'Ik heb lang gevochten tegen mijn gevoelens.' Cherchez la femme: Sarah Schotte, mevrouw Bart Tommelein

Sarah Schotte is dol op haar man, minister van Energie Bart Tommelein – plaatselijk bekend als ‘de Kennedy van Oostende’: ‘Hij lijkt er toch een beetje op? Die blik, ja, zijn ogen.’

'We zijn zo weinig bij elkaar dat je zou kunnen zeggen: ze leven niet samen. Maar dat doen wij dus wel'

Sarah Schotte (38) heeft jarenlang aan de VUB in Brussel gestudeerd. Maar telkens als de deuren van de trein in het station van Oostende openschoven, overviel haar een groot gevoel van bevrijding. Brussel lag haar wel, ze heeft er twee diploma’s gehaald, maar niets kan tegen de zeelucht op. In Oostende kan je pas diep ademhalen, zegt ze. En je kan er net zo goed aan politiek doen. Op dit moment is ze kabinetsmedewerker van Kurt Claeys (Open VLD), de plaatselijke schepen van Digitalisering en Ruimtelijke Ordening. Maar indertijd heeft ze in de Oostendse politiek ook de liefde van haar leven gevonden: Bart Tommelein (55). Het blauwe bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Sarah Schotte «Ik was parlementair medewerker, eerst van Didier Ramoudt en daarna van Paul Wille, en ik was lid van de Jong-VLD en het Willemsfonds. Ik was een hyperactieve militant uit Oostende toen ik, in de aanloop naar de Vlaamse verkiezingen in 2004, Bart leerde kennen. We voerden campagne van Kortrijk tot Koksijde, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. En achteraf vroeg Bart of ik zíjn parlementair medewerker wilde worden. Ik zag dat wel zitten en ik ben overgestapt van Wille naar Tommelein.»

HUMO Wat voor baas was hij?

Schotte «Een ideale baas – vond ik toen al: hij gaf je veel vrijheid, hij vertrouwde je, maar je moest wel presteren. Deed je dat niet, dan kreeg je het op je bord. Maar als je het goed deed, was hij ontzettend erkentelijk. Als hij je vrijdag om vier uur ’s middags bij mooi weer nog achter je bureau zag zitten, schopte hij je het strand op.»

HUMO Je hebt van 2005 tot 2008 voor hem gewerkt. Dat waren moeilijke jaren. Zijn scheiding heeft zwaar op hem gewogen, zei hij laatst in ‘Van Gils en gasten’.

Schotte «Hij was al een jaar of twee gescheiden toen ik voor hem begon te werken. Met die scheiding heb ik dus niks te maken (lacht), al heeft die periode hem onmiskenbaar getekend.»

HUMO Wanneer merkte je dat er iets meer was tussen jullie?

Schotte «Ik heb het lange tijd niet in de gaten gehad, tot ik in 2008 met vakantie was in Oeganda: gorilla’s kijken. Ik had mijn gsm uitgezet om de telefoonrekening binnen de perken te houden, maar toen ik ’m weer aanzette, kreeg ik van Bart het ene berichtje na het andere binnen. Ping! Ping! Ping! Hij was ongerust omdat ik niet bereikbaar was. En ik merkte dat zijn toon niet meer zo professioneel was (lacht).

»Toen ik terug in België was, zat hij alweer als politiek waarnemer bij de verkiezingen in Georgië – waar het helemaal fout ging. Hij belde me om twee uur ’s nachts met het nieuws dat de luchthaven gesloten zou worden. Ik zei: ‘Neem de eerste de beste vlieger om het land uit te komen.’ En hij is in zeven haasten via Turkije naar België teruggevlogen. De andere Belgische waarnemers hebben nog meer dan een week in Georgië vastgezeten.

»Toen hij terug thuis was, hebben we snel beslist onze professionele samenwerking stop te zetten.

»Ik moet wel bekennen: ik heb er een poos tegen gevochten. Het is ook zo’n cliché: oudere man legt het aan met jonge vrouw – Bart is zeventien jaar ouder dan ik. Plus: hij was mijn baas. Maar uiteindelijk heb ik gewoon toegegeven aan mijn gevoelens; liever veertig jaar gelukkig met hem dan zestig jaar ongelukkig met een ander. Toch?»

