In gesprek met Michel Goffin, vader van tennisser David Goffin

Na de finale van de Davis Cup komend weekend, zet David Goffin een punt achter een memorabel seizoen. Als eerste Belg ooit bereikte hij de top tien van de wereld, als eerste Belg ooit versloeg hij een regerend nummer één. Humo sprak met papa Michel Goffin. Over de Mount Everest beklimmen, olifanten eten en de nuchterheid van zijn zoon. ‘Je zal David niet op een tafel in een café een liedje zien zingen, maar hij heeft wel humor. Dróge humor.’

'Of hij nu nummer 7 of 8 van de wereld is, maakt niet uit. Zolang hij maar nergens spijt van hoeft te hebben'

Na zijn eclatante zege tegen Rafael Nadal op de ATP Finals in Londen staat in de krant een foto van een schijnbaar ontspannen David Goffin (26) en zijn coach Thierry Van Cleemput. ‘Een tevreden Van Cleemput met zijn pupil op training gisteren,’ luidt het onderschrift. Over de derde man in het beeld – priemende blik, flauw glimlachje, de armen gekruist – geen woord. Michel Goffin, vader van David, wordt niet herkend en dat houdt de discrete, lichtjes wantrouwige Luikenaar ook liever zo.

Michel Goffin «Ik hou me bezig met alles wat niet met het sportieve te maken heeft, zoals de boekhouding. Dat doe ik ook voor mijn andere zoon, Simon, die trainer is van Anastasia Pavlyuchenkova (een Russische speelster uit de top 15, red.). Fijn, maar het neemt stilaan zoveel tijd in beslag dat mijn werk als tennisleraar erbij inschiet.»

HUMO U bent Davids stille steun en toeverlaat.

Goffin «Als hij iemand zijn vertrouwen geeft, doet hij dat helemaal en onvoorwaardelijk. Samen met zijn trainer, dokter, manager, en vriendin vormen we één familie, de clan-Goffin zeg maar. Op het veld staat hij er alleen voor: dat kan hij alleen maar in de wetenschap dat er een familie achter hem staat.

»Weet u, mensen vergeten vaak dat een tennisspeler een zelfstandig ondernemer is, die een entourage rond zich moet opbouwen. In tegenstelling tot een voetballer: dat is een werknemer voor wie alles door zijn club wordt geregeld. Een tennisser zit zelf aan het stuur. Dat is heel intens, maar ook boeiend en leerrijk. Het heeft David en Simon zeker geholpen om onafhankelijk door het leven te stappen.»

HUMO Uw kinderen hebben het van geen vreemden: tennis heeft uw leven altijd beheerst.

Goffin «Tennis zit in het DNA van de Goffins. Als kind al was het mijn sport, en later werd ik tennisleraar. David en Simon zijn beginnen te tennissen om met hun papa te kunnen spelen. David heeft van andere sporten geproefd toen hij heel klein was – handbal en voetbal – maar zodra hij tennis had ontdekt, was hij verkocht. Hij is er nooit meer mee gestopt. Hij had veel aanleg, dat zag ik meteen – zowel technisch en tactisch als motorisch – maar hij heeft toch vooral heel hard gewerkt. Het zat in hem om altijd beter te willen worden.»

HUMO Zag u hem toen al in uw stoutste dromen carrière maken?

Goffin «Daar ben ik pas in gaan geloven toen hij 18 was. Hij stond in de top tien van de wereld bij de junioren. Tiens, dacht ik, misschien kan hij er wel zijn beroep van maken. Velen hebben talent, maar slechts weinigen slagen. Alleen: bij David zag ik een grote bereidheid om opofferingen te maken. Het is dus zeker niet vanzelf gegaan: er is aan de weg getimmerd, stap voor stap.»

HUMO Toch vertrouwde u hem als kleine uk al toe aan een voormalige Belgische kampioene. Daar spreekt ambitie uit, toch?

