'Iedereen beroemd': de vriendelijke maar onbeschaamde reporter die wekelijks de gastvrijheid van een gemeente of stad in Vlaanderen test
Wie op donderdag op ‘Iedereen beroemd’ afstemt, kent Joris De Bock als de vriendelijke maar onbeschaamde reporter die wekelijks de gastvrijheid van een gemeente of stad in Vlaanderen test. De licht arrogante toon die hij daarbij hanteert, dient naar eigen zeggen om te zien hoe ver de mensen gaan om hem en zijn cameraploeg – medeplichtigen Maarten en Niels – in de watten te leggen. Behoorlijk ver, zo blijkt: als hij ergens aanbelt, komt er haast vanzelf drank en eten op tafel, en wordt hij uitgenodigd voor een tochtje op een zeiljacht of in een sportwagen.
'Als je zegt dat je van de televisie bent, doen de mensen er alles aan om het je zoveel mogelijk naar je zin te maken.'
Joris De Bock «Meestal gaat het vanzelf: als je zegt dat je van de televisie bent, klaart het gezicht van de mensen op en doen ze er alles aan om het je zoveel mogelijk naar je zin te maken. En eens ze in gang schieten, willen ze uitpakken met alles wat ze hebben.»
HUMO Ze trekken ook hun beste fles wijn open en schotelen jullie de beste gerechten voor.
De Bock «Dat was in Wachtebeke. Die mensen hebben zelfs drie keer een speech afgestoken over hoe blij ze waren dat de openbare omroep hen vereerde met een bezoek. Jongens toch, dat ze dat nog mochten meemaken. En van dat ontzag maken wij dankbaar gebruik (lacht). Bij jongeren heb je minder kans op zo’n ontvangst, zij zijn niet onder de indruk van een cameraploeg.»
HUMO Waar vind je de meest gastvrije mensen?
De Bock «In Limburg. Het wordt nog maar eens bevestigd: Limburgers zijn altijd hartelijk en vrolijk, en trekken meteen de kast open.»
HUMO Zoals die keer in Maaseik. Keken ze niet vreemd op toen je vroeg om een bad te mogen nemen?
De Bock «Een beetje, maar dat ging snel over. Ze stonden zelfs klaar om mijn rug droog te wrijven.»
HUMO Kost het je moeite om die licht arrogante houding aan te nemen?
Maarten en Niels (vanop de achtergrond) «Dat ligt in het verlengde van zijn karakter.»
De Bock (lacht) «Het is inderdaad een uitvergroting van mezelf. Maar ik moet wel mijn schaamte aan de kant schuiven om bepaalde dingen te vragen. Al is het voor mezelf wel angstaanjagend om te merken dat dat steeds gemakkelijker gaat.
»We laten de mensen denken dat het er in de wereld van televisie altijd zo aan toegaat. En zolang wij doen alsof alles heel normaal is, passeert het allemaal. En achteraf bleek telkens hoe blij ze waren geweest met ons bezoek. Uiteindelijk vinden ze ons toch leuke jongens.»
HUMO Pas je je gedrag aan aan de streek waar je bent?
De Bock «Nee, wel aan de persoon. Van zodra iemand opendoet, moeten we inschatten hoe de mensen zijn. Sommige afleveringen moeten het meer hebben van spektakel, andere van de sfeer. Zoals bij Viviane in Hoegaarden: daar gebeurde niks, maar het was wel heel gezellig.»
HUMO Hoe is de rubriek tot stand gekomen?
De Bock «Er lag een idee op tafel om naar de gastvrijheid in Vlaanderen te peilen. We hebben het meteen in deze vorm geprobeerd – eerst nog zonder een kostuum aan te doen, weliswaar. En eigenlijk: de allereerste deur waar we aanbelden, hadden we al prijs. We gingen ervan uit dat het altijd zo zou zijn., maar dat blijkt helaas niet het geval.»
HUMO Duurt het lang voor jullie ergens binnen mogen?
De Bock «Soms wel, ze werken niet allemaal even gemakkelijk mee. Laten we de bereidheid op fiftyfifty houden. Helemaal in het begin hebben we het nog met een verborgen camera geprobeerd, maar dat ging pas moeilijk: mensen dachten dat we inbrekers of moordenaars waren. Met een heuse cameraploeg op stap gaan, is toch nog iets anders. Het maakt blijkbaar nog steeds veel los bij de mensen.»
