‘Ik wil ‘Omhels de onvrede’ op mijn lijf laten tatoeëren, maar dan gooit mijn vrouw me het huis uit’
Deze week in Tussen Hemel en Hel: dynamisch masturberen, de ware toedracht van het markante litteken van Walter Damen en het langverbeide antwoord op de vraag wie van de twee Kenji Minogue-leden ooit door Wim Willaert is uitgeroepen tot zijn favoriete onenightstand. Én de reden waarom het onvolprezen roddelblad Blik uitstekende wc-lectuur is. Het papier is zacht, sterk en uiterst absorberend? Lees verder!
Walter Damen ‘Beerschot kampioen’
Voor alles een eerste keer, en dus ook voor een interview dat nauwlettend wordt gevolgd door een opgezette pauw, vos, emoe en das. ‘Die dieren hebben voor mij een symbolische waarde,’ zegt meester Walter Damen, want een advocaat heeft voor alles een uitleg. ‘Mensen die de trotsheid van een pauw hebben, de sluwheid van een vos, de domheid van een emoe en de gulzigheid van een das, die moet je vermijden.’
WALTER DAMEN «De hel op aarde, voor mij is dat een wereld bevolkt door dat soort mensen. Kwaadaardige, vileine mensen, die zichzelf boven alles en iedereen stellen en nooit aan zichzelf twijfelen. Kijk, ik ben iemand die constant in conflict is, want ik heb altijd een tegenpartij. Sommigen zijn erg correct, anderen zijn boosaardig. Namen noemen hoeft niet, maar dat wil weleens op de zenuwen werken.»
HUMO Hoe zet u dat van zich af?
DAMEN «Ik maak graag boswandelingen. Deze week nog ben ik bij valavond in een bos vlak bij huis gaan wandelen. Het had pas geregend en de druppels glinsterden op de bladeren, en je hoorde de vogels weer tot leven komen. Heerlijk was dat. Ik ben trouwens een grote fan van ‘Het verborgen leven van bomen’, een fascinerend boek van Peter Wohlleben waarin wordt beschreven hoe bomen een netwerk vormen, en hoe ze elkaar helpen wanneer er eentje iets tekortkomt.»
HUMO Bent u een lezer, ja?
DAMEN «O ja, ik lees erg veel. Ik heb met name een zwak voor boeken die een stap verder gaan, een vijfde dimensie aansnijden: ‘Stoner’ van John Williams, ‘Voor het vergeten’ van Peter Verhelst, ‘De meeste mensen deugen’ van Rutger Bregman.»
HUMO Naast uw drukke advocatenpraktijk schrijft u columns en romans, zit u in het bestuur van Beerschot en draaft u op in allerhande tvprogramma’s. Wanneer vindt u nog de tijd om te lezen?
DAMEN «Ik heb altijd een boek bij me om de dode momenten zinvol mee op te vullen, bijvoorbeeld wanneer ik in de gevangenis op een cliënt zit te wachten. En ik lees ’s avonds, voordat ik ga slapen. Heb je ooit gehoord van ‘Grote Panda & Kleine Draak’ van James Norbury? ’t Is een soort kinderboek voor volwassenen: op iedere pagina staat een tekening, met daaronder een spreuk of een korte conversatie. (Leest voor) ‘‘Wat is belangrijker,’ vroeg Grote Panda. ‘De reis of de bestemming?’ – ‘Het gezelschap,’ zei Kleine Draak.’ Ik zet die dingen weleens op mijn Instagram: niet dat ik ze eeuwigheidswaarde toedicht, maar ze zetten wel aan het denken. De enige regel die voor mij wel iets eeuwigs heeft, is mijn motto op WhatsApp: sapere aude, durf te denken. Als ik ooit een tekst op mijn lijf zou laten tatoeëren, dan zou die het zijn.»
HUMO Waarom doet u het niet?
DAMEN «Omdat mijn vrouw dreigt om me dan buiten te gooien (lacht).»
HUMO Wat me onmiddellijk opviel toen ik hier binnenkwam: uw kantoor oogt als een klein museum voor hedendaagse kunst.
DAMEN «Zoals je ziet, ben ik een groot bewonderaar van de Cobra-beweging. En ook van Jan Cobbaert zaliger, die min of meer in dezelfde stijl werkte. Wat mij betreft, is hij de meest onderschatte kunstenaar van Vlaanderen ever – het gelukkige gevolg is dat zijn werk zeer betaalbaar is. (Wijst naar een grote zwart-witfoto van een man die een pistool tegen zijn slaap houdt) Weet je wie dat is?»
