‘Ik ben het levende bewijs dat nerds succes kunnen hebben bij de vrouwen’

Marc Van Ranst (56), de viroloog met de olifantenhuid, biechtte vorig jaar aan Humo, op de hielen gezeten door extremist Jürgen Conings, vanuit zijn safehouse zijn zondige misstappen op. Die zette hij als tiener in de gure stationsbuurt van Boom: ‘Ik heb klappen gekregen, maar ook uitgedeeld.’

(Verschenen in Humo op 14 juni 2021)

HUMO Hoe bent u eigenlijk in het safehouse terechtgekomen?

MARC VAN RANST «Enkele weken geleden kreeg ik in mijn laboratorium telefoon van de burgemeester van Willebroek: de politie zou me komen oppikken. Mijn partner werd op haar werk opgepikt en mijn zoontje Milo van de schoolbanken geplukt. Sindsdien is er weinig nieuws te melden. Mijn partner en ik doen ons werk zoals normaal, de vergaderingen zijn toch bijna allemaal online. Milo volgt vanop afstand les.

»We zijn erg beperkt in onze bewegingsvrijheid. We mogen niet naar buiten om te winkelen, dus onze maaltijden worden gebracht. Zelfs een luchtje scheppen is niet eenvoudig. Ik ben één keer naar een andere geheime locatie gebracht voor een interview met VTM, en een andere keer voor mijn tweede prik.»

HUMO Voelt u zich een gevangene?

VAN RANST «Ik probeer de situatie niet te dramatiseren. Tijdens de eerste lockdown zaten mensen in woonzorgcentra veel langer alleen op hun kamer. Waarover zou ik dan moeten klagen?»

HUMO U mag toch klagen? Uw vrijheid is afgenomen.

VAN RANST «Overdag valt het wel mee: we doen alle drie niets anders dan thuis. ’s Avonds zijn de mogelijkheden beperkter. Ik kijk meer tv dan normaal, en Milo kiest de programma’s. Het ergste de voorbije maand was dat ik naar het Eurovisiesongfestival heb moeten kijken. (Droog) Zo komt het gevaar wel erg dichtbij.»

HUMO Een jaar geleden zei u in Humo: ‘Ik ben er in deze periode te weinig voor Milo.’

VAN RANST «Inderdaad. We kunnen nu veel spelletjes spelen. Vooral Risk, dat we samen op de computer spelen tegen enkele andere teams. Omdat wij telkens een coalitie vormen, winnen we altijd. We hadden wellicht nooit zoveel tijd samen doorgebracht als we hier niet hadden gezeten, daar geniet ik wel van.»

HUMO Wat als Jürgen Conings over een maand nog steeds niet gevonden is?

VAN RANST «Dan zal ons regime geleidelijk versoepeld worden. Dit is geen permanente situatie. Zodra het mogelijk is, keren we terug naar een normaal leven.»

HUMO Bent u niet bang? Ook bij een andere gek die denkt dat alles uw schuld is, kunnen de stoppen doorslaan.

VAN RANST «Als ik met de daver op het lijf rondloop, verandert dat niets aan de situatie. Bange mensen krijgen ook slaag. We weten dat Jürgen Conings nog ergens rondloopt, en over het gedrag van anderen heb ik geen controle. Dat is de bezorgdheid van de politie, niet van mij.»

HUMO Is uw zoon niet bang?

VAN RANST «Milo is een moedig kereltje, dus ik denk het niet. Angst is ook een emotie die je kunt overdragen. Hij voelt dat wij rustig zijn en er het beste van maken.»

WOEDE

In een interview met Paris Match vertelde Marc Van Ranst dat het gevoel van haat hem lang volkomen vreemd was. Sinds kort begint hij iets te voelen wat erop lijkt, als hij de commentaren van de aanhangers van Jürgen Conings leest.

HUMO Hebt u daarom uw zegje gedaan in een extreemrechtse chatgroep? ‘Niveau nihil,’ schreef u, ‘maar ja, wat hadden we verwacht van een groepje terroristenondersteuners?’

VAN RANST «Ik kreeg signalen dat het er in die chatgroep bijzonder gortig aan toeging. En inderdaad, ik las er allerlei berichten. Dat ik nu met een pamper, volgescheten van de schrik, in het safehouse zou zitten te bibberen. Inclusief een afbeelding van mezelf als baby met een pamper. Die gastjes sluiten weddenschappen af over met hoeveel kogels Jürgen Conings mij zal afmaken. Je moet die berichten eens lezen: die mensen zijn door en door geradicaliseerd. Het leek me interessant om even te zeggen dat ze mij niet konden intimideren. Ik had het anoniem kunnen doen, maar daar hou ik me niet mee bezig.»

