Ibeyi - Ibeyi
Ibeyi is een naam die goed bekt, maar dat is niet de voornaamste reden waarom hij de laatste maanden zo vaak over de tongen rolt. Het gaat ’m om de tweeling die erachter schuilgaat: Naomi en Lisa-Kaindé Díaz, beiden gezegend met een stel fluwelen stembanden uit duizenden.
Hun vader is Anga Díaz zaliger, de legendarische percussionist (zoek op: hij speelde cajon) van onder meer Buena Vista Social Club, maar da’s slechts een voetnoot in dit verhaal. Dat de meisjes in het vizier kwamen van de halve wereld en Richard Russell, opperhoofd van XL Recordings (The xx, Radiohead), komt enkel en alleen door hun pure, op het hart mikkende songs.
De kruiwagen vol verwachtingen die de zussen al even met zich mee zeulen, mogen ze nú droppen: ‘Ibeyi’, hun debuutplaat, is een schot in de roos. Uit luiheid zou je kunnen zeggen dat ze zich in de schemerzone tussen soul en jazz bevindt, maar leg hun muziek onder de loep en je hoort een pak meer: subtiele elektronica, blues, pop met een kwinkslag, hiphop. Het is een ratatouille, zonder dat er bepaalde ingrediënten de smaak volledig bepalen. Zelf noemen ze hun muziek ‘contemporary negro spirituals’, en we begrijpen best waarom: ‘Oya’ en ‘Mama Says’ zijn simpele, eerlijke nummers, die recht uit de onderbuik komen.
In de eerste helft (‘Ghost’, ‘River’) hink-stap-springt ‘Ibeyi’ met verve tussen Björk, Nina Simone en CocoRosie, in het tweede deel neigen de nummers meer naar het expertisegebied van Arca en FKA twigs – mochten die aan folk doen (‘Weatherman’, ‘Think of You’). Krakende elektronica maakt hier en daar zijn intrede, maar Naomi en Lisa-Kaindé klinken het best wanneer ze zich, zoals in ‘Singles’ en ‘Stranger / Lover’, beperken tot de kern van de zaak: zang, piano en percussie.
‘Ibeyi’ gaat gepaard met één vreemd neveneffect: voor je het weet, sta je aan de visafdeling van de lokale supermarkt in het Yoruba te zingen. Geen nood: het zegt meer over de muziek dan over u.
