Humo sprak met Gert Verhulst: 'Wat ik met die hond heb meegemaakt, dat kun je niet geloven'

Het zijn slopende dagen, zegt hij, half onderuitgezakt in zijn stoel, op het hoofdkwartier van Studio 100 in Schelle. Het is een uur of zes ’s avonds, arbeidstijdverkorting is in deze contreien een loos begrip, want op de werkvloer struikelen de werknemers niet over de pluchen beesten, maar over elkaar. Er komt, onder andere, een nieuwe reeks van ‘Samson en Gert’, per 8 december. The dog is back, en Gert wordt weer helemaal Gertje.

Nog een paar weken later volgt het wellicht meest ambitieuze project in de geschiedenis van Studio 100. Een digitaal pretpark voor kinderen, eerst in de Benelux, daarna wereldwijd. Wanagogo heet het ding. Naar verluidt is de titeluitvinder van Studio 100 al geruime tijd afwezig wegens ziekte.

Daarbovenop is er ook nog ‘De slimste mens ter wereld’. Gertje is goed op weg om ze allemaal naar huis te spelen. Maar het kruipt dus allemaal in zijn kleren: ‘Samson, dat is draaien van 8 uur ’s morgens tot 8 uur ’s avonds, en daarna nog naar Erik Van Looy.’ Omdat we graag beginnen met de belangrijke dingen des levens, éérst dat laatste.

HUMO Is bij Studio 100 de oorlogsmachine van Hans Bourlon uit zijn as verrezen om jou voor te bereiden op de finale?

Gert Verhulst «Totaal niet. Niet dat Hans een oorlogsmachine had, trouwens. Hij noteerde veel in zijn boekjes. Ik had ook goede voornemens, ik was écht van plan om te studeren. Tot je met je kop boven een blad papier zit waarop 240 hoofdsteden staan. Dan bedenk je dat je daar zeker een dag of drie mee bezig bent, in het beste geval voor één vraag, die ze dan misschien nog aan je buurman stellen. En dan is de goesting om te blokken al over. Zodra je begint te studeren, stel je vooral vast hoeveel je niet weet. Dus heb ik maar niet gestudeerd. Ik heb eerlijk gezegd ook niet de kans gehad, want plots kwamen er ook opnames voor nieuwe afleveringen van ‘Samson en Gert’ bij.

»Ik ben wel goed in het voorspellen van vragen. Ik wist op voorhand dat de troonswissel in Spanje aan bod zou komen. Dan denk je: ‘Bon, die mens heet Felipe? En zijn vrouw?’ Letizia heeft mij zo 40 punten opgeleverd. Een paar dagen geleden las ik dan een krantenbericht over mannen met baarden: 25 procent van de vrouwen vinden die aantrekkelijk. Ook toen dacht ik: ‘Die 25 procent, dat moet ik onthouden, want de rest zal denken dat het veel meer is.’ Weer bingo. Echt waar, ik heb daar een radar voor. Ik heb ook niks te verliezen. Ik ben maar Gert van Samson. Je zal daar maar zitten als politicus en niet weten wie Paul Vanden Boeynants heeft ontvoerd.»

HUMO Het trauma van VRT-journaliste Caroline Van den Berghe, die Winston Churchill in de Eerste Wereldoorlog situeerde.

Verhulst «Voilà. Als ík dat niet weet, zal niemand mij dat kwalijk nemen. Ze zullen mij hooguit een beetje dom vinden. Ik ben af en toe toch de mist ingegaan. Bij een fotoronde waarin ik wereldleiders moest herkennen, scoorde ik 6 op 10. Ik kon niet op Kabila komen. Je probeert zo snel te antwoorden dat je onvermijdelijk gaat blunderen. Dat zijn de momenten waarop ik blij ben dat ik niet voor een nieuwsdienst werk. Voor de meeste kandidaten staat er veel op het spel, voor sommigen zelfs hun geloofwaardigheid. Ik voel geen enkele druk, niemand verwacht iets van mij. Dat helpt om zen te zijn.»

