Humo sprak met Mischaël Modrikamen, de advocaat van de Fortis-gedupeerden
'De ontmanteling van Fortis is een paniekreactie van een regering die niet weet wat ze doet.' Mischaël Modrikamen (42) frunnikt zuchtend aan zijn zijden stropdas, zichtbaar vermoeid door 45 dagen hard juridisch labeur.
De advocaat vertegenwoordigt meer dan tweeduizend aandeelhouders van Fortis die de ontmanteling van de bank willen terugschroeven. Dat de rechtbank vorige week hun bezwaren in kort geding van tafel veegde, is volgens Modrikamen maar een kanttekening: 'We hebben een veldslag verloren. De oorlog kan nu pas goed beginnen.'
Modrikamen is met deze spectaculaire class action suit niet aan zijn proefstuk toe - hij maakte naam met geruchtmakende rechtszaken tegen de ASLK en de Nationale Bank. In opdracht van een paar honderd CERA-aandeelhouders blokkeerde hij zelfs lange tijd de fusie van die bank met de Kredietbank tot KBC. Toen sleepte hij 3 miljard euro schadevergoeding uit de brand. Of zijn cliënten ook dit keer zo gelukkig zullen zijn, valt af te wachten: de dagen na de uitspraak van de rechter dook het Fortis-aandeel nog verder de dieperik in.
Het volledige interview leest u vanaf dinsdag 25 november in Humo 3560.
Enkele quotes uit het interview
«Ik ben niet bezig met de beurskoers. Wat telt is de toekomst van Fortis op langere termijn. Dáár moeten we werk van maken. Zo snel mogelijk. Want ik lees dat BNP Paribas, nu de eigenaar van Fortis, zelf liquiditeitsproblemen begint te krijgen.»
«Fortis is au fond de oudste financiële instelling van dit land, ouder dan België zelf (de stamboom van de bank gaat terug tot de Algemeene Nederlandsche Maatschappij ter Begunstiging van de Volksvlijt, die werd opgericht in 1822, red.). In nauwelijks drie dagen tijd heeft de regering die eerbiedwaardige instelling uitgekleed. Een regering die al anderhalf jaar niet één noemenswaardige beleidsdaad klaarkrijgt, zelfs de splitsing van BHV niet, verpatst in enkele uren de belangrijkste bankgroep van het land. Begrijpe wie kan.»
«BNP Paribas heeft een plan van 500 miljoen euro aangekondigd dat moet zorgen voor 'synergieën'. Wel, 'synergieën' is een mooi woord voor 'snoeien'. En ze zullen in de eerste plaats besparen in België: op het personeel, op de hoofdzetel en de marktenzaal. Of bent u zo naïef om te denken dat er in Parijs massaal banen zullen sneuvelen?»
«Weet u waarom dit zogenaamd een zaak van staatsbelang is? Omdat de regering haar vel moet redden. Yves Leterme en Didier Reynders hebben voor de eerste keer in anderhalf jaar iets ingrijpends beslist, en dat dreigen ze nu als een boemerang in hun gezicht terug te krijgen. Vandaar die immense druk.»
«Vier uur aan een stuk pleiten voor een bomvolle zaal, met alleen een paar trefwoorden of enkele losse blaadjes papier: dat is pure topsport. Het is een intellectuele boksmatch - het vraagt dezelfde opperste concentratie en het is fysiek even uitputtend. Na zo'n zitting ben ik helemaal leeg: ik heb dan nog net genoeg energie om een paar telefoons te doen en iets te eten, en daarna moet ik mijn bed in. De druk is enorm groot, ja, maar als je dat niet aankunt, heb je niets te zoeken in deze business.»
«In 2003 heb ik op het punt gestaan om een eigen partij op te richten. We waren al redelijk ver gevorderd: er was een programma, een team en zelfs een website. Onze naam was L'Appel: l'Alliance pour le Progrès, l'Europe et la Liberté. In een paar dagen tijd hadden we 500.000 euro verzameld. Veel mensen zagen wel wat in het project: een frisse wind door het politieke landschap, een breuk met de politieke traditie. Maar het is niet doorgegaan om persoonlijke redenen - ik denk dat mijn vrouw stante pede de echtscheiding zou hebben aangevraagd (lacht). Het was té kort na de moord op Pim Fortuyn. Ze zei: 'We moeten oppassen, Mischaël.'»
(jl) & (tp)
