‘Ik zit nog met veel vragen, haar gevonden lichaam leek geënsceneerd’: de ouders van Natacha de Crombrugghe

Een jaar geleden vertrok Natacha de Crombrugghe (28) naar Peru voor de reis van haar leven. Ze stierf er in de Colcakloof, allicht na een val in de rivier. Haar ouders blikken terug op het jaar dat ook hun leven stilstond.

In de woonkamer hangen foto’s waarop ze breed glimlachend poseert. Op een tafeltje in het salon staat de urne met haar assen. Natacha de Crombrugghe (28) vertrok op 1 januari vanuit Brussel naar Lima, de hoofdstad van Peru, voor een reis van zes maanden door Latijns-Amerika. Op 24 januari wilde ze een trektocht maken in de Colcakloof, een uitgestrekte kloof in het zuiden van Peru die vanwege de indrukwekkende natuur een van de highlights is voor toeristen.

Na een maandenlange zoektocht vonden vissers op 16 september haar lichaam in de bedding van de Colcarivier, 40 kilometer van waar ze vertrok. Vijf dagen later meldden ze hun ontdekking aan de politie. ‘We zouden haar sowieso gevonden hebben’, vertelt haar vader Eric de Crombrugghe, die toen met zijn vrouw in Cabanaconde verbleef, het dorpje van waaruit Natacha haar trektocht begon.

Het was de derde keer na de verdwijning van hun dochter dat het echtpaar uit Linkebeek naar Peru reisde. ‘Voor we in september vertrokken, hebben we tegen elkaar gezegd: deze keer komen we niet terug zonder Natacha’, zegt Eric de Crombrugghe. ‘Het water in de Colcarivier stond laag in deze periode van het jaar, en we hadden contact opgenomen met een kajakker om een expeditie naar dit gebied te organiseren. Het was een van de laatste zones die we nog niet hadden uitgekamd.’

Nadat Natacha de Crombrugghe was verdwenen, brachten haar ouders een immense zoekactie op de been. ‘We hebben ons leven toen op pauze gezet. We zijn allebei gestopt met werken’, vertelt Eric de Crombrugghe, die grafisch ontwerper is en ceremoniemeester bij uitvaarten. Zijn vrouw is archeologe en kunsthistorica. Toen Natacha verdween was ze met een project bezig om de verhalen van ouderen op te tekenen. ‘Ik deed dat bijzonder graag. Maar emotioneel kon ik het niet aan om met iets anders bezig te zijn dan met de zoektocht naar mijn dochter.’

Toen er eind januari enkele dagen geen nieuws kwam van Natacha, maakten haar ouders zich in eerste instantie geen zorgen. ‘Ze had gezegd dat we een aantal dagen niets van haar zouden horen’, vertelt haar moeder. ‘Natacha wilde zich even loskoppelen van de wereld. Na haar rechtenstudies was ze in de verzekeringssector terechtgekomen, maar daar wilde ze niet in verder. Net als veel twintigers worstelde ze met wat ze wilde in het leven. Voor ze naar Peru vertrok, had ze een coach die haar daarbij hielp. Verlangde ze naar huisje, tuintje, boompje of net niet? In Peru wilde ze tijd nemen om na te denken en opnieuw naar de essentie te gaan. Ze koos Latijns-Amerika omdat dat continent zo aansloot bij haar levensvreugde. Ik steunde haar, ook in die solotocht. Natacha was erg sportief. Ze liep minstens een uur per dag. Ondanks haar avontuurlijke karakter was ze een heel verantwoordelijke jonge vrouw’”

Toen ze na een week nog niets hadden gehoord, werden de ouders van Natacha ongerust. Op 4 februari schakelden ze de politie in. Een dag later vertrokken ze zelf naar Peru. Allicht was Natacha op dat moment al dood. ‘Maar tot het moment dat haar lichaam gevonden werd, zijn we blijven hopen om haar levend terug te vinden’, zegt Sabine de Crombrugghe. ‘We kregen veel steun, van familie en vrienden, van de autoriteiten in België en zelfs van mensen die we niet kenden. Dat gaf ons moed om door te zetten.’

