Ian Thomas over de tol van de roem: ‘Na die doodsbedreigingen fietste ik met twee politieagenten naar school. Ik was 14 jaar’

Het kan verkeren: je gooit als dertienjarige een cover van Justin Biebers ‘Baby’ op YouTube en de volgende dag word je wakker als tieneridool, met een niet aflatende pieptoon van gillende bakvissen in je oren en een middelvinger van de haters op je netvlies gebrand. Het overkwam een heel gewone jongen genaamd Ian Thomas Hoelen. ‘Soms zat ik zo diep dat ik maar blééf huilen op weg naar een optreden.’

IAN THOMAS «Mijn leven veranderde van de ene dag op de andere. Ik had nooit verwacht dat het zo’n vaart zou lopen. Ik herinner me dat ik vlak voor de allereerste signeersessie nog dacht: wie gaat er in godsnaam opdagen? Maar toen stond daar plots een hele rij. Ik werd er heel onzeker van. Ik verstopte me onder mijn kaptrui.»

HUMO Plots kreeg je heel veel aandacht en applaus…

THOMAS (onderbreekt) «…maar ook heel veel negatieve reacties. De eerste keer dat ik op de radio kwam, in Peter van de Veires ochtendshow, zat ik in het tweede middelbaar. Ik weet nog dat ik daarna naar school ging en iederéén het erover had. Ik werd plots een buitenbeentje, terwijl ik daarvoor altijd vlot met anderen was omgegaan. Je vóélde de sfeer veranderen: opeens was je voor of tegen mij. In het begin had ik het daar moeilijk mee, al die commentaar, zelfs van de leerkrachten. Als je jong bent, is het moeilijk om dat een plek te geven. Je neemt alles heel persoonlijk.»

HUMO Hoever gingen die negatieve reacties?

THOMAS «Op een bepaald moment ging het zover dat ik onder politiebegeleiding naar school moest. Ik had online doodsbedreigingen gekregen en iemand had de school gewaarschuwd dat enkele leerlingen me na mijn examen wilden neersteken. De volgende dag ben ik met twee politieagenten naar school gefietst, één voor en één achter mij. Ik was 14 jaar.»

HUMO Dat is wel heel extreem.

THOMAS «Ja, dat is surreal. Ik besef het nog altijd niet helemaal. Op de viering van het 100 dagenfeest hebben ze me vastgebonden, eieren naar me gegooid, tandpasta in mijn ogen gesmeerd, deo in mijn gezicht gespoten, dat soort zaken. Een andere keer kwam ik na de les de klas uit en was mijn fiets verdwenen. Dan bleek die ergens buiten het schooldomein vastgemaakt met een slot dat niet van mij was. Dat kwetst je wel hoor, als je zo jong bent.»

HUMO Had je dan heimwee naar de tijd vóór je bekend was?

THOMAS «Bij momenten wel, ja. Maar wanneer ik echt diep zat, ben ik wel telkens voor de keuze gesteld. Ik herinner me zo’n moment, onderweg naar een optreden. Ik blééf maar huilen. Toen hebben mijn ouders de auto aan de kant gezet en op me ingesproken: ‘Jij bent de baas van je eigen leven. Jij beslist zelf. Je hóéft dit niet te doen.’ Maar uiteindelijk was er altijd wel iets in mij dat zei: fuck it, ik gá het doen. Ik ga me niet laten kennen.»

HUMO Je bent in totaal vijf keer van school veranderd. Was dat vanwege het pesten?

THOMAS «Ja. Op sommige dagen was ik echt bang om naar school te gaan. Dan stond ik op en had ik een zwaar gevoel op mijn borst: ‘Wat gaat er vandaag gebeuren? Wie gaat mij vandaag weer belachelijk maken?’ Ik heb daar echt mee geworsteld.»

HUMO Er zijn veel voorbeelden van mensen die op jonge leeftijd plots wereldberoemd werden en daarmee worstelden: Drew Barrymore, Macaulay Culkin, Daniel Radcliffe, Britney Spears... Wat is er zo moeilijk aan?

THOMAS «Door al die aandacht is het moeilijk om dicht bij jezelf te blijven. Je verliest je eigen identiteit. Je weet niet meer wie je bent, omdat anderen je voortdurend zitten te vertellen wie jij volgens hén bent. In de ogen van sommige tienermeisjes was ik een echte ster. Die liepen gillend op mij af: ‘Oh my God, oh my God!’ (lacht). Andere mensen spuwden letterlijk naar me op straat, of scholden me uit voor homo. In de ogen van de één was ik dit, in de ogen van de ander dat: dan weet je het al snel niet meer.»

