‘Ik ging tien jaar lang op stap met een koersklak op m’n kop. Daardoor kwamen de vrouwen altijd op mij af’

Liever een eeuwigheid in het gezelschap van Beëlzebub dan vijf minuten in het appartement van Lennart ‘De mol’ Driesen. ‘Verzengend’ is het adjectief dat het treffendst de niet te verdragen hitte omschrijft, al rekenen we ‘allesverterend’ ook goed.

LENNART DRIESEN «Mijn vriendin en ik huren dit appartement nu een jaar of twee. Op zich zijn we er heel tevreden mee, alleen heeft het nergens dubbel glas – de gordijnen bewegen wanneer het waait – en is het amper geïsoleerd. In de winter ben ik uit nieuwsgierigheid eens een thermometer gaan kopen, omdat we zelfs met onze dikste truien aan nog liepen te rillen. Wat bleek? Aan de zijkant van de ijskast was het kouder dan erin! En nu, in de zomer, is het hier vaak echt sterven van de hitte.»

HUMO De hel op aarde?

DRIESEN «Het zal wel zijn! Enfin, we zijn naar iets nieuws aan het uitkijken, ook al omdat ik het niet zie zitten om hier ooit een kind op te voeden.»

HUMO Dat kind staat dus op de planning?

DRIESEN «Op termijn, ja. ‘Mijn eierstokken zijn weer aan het dansen,’ zegt Lotte me weleens, maar voorlopig heb ik de boot nog weten af te houden. Al wil ik absoluut wel ooit een kleine Lennart op de wereld helpen zetten. Liefst een jongen, als ik eerlijk ben. Het droomscenario is om ooit langs de lijn te kunnen gaan staan en trots te zijn op mijn voetballende zoon.»

HUMO Hoe stel je je de hemel op aarde voor?

DRIESEN «Mochten we hier in Schoonbroek – ons geliefde Schoonbroek, zeg ik altijd – een tof huis vinden, en de coronacrisis ligt achter ons, dan denk ik niet dat ik dichter bij de hemel op aarde kan komen. Aan Schoonbroek kan in mijn ogen niks worden verbeterd. In een minuut zit je op de autosnelweg, maar toch is het altijd een Kempisch boerendorpje gebleven waar iedereen elkaar kent. Twee cafés, één bakker en één cafévoetbalploeg: dat is het. Een slager hebben we hier niet eens, hoewel de bakker ook wat vlezekes verkoopt. De allerbeste dag van de week is zaterdag: eerst ’s middags rustig eten met mijn madam, daarna naar de voetbal vertrekken en een matchke sjotten, en dan op café de derde helft inzetten. Meer moet dat echt niet zijn.»

HUMO Hoe belangrijk is die derde helft voor een vrolijke pimpelaar zoals jij?

DRIESEN «’t Is zeker niet de minst belangrijke helft (lacht). Nu, wat dat pintelieren betreft: ik heb vooral in mijn studententijd in Antwerpen veel verzet. Maar ik moet toegeven dat ik ze nu nog altijd graag lust. Op café ben ik ook het type dat tot het laatste moet en zal blijven. Vraagt Lotte me om een uurtje vroeger dan de rest naar huis te gaan, dan kan ik wel ja zeggen, maar is de kans vrij klein dat ik me aan mijn woord hou. En ga ik er ‘eentje drinken’, dan ben ik vaak vijf uur later nog niet thuis. Ik doe nu eenmaal niks liever dan tot in de kleine uurtjes zeveren over het leven, of over koetjes en kalfjes. Een cafébaas die ‘Mannen, ik ga sluiten’ zegt: hoe vaak ik dat vanzeleven al niet gehoord heb!»

HUMO Welk bier drink je het liefst?

DRIESEN «Ik drink ze allemaal even graag. In mijn studententijd kocht ik met mijn kotgenoten Lager-pils in de Albert Heijn: 4 euro 29 voor 24 blikjes, daar kun je niet voor sukkelen. Bij het eerste blikje denk je: ‘Is dit nu wel lekker?’ Maar na twee blikjes maakt het al niet meer uit. Ik weet ook nooit wat te kiezen als ze me in mijn stamcafé ‘Stella of Jupiler?’ vragen wanneer ik pinten bestel.»

HUMO Zijn je culinaire voorkeuren al even low key?

DRIESEN «Dat denk ik wel, ja. Vroeger at ik het allerliefst lasagne van de Aldi, maar dat ben ik inmiddels een beetje beu. Nu zou ik eerder gaan voor spaghetti met zelfgemaakte saus. Paprika, wortel, ajuin, courgette, champignons, gehakt en tomaten: ik kieper alles bijeen in een grote kastrol en ik begin te bakken en te stoven. De overschot steek ik na afloop in de diepvries, zodat we voor een tijd genoeg hebben.»

HUMO Aan wie of wat heb je een hekel?