Goffin «Ik zag een zeker talent, dat klopt. Daarom vond ik het belangrijk om een goeie tennisschool te vinden. Ik wilde zeker zijn dat hij in een omgeving terechtkwam waar hij kon groeien. Michèle Gurdal was tien jaar lang Belgisch kampioene geweest en de eerste Belgische speelster die de kwartfinales van een Grand Slam bereikte (in 1979 op de Australian Open, red.). Zij had een tennisschool, bij Luik. David was 5 toen hij bij haar is begonnen – én bij mij, want ik gaf ook les in die school. De Waalse tennisfederatie heeft hem er ontdekt, en daarna hebben ze hem als 12-jarige in hun internaat in Bergen opgenomen. Daar heeft hij zijn hele middelbare school doorlopen.»

HUMO Simon is twee jaar ouder. Hoe is hun band?

Goffin «Ze zijn erg close, twee handen op één buik. Wij woonden in een appartement: op de parking aan de garageboxen tekenden ze een tennisveld met krijt en spanden ze een touw tussen twee stoelen als net. Met twee oude rackets speelden ze wedstrijdjes: de ene als Pete Sampras, de andere als Andre Agassi. Vaak tot de avond viel en ze naar bed moesten. Dan ging ik ze halen, maar wilden ze niet mee: ‘Néé, nu nog niet, ’t is de vijfde set!’ Soms kwam er echt geen eind aan, zodat ik wel móést tussenbeide komen: ‘Agassi, Sampras, genoeg! Onder de douche, nu!’ (lacht)»

HUMO Was David toen al de betere van de twee?

Goffin «Helemaal niet. Alleen: Simon is qua karakter een stuk extraverter, en hij was niet tot dezelfde opofferingen bereid als zijn broer. Bij de tennisfederatie vonden ze hem niet goed genoeg: hij mocht niet mee met zijn broer naar Bergen. Wij hebben hem dan in Eupen op internaat gestuurd, maar op het eind van zijn humaniora was het duidelijk dat er geen tenniscarrière in zat. Hij is marketing gaan studeren, maar is later toch teruggekeerd in het wereldje, als tennisleraar. Eerst in een school, en vervolgens als trainer van Andrea Petkovic, en nu dus van Anastasia Pavlyuchenkova.

»Dat David het heeft gemaakt, stoort hem hoegenaamd niet. Integendeel: hij is zijn grootste fan, en is zelf erg gelukkig als trainer. Een keer of tien per jaar reis ik David achterna en het grappige is dat we elkaar nu geregeld met z’n drieën tegenkomen op toernooien: David met zijn trainer, Simon met zijn speelster, en ik, hun vader.»

undefined

'Samen met zijn trainer, dokter, manager en vriendin vormen we één clan die achter hem staat. Dat helpt, want op het veld staat hij er alleen voor'

HUMO Is er ook een moeder?

Goffin «Natuurlijk. Ze staat wat verder af van het tennis dan ik, maar ze is een belangrijke factor in het evenwicht dat David en Simon zo kenmerkt. We zijn al lang uit elkaar, meer wil ik er niet over zeggen. Ze probeert een liefhebbende mama te zijn, en dat doet ze goed.»

HUMO Heeft de scheiding David getekend?

Goffin «Ik heb geen zin om daarop te antwoorden. Niet omdat ze slecht is verlopen, maar omdat het niet interessant is. En omdat er allerlei interpretaties aan kunnen worden gegeven. Zoals dat Davids zogenaamde schuchterheid door die scheiding komt. Dat slaat nergens op.»

HUMO Hoe verliepen zijn jaren op internaat?

Goffin «Nooit, nóóit heb ik David of Simon zien huilen als ze weer naar Bergen of Eupen moesten vertrekken. Ze tennisten zó graag. Om goed te worden, moesten ze met betere spelers trainen: dat beseften ze zeer goed. Natuurlijk waren ze blij als ze op vrijdag naar huis konden, maar heimwee hebben ze nooit gehad. Ook al was het niet altijd makkelijk op school. Ik herinner me dat we van Parijs naar huis reden, na het juniorentoernooi op Roland Garros, en David achter in de wagen zat te studeren voor een examen wiskunde ’s anderendaags. Hij is er zonder problemen of kleerscheuren door geraakt. David was ook geen rebel, en is nooit ontspoord. Hij had één levensdoel: een tennisspeler op hoog niveau worden.»