HUMO Justin Bieber wilde op een bepaald moment geen selfies meer maken met fans: ‘Ik voel me op zulke momenten een beest in de dierentuin.’

THOMAS «Ik heb dat gevoel weleens gehad wanneer mensen me thuis kwamen opzoeken. De eerste paar keer ging ik nog naar buiten om dag te zeggen: ze hadden per slot van rekening de moeite van de reis gedaan. Maar op een bepaald moment denk je: ‘Dit is mijn privéleven, mijn safe space, mijn tempel.’ Mensen vroegen soms of ze niet even naar het toilet mochten, ‘want ik ben wel speciaal voor u naar hier gekomen’. Zelfs dát heb ik toegestaan, maar normaal vond ik het niet. Er stonden hier mensen met mijn naam op hun arm getatoeëerd. Ik ben wel tien keer van telefoonnummer moeten veranderen omdat ik dag en nacht werd opgebeld. Dat fuckt echt wel met hoe je naar de dingen kijkt.»

HUMO Alanis Morrissette, die ook op jonge leeftijd een ster werd, noemt iemand die daar nog niet klaar voor is aan het oog van het publiek blootstellen ronduit kindermisbruik.

THOMAS «Ik denk dat het afhangt van je karakter en van de mate van bekendheid. Als je écht internationaal ontploft op je tien jaar… that will fuck you up, snap je? Het is supermoeilijk om dan nuchter naar de wereld te blijven kijken. Overal waar je komt, word je anders behandeld: dan kán het niet anders of je wordt daardoor beïnvloed.»

De Kardashians

HUMO Is applaus verslavend?

THOMAS «Sowieso. Ik zal nooit ontkennen dat het leuk is dat mensen je appreciëren.»

HUMO Heeft het jou veranderd? Volgens studies zou een effect van bekendheid zijn dat beroemdheden meer risico’s gaan nemen en steeds grotere kicks opzoeken.

THOMAS «Dat klopt, denk ik. Je bent toch altijd aan het zoeken naar het volgende wapenfeit, de volgende mijlpaal. En daardoor zoek je misschien wel meer risico’s op. Ik heb vier jaar in Amerika gewoond, eerst een jaar met mijn manager, dan twee jaar met mijn moeder, en dan nog één jaar alleen. Tijdens dat laatste jaar in Hollywood had ik mezelf echt kunnen verliezen in allerlei verlokkingen. Maar gelukkig ben ik altijd goed omringd geweest. Volgens mij bepaalt dat of je een arrogante zak wordt die alleen aan zichzelf denkt of iemand die beseft dat er belangrijker zaken in het leven zijn.»

HUMO Wat waren die verlokkingen zoal?

THOMAS «Gewoon: seks, geld, drugs. Aandacht. Al die tijdelijke egodingen. Je kunt je daarmee voeden, maar gezond is het niet. Toch heb ik er geen spijt van. Alle ervaringen die ik in mijn leven heb gehad, hebben mij verrijkt. Ze hebben mijn kijk op de wereld verbreed. Ik heb erdoor leren relativeren, voetjes op de grond houden, dankbaar zijn voor de kansen die je krijgt. Ik kus nog elke dag mijn twee handjes dat ik de wereld mag rondreizen, dat ik fantastisch coole mensen mag ontmoeten, dat ik me creatief mag bezighouden. Mijn leven is één groot cadeau.»

HUMO Je hebt in Amerika ook Kylie en Kendall Jenner ontmoet, bekend van de realityserie ‘Keeping Up with the Kardashians’. Zij zijn het typevoorbeeld van mensen die beroemd zijn omdat ze beroemd zijn. Wat vind je van dat soort bekendheid?

THOMAS «Ik ga niemand dissen. Nooit. Dóé maar eens wat zij doen. Probeer maar eens bekend te worden op hun manier. Ik heb respect voor iedereen die het weet te maken. Ik bekijk de Kardashians niet als celebs, maar als mensen met een neus voor zaken: ze weten héél goed waar ze mee bezig zijn.»

HUMO In hoeverre is beroemd zijn een business, met jezelf als product?

THOMAS «Het ís een business. Het blijft wérk, voor alle duidelijkheid. Maar als je in een kledingzaak werkt, doe je de winkel ’s avonds dicht en kun je naar huis. Bij bekende mensen lopen privé en business veel meer door elkaar.»

