‘Ik begin mezelf vragen te stellen over mijn mentale gezondheid’

Op sociale media omschrijft hij zichzelf als een ‘mediocre dude from Belgium’, maar omdat u en ik wel beter weten, vuurden we acht snelle vragen af op Instagram-ster, Humo-gezicht en Boitlyfe-helft Average Rob. Wie is Robert Van Impe (28) in het diepst van zijn gedachten?

– Hoe oud voel je je?

Average Rob «Ik ben 28 maar ik voel mij veel jonger, begin 20 of zo, de leeftijd van mijn doelgroep. Ik heb nog altijd het idee dat ik mijn ding kan doen en veel fouten kan maken. Ik heb nog altijd een jongerenmentaliteit.

»Ik vind mezelf niet volwassen, ook al weet ik niet wat de definitie is van volwassen zijn. Voor mij betekent het: klaar zijn om een gezin te starten, alles op een rijtje hebben, gestructureerd door het leven gaan, weten waarmee je bezig bent en weten waar je naartoe wilt. Eigenlijk al richting end goal. Dat klinkt niet opbeurend, neen. Ik wil eigenlijk nooit volwassen worden omdat het voor mij impliceert dat je geen plezier meer mag maken.

»Ik hou meer van de fase die aan volwassenheid voorafgaat. Waarin je van alles kunt uitproberen en op je bek gaan en waar je veel uit kunt leren. Ik hoop dat ik zo lang mogelijk in die fase zal zitten. Mensen die erin slagen om nooit volwassen te worden, zijn heel gelukkig denk ik.»

– Wat vind je een kenmerkende eigenschap van jezelf?

Average Rob «Ik ben heel impulsief. Bijvoorbeeld: op het Autosalon vorig jaar heb ik een motorfiets gekocht, want dan kreeg je 600 euro korting. Ah, cool, een moto, weet je wel. In totaal heb ik er 100 kilometer mee gereden. Ik heb hem drie keer gebruikt. Zo doe ik wel vaker van die nutteloze aankopen.

»Ook in gesprekken kan ik impulsief reageren. Vaak zeg ik dingen die in mijn hoofd opspringen maar waar ik achteraf spijt van heb. Soms wil ik veel te hard mijn mening doordrammen. Ik zie discussies te vaak als een strijd. Ik wil winnen. Tenzij iemand echt kan aantonen dat ik fout zit. Dan denk ik: oké, je hebt gelijk, ik ben een arrogante discussieerder. (lacht)

»Als tiener al had ik een heel grote mond. Ik ging altijd in discussie met leerkrachten. Ik had een mening en wilde ze laten horen. Op een bepaald moment heb ik wel de klik gemaakt: stop nu toch met de klootzak uit te hangen (lacht). Want eigenlijk wilde ik geen mensen kwetsen. Ik begon in te zien dat ik mensen pijn deed met mijn woorden, ook al bedoelde ik het niet agressief.»

– Wat is je passie?

Average Rob «Mensen doen lachen. Dat is de rode draad in mijn leven. Vanaf mijn geboorte al.

»En op welke manier maakt niet uit. Op de lagere school was ik al de funny guy, de klasclown. Ik compenseerde mijn kleine gestalte met mijn mond. Tot grote ergernis van de leerkrachten, natuurlijk. Het was zelfs zo erg dat de klastitularis op een oudercontact ooit tegen mijn moeder zei: ‘Mevrouw, zou het geen goed idee zijn om Robert,’ want dat is mijn echte naam, ‘naar een circusschool te sturen?’ Mijn mama dacht eerst: haha, goeie mop. Maar zij meende dat! (met uitgestreken gezicht) ‘Uw zoon hoort thuis in het circus, mevrouw!’ Mijn moeder was helemaal in shock! Ze greep me bij de hand en zei: ‘Robert, on y va!’ Dat is me altijd bijgebleven.

»Had ik naar mijn klastitularis geluisterd, zat ik intussen misschien bij Cirque du Soleil. Terwijl ik nu een moderne clown geworden ben op sociale media (lacht).

»Maar toen kwam het niet over als een compliment. Het was meer van: stuur hem maar naar de circusschool, want hij kan niets anders. Ik vind dat nog altijd grappig want uiteindelijk heb ik toch een master behaald. Ik zou nu weleens haar kop willen zien en zeggen: kijk, ik ben toch niet zo dom als je dacht.»

– Hoe was de band met je ouders?