HUMO Geen idee.
DAMEN «Jan Fabre. Op z’n 21ste, in de 19-millimeterfilm ‘De zelfmoord’. Ik vond het mooi en bijzonder, maar de galeriehouder noemde mijn aankoop vooral dapper. ’t Is een foto die ondubbelzinnig laat zien hoe slecht het leven kan zijn. Toen ik als student in een tennisclub werkte, vroeg de baas, een Indiër genaamd Rahim, me iedere ochtend: ‘Walter, how is life treating you?’ Een goeie vraag, heb ik altijd gevonden, want soms komen er zaken op je pad waaraan je niks kunt doen: ziekte, een ongeval, iets in je omgeving...»
HUMO Beerschot dat degradeert.
DAMEN (fronst) «Verschrikkelijk, maar er zijn ergere dingen in het leven. Ik vind: als je het jezelf makkelijk wilt maken, word dan supporter van Club Brugge. Dan zul je elk jaar wel Europees voetbal zien en ergens een prijs pakken. Beerschot is zoals het leven zelf: gelukkige momenten worden constant afgewisseld met ongelukkige momenten. Het komt erop aan nooit op te geven, daar hou ik van.»
HUMO Wat haalt het bloed vanonder uw nagels?
DAMEN «De grote wereldproblemen, natuurlijk. En een paar onnozele details: zo erger ik me iedere ochtend opnieuw aan de lege bus- en taxistrook op de Antwerpse ring. Het verkeer zit muurvast, maar toch wordt er een strook vrijgehouden voor de twee bussen en anderhalve taxi die er per dag op rijden, wellicht om de Grote Gedachte uit te stralen dat het openbaar vervoer voorrang moet krijgen. Dat is toch absurd?
»Ik hou ook niet van de onophoudelijke betutteling door de overheid. Waarom moet ik verplicht handschoenen, een lange jas en hoge laarzen aantrekken als ik een ritje wil maken op mijn Vespa? Ja, ik zou weleens kunnen vallen, maar het is toch nog altijd míjn keuze om onbeschermd te rijden? Ach, een mens wordt tegenwoordig zodanig in de gaten gehouden en gecontroleerd... Alle vrijheden vallen weg. Tijdens de coronaperiode meer dan ooit: de enorme stijging van intrafamiliaal geweld die we tijdens de pandemie hebben gezien, lijkt me dus geen toeval.»
HUMO We…
DAMEN (onderbreekt) «Er is nog iets. Ik was onlangs aan zee, en ik zag een vrouw breed lachend een selfie nemen, terwijl haar kind buiten beeld aan haar been stond te trekken, boos omdat mama geen aandacht had voor hem. Ik vond dat tekenend voor onze huidige Instagram-maatschappij, waarin alles altijd happy-happy-happy moet zijn. Maar het leven ís niet altijd happy, hè? Ieder mens heeft pijn, angst en verdriet, en ik denk dat het gezond is om dat te aanvaarden. Nog een motto dat ik, mocht mijn vrouw er geen probleem mee hebben, op mijn lichaam zou laten tatoeëren: ‘Omhels de onvrede’. Sluit er vrede mee, bemin haar zelfs. Dan pas kun je vooruit.»
HUMO Wekt u zelf weleens ergernis op, denkt u?
DAMEN «Ongetwijfeld. Ik ben advocaat: dat volstaat voor veel mensen om zich aan mij te ergeren, temeer omdat ik veel ‘foute’ zaken behandel en me niet verstop. Mensen die me niet goed kennen, vinden me ook vaak arrogant.»
HUMO Dat litteken op uw gezicht…
DAMEN (knikt) «Dat komt van een vechtpartij, 22 of 23 jaar geleden. Ik zit op café met een vriend van me, en op een zeker moment stap ik naar de toog, waar ik mijn arm op een kruk leg. Er hing een leren jas over die kruk, en iemand, blijkbaar de eigenaar, stapt kwaad op me af: ‘Fikken van mijn jas.’ Een minuutje later komt zijn vriend zich bij me excuseren – ik denk: zand erover – waarop ze met hun tweeën vertrekken. Maar een halfuur later zie ik ze plots terugkeren met vier man. Ik zeg: ‘Dat is hier niet pluis’, dus ik draai mijn rug naar hen toe om niet te provoceren. Ineens hoor ik een glas kapotslaan, en nog voor ik me goed en wel heb omgedraaid, wordt ermee uitgehaald. Gelukkig zijn ze vrij snel gaan lopen – op zulke momenten ben ik blij dat ik ooit een gevechtssport heb beoefend. Maar ik was wel bijna mijn oog kwijt, op een millimeter na!»