HUMO Je hebt een tijdje bij Debbie Rowe en Marc Schaffel gewoond, respectievelijk de draagmoeder van Michael Jacksons kinderen en zijn vroegere manager. Het lijkt alsof zij een business hebben gemaakt van die associatie.

THOMAS «Debbie is zelf een slachtoffer. Zij heeft met Michael zulke heftige dingen meegemaakt. Ze was zijn persoonlijke verpleegster op tour voor ze draagmoeder werd van zijn kinderen. Bij Marc ligt dat anders. Ik was zestien toen ik bij hem over de vloer kwam. Ik landde in L.A., het was maandagochtend, ik had eigenlijk in de les moeten zitten. We werden opgehaald door een patserige auto met chauffeur en naar zijn huis in Calabasas gebracht. Wat is het eerste dat hij zegt als ik binnenkom, denk je? Michael dit en Michael dat. Overal hangen foto’s van hem met Michael Jackson en met Beyoncé. Hij toont me zijn badkamer, met een bad met een gouden kraan: Michael used to take baths here. Je bent 16 en je denkt: wow!»

HUMO Probeert hij je op zo’n moment te betoveren?

THOMAS «Dat zal wel. Al vinden veel mensen het ook gewoon leuk om hun eigen ego te strelen. Persoonlijk neem ik liever een voorbeeld aan iemand als Rick Rubin (legendarische producer en oprichter van het label Def Jam, red.). Rubin heeft met iederéén samengewerkt: met Bob Dylan, Johnny Cash, de Beastie Boys, Jay Z. Maar als je hem ontmoet, dist hij geen anekdotes over al die sterren op, dan vraagt hij: ‘What’s your story? Ik wil horen wat jij te vertellen hebt, dát vind ik interessant.’ Ik zou veel liever zo in het leven staan dan alleen maar succes en roem na te jagen. Op een bepaald punt heb ik ook al mijn foto’s met sterren, met Kylie Jenner en zo, van Instagram verwijderd. Dat verblindt je misschien even, maar het is oninteressant.»

HUMO Heb je ’t nooit als een té grote verantwoordelijkheid ervaren toen je gezin naar Amerika verhuisde in functie van jouw carrière?

THOMAS «Soms wel. Al was ik ook blij dat mijn mama en zusje bij me waren, gewoon om een beetje dat huiselijke, normale gevoel te bewaren. Was ik bij die manager moeten blijven wonen, dan was ik een vogel voor de kat geweest, denk ik. Ik ben ook supertrots dat mijn mama dankzij mij twee jaar in Amerika heeft kunnen wonen.»

HUMO Werd de druk nooit te groot? Had je geen last van faalangst?

THOMAS «Sowieso wel. Aan de ene kant kwamen mijn dromen uit: ik heb Kendrick Lamar ontmoet, Justin Bieber, Katy Perry, Dave Grohl… mensen naar wie ik als kind opkeek. Maar tegelijk voel je druk, stress, je wilt het goed doen. De juiste balans vinden is soms moeilijk. Ik ben er uiteindelijk wel goed uitgekomen, maar dat neemt niet weg dat het vaak moeilijk of eng was. Want hoe hoger je komt, hoe lager je weer kunt vallen. Toch mag dat je niet tegenhouden: je moet gewoon gáán en zien wat er komt. Niet geschoten is altijd mis.»

HUMO Hoe staat het vandaag met je american dream?

THOMAS «Ik wil sowieso teruggaan. Ik ben een L.A. boy. Ik vind dat mijn mentaliteit veel beter aansluit bij de Amerikaanse. In Vlaanderen krijg je zo snel commentaar: ‘Doe eens gewoon.’ In Amerika zeggen mensen: ‘Droom maar. Probeer maar.’ Als je hier enigszins met je hoofd boven het maaiveld uitsteekt, is de eerste reactie: hup, kappen die handel.»

HUMO Ben je bang dat je alsnog tegen een muur loopt?

THOMAS «Dat kan altijd gebeuren, maar ik ben er niet bang voor. Ik ben al vaak gevallen en al vaak weer opgestaan. Dat is een deel van het leven. Dat maakt het bijzonder. Ik geloof nogal in het klassieke Hollywoodverhaal: de held wordt uitgedaagd om zijn verantwoordelijkheid op te nemen, om zijn demonen onder ogen te zien, om de draak te verslaan. Hoe moeilijk ook. En onder de draak ligt dan de pot met goud. Je moet de confrontatie aangaan met de dingen waarvoor je bang bent. Zo probeer ik naar het leven te kijken. Ik ben niet bang van tegenslagen, die maken het leven rijker, maken je sterker, geven je kleur.»