I.M. Paul Despiegelaere (59) Voorman van The Machines, producer, mentor, renaissanceman
Acht juryleden pro, één contra: zo vanzelfsprekend is de overwinning van The Machines in de tweede editie van Humo’s Rock Rally, in 1980. ‘Ze schrijven goeie songs en ze kunnen ze nog brengen ook,’ laat Ludo Mariman (The Kids) weten vanuit de zaal. The Machines uit Gent handelen in melodieuze pop met een sixtiesstempel, die is afgewerkt met het geluid du jour, new wave.
‘Ik ben vooreerst een Beatles-fan, en van hen heb ik vooral onthouden dat popmuziek zonder songs tijdverlies is,’ zegt voorman Paul Despiegelaere dat jaar in Humo. ‘Na The Beatles heeft me dan ook nog nauwelijks iets geïnteresseerd in de popmuziek, tenzij misschien Lou Reed, Elvis Costello en Talking Heads.’
'Hij was een Mens met een hoofdletter (Frank Vander linden)'
De Fab Four komen steeds dichter: vanaf de tweede single ‘Frozen Faces’ (1981) prijkt de naam van Parlophone op de hoesjes, het label van The Beatles. En in 1982 nemen The Machines hun debuut ‘A World of Machines’ op in de Abbey Road Studios in Londen. Blikvangers daarop zijn ‘Don’t Be Cruel’ en ‘The Lies in Your Eyes’, die perfect bestand blijken tegen de tand des tijds.
Maar dan is het tijd voor de werkelijkheid. Een muzikantenbestaan in bijberoep blijkt onleefbaar, op hobbyniveau al evenzeer. The Machines gaan vele muzikale richtingen uit maar geven hun zwerftocht in 1989 op. ‘Ik vind het jammer dat a) The Machines niet meer bestaan en b) ze op het einde van hun carrière op Limburgse discotheken gerichte muziek hebben gemaakt,’ meldt Rudy Vandendaele in deze kolommen. ‘Maar ik blijf Paul Despiegelaere nog steeds één van de beste songwriters van dit land vinden.’
Het voorplan zit er niet meer in, maar Despiegelaere vindt al gauw een nieuwe rol, en die zit hem als gegoten. Hij wordt producer. ‘Paul is heel belangrijk en vormend geweest in de begindagen van De Mens,’ zegt Frank Vander linden. ‘Wij wilden new wave en rock met pop verbinden, en hij is daar, vanuit zijn achtergrond en zijn brede muzikale interesse, perfect in geslaagd. Hij heeft ons bovendien aan een platencontract geholpen.’
Despiegelaere leert De Mens dat muziek opnemen tof is. ‘Twintig jaar geleden was een studio een heiligdom waar je met een bang hart binnenstapte. Paul nam dadelijk alle stress weg. Hij wierp zich op als een mentor, een oudere broer op wie je kon vertrouwen.’
Zijn stijl beklijft, zijn aanwezigheid doet dat ook. ‘This charming man,’ zo noemt Laurens Leurs van The Romans hem. De nummer 2 van Humo’s Rock Rally 1988 maakt drie platen met Despiegelaere. ‘Fijnbesnaard is het woord dat het best bij hem past, denk ik,’ zegt Frank Vander linden. ‘Hij was een renaissanceman. Een ingenieur en een zakenman met een restauratiebedrijf en tegelijkertijd een kunsthistoricus en estheet die in een prachtig huis woonde en van mooie auto’s hield. Een Mens met een hoofdletter.’