HUMO Hebt u een klacht ingediend?
DAMEN «Ja. En die werd de volgende dag al geseponeerd (lacht).»
HUMO Laten we een vrolijker onderwerp op het vuur gooien: wat beschouwt u als het hoogste lichamelijke genot?
DAMEN «Ik vind het altijd heerlijk als er in mijn hoofd een gelukshormoon wordt vrijgemaakt. Dat kan op verschillende manieren: een fijn gesprek, een goeie film, de liefde bedrijven, lekker eten.»
HUMO Welk lekker eten?
DAMEN «O, geef mij maar een ouderwetse biefstuk met frietjes. Met béarnaise of peperroomsaus, en zelfgemaakte mayonaise op de frietjes. En met een Koninck erbij, of een glas rode wijn. Die moet uiteraard wel pairing zijn: in de wijncursus die ik net heb gevolgd met mijn zoon, heb ik geleerd dat wijn kapotgemaakt kan worden door voedsel, en omgekeerd. Zo gaat het ook met menselijke relaties, hè? Je hebt mensen die het beste in je naar boven halen, en je hebt er die je compleet kapotmaken.»
HUMO Stel dat uw vrouw er geen punt van zou maken, welke schone zou dan een nachtje het beste in u naar boven mogen halen?
DAMEN «Maria Callas! Een mooie, elegante vrouw met een prachtige stem, die ook nog eens intelligent is – dat is voor mij noodzakelijk.»
HUMO Ik had niet anders van u verwacht. Nog één ding heb ik van u tegoed: uw hoogstpersoonlijke hemel op aarde.
DAMEN «Onlangs zat ik met mijn vrouw en kinderen in het vliegtuig – we gingen op vakantie – en was ik de rede aan het lezen die de toenmalige paus Benedictus XVI in 2011 heeft gegeven in de Bundestag. Die ging over natuurrecht, het vak waarin ik aan het doctoreren ben. Alles was perfect: het was een prachtige rede, de zon scheen binnen door het raampje en in mijn koptelefoon weerklonk Vivaldi. Dichter bij de hemel kan een mens toch niet komen? Tenzij Beerschot kampioen speelt in eerste klasse, natuurlijk.»
Emilie De Roo ‘Kenji is dood’
Haar plan om een lokale soepronde te beginnen mocht gelijk de diepvries in: twee jaar geleden kreeg Emilie De Roo een rol aangeboden in ‘Beau Séjour’, haar eerste acteerklus in twaalf jaar. Sindsdien schitterde ze in ‘Grond’ en in het onlangs voor een tweede seizoen vernieuwde ‘Nonkels’, en is ze – quote, unquote – ‘ma how zeg, zó gelukkig’.
EMILIE DE ROO «Nu ik de 40 voorbij ben, vind ik het nog veel plezieriger om te acteren dan toen ik nog een jong veulen van in de 20 was. Destijds was ik me extreem bewust van mezelf, en was ik iedereen constant aan het scannen: ‘Zouden ze over mij bezig zijn?’ Maar nu weet ik wie ik ben en wat ik wil, en ben ik – om een stom woord te gebruiken – gesetteld. Ik woon graag hier in Hansbeke, mijn twee dochters zijn kleuter af, dus je kunt al een gesprek met hen voeren, en ik word au sérieux genomen in de dingen die ik doe.»
HUMO Wat onderneem je dan zoal?
DE ROO «Dries Heyneman en ik zijn samen een tv-reeks aan het schrijven voor Lumière. We hebben elkaar beter leren kennen toen we Mario en Vanessa speelden in ‘Grond’: we reden altijd samen van en naar de set. Een jaar lang hebben we zitten schaven aan de personages – wie zijn ze, waarom zijn ze wie ze zijn, hoe reageren ze op elkaar? Ons programmavoorstel is een paar weken geleden goedgekeurd. Dus ja: ik bevind me veeleer in een hemelse dan in een helse periode.»