DRIESEN «Ik heb niet zo snel een hekel, al ben ik minder enthousiast over mensen met een iets te groot ego die denken dat ze beter of slimmer zijn dan anderen. Ambetante paljassen die opscheppen over dat ze gisteren een sjieke auto hebben gekocht, bijvoorbeeld: ik vermijd ze liever. Zeker wanneer ze me ook nog eens Lennert noemen in plaats van Lennart. Een Sam noem ik toch ook niet Sem of Som?»

HUMO Ergert je naaste omgeving zich ook weleens aan jou?

DRIESEN «Mijn vriendin kan zich weleens ergeren aan mijn nonchalance, maar dat is een oud zeer. ‘Alles komt uiteindelijk wel goed’, is altijd mijn filosofie geweest. Tot hiertoe kan ik toch niet zeggen dat ik ongelijk heb gehad.»

HUMO Ben je een liefhebber van de schone kunsten?

DRIESEN «Goh… Ik hou niet per se van kunst-kunst, nee. Op vakantie heb ik er niks op tegen om ergens een kerk of een museum te gaan bezoeken, maar ik zal niet snel mijn gsm bovenhalen om er foto’s van te trekken. Nee, weet je waar ik pas echt van kan genieten? Het zíén genieten van andere mensen. Ik ben opvoeder, dus ik kom dagelijks in contact met jongeren die problemen hebben. Soms moet ik ’s avonds een kindje van 5 of 6 in bed steken: dan lees ik altijd eerst nog een verhaaltje voor. Wanneer ik dan merk dat dat kind amper warmte gevoeld heeft in z’n leven, en bijna tranen in de ogen krijgt omdat ik het wél wat liefde geef, krijg ik rillingen over heel mijn lijf.»

HUMO Ik wilde het je net vragen: wat is voor jou het hoogste lichamelijke genot?

DRIESEN «Een goeie teamprestatie leveren met de voetbalploeg, valt dat ook onder de noemer ‘lichamelijk’? Vroeger dacht ik: cafévoetbal, dat is zo zat als een patat op het veld staan. Maar bij ons (KFC Schoonbroek, red.) is dat zeker niet het geval. Wij gaan er écht voor op het veld. En van een goeie teamprestatie, zeker in een belangrijke wedstrijd, kan ik tot in mijn vezels genieten. Ik krijg al bijna kiekenvel door erover te vertellen!»

HUMO Opmerkelijk toch dat je bij lichamelijk genot niet meteen aan seks denkt.

DRIESEN «Daar heb je natuurlijk ook wel deugd van, maar ik beschouw seks toch niet als het van het. Eigenlijk kan ik net zo hard genieten van een avondje knuffelen, of een massage waar verder niks uit voortvloeit.»

HUMO Stel dat je van Lotte eenmalig van de ketting zou mogen, met wie zou je dan weleens een avondje willen knuffelen?

DRIESEN «Met Selah Sue. Ik heb ooit een stage gedaan op een school, en één van mijn collega’s – ze was tien jaar ouder – leek wat op Selah Sue. Ik heb haar dat toen ook gezegd: ‘Amai, jij zou wel mijn type zijn!’ Achteraf heb ik me de bedenking gemaakt dat het misschien wel aan dat ‘sekshaar’ lag, die suikerspin, zeg maar. Een beetje onverzorgd op het eerste gezicht, maar ik hou er wel van.»

HUMO Voor ik het vergeet: lees je graag?

DRIESEN «Nee, eigenlijk niet. Enfin, helemaal niet zelfs. Jammer wel, want toen ik vier jaar geleden in Ghana op vakantie was, praktisch zonder internet, heb ik wel een paar boeken gelezen, en merkte ik dat ik het leuk vond. ‘Het spel’ bijvoorbeeld, een boek – en nu ga je ‘Oeioei!’ zeggen – over de psychologie van het vrouwen versieren.»

HUMO Oeioei!

DRIESEN «Pas op, ik las het niet om vrouwen te versieren; dat is ook helemaal niet het doel van dat boek. Het gaat er vooral om dat je mensen in principe alles kunt wijsmaken – iets wat me zeker ook geholpen heeft bij ‘De mol’.

»De auteur (Neil Strauss, red.) beschrijft hoe hij toetreedt tot een geheim genootschap van mannen die om het even welke vrouw konden versieren. Sommige van hun trucs leken bijna te gek voor woorden, maar wanneer vervolgens de psychologische achtergrond werd uitgelegd, kon ik alleen maar denken: how jom, da’s wel echt zot! De simpelste was dat je moet opvallen in de groep. Zelf heb ik dat ook altijd gedaan, bijvoorbeeld door tien jaar lang steevast met een petje op mijn kop op stap te gaan. Geen gewone pet, maar een koersklak of een muts van Belgacom of zo. Op dat moment had ik geen idee – ik ging niet op stap om vrouwen te versieren – maar inmiddels weet ik dat een vrouw dan al snel denkt: amai, die is precies iets specialer dan de rest! En zo kwamen ze altijd op mij af.

»Man, die van ons zal er wel weer het hare van denken wanneer ze dit leest. Schrijf anders maar dat ik er inmiddels uitgegroeid ben (lacht).»