HUMO Jij hebt, zoals gebruikelijk in zulke gevallen, als vrouw een stap opzijgezet en je werk opgegeven.

Schotte «Zo zie ik het niet: als hij een stap opzij had gezet, zouden we allebéí geen werk meer hebben gehad. Was dat beter geweest? Trouwens, ik heb nooit het gevoel gehad dat ik een stap opzij moest zetten. Ik neem mijn beslissingen zelf.

»Maar je partner kleeft aan je, dat kan ik niet ontkennen. Tijdens sollicitatiegesprekken is de naam van Bart verscheidene keren gevallen. Eerlijk gezegd: ik vind dat verschrikkelijk. Ik ben mezelf, ik heb een eigen mening, ik heb zelf gestudeerd en gewerkt – lang vóór ik Bart kende. En toch gaan mensen er opeens van uit dat je niet meer voor jezelf kunt denken.»

HUMO Wilde je in de politiek blijven?

Schotte «Het is een microbe. Een tijdlang heb ik lesgegeven in het beroepsonderwijs. Een leerzame periode, maar de politiek bleef wel trekken. Ik was stiekem jaloers op de medewerkers van Bart, die wel voor hem mochten blijven werken. Ik ben blij dat ik er nu weer in zit.»

HUMO Het is wel een ruw bedrijf, de politiek.

Schotte «Het is leuk: ’s ochtends kan ik op mijn bureau een stapel papier aantreffen die ik in de loop van de dag moet verwerken. Maar als ik dan ’s avonds vertrek, ligt die stapel er nog altijd omdat ik totaal andere dingen heb gedaan. Je weet niet wat er op je afkomt. Prachtig!»

'Hij mag van mij met zijn fietsclub de Ventoux niet meer op. Te gevaarlijk met zijn karakter: hij zou blijven trappen'

Het totaalpakketje

HUMO Kom je uit een politiek nest?

Schotte «Uit een uitgesproken vrijzinnig liberaal nest. Mijn ouders waren niet bezig met partijpolitiek, maar als je me vraagt: ‘Wie is de grootste liberaal die je kent?’ zeg ik zonder een spoor van twijfel: ‘Mijn pa.’ Hij incarneert het liberalisme. Met mijn moeder heeft hij mijn zus en mezelf heel vrij opgevoed, maar de keerzijde van de medaille was wel dat wij de verantwoordelijkheid voor onze daden moesten opnemen. Je maakt je eigen leven, daar ging hij van uit.

»Mijn papa was een voorvechter van de vrijzinnige gedachte. In de jaren 70 en 80 heeft hij keihard gestreden voor het eerste vrijzinnige centrum in Oostende. Maar dat betekent niet dat hij een enggeestige vrijzinnige is, al was hij zelf leerkracht moraal. In het middelbaar heeft hij ons bijvoorbeeld Israëlitische godsdienst laten volgen. Hij vond het pakket zedenleer op onze school maar niks.»

HUMO Vonden je ouders het fijn dat je met een liberaal naar huis kwam?

Schotte «Met de liberaal was het meteen in orde.»

HUMO En met de iets oudere man?

Schotte «Die heb ik pas later binnengebracht (lacht). Nee, hun enige bekommernis was: ‘Als jij maar gelukkig bent.’ Ze hebben zich nooit kritisch over Bart uitgelaten.»

HUMO Jullie zijn inmiddels een getrouwd stel.

Schotte «Bart heeft de wens om te trouwen uitgesproken op een nieuwjaarsreceptie van Open VLD Oostende. Hij vroeg de schepen van de burgerlijke stand en plein public een datum voor hem vrij te houden. Zo romantisch is het gegaan (lacht).

»Ik was vroeger het type niet om te trouwen. Het ideaal van huisje, boompje, beestje was niet aan mij besteed. Maar dan komt de man van je leven plotseling aanzetten en verdwijnen al die mooie principes als sneeuw voor de zon.»

HUMO Waar ben je voor gevallen?

Schotte «Voor het totaalpakketje (lacht). Voor wie hij is: what you see is what you get. En hij heeft een weldadige invloed op mij: hij kan mij kalmeren als ik panikeer. Hij is rationeel. Optimistisch. Hij geeft me een gevoel van vertrouwen en stabiliteit – terwijl hij me helemaal vrij laat.»