HUMO Heb je ooit een helse periode meegemaakt?
DE ROO «Mijn puberteit vond ik ellendig. Vooral in de winters, dan waren mijn gedachten nog donkerder dan anders. Gelukkig had ik in die tijd een buurman die ook last had van winterdips, en die me op een dag zei: ‘Kom, we gaan joggen.’ Dat heeft me gered.»
HUMO Sport je nog altijd?
DE ROO «Ja, ik kom net van de intervaltraining. Ik moet dat echt blijven doen, want mijn metabolisme is niet meer wat het was voor ik kinderen had. En ik ben een levensgenieter, hè. Ik eet en drink veel te graag.»
HUMO Wat eet en drink je het liefst?
DE ROO «Wijn! Als ik veel geld had, zou ik een wijnkelder inrichten en alleen maar topwijnen kopen. Maar ik kan evengoed genieten van een goeie gin-tonic. Of van whisky sour: vorig weekend ontdekt tijdens een citytrip naar Berlijn met Sarah (Vandeursen, haar partner bij het elektropopduo Kenji Minogue, red.). Heel lekker, met dat schuim van opgeklopt eiwit. En qua eten hou ik van zowat alles wat met liefde gemaakt is: Thaise beef salad, gezouten karamel met chocolade, kreeft- en visgerechten, een tomatensaus die urenlang heeft staan pruttelen... (Zucht) Ik heb daarnet nog een gesprek gehad met mijn diëtiste. Achteraf kon ik alleen maar denken: waarom doe ik dit eigenlijk nog? Kan ik niet beter naar een psycholoog stappen?»
HUMO À propos: bestaat Kenji Minogue nog wel? Ik heb al een hele tijd niks meer van jullie vernomen.
DE ROO «Ik sluit niet uit dat we deze zomer nog één keer toevallig ergens zullen verschijnen, maar officieel is Kenji Minogue dood en begraven. We móésten er wel mee stoppen: tot vier of vijf uur ’s nachts op de baan zijn, zoals vroeger, dat past niet meer in onze huidige levens. En we zijn echt niet het type groep voor matineevoorstellingen.»
HUMO Jaren geleden interviewde ik je ‘Nonkels’-collega Wim Willaert voor deze rubriek. Zijn favoriete onenightstand was…
DE ROO «…‘één van de leden van Kenji Minogue’, ik weet het. (Op fluistertoon) Het was Sarah. En nu wil jij vast weten wie de mijne is?»
HUMO Later. Eerst mag je me vertellen wat je als het hoogste lichamelijke genot beschouwt.
DE ROO «Zwemmen. Bij voorkeur naakt en in open water, al is een gewoon zwembad ook oké. Ik heb dat altijd graag gedaan – als kind was ik er tijdens het zwemmen zelfs van overtuigd dat ik een zeemeermin was. Verbazend hoe goed ik na een tijdje vooruitkwam door mijn benen als staart te gebruiken.»
HUMO Wie of wat beroert je gemoed als krassende nagels op een schoolbord?
DE ROO «Arrogante mensen met giga-ego’s die zomaar over anderen heen walsen. Nu zou ik het niet meer laten gebeuren, maar als twintiger heb ik me op de set soms echt als een voetveeg laten behandelen. Jammer, want als je je niet goed voelt op de set, kun je je ook niet smijten. Als ik nu jonge collega’s zie worstelen, probeer ik hen altijd op hun gemak te stellen.»
HUMO Wat bezorgt je geestelijk genot?
DE ROO «In onze achtertuin staat een serre waarin ik zonder probleem een hele middag kan zoekmaken. Ik word zó kalm van met mijn handen door de aarde te woelen. Onwillekeurig beginnen er dan altijd mantra’s rond te tollen in mijn hoofd: een zin, een woord, een tekstregel uit een liedje. Mijn jongste dochter heeft dat ook, merk ik. Leuk.»
HUMO Ben je een lezer?
DE ROO «Goh, nee. Ik neem wel altijd boeken mee op reis, maar ik kom er gewoon niet aan toe. Het enige wat ik soms lees, is de Blik, op het toilet.»
HUMO Oei!