HUMO U hebt het niet in een vlaag van woede gedaan?

VAN RANST «Nee, helemaal niet. Het ligt niet in mijn aard om te koken van woede. Maar het kan helpen om bij een conflict eens op de tafel te kloppen. En als ik dat doe, speel ik toneel: ik kan zeer goed acteren dat ik kwaad ben. Twee seconden later is dat voorbij, zonder dat mijn hartslag op enig moment verhoogd is.»

HUMO Hebt u dat toneeltje nog moeten opvoeren? In de bijzondere Kamercommissie over covid zei u dat u ‘woest’ was door het lakse optreden van het kabinet van Volksgezondheid in de krokusvakantie vorig jaar.

VAN RANST «Ik heb het woord ‘woest’ nooit gebruikt. Misschien is dat verkeerd vertaald. Ik was bezorgd en niet iedereen was mee. De krokusvakantie was het laatste moment om mensen te informeren, want er zouden snel doden vallen, waarna alle journalisten en cameralui naar de ziekenhuizen zouden trekken. De krokusvakantie was hét moment om de basisregels erin te hameren: houd afstand, beperk je contacten, was je handen. Ik heb daar toen mee de leiding in genomen. Maar ik ben nooit écht kwaad geweest.»

HUMO Wanneer was u dat voor het laatst?

VAN RANST «Dan moeten we al ver teruggaan in de tijd. Ik word heel boos als ik iemand een kind zie pesten. En wat mezelf betreft: ik herinner me hoe ik jaren geleden in mijn eentje iets at bij McDonald’s, en vier kereltjes van 16 of 17 jaar frieten naar mijn hoofd gooiden. Eén frietje per keer, elk om de beurt. Ik ben na een tijdje opgestaan, heb één van die mannetjes een klets rond zijn oren gegeven en ben weer gaan zitten. Ik weet dat dat niet mag, maar het werkte heel goed. Ik heb geen woord meer moeten zeggen, kon rustig mijn maaltijd afronden en heb geen frietje meer naar mijn hoofd gekregen.»

HUMO Zo’n gedrag associeer ik niet met u.

VAN RANST «Nee? Ik ben opgegroeid in de stationsbuurt in Boom, waar het vroeger geregeld tot schermutselingen kwam, veel meer dan nu. Er liepen groepjes jongens rond die alleen op ruzie uit waren. Mijn vrienden en ik hebben nooit geweld uitgelokt, maar als zulke relschoppers écht vervelend deden, liep ik niet weg. Ik heb klappen gekregen, maar ook uitgedeeld: ik kwam geregeld thuis met schrammen en builen. Er werden toen wel geen wapens gebruikt.

»Ik ben allergisch voor onrecht. Als kind kwam ik altijd op voor gepeste klasgenoten, zelfs als ik daardoor oog in oog met veel grotere kinderen kwam te staan. Ik ben altijd vrij klein geweest. Gepest werd ik niet, maar ik werd als kind wel uitgelachen. Ik heb toen mijn mannetje gestaan, en ik ben er ook verbaal sterker door geworden.»

HUMO Ook in het racismedebat bent u te horen. Vanwaar komt dat engagement?

VAN RANST «Mijn ouders en grootouders hebben mij zo opgevoed: ‘Je moet niet denken dat je beter bent dan een ander.’ Dat is er echt in gestampt. En op het college in Boom, waar ik les volgde, waren veel leerlingen van allochtone afkomst.»

AFGUNST

HUMO U kreeg een berichtje van Theo Francken, die u eerder op Twitter ‘dokter Haat’ en ‘bloedhond’ had genoemd.

VAN RANST «Zijn steunberichtje kwam niet als een verrassing. We hebben het afgelopen jaar veel bijgelegd, ruzies moeten niet blijven duren.»

HUMO U hebt tijdens de coronacrisis ook met N-VA-politici moeten samenwerken.