HUMO Een vaderlijk gevoel?

Schotte (geschrokken) Bah, nee, dat had ik zelfs nog nooit in hem gezien. Het is de onverklaarbare klik, hè: ik zie die jongen graag. Hij geeft me alles wat ik nodig heb. Veel mensen zouden niet met hem kunnen leven, dat besef ik: hij is ontzettend vaak van huis weg. Maar daar heb ik weinig moeite mee. Ik weet maar al te goed wat politiek is. En ik weet wie hij is. Hij is aanwezig. Overal waar hij komt, staat hij in de belangstelling: de mensen komen vanzelf naar hem toe. Als vrouw van een politicus mag je geen last van jaloezie hebben.»

HUMO Is hij met jou aan zijn tweede leven begonnen, en jij met hem aan je eerste?

Schotte «Ik heb ook geleefd vóór Bart, hoor. Met ons gezin zijn we de halve wereld rondgetrokken, met name in Azië: Indonesië, Maleisië, Thailand, Nepal, Vietnam – we hebben ongeveer overal gezeten. En in mijn studentenjaren heb ik het er ook van genomen. Dat zou ik best nog wel een keertje willen overdoen: stop – rewind – play (lacht).

»Ik ga ertegenaan, net als Bart ben ik een ondernemend mens. Dat maakt het ook zo fijn: wij kunnen dingen met elkaar delen en aftoetsen. Als hij om twee uur ’s nachts thuiskomt, maakt hij me wakker om het nog even over de politieke feiten van de dag te hebben en te overleggen. Waarna hij na welgeteld drie seconden in een diepe slaap valt en ik nog een halfuur lig te piekeren.»

undefined

'Ik heb lang gevochten tegen mijn gevoelens. Het is ook zo'n cliché: jonge vrouw legt het aan met oudere man - haar baas dan nog'

Dassenziek

HUMO Toetst hij het alternatief voor de Turteltaks eerst bij jou af?

Schotte «De energieheffing, zal je bedoelen.»

HUMO Is het woord ‘Turteltaks’ taboe?

Schotte «Absoluut.»

HUMO Annemie Turtelboom heeft ’m toch ingevoerd?

Schotte «Turtelboom heeft haar verantwoordelijkheid opgenomen in de regering. Meer zeg ik daar niet over: dat is de winkel van Bart.»

HUMO Zijn coalitiepartners waren niet opgezet met zijn alternatief voor de Turteltaks: voortaan zouden wij 10 in plaats van 100 euro belasting betalen. De N-VA en CD&V twijfelen aan de haalbaarheid van dat plan en willen in september harde cijfers zien.

Schotte «Geen commentaar. Over inhoudelijke kwesties discussieer ik zelden met hem, daarvoor heeft hij genoeg bekwame technici op zijn kabinet rondlopen. Maar als het gaat over hoe hij in de media overkomt, dan hecht hij wel belang aan mijn mening.»

HUMO Jij geeft ’s avonds commentaar op zijn televisie-interviews?

Schotte «Nee hoor, dat doe ik instant, via WhatsApp. Ik heb het dan over het gevoel dat hij bij kijkers oproept. En dat is zelden slecht, moet ik zeggen, al ben ik best wel streng. Ik zal zeggen: ‘Het was goed, maar...’ (lacht)»

HUMO Waarom is hij een goede communicator?

Schotte «Hij zegt de dingen zoals ze zijn: rechtlijnig, puur. Zo is hij al zolang ik hem ken, in alle omstandigheden: Bart draait niet rond de pot.»

HUMO Hij is er trots op dat hij beter Nederlands spreekt dan de gemiddelde West-Vlaamse politicus.

Schotte «Terecht: hij heeft in zijn jeugd dictielessen genomen. Onze dochter Camille wil dat nu ook doen.»

HUMO Hij is ook altijd piekfijn uitgedost.

Schotte «Daar zorg ik voor (lacht). Hij is dassenziek, zoals vrouwen zot kunnen zijn van sacochen en schoenen. Hij heeft er stápels.

»Ik zie erop toe dat hij in orde is. Maar dat zou ik ook doen als hij geen politicus was. In zijn vrije tijd moet hij niet afkomen met streepjeskousen, een carreau-hemd en een shortje.»

HUMO Ze noemen hem ‘de Kennedy van Oostende’.