DE ROO «Erg, hè? Pas op, de Humo lezen we hier ook: het is en blijft ‘ons’ blad. Vroeger maakten mijn man (drummer David Van Belleghem, red.) en ik er voor de grap zelfs een wedstrijd van om als eerste in Humo te staan. Ik heb gewonnen: toen ik in ‘16+’ speelde, een jaar of vijftien geleden, stond er eens een fotootje van mij in het tv-katern. Al was één van de bands waarin mijn man speelde – Looplizard, De La Vega of Savana Station – eerder wel al een keer vermeld op de TTT-pagina’s.
»Toen ik voor het eerst zwanger was en van de stad naar het platteland verhuisde, merkte ik dat ik minder en minder mee was met wat zich allemaal afspeelde in de wereld. Ik kwam enkel buiten wanneer ik met Kenji Minogue ging optreden, voor de rest bleef ik in m’n nestje om mijn kinderen groot te brengen. En dus ben ik de Blik beginnen te kopen, om niet compleet uit de lucht te vallen wanneer iemand over pakweg Cardi B praatte. Dat hielp, maar toen mijn kinderen groot genoeg waren en ik mijn grot dus weer kon verlaten, merkte ik dat ik toch behoorlijk veel had gemist. Fenomenen als podcasts en Instagram, ik kénde dat gewoonweg niet.»
HUMO Kunnen de schone kunsten je beroeren?
DE ROO «Ja. Ik ben een paar jaar op tournee geweest met een poppentheater en een dansgezelschap, en overal waar we kwamen, bezocht ik musea. Erg prettig, vond ik toen, al had ik er na een tijdje wel genoeg van. Sindsdien vind ik het stukken leuker om in het buitenland met locals te praten.
»Vorig weekend, met Sarah in Berlijn, zaten we op een terras toen een vrouw van een jaar of 60 naast ons kwam zitten, met een geraffineerde kledingstijl. ‘Wow,’ zei ik. ‘I love your style!’ – ‘Oh, thank you darling.’ Ik vertelde haar dat we vintagekleding wilden gaan shoppen, en vroeg of ze nog een leuk adresje wist. ‘No, darling, no. You should come to my place, I have a wardrobe you can choose from.’ De volgende dag zaten Sarah en ik daadwerkelijk crémant te drinken in de flat van die Ierse dame. Theresa Brown heette ze, en ze ontwierp kostuums voor het theater. Een hele namiddag hebben we de waanzinnigste stukken gepast en uiteindelijk heb ik – flink in de wind van de crémant – een paar oorbellen, een broche en een pilotenpak gekocht. Én het soort opzichtige glittertrui waarin ik me Liz Taylor wel kan voorstellen. Ik leefde helemaal op van dat bezoekje.»
HUMO Nu dan: de vraag die je daarnet al wilde beantwoorden.
DE ROO «Rinus Van de Velde! Een hete brok, vind ik, met een heerlijke karakterkop die toch een grote gevoeligheid uitstraalt. Jake Gyllenhaal heeft dat ook wel, met die schattige puppyogen van ’m, maar Rinus blijft toch mijn nummer één. Als ik eerlijk ben: ik ben pas geïnteresseerd geraakt in zijn werk nadat ik hem op een foto had gezien. Heel Blik van mij, maar het is niet anders.»
HUMO Daarstraks vertelde je me dat je je niet had voorbereid op mijn vragen, maar hier heb je toch duidelijk over nagedacht.
DE ROO «Ja, klopt. Ik wist dat die vraag zou komen, dus heb ik even zitten brainstormen over een goeie naam. Ik kon toch moeilijk komen aanzetten met Frank Deboosere?»
Vincent Voeten ‘Gezinsdrama’
De aangenaam allitererende Vincent Voeten, in maart de terechte winnaar van Humo’s Comedy Cup, reageert met een staaltje kurkdroge Kempische nuchterheid op onze bekentenis dat we al lang niet meer in Turnhout zijn geweest: ‘Je hebt weinig gemist.’ De toon is gezet voor het komende uurtje koffie slurpen, in een kroeg die hij vooraf treffend als ‘semigezellig’ had omschreven.
VINCENT VOETEN «De hemel op aarde zal ik het zelf niet snel noemen, maar ik weet wel dat ik me nooit beter in mijn vel heb gevoeld dan nu. Ik kom van ver, hè. Depressief is misschien overdreven, maar toen ik richting de 30 begon te kachelen en mijn leven in de plooi begon te vallen, voelde ik dat er iets ontbrak. Want ik deed – en doe – mijn job bij de flikken wel graag (Voeten is politie-inspecteur in de zone Noorderkempen, red.), maar een passie kan ik het niet noemen. Stand-upcomedy wel: ik heb bij toeval ontdekt dat ik het geweldig vind om te doen, én dat ik er goed in ben.»