VAN RANST (knikt) «De appreciatie is aan beide kanten gegroeid. U zult misschien hebben gemerkt dat mijn aanvallen op de N-VA fel verminderd zijn. Ik heb nauw samengewerkt met de Vlaamse regering en met Bart De Wever. Zo leer je elkaar kennen en waarderen. Het moet niet makkelijk zijn om burgemeester te zijn van een stad als Antwerpen. Met minister Zuhal Demir ging ik over de evenementen en het toerisme. Ik vind dat zij haar job zeer goed doet. Ze is ook erg begaan met het milieu.»

HUMO Bent u soms jaloers op hun job?

VAN RANST (blaast) «Dat niet. Hoe dichter ik kom, hoe minder leuk het me lijkt. Het is hard werken en je moet het idee laten varen dat je voor iedereen goed kunt doen. En politici worden met veel haat en nijd geconfronteerd. Ik zou kunnen standhouden in dat wereldje, maar ik hoef die job niet. Ook omdat van hen verwacht wordt dat ze de partijlijn volgen en soms zwijgen. Dat zou ik niet kunnen. En niet te vergeten: ik ben heel graag professor aan de universiteit.»

HUMO Is ooit overwogen om een expertenkabinet het land te laten leiden, zoals vorige zomer werd gefluisterd?

VAN RANST «Dat is een mythe. Jezus, dat zou een heel slecht idee geweest zijn. Wij zijn geen politici en we willen dat ook niet zijn.»

HUMO Op wie bent u stiekem jaloers?

VAN RANST (droog) «Ik hoor dat Steven Van Gucht veel aanzoeken krijgt.»

HUMO Naar wie kijkt u op?

VAN RANST «Eddy Merckx. Ik heb hem eens ontmoet in het stadion van Anderlecht, maar hij is de enige persoon ter wereld tegen wie ik geen goeiendag durf te zeggen. Wat mij als kind zo aansprak in hem, was niet alleen dat hij alles won, maar ook dat hij afzag om te kunnen winnen. Merckx won nooit met groot gemak, dat maakte het nog specialer.

»Ook astronauten zijn mijn idolen. Toen ik 4 was, hebben mijn ouders me wakker gemaakt om live naar de maanlanding te kijken. Dat vond ik ronduit geweldig. Ik kreeg veel later in Washington de kans om naar de capsule van Apollo 11 te gaan kijken. Die raket is naar de maan gestuurd met technologie die honderd keer minder geavanceerd was dan wat er nu in onze wasmachines zit. Je moest ongelofelijk moedig zijn om daarmee naar de maan te durven vliegen.»

HUMO U hebt zelf ooit astronaut willen worden.

VAN RANST «Mijn oom was gevechtspiloot en als kleine jongen wilde ik in zijn voetsporen treden. Niet toevallig hebben veel astronauten een verleden als piloot. Maar dat is veranderd toen ik mijn eerste kinderlaboratorium kreeg. Daar was ik niet meer van weg te slaan. Maar als er ooit een Marsmissie voor gewone stervelingen is, mag je me inschrijven. Dat is mijn ultieme droom.»

TRAAGHEID

HUMO Traagheid is u vast onbekend, maar reageert de overheid niet te traag op de meer besmettelijke Indiase mutatie, de Deltavariant?

VAN RANST «De cijfers dalen al een tijdje in ons land, maar het is best mogelijk dat er binnenkort weer meer gevallen zijn. In het noorden van Engeland, waar de Deltavariant dominant is, worden de maatregelen teruggeschroefd omdat de cijfers stijgen.

»Ik hoop dat deze zomer langer zorgeloos blijft dan de vorige. Het voordeel is dat we in een ongelofelijk tempo aan het vaccineren zijn. Maar enkele virologen, en ook ikzelf, vrezen dat er misschien niet tijdig voldoende mensen gevaccineerd zullen zijn om problemen met de Deltavariant te vermijden. Daarom hadden enkele weken uitstel voor de versoepelingen een groot verschil gemaakt. Maar we wisten ook dat een groot deel van de bevolking zo coronamoe was dat versoepelingen onvermijdelijk waren.»

HUMO Kunnen we in het najaar terug naar ons vroegere leven, met volle discotheken en onbeperkt sociaal contact?

VAN RANST «Ik denk het wel, ja. Thuiswerk zal ingeburgerd zijn en we zullen minder handen schudden, maar we keren terug naar een 100 procent normaal leven.»

HUMO Een geweldige boodschap: het is toch vreemd dat we die niet voortdurend horen?

