Humo sprak met Yves Leterme

Op de laatste zaterdagochtend van 2009 ontvangt premier Yves Leterme (49) ons in Ieper voor een uitgebreid ontbijt in restaurant Pacific Eiland. Het kan moeilijk symbolischer. Een jaar geleden leek Leterme zelf verbannen naar een onbewoond eiland: opgestapt als premier, en met de staart tussen de benen terug naar de Westhoek gevlucht. Maar sindsdien heeft hij innerlijke vrede gevonden, zegt hij. Het trauma van zijn ontslag lijkt verwerkt. Tot op het bot: 25 vragen aan Yves Leterme.

Eén van de 25 vragen

- U wordt geregeld neergesabeld in de pers. Wie vindt u de slechtste journalist van België?

LETERME «Hoeveel mag ik er opnoemen? (lacht) Ach, eigenlijk heb ik daar geen zicht op. Ik erger me vooral aan feitelijke fouten. Verkeerde cijfers, of berichten dat X met Y en Z heeft gepraat terwijl dat helemaal niet klopt. Ik volg het lang niet allemaal meer op de voet, hoor. Ik wist tot voor kort zelfs niet wie Kabouter Wesley was! In Humo pik ik af en toe een interview mee. De columns van Herman Brusselmans lees ik graag, maar vooral Uitlaat en de pagina's met euh... die foto's (Leterme bedoelt Het Gat van de Wereld, red.) sla ik nooit over. Zeer amusant.»

- Wat vond u van het scherpe veto van Béatrice Delvaux, hoofdredactrice van Le Soir, tegen uw terugkeer als premier?

LETERME (laconiek) «Pech voor Le Soir, hè.»

- Delvaux schreef: 'Leterme bezit jammer genoeg de gave om dommigheden uit te slaan en mensen te bruuskeren.'

LETERME «Ik erger me nog zelden, maar dat was nogal verregaand, een tikje ondemocratisch zelfs. Dat krijg je natuurlijk als journalisten een missie hebben. Misschien moet ze maar eens proberen zich te laten verkiezen? Er bestaat een mooi spreekwoord in de taal van mevrouw Delvaux: ce qui est exagéré, est sans valeur.»

Lees het volledige interview in Humo