HUMO Hoezo, bij toeval?
VOETEN «Een paar jaar geleden vroeg mijn schoonzus me om haar trouwceremonie af te sluiten met een korte speech. Ze wist dat ik humoristische kortverhalen schreef in de geest van Herman Brusselmans en Marnix Peeters, en ze dacht: die zal over ons ook wel iets grappigs kunnen neerpennen. Dus ja, daar heb ik feitelijk mijn eerste stand-upsetje gegeven. Een gemakkelijk publiek natuurlijk, want ik had iedereen aan mijn kant. Maar toch voelde ik: dit is iets voor mij. Ik heb me daarna ingeschreven voor workshops in comedycafé The Joker in Antwerpen, en zo is de bal aan het rollen gegaan. Tot het voorlopige hoogtepunt: Humo’s Comedy Cup winnen. Dat benaderde de hemel op aarde wel.»
HUMO Stromen de aanvragen om in panelprogramma’s te gaan zitten sindsdien binnen?
VOETEN «Nee. Mijn humor is nogal hard, en op tv zijn ze daar beducht voor. Ik heb mijn profiel ook tegen, hè? Op blanke, mannelijke, heteroseksuele dertigers zitten ze tegenwoordig niet te wachten: ze willen diversiteit. Ik accepteer dat, al gebeurt het weleens dat ze iemand in huis halen van wie ik zeg: ik had dat béter gedaan. Maar goed, ik ben iemand die zich niet snel druk maakt – op het werk noemen ze me niet voor niets Zwitserland.»
HUMO Jammer, ik wilde net naar je favoriete ergernissen vragen.
VOETEN «O, maar er is wel iets waar ik me dood aan erger. De chaotische manier waarop Rachel, mijn vriendin, de afwasmachine inlaadt: dat gaat ooit nog los tot een gezinsdrama leiden. Nu, zij zegt dat ik een neuroot ben, en dat klopt ook wel: ik ben het type dat de onderlegger van zijn kopje thee altijd mooi evenwijdig legt met de rand van het bureau. Terwijl zij alles overal laat slingeren. Bon, in de twaalf jaar dat we samen zijn, heb ik geleerd me erbij neer te leggen. Maar ik heb een vrouwelijke collega die exact hetzelfde zegt over haar vriend – dat hij zo’n sloddervos is – en bij haar denk ik soms: wat moet het zalig zijn om eens een maand met jou samen te leven (grinnikt). Enfin, dat zou op den duur ook saai en steriel worden, twee ordelijke mensen bij elkaar.
»Nog iets: als ik eens afspreek met mijn kameraden van vroeger, gaat het de hele tijd over bedrijfsauto’s, beleggingen en vastgoed. Waar is de tijd gebleven dat we met alles lachten, denk ik dan. Elke ochtend trekken die gasten hun kostuum aan om in de file te gaan staan, en als je ze vraagt wat voor job ze doen, kunnen ze het niet uitleggen – iets consultant- of managementachtigs. Ze blijven mijn maten, maar zelf vertik ik het om een serieuze mens te worden. Mij lijkt dat, om in het thema te blijven, de hel op aarde.»
HUMO Ergert je naaste omgeving zich ook weleens aan jou?
VOETEN «Ja, zeker wel. Mijn vriendin ergert zich aan mijn mentale afwezigheid als ik er een dagje moppen schrijven op heb zitten en nog altijd in die flow zit. Maar ik ben nu eenmaal geen metselaar die om zes uur zijn truweel afpoetst en naar huis gaat: zo werkt het voor een comedian niet. Rachel zou ook graag verre en avontuurlijke reizen maken met mij, een maand met de rugzak door Vietnam trekken of zo. Maar voor mij is dat horror: ik heb graag een stramien en een planning. ’s Ochtends niet weten waar ik ’s avonds zal slapen? Neen, dank u. Maar we hebben een compromis gevonden: zij gaat in september met vriendinnen naar Indonesië, ik blijf gezellig thuis.»
HUMO Je vertelde net dat je vroeger kortverhalen schreef.
VOETEN «Dat doe ik nog altijd, als ik de tijd vind. Ooit, op mijn zestigste of zo, hoop ik een echt boek te schrijven.»