Vrienden uit Linkebeek startten een fonds op om de ouders financieel bij te staan. ‘We zijn drie keer naar Peru gereisd om druk te zetten bij de autoriteiten om verder te blijven zoeken’, zegt Sabine de Crombrugghe. ‘Iedere maand verdwijnen er duizend vrouwen in Peru. Als er geen bewijs is van een misdrijf, dan worden ze niet gezocht. Daarom vonden wij het zo belangrijk om ter plaatse aandacht te blijven vragen voor haar.’

De Facebook-pagina Looking for Natacha telt meer dan 8.000 volgers, 700 mensen hielpen het echtpaar financieel. ‘Ook in Peru voelden we een enorme solidariteit’, vertelt Sabine de Crombrugghe. ‘Tegelijkertijd speelde het cultuurverschil ons parten. Mensen zeiden dat ze iets gezien hadden, maar eigenlijk praatten ze ons naar de mond en raakten we zo op een verkeerd spoor. We werden ook benaderd door sjamanen, pendelaars en mensen die beweerden met cocabladeren te kunnen voorspellen wat er met Natacha gebeurd was.’

De ouders van Natacha merkten dat sommige mensen wel met hen wilden praten, maar geen officiële getuigenis wilden afleggen uit angst om zelf als verdachte te worden bestempeld. ‘Onder de lokale bevolking bestaat veel argwaan tegenover de politie’, zegt Sabine de Crombrugghe. ‘Om dat te doorbreken hebben we in april in samenspraak met de autoriteiten beslist om een beloning van 15.000 dollar uit te reiken voor de tip die ons naar Natacha zou leiden.’

Ze drukten affiches die ze in de wijde omgeving gingen uitdelen om mensen aan te sporen om alle informatie over Natacha te delen. ‘We hadden een heel moeilijke relatie met de Peruviaanse journalisten’, vertelt Sabine de Crombrugghe. ‘Enerzijds hadden we hen nodig, om de zaak warm te houden. Maar ze hebben het ons niet makkelijk gemaakt. Ze gedroegen zich als paparazzi.’

Het Peruviaanse dagblad El Correo publiceerde op 21 september de foto van de vindplaats van het lichaam, waarop een schedel te zien is die vastzit tussen twee rotsen met daaronder enkele stukken hout. Voor de ouders lijkt het alsof iemand zo het lichaam heeft willen ensceneren. ‘Ik zit nog met veel vragen daarrond’, zegt Eric de Crombrugghe. ‘Ik hoop dat die nog beantwoord zullen worden als het onderzoek binnenkort wordt afgerond.’

Politieagenten uit Lima en Cabanaconde daalden diezelfde dag samen met een team reddingswerkers af in de canyon en staken de rivier over, geholpen door vissers en inwoners van Choco. De forensische experts vonden tussen de rotsen het skelet dat bij de schedel hoorde. Uit de eerste vaststellingen bleek dat het lichaam van een blanke, jonge vrouw was, met lange haren.‘“Toen wist ik dat het om Natacha moest gaa’”, zegt haar moeder.

‘Voor mij was dat anders’, zegt haar vader. ‘Ik kon toen de hoop nog niet loslaten. Ik wilde niet geloven dat Natacha dood was.’

Toen ze in het mortuarium DNA gingen afstaan om te vergelijken met het aangetroffen lichaam, herkenden ze een piercing die in Natacha’s rechteroor was achtergebleven. ‘Die had ze tijdens haar laatste reis in Jordanië laten zetten. Toen viel ook bij mij alle twijfel weg’, vertelt Eric de Crombrugghe.