Anja de bezem

HUMO Heeft die rust ook te maken met het feit dat je bij Studio 100 het voorbije jaar een stap terug hebt gezet?

Verhulst «Dat zou best kunnen. We hebben sinds een jaar een nieuwe CEO, Anja Van Mensel, zij heeft nu de dagelijkse leiding over het bedrijf. Dat is zowel voor mij als voor Hans Bourlon een enorme verbetering, zeker voor de kwaliteit van ons leven. Anja is ook erg met de inhoud bezig. Ze deelt mijn zorgen, waardoor die vanzelf minder groot zijn geworden.

»Ik doe alleen nog de dingen die ik echt graag doe. Dat valt al bij al nog mee, want er zijn hier veel dingen die ik graag doe. Maar dat gedoe met getallen, contracten en constructies... Nee, dank je. Dat heeft mij eigenlijk nooit geïnteresseerd. Maar ik probeerde mezelf altijd wijs te maken dat ik daar wel degelijk iets van kende (lacht).

»Hans is nu vooral bezig met onze buitenlandse vestigingen. We hebben een animatiestudio in Sydney, er zijn afdelingen in München, in Parijs, in Breda... Hij volgt dat nu allemaal op.»

HUMO De nieuwe CEO is naar verluidt al enige tijd aan het snoeien in de kostenstructuur van Studio 100.

Verhulst «Dat klopt. Een bedrijf dat succesvol is, loopt na verloop van tijd het risico om te vet te staan. Dat was ook bij ons aan het gebeuren. Het is bovendien crisis, dan moet je ingrijpen.»

HUMO Nieuwe bezems vegen schoon. Zouden jij en Hans in staat zijn geweest om diezelfde oefening uit te voeren?

Verhulst «Dat zou voor ons een stuk moeilijker zijn geweest. Maar je moet het ook niet overdrijven, hè. Er zijn hier geen spectaculaire afvloeiingen of herstructureringen gebeurd. Het ging meer om nieuwe projecten op touw zetten, dat soort dingen.

»Intussen staat het bedrijf opnieuw op scherp. Je merkt dat het best op de werkvloer. (Kijkt rond) Het is nu bijna 18 uur, je ziet zelf dat het hier nog redelijk druk is. Nu voel je opnieuw de drive bij de mensen.

»We zijn nu bezig met de lancering van Wanagogo, ons nieuwe digitale 3D-platform. Dat zorgt voor een enorm enthousiasme. We lanceren het op 20 december.»

HUMO Tom Reding, de bezieler van Wanagogo, zei onlangs in De Tijd over dat platform: ‘Go big or go home.’ Is het succes van Wanagogo zo bepalend voor de toekomst van Studio 100?

Verhulst «Het is een stap die we móéten zetten. Als dit bedrijf blijft vasthouden aan de manier waarop de media de voorbije vijftig jaar werden geconsumeerd, schuiven we de strop rond onze eigen nek. Met Wanagogo willen we alles wat een kind interesseert samenbrengen op één platform. We creëren een virtuele wereld waarin elk kind zijn eigen avatar aanmaakt om op wandel te gaan in die digitale wereld: hij kan bijvoorbeeld naar de bioscoop om naar een Samson-film te kijken, hij kan naar de discotheek om naar de muziek van K3 te luisteren, of hij kan in de bibliotheek een Plop-boek lezen. Intussen kan hij chatten met zijn vriendjes die in dezelfde virtuele wereld rondhangen, hij kan ze zelfs uitnodigen om een spelletje te spelen, of ze kunnen samen naar het verjaardagsfeestje van Karen, die ze ergens onderweg zijn tegengekomen. En dat is nog maar het begin: iedere maand krijgen kinderen er nieuw spel- en ontdekplezier bij.