Schotte «Zijn oude cafébazin noemt hem zo. Hij lijkt er een beetje op, toch? Die blik, ja, zijn ogen. Hij heeft heel mooie helderblauwe ogen.»

HUMO Droomt Bart van het burgemeesterschap in Oostende?

Schotte «Als het aan de orde is, stopt hij als Vlaams minister en wordt hij burgemeester van de stad. Dat zal hij aanpakken zoals hij alles aanpakt: met twee handen. Dat heeft hij ook gedaan als fractieleider in de Kamer, de Senaat en het Vlaams Parlement, en later ook als staatssecretaris voor Fraudebestrijding en Privacy en minister van Energie. Met al die dingen gaat hij op dezelfde wijze om: hij studeert zijn dossiers, hij hakt knopen door en hij gaat vooruit.»

HUMO Als hij burgemeester wordt, mag jij weer een andere baan zoeken.

Schotte «Dan stap ik op, ja. Jobhoppen vind ik helemaal niet negatief. Van elke job die ik heb gedaan, heb ik wat opgestoken.»

HUMO Heb je een plan B?

Schotte «Ik heb altijd een plan B. En een plan C.»

HUMO Zo denken alle politici.

Schotte «Dan zit ik op mijn plaats, hè (lacht).»

undefined

'In Oostende noemt niemand hem Bart, hé. Ze noemen hem Bartje. Ik vind het keischattig!'

Ventoux verboden

HUMO Nog even over de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar: is Johan Vande Lanotte, de Keizer van Oostende, te kloppen? Vorige keer, in 2012, had hij dubbel zoveel voorkeurstemmen als Bart.

Schotte «Oké, maar leg zijn resultaten van de verkiezingen daarvoor – in 2006 – er eens naast. Dan zie je een dalende tendens: in 2012 verloor Vande Lanotte bijna 40 procent van zijn voorkeurstemmen tegenover 2006. Ik heb er een goed gevoel bij.»

HUMO Een enquête wees laatst uit dat de SP.A – in navolging van de PS – fors zou verliezen en zelfs onder de 10 procent zou zakken. Wordt op zo’n moment ten huize Tommelein een flesje gekraakt?

Schotte «Nee, peilingen zijn peilingen, en een nationale tendens is nog geen lokale.»

HUMO Net nu hij eindelijk ministeriële status heeft naar Oostende terugkeren: zou dat niet doodjammer zijn?

Schotte «Dat is helemaal niet jammer. Barts hart ligt in Oostende, een prachtige stad. In Vlaanderen heb je geen énkele andere stad met een zee, een luchthaven, een station én een haven. Oostende zit ook in de lift, hè.»

HUMO De stad straalt nog veel vergane glorie uit.

Schotte «Dan ben je er lang niet meer geweest.»

HUMO Drie maanden geleden nog. De Koninklijke Gaanderijen, waar duizenden toeristen langs de zee lopen, verkruimelen nog altijd zienderogen.

Schotte «Dat dossier ligt op tafel, daar wordt hard aan gewerkt. Maar de Oosteroever bijvoorbeeld is allesbehalve vergane glorie: daar verrijzen prachtige hypermoderne gebouwen die uitkijken op de bedrijvigheid van een haven. Dat wordt een prachtige wijk.»

HUMO Die torenhoge gebouwen van Versluys, bedoel je, twintig hoog?

Schotte «Zesentwintig, als ik het goed heb. Hoogbouw hoeft niet lelijk te zijn, als je het combineert met laagbouw en open ruimte. Nu heb je langs de Vlaamse kustlijn een muur van flatgebouwen van zeven hoog. Is dat mooi?

»Je kan niet allemaal eengezinswoningen bouwen, daarvoor is het grondgebied van Oostende te klein. Je moet de lucht ingaan.»

HUMO Terug naar je man: hij was al 52 voor hij staatssecretaris werd. Hij wijt dat deels aan het feit dat hij, ongeveer als enige in het politieke milieu, geen universitair diploma heeft.

Schotte «Een diploma is een voet tussen de deur. Je maakt nog altijd zelf van je leven wat je wilt.»

HUMO Jij hebt wel een diploma.