Average Rob «Toen ik 12 was, zijn mijn ouders gescheiden. Dat was wel even wennen. Ik denk dat dat mijn ergste periode was. Veel te actief, gefrustreerd door de situatie thuis. Maar die scheiding heeft me wel doen inzien dat ik voor mezelf moest zorgen en zelf mijn zaakjes moest zien te regelen. Ik ben daardoor heel zelfstandig geworden. Mijn ouders waren er wel voor mij, ik kreeg eten en liefde, maar toch had ik het gevoel dat ik mijn plan moest trekken. Ik ben altijd vrij op mezelf geweest. Ik zie mijn ouders graag maar ik heb nooit behoefte gehad aan hun aandacht.»

– Welke geluksscore geef je jezelf?

Average Rob «Soms een acht. Soms een vier. Dat wisselt snel. Mijn mama zei vroeger vaak dat ik een heel gevoelige jongen was. Als je 14 bent en je denkt zelf dat je een coole jongen bent, dan is dat iets wat je niet wilt horen. Ik begreep dat niet en werd boos. Maar hoe ouder ik werd, hoe meer ik besefte wat ze bedoelde. Ik ben heel erg vatbaar voor andermans gemoed. Als iemand ongelukkig is, word ik ook ongelukkig. Als iemand blij is, word ik ook blij. Ik ben een emotionele spons (lacht).»

– Hoe definieer je liefde?

Average Rob «Liefde in een relatie is voor mij de combinatie van oneindige seksuele drang en vriendschappelijke aantrekkingskracht.

»Ik ben al verliefd op mijn vriendin sinds mijn 13de. Ze is mijn middelbareschoolcrush, maar zij wilde mij niet. Hoe hard ik ook probeerde, het lukte maar niet. Telkens als ik een liefje had, meende ik wel wat jaloezie van haar kant te voelen, maar als ik dan weer achter haar aan liep deed ze alsof ze niet geïnteresseerd was. Het was echt een spelletje van aantrekken en afstoten.

»Tot ze afgestudeerd was en mij is komen opzoeken op surfkamp. Op een avond zijn we samen naar de sterren gaan kijken en hadden we voor het eerst een intiem momentje. Pas twee maanden later was het in de sacoche. (lacht) Dat was de schoonste dag van mijn leven.

»Ook al besef ik dat de mens van nature niet monogaam is. Het zou fijn zijn mocht ik mijn hele leven samen kunnen zijn met mijn vriendin en mochten we elkaar zo lang kunnen verdragen, maar ik denk dat dat heel moeilijk is. Ik ben daar heel realistisch in. Ik ben een kind van gescheiden ouders, mijn vertrouwen in de liefde is al geschaad. Als mensen mij vragen of ik wil trouwen zeg ik altijd: ‘Nee, dank u. Een koppel zijn is al genoeg.’(lacht)»

– Heb je ooit een religieuze ervaring gehad?

Average Rob «Neen. Ik ben niet religieus. Ik geloof niet in God of Jezus of whatever. Ik vind dat bullshit.

»Als rappers Jezus bedanken in hun speech denk ik altijd: allee gast, je hebt een team van dertig man dat je album heeft gemaakt, dat dag en nacht heeft gewerkt om van je product een topproduct te maken en dan sta je hier te zeggen: ‘First of all, I want to thank Jezus.’ Wat een disrespect naar je entourage toe! Dat ergert mij. Mocht God bestaan, er zou niet zoveel haat en onrecht zijn in de wereld.

»Maar mocht er ergens een pisgod zijn, díé zou ik willen bedanken. Ik heb in mijn bed geplast tot mijn 11de of zo. Omdat ik een superkleine blaas had, ik kon mijn plas gewoon niet ophouden. ’s Avonds ging ik slapen en ’s ochtends werd ik nat wakker. Dus telkens als ik een wens mocht doen, dacht ik: please, laat mij stoppen met pissen in mijn bed! Want mijn ouders hadden mij beloofd: als je stopt met bedplassen gaan we naar Disneyland Parijs. Op een bepaald moment is mijn wens in vervulling gegaan. Of misschien was het gewoon volwassen worden? (lacht)»

– Waarover ben je de laatste tijd anders gaan nadenken?

Average Rob «Over mentale gezondheid. Als mensen vroeger zeiden: ik heb een burn-out of depressie, drong dat niet echt tot mij door. Ik besefte de ernst er niet van. Nu ik merk dat velen daarmee worstelen, begin ik mezelf ook vragen te stellen over mijn eigen mentale gezondheid.

»Ik denk dat ik weleens behoefte heb aan een therapeut. Gewoon om de dingen eens op een rijtje te zetten en uit te vissen welke richting ik uit moet.»

© De Morgen

Boitlyfe
Studio Brussel, zaterdag, 18.00 uur.