»Intussen verdien je met alles wat je in Wanagogo doet virtuele centjes om dingen te kopen: je kan een virtueel huis kopen, of meubelen om dat huis in te richten. Het is een combinatie van Netflix, Facebook en Farmville, met eindeloos veel meer mogelijkheden. Voor alle duidelijkheid, ik wilde absoluut geen micropayments, waar een kind voor elke bijkomende activiteit extra moet betalen. Zo’n systeem vind ik op het randje van het misdadige. Ik mag er niet aan denken dat er over een paar weken een kind op de voorpagina van de kranten zou staan, omdat het 1.000 of 1.500 euro zou uitgegeven hebben op ons platform. Dat kan bij ons absoluut niet. We werken met een maandabonnement: 10 euro per maand, alles inbegrepen voor drie kinderen. De kinderen spelen bovendien in een volledig advertentievrije wereld.»

HUMO Zelfs geen linkje om pluchen beren of een boekentas van K3 te kopen?

Verhulst «Absoluut niet. Er valt niks te kopen en er wordt geen reclame gemaakt, zelfs niet voor onze eigen winkel. Het unieke is dat zo’n platform vandaag nergens anders in de wereld bestaat. We hebben het uitbesteed aan een Canadees bedrijf om het te ontwikkelen, en die zeiden meteen: ‘Dit is uniek, dit is echt straf.’»

HUMO Wie is de vader van dat idee?

Verhulst «Ja... (aarzelt) Ik wil nu niet al te onbescheiden zijn...»

HUMO Doe maar.

Verhulst (lacht) «Ja, ik dus.»

HUMO Hoe en wanneer verzin je zoiets?

Verhulst «In dit specifieke geval: op het vliegtuig tussen Brussel en München, zo’n drie jaar geleden, denk ik. Ik zat een boek van Jo Caudron te lezen, de expert in sociale media. De stelling van Caudron was dat je als bedrijf op termijn geen andere keuze hebt dan te evolueren naar een betalend onlineplatform. Het klinkt misschien raar, maar op dát moment zag ik het hele project voor mij dat vandaag in ontwikkeling is. Ik begreep vooral niet dat het nog niet bestond.»

HUMO Hoe heet dat boek?

Verhulst «Dat weet ik niet meer, jong.»

HUMO Hoe ben jij in godsnaam ooit zover geraakt in ‘De slimste mens’?

Verhulst «Dat vraag ik mij elke avond af (lacht). Soit, wij waren in die periode echt met onze internetstrategie aan het worstelen. Het internet is voor elke ondernemer iets heel duisters en onduidelijks. Het kost je heel veel geld, maar het brengt niks op. We hebben al een paar jaar een website, maar meer dan een paar kleurplaten downloaden of een spelletje spelen kun je daar niet op doen. Het is bovendien allemaal gratis. Dat is zeer nobel natuurlijk, maar ik moet de eerste fabrikant van kleurboeken nog ontmoeten die in elke brievenbus gratis kleurboeken stopt.»

HUMO Werkt die website niet drempelverlagend omdat kinderen daar al jullie figuren leren kennen?

Verhulst «Dat zal wel, maar alleen daarvan kan een bedrijf niet leven.»

HUMO Als een kind vier keer Plop heeft ingekleurd, zal hij de vijfde keer misschien een pluchen versie kopen.

Verhulst «Je zegt het zelf: ‘Misschien.’ Het is een model dat niet werkt. Punt. De exploitatie van die website kost veel meer dan ze ooit zal opbrengen. Hoeveel jaar wordt er nu al gezegd: ‘Heb geduld, de opbrengsten zullen wel volgen.’ Er volgt juist níks. We hebben er bovendien altijd voor gekozen om adverteerders zo veel mogelijk van die site te weren. Dan vind ik het een veel cleanere situatie dat je zegt: ‘Oké, je betaalt een vast bedrag en daarvoor krijg je iets waardevols terug.’»

Jeugd om zeep

HUMO Kinderpsychiater Peter Adriaenssens deed eind september een bezorgde oproep aan de ouders om vooral geen tablet voor hun kinderen te kopen.