Schotte «Ik heb dríé diploma’s. Maar het gaat erom wat je daarmee doet. Mensen met veel diploma’s doen er vaak niks mee. Bart heeft een diploma van de hogeschool, maar hij analyseert dossiers in een oogopslag, hij haalt er de essentie uit en hij pakt de dingen aan. Ik ben het er ook niet mee eens dat hij lang op een kans heeft gewacht. Hij was nationaal directeur bij Anhyp (nu AXA Bank, red.) voor hij naar de politiek overstapte, als woordvoerder van Patrick Dewael. Pas op zijn 43ste werd hij parlementslid. Is dat lang?»

HUMO Hij werkt hard, hè. Hij maakt lange dagen.

Schotte «Om vijf à zes uur ’s ochtends gaat de wekker. En hij komt terug thuis om elf uur ’s avonds. Of om twee uur ’s nachts, dat kan ook. Hij heeft een onwaarschijnlijk sterk gestel. En dan kruipt hij op zondagochtend nog eens op zijn racefiets om enkele uurtjes te gaan hardrijden. ‘Koppen’ heeft hem ooit een uithoudingstest laten doen: zijn resultaten waren fenomenaal.

»Hij heeft zijn eigen fietsclub: de Noordzee Wielerclub Oostende, allemaal mannen uit dezelfde leeftijdsgroep die uitermate gedreven zijn. Ze nemen dat fietsen heel serieus, met een eigen website: een rangschikking geeft aanwie het best bezig is. In de zomer gaan ze fietsen in het buitenland, en staat er een heuse bergrit op het programma.»

HUMO Rijdt Bart ook in de bergen?

Schotte «Ja, maar de Ventoux mag hij van mij niet meer op. Dat is te gevaarlijk met zijn karakter: hij zou blijven trappen. En hij is onvoldoende getraind. Plus: één van zijn vrienden heeft vorig jaar tijdens een ploegentijdrit een hartstilstand gekregen. Gelukkig was een ploegmaat die arts is, snel in de buurt: de man is op het nippertje gered. Maar bij elke vrouw van de fietsclub zit de angst er nu wel in. We denken: ‘We hebben het groot lot gewonnen, tart het nu niet.’»

undefined

'Tijdens een nieuwjaarsreceptie vroeg Bart en plein public de schepen een datum voor ons huwelijk vrij te houden. Zo romantisch is het gegaan'

Scheef gezicht

HUMO Heeft een toppoliticus tijd voor kinderen, in zijn geval ook: jonge kinderen?

Schotte «Voor de jongsten, 5 en 10, probeert hij er te zijn op de momenten die ertoe doen: de eerste schooldag, de voorstellingen, de verjaardagen – daarvoor blokkeert hij zijn agenda. Ook zondagavond houdt hij vrij: dan komen alle vijf de kinderen over de vloer, ook de drie oudsten (uit Tommeleins vorige relatie, red.) met hun partners.

»Ik moedig hem aan de nodige tijd voor zijn oudste dochters te nemen. Hij is ook hún papa. De kleintjes staan al overal in het brandpunt van de belangstelling.»

HUMO Zijn oudste dochter Liesbeth, een advocate inmiddels, zei in Nina: ‘Hij was strikt, maar met hem viel over alles te praten.’

Schotte «De gesprekken op zondagavond zijn daar de perfecte illustratie van: iedereen legt zijn problemen, groot of klein, op tafel. Er zijn geen taboes. De oudste kinderen hebben een diepe band met hem, en de kleintjes ook: als hij thuiskomt, kleven ze aan hem. Maar hij is wel veel minder strikt met de kleintjes dan hij vroeger met de oudsten was. Ik voed ze op en Bart, tja... (zwijgt en lacht). Als hij een halfuur met hen deelt, kan hij moeilijk hun huiswerk helpen maken, hè. Dat is qualitytime, ik doe het huiswerk later wel.

»Bart hoeft niet altijd fysiek aanwezig te zijn, maar geestelijk wel – al is het maar via WhatsApp. Dat geldt ook voor onze relatie. We zijn zo weinig bij elkaar dat je zou kunnen zeggen: ze leven niet samen. Maar dat doen wij dus wel. De korte momenten die we met elkaar delen, zijn ontzettend intens. Heel wat mensen die veel tijd met elkaar doorbrengen, delen minder dan wij.