VAN RANST «Ja, er is nochtans veel goed nieuws. De volledige vaccinatie lijkt goed te werken tegen alle mogelijke varianten, en de Vlaamse vaccinatiecijfers zijn verbluffend: meer dan 90 procent van de 65-plussers heeft een spuitje gekregen. We hebben met succes kunnen verhinderen dat antivaxers gehoor vonden. In Nederland kregen antivaxers zoals Willem Engel te veel invloed. Het gevolg: de Nederlandse vaccinatiecijfers zijn degelijk, maar minder goed dan de onze.»

HOOGMOED

HUMO Vorige week had MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez het in Humo over een niet nader genoemde viroloog die ‘de tv-ster uithangt en over alles een mening heeft’.

VAN RANST «De dag dat een uitspraak van Georges-Louis Bouchez mij raakt, is de dag dat ik ermee stop. Toen de cijfers bar slecht waren, waren er héél weinig politici die ze wilden meedelen. Wij mochten dat doen. Als de curves verbeterden, kwamen ze wel de versoepelingen aankondigen. Ik vond dat laf. Bouchez heb ik in het heetst van de strijd geen enkele keer gehoord.»

HUMO U was wel alomtegenwoordig in de media. Hoort u zichzelf graag bezig?

VAN RANST «Niet echt. Ik herbekijk de uitzendingen van ‘Het journaal’ of ‘De afspraak’ nooit. En als ik toch iets terugzie, maak ik me altijd de bedenking dat er aan mij geen Chippendale verloren is gegaan. Of ik erger me aan mijn uitspraak.»

HUMO U kickt dus niet op media-aandacht?

VAN RANST «Ik heb nog nóóit een journalist opgebeld voor een interview: ik neem gewoon de telefoon op. Sommige mensen denken ook dat ik geld verdien door in de pers te komen. Wel, dat is niet waar. Journalisten stellen me vragen en ik geef antwoorden. En soms ga ik in op verzoeken buiten het domein van de virologie, omdat ze me aangenaam lijken, zoals dit interview.»

HUMO Of om de bordjes van ‘Het rad van fortuin’ om te draaien, zoals u in december hebt gedaan.

VAN RANST (lachje) «Ik had daar natuurlijk nee op kunnen zeggen, maar ik gun mezelf het plezier om achteraf de commentaren op sociale media te lezen: ‘Dat hij zich daartoe verlaagt!’ Ik wéét dat die opmerkingen zullen komen en ik verkneukel me daarin. Maar ik ben allerminst verslaafd aan aandacht.»

HUMO Het probleem voor veel mensen was dat het leek alsof de regels niet voor u golden.

VAN RANST «Dat wil ik even rechtzetten. Ik klopte soms dagen van 17 of 18 uur. Je zou kunnen denken dat ik dan ongelofelijk veel mensen zag, maar de realiteit was anders. Voor een uitzending van ‘VTM nieuws’ ga ik het gebouw van DPG Media binnen, ik duw op een knopje en iemand laat me vanop afstand binnen. Ik neem alleen de lift naar de studio, waar ik in mijn eentje aan een tafel wacht. Daarna wandel ik op ruime afstand van iedereen naar de studio. Mijn eerste woorden in Antwerpen zijn: ‘Goedenavond, Stef.’ En daarna ga ik terug naar huis of naar het laboratorium.»

HUMO Had u zich als viroloog niet beter gedeisd gehouden over extreemrechts en de N-VA? Mogelijk hebt u mensen op stang gejaagd door uw uitgesproken politieke visie.

VAN RANST «Ik heb met geen enkele partij een band en ik mag mijn mening geven. Als we maatschappelijke discussies over armoede en racisme aan politici overlaten, komen we in een gevaarlijke wereld terecht. Moest ik plots zwijgen over racisme, omdat mensen anders niet zouden luisteren naar wat ik over de coronamaatregelen te vertellen had? Dat mag men niet verwachten van mij. Ik zou dat ook niet kunnen. Als ik me uitspreek tegen racisme, is dat niet zomaar een politieke visie, het is een basishouding, een waarde. Als mensen mijn wetenschappelijke kennis en mijn maatschappijvisie niet uit elkaar kunnen houden, is dat hun eigen verantwoordelijkheid.»

HUMO Maar uw boodschappen lijken soms vermengd te raken. Op een vraag over de aanpak van corona in Israël, antwoordde u zeer kritisch op de omgang van het regime met de Palestijnen. Is dan nog de viroloog aan het woord?