Verhulst «Iedereen heeft recht op zijn mening.»

HUMO En hij adviseert ouders om vooral geen geld uit te geven aan sociale media.

Verhulst «Ik hoop dat ze zijn raad niet met z’n allen opvolgen, anders zit ik met een probleem (lacht). Ik zou begot niet weten waarom sociale media slecht zouden zijn voor een kind. We werken trouwens al meer dan twee jaar samen met onderzoekers en universiteiten om ervoor te zorgen dat alles wat we doen gefundeerd is, ook op educatief vlak.»

HUMO Sociale media maken kinderen asociaal.

Verhulst «Ik hoor mijn vader nog altijd zeggen dat hij van zijn moeder onder zijn voeten kreeg omdat hij – luister goed – te véél boeken las. Dat was slecht voor zijn ogen. Hij moest buiten gaan spelen. Twintig jaar later was televisie den duvel. De jeugd was helemaal om zeep: ‘Ze kijken te veel naar tv, meneer, ze zouden beter een boek lezen.’

»Het is nooit anders geweest dan dat kinderen in de ogen van hun ouders de verkeerde dingen doen. Laat kinderen toch doen en zoek als ouder naar een gezond evenwicht. Moeten ze elke dag een berg snoep eten? Nee. Moeten ze daarom elke dag wortelen en boekweitpannenkoeken eten? Ik mag hopen van niet.»

HUMO Overvalt jou nooit het gevoel dat jullie té commercieel zijn geworden?

Verhulst «Absoluut niet. Ik zou niet weten waarom.»

HUMO Ik kan met mijn dochter van 4 niet meer naar de Delhaize zonder dat ze begint te jengelen om een doos Plop-koeken.

Verhulst «Dat is vooral omdat dat goei koeken zijn. Als die koeken niet deugen, zal je dochter er geen tweede keer om vragen. Als al die kinderen straks vinden dat Wanagogo op niks trekt, zullen we niet veel abonnementen verkopen.»

HUMO Op hoeveel abonnees hoop je?

Verhulst «Dat is zo moeilijk in te schatten. Een paar tienduizend zou geweldig zijn, om te beginnen.»

HUMO Ik kan mij inbeelden dat de productiekosten van zo’n digitaal platform redelijk groot zijn.

Verhulst «Die zijn zéér groot.»

HUMO Dan red je het toch niet met tien- of twintigduizend abonnees?

Verhulst «Dan begint ons schaalvoordeel te werken, natuurlijk. We starten dat platform in eerste instantie in België en in Nederland op, maar de wereld is groot.»

HUMO Om de zoveel maanden komt er wel een mediabons met een nieuw digitaal project op de proppen. Even vaak sterft het na één of twee jaar een stille dood. Wat garandeert jou dat Wanagogo niet de zoveelste mislukte poging zal zijn?

Verhulst «Omdat ik ervan overtuigd ben dat wij iets aanbieden dat écht uniek is. Kinderen gaan vandaag gewoon op een heel andere manier met media om. Als ik tien jaar geleden de kamer van mijn zoon binnenstapte, had ik al de indruk dat ik het laboratorium van professor Gobelijn binnenstapte: de televisie stond aan, hij was online aan het gamen en ondertussen zat hij te chatten met zijn vriendje via de webcam. Straks brengen wij dat allemaal samen onder één dak, ongeacht of je op je tablet, de website of je smartphone speelt.»

HUMO De vraag blijft of iemand die niet eens een digital native is, zoiets kan verzinnen tijdens een vlucht naar München?

Verhulst «Dat zullen we zien, hè. (Glimlacht) Dat is nu eens ondernemen, zie. Daar haal ik mijn drive uit. Misschien marcheert het van geen kanten en dan zullen we daar veel geld aan verliezen. Maar even misschien marcheert het wél en hebben we volgend jaar wereldwijd een miljoen abonnees. Wie dat niet plezant vindt, moet vooral geen ondernemer worden. Wie niets doet, krijgt sowieso klappen.»