»De mooiste momenten beleef ik in het weekend, als ik met hem op stap ga. Het voordeel is: ik ken de politiek. Ik sta niet in een hoekje te schilderen als hij een speech geeft, ik ken altijd wel iemand met wie ik kan babbelen. En hij moet mij meestal aan mijn mouw trekken: ‘Kom, nu zijn we weg.’ En dan rijd ik met hem van afspraak naar afspraak, en hebben we tijd om onder ons beidjes over alles te spreken.»

HUMO Zelfs in het weekend moet een politicus beschikbaar zijn. Word je dat nooit beu?

Schotte «We nemen af en toe een weekendje vrij. En in augustus gaan we tien dagen met vakantie.»

HUMO Met de gsm’s uit?

Schotte «Dat is weer wat anders (lacht). Maar ík ben degene die dan zegt: ‘Zou je toch niet opnemen?’ Hij zal mij ook afremmen als ik blijf doordrammen over de Oostendse politiek. Wij houden elkaar in evenwicht.»

HUMO In een interview zei hij ooit: ‘Als ik tien dagen met vakantie ben, moet ik terug. Terug naar Oostende.’

Schotte «Onze reizen hebben een vast patroon: eerst slapen we onze vermoeidheid weg, daarna wordt één van ons beiden ziek, na een dag of drie is dat allemaal achter de rug en is het volop genieten, maar vanaf de zevende dag begint het alweer te kriebelen, zowel bij hem als bij mij, en beginnen we weer te praten over thuis en het werk. Een teken dat het stilaan genoeg is. En dan moeten we terug.»

HUMO Twee jaar geleden viel Bart, als staatssecretaris, voor enkele weken uit. Zijn gezicht was half verlamd. Was dat te wijten aan stress of overmatige werkdruk?

Schotte «De dokters waren eensluidend: daar had het niks mee te maken. Het was de ziekte van Bell, een ontsteking van een zenuw in het gezicht – ook baby’tjes kunnen daar last van hebben. Maar het was wel schrikken. Hij had die nacht heel laat gewerkt, en ’s ochtends vroeg moest hij een radio-interview geven. Achteraf zei hij dat het niet zo best was gegaan: hij had wat moeilijkheden gehad om zich uit te drukken. ‘Ik was nog moe.’ Bon, we gaan naar de badkamer om ons klaar te maken voor de dag, hij poetst zijn tanden en ik zie het water uit zijn mond lopen. Ik zeg: ‘Bart, je mond staat scheef.’ Ik was bang dat hij een trombose had. Dokter gebeld, ambulance laten komen, maar gelukkig wees onderzoek in het ziekenhuis uit dat het niet zo erg was als het eruitzag.

»Ik raad iedereen af om in zo’n geval te gaan googelen, zoals ik heb gedaan. ‘Soms gaat het niet over,’ stond er. Dat is niet niks, hè. Want je mond blijft openstaan, en je oog sluit niet meer. Maar Bart is onwaarschijnlijk snel hersteld – acht weken later zag je er niks meer van.

»In die periode had hij geen enkele rimpel meer in zijn voorhoofd: opeens was alles weg. Botox plus (lacht). Maggie De Block, die elke dag belde, zei: ‘Let op de rimpels: als ze terugkomen, betert het.’ Dat was ook zo.

»De timing was ongelukkig. Een week na het incident trouwde Liesbeth, zijn oudste dochter. Als je haar trouwfoto’s bekijkt, zie je Bart erop staan met een scheef gezicht. Jammer, maar: niet het einde van de wereld. Het was in de eerste plaats háár dag.»

Laat de zon in je hart

HUMO Volgens de gespecialiseerde pers volgen jullie tegenwoordig het dieet van Sandra Bekkari, bekend van haar boek ‘Nooit meer diëten’. Heeft hij dat te vaak moeten doen?

Schotte «Hij heeft niet de lijn van een model, hè. Je hebt pak aan hem, maar dat heb je ook aan mij. Is dat erg?

»Gezondheid is het belangrijkste in het leven. Sandra Bekkari huldigt de tachtig-twintig-regel: 80 procent gezond eten, 20 procent ongezond. Die huldigen wij ook – correctie: we proberen ’m te huldigen.»

HUMO Heb jij een even drukke agenda als Bart?