Twee weken later gaf DNA-onderzoek definitief uitsluitsel. De autopsie in Peru had dan ook uitgewezen dat er geen kwaad opzet in het spel was. De aangetroffen breuken in haar beenderen zouden veroorzaakt zijn door de kracht van de rivier waarin ze terechtkwam.

Hoe triest de ontdekking van het lichaam ook was, het was voor haar ouders ook een opluchting. ‘Eindelijk was die stresserende en angstaanjagende zoektocht voorbij’, zegt Sabine de Crombrugghe.

Het echtpaar trok zich na de vondst enkele dagen terug aan de kust. ‘De pers was overal toen’, vertelt Sabine de Crombrugghe. ‘Toen het lichaam van Natacha overgebracht werd naar het lijkenhuis in Arequipa, stonden er opnieuw fotografen. Dat was heel pijnlijk. Nadat we de beloning hadden overgemaakt aan de vissers, en in het dorp discreet een kleine ceremonie wilden houden, waren daar opnieuw de journalisten. We hebben uiteindelijk beslist die te annuleren.’

Hoe Natacha de Crombrugghe ten val is gekomen, zal allicht altijd een mysterie blijven. Voor de ouders zijn er twee mogelijke scenario’s.‘“Er zijn drie bruggen over de Colkarivier waar ze gevallen kan zijn en het meest waarschijnlijke lijkt de eerste brug in Llahuar, waar Natacha vrienden zou ontmoeten. Ofwel heeft ze daar een foto willen maken van de geiser, ofwel heeft ze een smal, gevaarlijk weggetje genomen naar beneden dat op de app Maps Me wordt aangegeven en is ze daar uitgeglede’”, zegt haar moeder.

Haar vader houdt er ook nog rekening mee dat ze is geduwd. ‘Dat is minder waarschijnlijk, maar pas als het onderzoek binnenkort definitief zal worden afgesloten, zal ik die piste helemaal kunnen uitsluiten.’

Haar ouders probeerden zoveel mogelijk informatie te sprokkelen voor ze weer naar België vertrokken. Het zou nog zes weken duren voor ze hun dochter konden meenemen naar huis. ‘We wilden samen met Natacha het vliegtuig nemen. Dat hadden we ons voorgenomen’, vertelt Eric de Crombrugghe. ‘Maar het bleek nog een enorme administratieve rompslomp om alle papieren voor de overbrenging in orde te brengen.’

Op 21 november brachten ze haar lichaam naar België, en nam de familie in intieme kring afscheid. Op 30 november volgde nog een groot afscheid met al haar vrienden. Natacha speelde hockey en was aangesloten bij de jeugdbeweging. ‘Dat was prachtig’, zegt Sabine de Crombrugghe. ‘Het deed en doet enorm veel deugd om te weten hoe graag gezien Natacha was.’

Zelfs na haar dood brengt de jonge vrouw nog licht in hun huis: spiegeltjes op de urne weerkaatsen het zonlicht in de woonkamer. Bij haar foto’s branden overal kaarsjes.

‘We zijn bang dat de echte klap nog moet komen’, zegt Eric de Crombrugghe. ‘Door de ceremonie en het onderzoek dat nog steeds loopt, heb ik het gevoel dat we nog steeds in de actie zitten. Met dit interview willen we dat afsluiten, zodat we kunnen beginnen aan onze verwerking, zodat we eindelijk kunnen rouwen.’

Volgende week gaan ze naar Portugal, waar de twee oudste zoons van Eric de Crombrugghe wonen. Volgend jaar willen ze met het hele gezin opnieuw naar Peru vliegen, om de reis van Natacha af te maken. ‘Ik heb in de rugzak die ze achterliet in Cabanaconde haar reisdagboek gevonden’, vertelt haar moeder. ‘Het afgelopen jaar heb ik het dagboek verder aangevuld, maar ik zou haar reis graag voortzetten. Ik heb het gevoel dat ze op die manier dicht bij ons blijft.’

(DM)