VAN RANST «Natuurlijk. De Israëlische vaccinatiecampagne ging zéér goed voor wie Israëli en Joods is, maar niet of amper voor wie in de door Israël bezette gebieden woont. Dat is niet alleen onbehoorlijk, het is vanuit wetenschappelijk oogpunt ook niet verstandig.»

HUMO Vreest u niet dat u verbrand bent als er een nieuwe epidemie komt?

VAN RANST «De vraag is eerder omgekeerd: zul je bij een volgende pandemie nog voldoende onnozelaars vinden die uitleg willen geven? Ook alle andere experten hebben doodsbedreigingen gekregen. Bij mij speelt vast ook mijn afkeer van racisme en extreemrechts mee, waardoor een ex-Vlaams Belanger met neonazisympathieën als Jürgen Conings is geflipt, maar overal ter wereld worden virologen belaagd.»

HUMO Dat klinkt bijna alsof u het beu bent.

VAN RANST «Dat is geen optie. De idioten die het niet willen begrijpen en me doodsbedreigingen sturen om me monddood te maken, motiveren me alleen maar. Ik zal nooit zwijgen.»

HUMO Hoogmoed betekent ook: overdreven trots. Voelde u dat, toen de koning u belde op uw schuiladres?

VAN RANST «Het klopt dat hij mij heeft gebeld, maar ik zal niet ingaan op de inhoud van dat gesprek. Dat zijn de regels van het colloque singulier. Ik wil wel zeggen dat het koningshuis zeer betrokken was tijdens de crisis. De koninklijke familie heeft mondmaskers in het land gekregen toen de nood zeer hoog was, en er zijn vanuit het paleis heel veel telefoontjes gepleegd naar woonzorgcentra in het hele land. Ik denk dat de koning wekelijks meer mensen opbelt dan de meesten vermoeden.»

HEBZUCHT

HUMO Hoe belangrijk is geld voor u?

VAN RANST «Ik heb geen geldproblemen. Ik ben geen CEO of profvoetballer, maar als professor aan de universiteit heb ik een mooi loon. Ik weet bij benadering hoeveel geld er op mijn rekening staat, maar het gebeurt dikwijls dat ik er maanden niet naar kijk. Dat is ook de luxe van mijn job: ik ben geen zelfstandige, mijn loon wordt elke maand gestort. Ik besef maar al te goed dat dat een voorrecht is, zeker tijdens deze pandemie.»

HUMO Maar u laat het niet breed hangen?

VAN RANST «We leven vrij bescheiden, het materiële laat me volledig koud. Ik neem ’s morgens het bovenste hemd en het bovenste truitje van de stapel, en al mijn broeken lijken op elkaar. Dat is nooit anders geweest. Echt waar, op foto’s van mij als tiener zie je dat ik toen dezelfde V-halstruien droeg. Alleen in de broeken pas ik niet meer.»

HUMO U verbleef na uw studie geneeskunde drie jaar in het walhalla voor materialisten, New York City. U deed er wetenschappelijk onderzoek.

VAN RANST «Ik heb er de meest intense jaren van mijn leven beleefd. Overdag zwoegde ik in het lab en ’s avonds ging ik naar jazzclubs of naar een wedstrijd van de New York Yankees. Elke dag beleefde ik iets nieuws, ik leefde in een enorm tempo. Ik heb er vaak heimwee naar gehad. New York is een paradijs voor wie jong en gezond is en voldoende middelen heeft, zoals ik destijds. Maar voor anderen is het de hel op aarde. Ik heb in de VS gezien hoe kort het pad van welvaart naar armoede kan zijn. In minder dan een half jaar kun je van een mooi huis en een prima leven tussen de daklozen in de goot belanden: er is geen sociale zekerheid of een ander vangnet.»

HUMO Bent u daarom zo gevoelig voor armoede?

VAN RANST «Armoede zie je ook in België, maar je moet er oog voor hebben. Er zijn nog steeds kinderen die met een lege brooddoos naar school gaan. Maar er zijn wel een goede sociale zekerheid en gezondheidszorg, en de bedrijven hebben steun ontvangen tijdens de coronacrisis. Het is een moeilijke periode voor veel zelfstandigen, maar de overheid hélpt hen wel. In veel landen krijgen ze niets. We betalen allemaal veel belastingen en de crisis heeft een groot gat geslagen in de begroting, maar door die solidariteit hebben we elkaar wel beschermd.»