Schotte «Ik sta meestal samen met hem op, maak de kindjes klaar voor school, werk overdag, haal de kindjes weer bij de opvang of mijn ouders op, breng ze naar hun activiteiten, kook, doe het huishouden – en intussen rinkelt de telefoon en komen de mails binnen. Als de kinderen in bed liggen, doe ik mijn laptop weer open. Om halfelf ga ik in de zetel zitten om televisie te kijken, maar meestal val ik meteen in slaap. Ook als ik met de kindjes in de cinema zit, ben ik na de begingeneriek al vertrokken.»

HUMO Schamen de kinderen zich niet?

Schotte «Ik heb één voordeel: ik snurk niet. En het is donker in de cinema. Achteraf vragen de kinderen dan: ‘Het was mooi, hè mama?’ – ‘Heel mooi’ (lacht).»

HUMO Het is een hels ritme, Sarah.

Schotte (schouderophalend) «De oudsten wonen niet meer thuis. Maar op een bepaald moment was dat nog wel het geval, en ik was zwanger van Arthur, onze jongste. We waren ook nog eens aan het verbouwen, ik volgde een lerarenopleiding én ik bleef voltijds werken. Vraag me niet hoe, maar het is me gelukt dat vol te houden.»

HUMO Je hebt er drie pluskinderen bij gekregen, was dat vanzelfsprekend voor je?

Schotte «Mijn uitgangspunt was: ze hebben al een mama en papa. Ik hoef geen plaatsvervangende mama te zijn. En: ik zal alles voor hen doen wat ik ook voor mijn eigen kinderen zou doen. En omgekeerd: ik zal niets met hen doen wat ik ook niet met mijn eigen kinderen zou doen. Er zijn moeilijke momenten geweest, maar als we een probleem hadden, heb ik me in hen verplaatst: ‘Hoe zou ik, als kind, met zo’n nieuwe jonge vrouw van mijn papa zijn omgegaan?’ Het was niet eenvoudig voor hen, maar ze hebben zich correct tegenover mij gedragen. Als ik vergelijk met andere verhalen over pubers uit mijn directe omgeving, denk ik: ‘We hebben het er goed vanaf gebracht.’

»Die drie kinderen zijn mettertijd ontzettend belangrijk voor me geworden. Ik zou me mijn leven zonder hen niet meer kunnen voorstellen. Als zij examens hebben, leg ik in gedachten mee examen af. Ze zitten diep in mijn hart. Als ze in Timboektoe kramp in hun linkerteen zouden krijgen, stap ik het vliegtuig op om hen te helpen.

»Als er ooit iets met mij gebeurt, zullen zij voor de jongsten zorgen. Dat weet ik gewoon: ze zien hun broertje en zusje doodgraag.»

HUMO Arthur, de jongste, schijnt erg op zijn vader te lijken.

Schotte «Het is een kloon van Bart. (Laat filmpje zien) Hier zie je ze langs achteren naast elkaar wandelen: de kleine en zijn vader – allebei een hand nonchalant in hun broekzak, alsof het afgesproken is. Ook op school is hij helemaal Bart. Hij nam het niet dat de jongens in de kleuterklas op de grond moesten zitten en de meisjes in de banken. ‘Omdat zij meestal een rok dragen.’ – ‘Dat is níét waar,’ zei hij. En hij ging ostentatief in de bank zitten. Vierenhalf was dat ventje, en zo fel. Een kopietje van Bart.»

HUMO Is Bart nog altijd dol op schlagers?

Schotte «Bart kan ontzettend genieten van muziek. We doen niks liever dan met mijn ouders naar een concert gaan en een hapje gaan eten. Klassieke muziek, jazeker, maar van schlagers houdt hij ook. Die zingt hij uit volle borst mee. Als hij wakker wordt, bij voorkeur: ‘Laat de zon in je hart’. En op het schlagerfestival in Oostende zingt hij voor de hele zaal, dan gaat iedereen op de tafels staan en meezingen. Dat sleept je wel mee, moet ik zeggen, al is het niet mijn ding.»

HUMO Speciale mens, hè.

Schotte (sluit de ogen) «Gelukkig.

»Als je met hem in Oostende rondloopt noemt niemand hem Bart, hè.»

HUMO Ah nee?

Schotte «Nee, ze noemen hem Bartje. Ik vind het keischattig (lacht).»