel veel optimistischer dan voor Antwerpen.
Abou Jahjah «Ik zeg niet dat het in Antwerpen wel slecht moet aflopen en in Brussel goed. Maar in Brussel is de etnische spanning zwak vandaag, en dat was vijftien jaar geleden níét zo. Er ontstaat zelfs een Brussels gevoel, dat mensen bindt in plaats van verdeelt. Er is geen meerderheid meer die iets kan of wil opdringen.
»Maar in Vlaanderen hoor ik de muziek van de toekomst nog niet spelen. De overgrote meerderheid van de bevolking zit nog altijd in een dictaatlogica: ‘Aanpassen of opkrassen.’ Nu, een minderheid kun je onderdrukken, maar met een meerderheid zal dat anders liggen, en binnenkort maken de allochtonen ook in een stad als Antwerpen de meerderheid uit. Ik voorspel daar de eerste tien, twintig jaar geen burgeroorlog, maar als men er niet voor samenwerking kiest, is een complete ontwrichting van de samenleving onvermijdelijk.
»De tijd van het monoculturele, mono-etnische Vlaanderen is voorbij: de N-VA is een stuiptrekking van iets wat vergaat en niet te redden is. Dat wil niet zeggen dat Vlaanderen vergaat, misschien wordt een andere Vlaamse cultuur zelfs sterker. In Brussel gaat vandaag een kwart van de leerlingen naar Nederlandstalige scholen, over tien jaar spreekt een kwart van de Brusselaars dus ook Nederlands.»
HUMO Vlaanderen zou weleens behoorlijk links kunnen kleuren als het groeiende aantal allochtonen zijn politieke keuze maakt, schrijf je. In welke partij zou je zelf actief kunnen zijn?
Abou Jahjah «Elke linkse partij is voor mij een mogelijkheid. Ook de socialistische, dat zou zelfs de meest logische keuze zijn, ik was daar al bij de vakbond. Ik heb sympathie voor Groen, heb er al op gestemd, misschien wordt het wat met Meyrem Almaci als voorzitter. Ze is een moedige politica, durft buiten de lijntjes te kleuren. Maar met de huidige programma’s vind ik me in geen enkele partij helemaal terug. De dag dat Groen en SP.A samensmelten tot een grote, linkse partij met een wat scherper programma – met een zeker PVDA-gehalte, zeg maar – koop ik meteen een lidkaart.»
HUMO Je bent nu Movement X aan het oprichten. Een overbodige wachtzaal?
Abou Jahjah «Zo’n linkse partij zal niet voor morgen zijn. En Movement X is geen wachtzaal, maar een heel ambitieus project. Het is een grassrootsbeweging met mensen van verschillende partijen en veel onafhankelijken – allochtonen én autochtonen. Wij zijn ready, op 7 oktober komen we naar buiten. Je krijgt de slagzin in primeur: ‘Voor een maatschappij van radicale gelijkheid’.»
HUMO En je bent zo slim om ‘De slimste mens’ als lanceerplatform te gebruiken?
Abou Jahjah «Nee, want ik zal een armzalige kandidaat zijn. Quizzen is niet mijn ding, ik ken bijvoorbeeld nauwelijks BV’s. Dennis Black Magic en Eddy Wally, omdat hem aanhoren me ooit een trauma heeft bezorgd... Dat is het zowat. En tijd om te blokken heb ik niet. Ik doe alleen maar mee om eens een ander gezicht te tonen dan dat van die boze Abou Jahjah.»
HUMO Eindigt het er allemaal mee dat Abou Jahjah, zoals de Antwerpse straathoekwerker Musty al járen geleden voorspelde, op een dag minister van Integratie wordt?
Abou Jahjah «Dan lijkt dat scenario van daarnet, burgeroorlog in Antwerpen, me nog waarschijnlijker! (lacht)»