HUMO Dus je bent een lezer?
VOETEN «Ja. Rond mijn zevende is het begonnen met magazines over computerspelletjes, daarna kwamen Humo – dat ik, niet om te slijmen, nog altijd lees – en P-Magazine. In het middelbaar zijn er boeken bij gekomen, vooral van Brusselmans. Wat ik zo goed vind aan hem, en ook aan Marnix Peeters: die mannen kunnen hun lijf en hun stem niet gebruiken, zoals ik, en tóch moet ik er hardop mee lachen. Als je dat kunt, snap je echt hoe humor werkt.»
HUMO Waar vind je nog meer geestelijk genot?
VOETEN «Saai misschien voor een 35-jarige, maar ik wandel graag. Mijn ouders wonen midden in een bos, bij de Lilse Bergen: ik rijd er weleens naartoe, gewoon om een wandeling te maken. Er komen dan altijd goeie ideeën in me op, omdat ik niet hoef te babbelen en dus helemaal in m’n eigen gedachten kan verdwijnen. Mijn vriendin heeft me al vaak gepusht om wat socialer te zijn, maar ik ben nu eenmaal graag alleen.
»En voorts beleef ik geestelijk genot als ik net een goeie mop in elkaar heb gezet, of minstens de aanzet daartoe. Dan is mijn dag goed, want zo schrijf je er geen vijf per week. Eergisteren nog: ik was een EHBO-cursus gaan volgen, wat me inspiratie gaf voor een grap over brandwonden. Ik heb de punchline al, ik moet er alleen nog naar toewerken – ik schrijf mijn moppen meestal achterstevoren.»
HUMO Ben je een kunstliefhebber?
VOETEN «Barbaar is veel gezegd, maar van van kunst ken ik weinig. Ik ben wel een filmliefhebber, valt dat ook onder kunst?»
HUMO Tuurlijk.
VOETEN «Als mijn vriendin het huis uit is, organiseer ik weleens een filmavond voor mezelf. Dan bekijk ik ‘Terminator 2’ voor de 64ste keer, of houd ik een ‘Lord of the Rings’-marathon, zoals onlangs nog. Om negen uur ’s avonds begon ik eraan, en aangezien ik voor de extended versions had gekozen, heb ik bijna de klok rond zitten kijken.»
HUMO Met wat drank erbij?
VOETEN «Ik lust geen alcohol. Laat me blind een pint bier en een glas wijn drinken, en ik kan niet zeggen wat wat is: ik proef alleen die vorte alcohol. Ik drink vooral thee, als ik in een wilde bui ben cola zero.»
HUMO Ik heb me laten vertellen dat jij maar één culinaire favoriet hebt: smos mexicano.
VOETEN «Daar ben ik inmiddels mee gestopt, omdat het complete droes is: ik woog op den duur meer dan 100 kilo. Sindsdien houd ik het meest van sushi. Dat heeft zeker ook met de omstandigheden te maken: mijn vriendin en ik halen meestal sushi af op vrijdagavond, en we zitten die dan gezellig samen aan de keukentafel op te smikkelen.»
HUMO Wat is voor jou het hoogste lichamelijke genot?
VOETEN «Is dat niet voor iedereen seks? Het moet wel met iemand zijn die het goed kan, anders is het meer dynamisch masturberen.
»Qua favoriete onenightstand kies ik alleszins voor Halle Berry in de Bond-film ‘Die Another Day’. In het bijzonder het moment waarop ze in haar oranje bikini uit het water komt.»
HUMO Weet je nog wat je voelde je toen je die scène voor het eerst zag?
VOETEN «Euh… doorbloeding? ’t Is lang geleden.»
HUMO Ik had gehoopt dat je voor Tanja Dexters zou kiezen, één van de mikpunten in de set waarmee je de Comedy Cup hebt gewonnen.
VOETEN «Haha, nee. Al is het wel een verschijning, Tanja Dexters. Of althans: dat wás ze, toen ik een jaar of tien geleden moest uitrukken voor een vechtpartij in dancing Highstreet, waar zij ook van de partij was. Ze was wel een pak kleiner dan ik had verwacht.
»Nee, weet je wie ik eerder zou kiezen voor een onenightstand? Charlotte Timmers. Maar enkel als Halle Berry niet zou kunnen of willen, wat me serieus zou verbazen.»
