Humo sprak met Guy Verhofstadt (56)
Het is moeilijk om niet in gemijmer te verzinken als ik de Melsenstraat insla voor een bezoek aan onze productiefste schrijver van het ogenblik: na 'Een New Age of Empires' heeft Guy Verhofstadt - 56, ex-premier en nu kandidaat voor het Europees Parlement - zijn tweede boek van het seizoen klaar: 'De weg uit de crisis'.
Het is alweer twintig jaar geleden, zo valt het gemijmer samen te vatten, dat ik hem hier op de liberale partijzetel voor het eerst opzocht voor Humo. PVV heette de partij toen nog, en hij leidde ze met ijzeren hand; door Wilfried Martens uit de regering gehouden had hij Annemie Neyts hier uit de voorzittersstoel verjaagd.
Hij was 36 toen (ik nóg jonger, ook dat is een deel van de mijmering), goedlachs, zelfverzekerd en (dát heeft de knipselmap onthouden) droeg een das en streepjeshemd. Hij zong gretig en luid het refrein van het toen zegevierende neoliberalisme. Ik was dat refrein beu en zei (het interview is de kunst van wat terug te zeggen) dat dat hele neoliberalisme op een dag zou verdwijnen, al was het maar uit verveling, zoals het thomisme ooit verdwenen was. Dat moet ik toen ergens hebben gelezen, vraag me niet waar. Waarop hij dan weer on the record ging: 'Onmogelijk, het neoliberalisme kán niet vervelen, want het zit in de natuur van het menselijk handelen ingebakken.'
Het volledige interview leest u vanaf dinsdag 5 mei in Humo 3583.
Enkele quotes van Guy Verhofstadt
«De dag dat je een uitzending ziet waaruit blijkt hoe goedgemanierd ik wel niet ben, kan je er zeker van zijn dat die ineengestoken is (lacht).»
«Ik heb het afgelopen jaar ontdekt dat ik door te schrijven op een andere manier aan politiek kan doen. De voorbije twee maanden heb ik elke nacht tot twee, drie uur zitten schrijven - want zolang ben je er toch mee bezig als je 't een beetje degelijk wil doen - en daarna ging ik met evenveel genoegdoening slapen als na het bereiken van een akkoord in de Zestien. Trouwens, dat moet ik ook zeggen: daar op de Zestien lukt het ook niet altijd, hè? Ook al heb je alle troeven in handen en heb je de wil om het te doen, soms blijf je maar tegen obstakels aan lopen.»
«De Lange Wapper is belangrijk en die kwestie moet worden opgelost, maar voor mij draait de politiek daar nu niet om. Wel om de vraag of we de veerkracht hebben om ons uit de financieel-economische crisis los te wrikken met een Europese strategie. Als we dat niet doen, daar ben ik zeker van, dan worden we een weinig relevant hoekje van de landkaart dat nauwelijks meespeelt in de nieuwe, multipolaire wereld.»
«Het zou fout zijn vanuit deze crisis te zeggen: we hebben op alle vlakken méér regulering nodig. Maar het is nogal duidelijk dat het zonder regels niet kan. Elke markt heeft regels nodig, dat wist Adam Smith al in 'The Wealth of Nations'. En ook de minimale staat heeft een - minimale - reglementering nodig. Het probleem met de financiële markten waar we het nu over hebben, was dat ze niet eens een minimale reglementering hadden. Die waren gewoon níét gereglementeerd.»
«Eerst moet de bankensector op orde, met een bad bank voor de toxische kredieten en een herkapitalisering (grootschalige geldinjectie, red.), want anders kan je het vergeten, hoeveel je ook investeert. Dat hebben we ook weer in Japan geleerd: je kan geen economie laten draaien als je geen gezonde kredietverstrekking hebt. In een tweede beweging is er een goed gericht Europees investeringsplan nodig in de nieuwe, duurzame economie.»
«In 1917 begon een depressie in Europa, iedereen kapselde zich in zijn eigen nationalistisch-protectionistisch verhaaltje in, maar het werkte niet, en na vijf jaar kommer en kwel hebben ze het over een andere boeg gegooid. Ik zeg u: het federale project Europa zal als een feniks uit zijn as herrijzen.»
