Hydrogen Sea - In Dreams
Het gerucht deed al een tijdje de ronde dat er een nieuw groepje zat aan te komen dat klaar was om mee te draaien in de hoogste regionen van de Belpop Premier League. Hydrogen Sea was de naam, en we konden ze maar beter in de gaten houden. Een duo uit Brussel, Birsen Uçar en Pieterjan Seaux. Allebei 29 jaar oud, samenwonend, samen slapend, samen musicerend. Birsen is het meisje en speelt toetsen en zingt, Pieterjan is de jongen die de rest voor zijn rekening neemt.
In 2014 was er van Hydrogen Sea ‘Court the Dark’, een ep met vijf songs die het wazige predikaat ‘veelbelovend’ meekreeg, maar niet liet vermoeden dat Uçar en Seaux twee jaar later zouden uitpakken met de beste Belgische debuutplaat in tijden. Belgisch, zeggen we, maar ‘In Dreams’ straalt internationale klasse uit.
Een pareltje dat Hydrogen Sea niet zomaar cadeau heeft gekregen. Sinds ‘Court the Dark’ speelden ze honderden concerten in het voorprogramma van Selah Sue, Joan As Police Woman, Gabriel Rios en Oscar And The Wolf, en in de tot repetitieruimte omgevormde logeerkamer boven hun Brusselse living sleutelden ze onophoudelijk aan hun songs. ‘In Dreams’, de titeltrack van hun verse langspeler, was de eerste song die de twee ooit samen schreven. In 2011. Vijf jaar aan gewerkt. ‘In dreams there is possibilities / In dreams I find opportunities’ zingt Birsen, over een in galm gedrenkte drumbeat en zichzelf begeleidend op de backings. Portishead is de eerste vergelijking die zich aandient. In opener ‘Another Skin’ ook. In de manier waarop Birsen zwoel croont en Pieterjan sferen schept zonder de popsong uit het oog te verliezen. Hij speelt een aardig stukje gitaar maar haalt ze pas boven als de song erom roept. Hij kan drums programmeren als geen ander, maar liet de volledige plaat indrummen door Steven Van Gelder.
‘Beating Heart’ is de single. Beetje Cardigans, maar veel minder lichtvoetig. ‘Murky Waters’ is een favoriet. Meer Massive Attack. Laat Dave Gahan ‘Lead Us Home’ zingen en je krijgt de beste Depeche Mode-track in vele jaren, en ‘Free Falling’ kan zo over de aftiteling van een film waarin Jake Gyllenhaal minstens een uur lang dromerig uit de ogen kijkt.
De plaat werd opgenomen met Joris Caluwaerts van STUFF. en gemixt door Tony Doogan (zie Mogwai, Belle & Sebastian, David Byrne en Teenage Fanclub), twee heren die eveneens een pluim op de hoed mogen steken omdat ze er mee voor hebben gezorgd dat ‘In Dreams’ niet klinkt als een debuut, maar als de plaat van een groep die zijn sound gevonden heeft.
Het mooiste liedje op ‘In Dreams’ is hier na een paar luisterbeurten overigens dat liedje dat er op het eerste gehoor geen is: afsluiter ‘Gentle Doubler’. Een windvlaag, een lage cello in mineur, en Birsen die ijlt: ‘Gentle doubler, lay me down to sleep’. En dan nog vijftien seconden stilte. Spooky stuff. Uitstekende plaat.