HUMO U betaalt met plezier belastingen?

VAN RANST «Ik zou er nog méér willen betalen.»

HUMO Kunt u makkelijk uw hoofd leegmaken?

VAN RANST «Absoluut. Zeker vroeger lukte me dat goed, toen ik nog bergen beklom. Dat was jarenlang mijn favoriete hobby. Het leven in de bergen is simpel en mooi. Het ging zelfs zover dat ik vóór elke expeditie de pincode van mijn gsm en mijn wachtwoorden thuis moest opschrijven, want bij mijn terugkeer was ik alles vergeten. Mijn hoofd was gewoon léég.

»Vandaag verzamel ik postzegels (lacht). Dat lijkt erg saai in vergelijking met bergen beklimmen, maar tussen mijn collega-verzamelaars voel ik me wel weer jong. Dat is dan weer een voordeel.»

HUMO Was u fanatiek als klimmer?

VAN RANST «Ik heb stevige expedities ondernomen, ja. Naar de Elbroes in het Kaukasusgebergte, bijvoorbeeld, de hoogste berg in Europa. Ik heb ook de Aconcagua beklommen, met 6.961 meter de hoogste berg van Zuid-Amerika. Dan is je hoofd echt leeg, geloof me.

»Ik ben ermee gestopt toen Milo geboren werd. Het vaderschap heeft mijn leven veranderd, bijna van dag op dag. Klimexpedities houden gevaar in, en ik nam er elke dag blindelings risico’s. Sinds Milo er is, zou ik dat niet meer durven. Er sluipt als vader een gevoel van verantwoordelijkheid in je bloed, en dat verkrampte mij. Niets is zo gevaarlijk als krampachtig bergen beklimmen. Dat kun je alleen maar ongedwongen doen.

»Soms kriebelt het om te herbeginnen, maar ik heb prachtige tijden beleefd en heb hogere toppen beklommen dan ik ooit had gehoopt. Voor mij is het oké.»

HUMO Het klinkt misschien raar, maar zou u graag sterven in de bergen?

VAN RANST «Ik heb geen doodswens, maar het klopt dat veel bergbeklimmers daarover nadenken. Als je tijd gekomen is naar je levenseinde klimmen: dat heeft iets, vind ik.»

HUMO En wat is er na de dood?

VAN RANST «Ik geloof in de natuur. Mijn lichaam zal uitstekend gerecycleerd worden. Meer is er niet, denk ik.»

ONKUISHEID

HUMO In Humo’s zomerreeks ‘Tussen Hemel en Hel’ liet u optekenen dat uw gedroomde partner in het liefdesspel niemand minder dan ex-VRT-nieuwsanker Martine Tanghe is. Vlot de toenadering?

VAN RANST «Ik moet u teleurstellen: ik zit opgesloten in een safehouse.»

HUMO Ik kan u wel haar nummer geven.

VAN RANST «En u denkt dat ik dat nog niet heb? (lacht)»

HUMO Schuilde er vroeger een casanova in u, of was u als tiener een brave nerd?

VAN RANST «Nu gaat u ervan uit dat nerds geen succes kunnen hebben bij de vrouwen. Ik ben het bewijs van het tegendeel. Ik heb nooit te klagen gehad over mijn liefdesleven. Op school, maar ook later, heeft het altijd meegezeten.»

HUMO Wat maakte u dan aantrekkelijk?

VAN RANST «Eerlijk gezegd: geen flauw idee. Ik heb gewoon veel geluk gehad in de liefde. Als u aan mijn partner zou vragen wat mijn x-factor is, zou ze zeggen: geluk. Voorts praat ik niet graag over haar of eerdere relaties.»

HUMO Kreeg u in de coronacrisis liefdesbrieven? Of huwelijksaanzoeken, zoals uw collega-viroloog Steven Van Gucht in Humo bekende?

VAN RANST «Ik heb eens een rebus gekregen waaruit een liefdesverklaring moest blijken. En een plastic spuitje met papieren hartjes erin. Ik kan alleen herhalen wat ook Steven al heeft gezegd: tussen alle gore berichten en doodsbedreigingen zat héél veel liefs en hoopgevends. Ik heb honderden kindertekeningen gekregen: die deden nog het meest deugd.»

