In ‘Anarchisme’ geeft Ludo Abicht aan wat we van anarchistische denkers kunnen leren

Met 85 kaarsjes op zijn verjaardagstaart moet Abicht zowat de oudste actieve filosoof van het land zijn, maar hij heeft nog niets aan scherpte ingeboet. Zijn 35ste boek, eveneens een respectabel getal, gaat over het anarchisme. Daarin verkent hij niet alleen het eeuwige geschipper tussen vrijheid en gelijkheid, maar hij geeft ook aan wat we van anarchistische denkers kunnen leren.

Als radicaal-linkse flamingant (’s mans ringtone is naar verluidt de Internationale) is hij natuurlijk bij voorbaat partijdig, maar zelfs dan blijft de inhoud van ‘Anarchisme’ overeind. Dit is een bevlogen en gepassioneerde uiteenzetting van al wat het anarchisme heeft betekend en nog kan betekenen om het kapitalisme te ondermijnen. Tegelijk is het een persoonlijke liefdesverklaring aan een beweging waaraan Abicht jaren van zijn leven heeft gewijd.

Het boek helpt heel wat vaak ideologisch gemotiveerde onwaarheden over het anarchisme uit de wereld, maar vooral de vooruitblik die het biedt, is intrigerend. Abicht ziet de toekomst van het anarchisme in het groeiende verzet van de Commonsbeweging tegen de vermarkting van het leven. Verzet tegen al wat vastgeroest is, dat is een belangrijk onderdeel van het anarchisme. Een weldenkend mens kan dat alleen maar toejuichen.