HUMO Een bedrijf dat vet wegsnijdt, doet dat vaak om zichzelf zo aantrekkelijk mogelijk te maken met het oog op een mogelijke verkoop.

Verhulst «Dat zou kunnen.»

HUMO Oei, ‘dat zou kunnen’?

Verhulst «Nee, nee, begrijp me niet verkeerd: er is absoluut geen concreet plan.»

HUMO Ik had vermoed dat je de vraag over een eventuele verkoop genadeloos de grond zou inboren.

Verhulst «Als hier morgen iemand staat met een waanzinnig voorstel...»

HUMO ...dan wordt Gert Verhulst de nieuwe Marc Coucke?

Verhulst «Het is niet aan de orde, maar je hoort mij niet zeggen dat het nooit zal gebeuren. Eén ding weet ik wel, het zal mij nooit 1,3 miljard euro opbrengen. Een bedrijf als Omega Pharma is van een heel ander kaliber dan Studio 100. Wij draaien een omzet van 160 miljoen euro. In vergelijking met die mannen zijn wij een kleine garnaal.»

HUMO Toen jullie twee jaar geleden Maya de Bij lanceerden, zei Hans Bourlon: ‘Maya is ons lot in de loterij. Zes van de zeven cijfers zijn al ingevuld.’

Verhulst «Het verschil tussen zes of zeven juiste cijfers blijft immens. Dat zevende cijfer hebben we helaas nog altijd niet gevonden. Het is ontzettend moeilijk geworden. Twintig jaar geleden had je in elk land één of twee grote zenders. Als je op zo’n zender een hit scoorde, was het kassa. We zijn wel bezig in heel grote landen: 50 miljoen Polen, 80 miljoen Duitsers. Als ze dáár Maya gaan kopen zoals ze in België doen, komen we heel dicht bij dat zevende cijfer. Dan spelen we niet meer in de Jupiler League, maar in de Champions League. Maar voorlopig is dat nog niet gebeurd.»

Niemand in de zak

HUMO Je zegt in interviews al enige tijd dat je geen persoonlijke ambitie meer hebt. Als ik je bezig hoor, denk ik dat het omgekeerde waar is.

Verhulst «Toch niet. Persoonlijke ambitie is iets helemaal anders. Als ze mij morgen bellen, is het goed. Als ze mij niet bellen, is het even goed. Als morgen alles stopt, ben ik perfect gelukkig. Ik haal mijn geluk niet alleen uit wat er bij Studio 100 gebeurt. Ik heb fantastische kinderen, ik heb een heel leuke vrouw en ik heb een goed leven. Die balans vind ik heel belangrijk.

»Een jaar of vijf geleden heb ik de klik gemaakt. Ik voelde dat ik mezelf aan het voorbijlopen was. Ik was al zó lang zó hard aan het werken, dat ik gewoon moe was. Doodmoe. Dan begin je na te denken. Ik ben 46, dan vraag je je geregeld af: ‘Hoeveel goede jaren heb ik nog?’ Nog een jaar of twintig, zeker? Misschien veertig, maar ik zie niet zo vaak iemand van 85 fluks en vrolijk over de tafel springen. Er blijven minder jaren over dan er voorbij zijn, dat is een zekerheid. Dan moet ik nú van de dingen genieten, nu het nog kan, niet als ik 65 ben.»

HUMO Ben je ooit echt tegen de muur gelopen?

Verhulst «Ja, natuurlijk. Iedereen die zo hard werkt, loopt vroeg of laat tegen de muur. Ik zie een hoop mensen in mijn omgeving van wie ik nu al kan zeggen: ‘Vriend, jij gaat over vijf of over tien jaar efkes hard verschieten.’