GULZIGHEID

HUMO In ‘Het huis’ van Eric Goens op Eén maakte u zalmpapillot klaar in de afwasmachine. Hebt u een degelijke vaatwasser in uw safehouse?

VAN RANST «Hier staat zelfs geen afwasmachine. We moeten het met andere gerechten doen.»

HUMO Uw favoriete kost, zo leerden we ook uit ‘Tussen Hemel en hel’, is rodekoolstoemp met chipolataworstjes op moeders wijze. Zou u zichzelf een bourgondiër noemen?

VAN RANST «Ik eet graag lekker, maar eigenlijk eet ik niet zoveel. Dat geldt ook voor mijn alcoholgebruik. Ik heb één regel: ik drink nooit alleen. Ik heb dat in mijn hele leven nog nooit gedaan. We hebben zelden alcohol in huis, op de occasionele fles witte wijn na.

»Als student kon ik wel wat bier verzetten, maar ik schat dat ik nu vijf glazen per maand drink, meer niet.»

HUMO Bent u bezig met uw gewicht?

VAN RANST «Niet echt. Ik heb het vrij goed onder controle. Het schommelt met de aandacht die ik aan mijn lichaam besteed. Na deze crisis zal ik weer moeite doen en vlot kilo’s verliezen door veel te wandelen en te lopen. Bij dat laatste heb ik liever geen getuigen, want dat is esthetisch onverantwoord.»

HUMO U hebt een risicoprofiel voor een coronabesmetting: iets te zwaar, een vijftiger en mannelijk.

VAN RANST «Ik heb daar weinig over nagedacht en ben nog steeds zeer voorzichtig. Ik ben ook nooit besmet geraakt. Ik lees die opmerking wel vaker op sociale media, terwijl mensen met véél meer kilo’s geen kritiek krijgen. Meestal komt het uit extreemrechtse hoek, om mij te kwetsen. Wel, ik zou zeggen: try harder.»

HUMO U had ook het goede voorbeeld kunnen geven om mensen aan het bewegen te krijgen, zoals de Britse premier Boris Johnson.

VAN RANST «Tja, er zullen wel meer dingen zijn die ik beter had kunnen doen. Als het dat maar is, valt het nog mee.»

HUMO Pleegt u soms roofbouw op uw lichaam?

VAN RANST «Vorig najaar ben ik wel geschrokken. Ik dacht dat ik in hetzelfde werk- en slaapritme kon leven als in 2009, toen ik griepcommissaris was tijdens de uitbraak van de Mexicaanse griep. De eerste maanden van de coronacrisis lukte het met weinig slaap, maar in de herfst werd ik héél moe. Ik heb moeten leren rekening te houden met het feit dat ik tien jaar ouder ben.»

HUMO Vreesde u een burn-out, zoals Pedro Facon heeft doorgemaakt?

VAN RANST «Nee, het was anders. Ik was fysiek moe. Ik moest erover waken dat ik voldoende sliep, of ik viel overdag in slaap. Het was geen mentale kwestie, zoals bij Pedro en andere mensen met een burn-out. Ik ben overigens heel blij dat hij er zo open over is geweest. Daar heeft hij ongetwijfeld veel mensen mee geholpen.»

HUMO Stel dat u morgen het loodje legt, hebt u dan gulzig geleefd?

VAN RANST «Ik zal alleszins dik tegen mijn goesting sterven. Ik leef zeer graag, elke dag. Ik besef dat nog het meest als ik naar mijn zoon kijk. Maar ik hoef geen medelijden als ik sterf, want ik heb veel gezien en beleefd.»

HUMO Waar kunt u echt van genieten?

VAN RANST «Kunst en muziek. In New York heb ik Luciano Pavarotti meermaals aan het werk gezien. En ik ben dikwijls naar Broadway gegaan, want ik ben dol op musicals. Terug in Europa heb ik vaak de Londense West End bezocht. Ik ben vooral fan van oudere musicals, zoals die van Cole Porter.»

HUMO U hebt ooit gezegd dat u weleens de gedichten van Jotie T’Hooft leest terwijl u naar metal luistert.

VAN RANST «Inderdaad (lacht). Helaas is zijn oeuvre niet zo uitgebreid dat ik dat elke dag kan doen. Maar dat is een goed voorbeeld: ik geniet enorm van de mooie dingen in het leven. Het artistieke. Thuis heb ik geen boeken over virologie liggen, hoor.»