»Ik ben acht jaar geleden serieus verschoten. Er is een periode geweest dat ik ’s morgens in de zetel ging liggen in de hoop dat het zo snel mogelijk avond werd. Oververmoeid. Bij Studio 100 heb ik toen gezegd: ‘Zet de komende weken niks meer in mijn agenda.’ Ik was op. Dat was het gevolg van wat ik op mijn 25ste heb gedaan, daar ben ik van overtuigd. Ik heb mij toen letterlijk kapotgewerkt. De eerste jaren van Samson, dat was onmenselijk. Wij maakten 150 afleveringen per jaar, ik was toen ook omroeper en tijdens de weekends deden we nog vijf of zes optredens. Tijdens de kerstvakanties deden we drie kerstshows per dag. Na de derde dacht ik meestal: ‘Ik kan er nog wel één bijdoen.’ Ze zouden een mens niet voor een burn-out moeten waarschuwen als hij 45 is, maar als hij 25 is.»

HUMO Nooit zin gehad om Samson te wurgen?

Verhulst «Nóóit. Maar als mensen nu zeggen dat ik veel geld verdien, denk ik vaak: ‘Gijlie weet niet half hoe hard ik daar mijn kas voor heb afgedraaid.’»

HUMO En dus beslis je doodleuk om straks met Samson te herbeginnen?

Verhulst «Och jong, we hebben ons al zo hard geamuseerd. We nemen nu ook maar 15 afleveringen op. Maar het is nóg plezanter dan ik had durven dromen. We zijn gewoon allemaal heel goed. (Lacht) Het is ook zo. Dat programma is ongelofelijk straf. Toptelevisie! Echt waar, het is geweldig. Als iemand dát slecht vindt, klap ik er nooit meer tegen.»

HUMO Volgens Koen Crucke zullen we schrikken van de kijkcijfers en de impact van de nieuwe Samson.

Verhulst «Hij heeft gelijk. Ik ben nog nooit zó zeker van mijn stuk geweest. Er hangt zo’n nostalgie rond die serie, dat hou je niet voor mogelijk. Wat ik destijds met die hond heb meegemaakt, dat kun jij niet geloven. Dat gelooft niemand. Op elk marktplein waar wij optraden, stonden 10.000 mensen. Het Ladeuzeplein in Leuven: afgeladen vol. Het aantal reacties dat nu binnenstroomt, dat is echt buitensporig. Dan besef je pas wat ik voor die generatie heb betekend.»

HUMO Het is bijna ontroerend om iemand van 46 met zoveel passie over een kinderprogramma te horen praten.

Verhulst «Voor mij is dat nooit een kinderprogramma geweest. Wij maakten een programma, punt. Niet voor de kinderen, maar voor iedereen. Als ik vandaag bij de VRT verantwoordelijk zou zijn voor het zendschema, dan programmeerde ik ‘Samson en Gert’ tijdens de kerstvakantie net voor ‘Het Journaal’, in het slot van ‘Blokken’.»

HUMO You must be kidding me.

Verhulst «Echt niet. Ik twijfel geen seconde. Ik ben ervan overtuigd dat wij evengoed vijf- of zeshonderdduizend kijkers scoren. Jij zult kijken, ik garandeer het je. En je zult er zó gelukkig van worden. Man, man, man.»

HUMO Tot slot, klopt het dat de Sinterklaasshow in zijn voortbestaan wordt bedreigd?

Verhulst (verrast) «Hoezo?»

HUMO Wegens de aanwezigheid van euh... Zwarte Piet.

Verhulst «Ah... De Sint heeft mij nog niks laten weten. Voor zover ik weet, is Piet er nog altijd bij.»

HUMO Zullen jullie hem dan voortaan Roetpiet noemen?

Verhulst «Goe zot, gij. Pas op, ik vind dat die discussie wel opgaat voor bepaalde Sinterklaasliedjes. Daar staan dingen in die niet meer van deze tijd zijn. (Zingt) ‘Ook al ben ik zwart als roet, ik meen het toch goed.’ Dat is raar. Maar al de rest, dat blijf ik ook een rare discussie vinden. Zwarte Piet blijft zwart, maar we gaan geen kinderen meer in de zak steken. Kunnen we dat afspreken?»