HUMO Excelleerde hij al vroeg op het tennisveld?

Goffin «Helemaal niet. David is lang erg klein gebleven. Hij is, zoals de Amerikanen zeggen, een late developer: pas op zijn 17de, 18de is hij beginnen te groeien. Tot dan was hij in elke leeftijdscategorie de kleinste en speelde hij soms tegen leeftijdsgenoten die al de gestalte van een volwassene hadden en veel harder sloegen dan hij. Tegen die overmacht aan kracht was hij vaak niet opgewassen. Nu, hij was nooit de nummer één, maar wel altijd bij de beste vier. En tegen dat hij begon te groeien en de anderen evenaarde in gestalte, had hij zich al andere kwaliteiten eigen gemaakt, die vandaag nog altijd de basis van zijn tennisspel vormen.»

HUMO Frustreerde zijn kleine gestalte hem niet?

Goffin «Nee, hoor. Groot zijn is geen doel op zich in het leven, hè. David meet 1m80, heel normaal dus, al is het zeker een voordeel dat hij een sport beoefent waarin het niet nodig is om groot te zijn. Mocht hij een basketter of een volleyballer zijn, dan had hij een probleem. Nu niet, ook al hoor ik vaak zeggen: ‘Zijn service zal nooit kunnen wedijveren met die van John Isner’ (het Amerikaanse nummer 17 van de wereld, red.). Dat klopt: John Isner is 2m08 en slaat harder, maar hij zal zich nooit zo snel over het veld verplaatsen als David.

»David is zoals hij is. Hij heeft nu eenmaal niet de armen van Rafael Nadal, ondanks de vele krachttraining. Da’s ook niet erg: het belangrijkste is niet wat je níét hebt. Wij hebben hem altijd ingeprent om voort te bouwen op wat hij wél heeft: explosiviteit, snelheid, vista, techniek. We konden hem toch niet opereren om er een kleerkast van 2 meter van te maken?

»Weet u, klein zijn heeft ook voordelen: je wordt gedwongen om naar oplossingen te zoeken om je handicap te compenseren. David doorziet situaties sneller, hij verplaatst zich sneller, en hij raakt de bal na de rebound sneller dan veel andere spelers. Hij heeft geleerd om zich aan elke situatie aan te passen.»

HUMO Hij is niet alleen klein, hij heeft ook meer de looks van een jongen dan van een man.

Goffin «Gelukkig maar, zou ik zeggen: hij zal er langer jong blijven uitzien dan ik (glimlacht). Maar ik geef het je op een blaadje: aan vastberadenheid ontbreekt het hem niet.»

HUMO Hoe zou u zijn persoonlijkheid omschrijven?

Goffin «Als erg ambitieus, maar realistisch. Vriendelijk ook, en zacht, maar vastberaden. Hij voelt zich als een vis in het water in het leven dat hij leidt: hij houdt van reizen en van competitie. Elke dag is voor hem een uitdaging.»

HUMO Schuchter: dat is het eerste wat in mij opkomt.

Goffin «In familiekring of met vrienden is hij dat zeker niet. Je zal hem niet op een tafel in een café een liedje zien zingen, maar hij is er wel graag bij. David heeft veel humor, dróge humor. Maar in het openbaar is hij veeleer discreet, dat klopt. Dat is een familietrek, en volgens mij een hele belangrijke: het maakt hem tot de evenwichtige persoon die hij is. David is authentiek: hij zal nooit het tegendeel beweren van wat hij denkt. En hij is bescheiden.»

HUMO Na schuchter het tweede wat ik dacht.

Goffin «Bescheidenheid is een voorwaarde om te slagen. Klop je Federer of Nadal? Mooi, maar blijf bescheiden. Het is een eigenschap die de meeste kampioenen kenmerkt. Het betekent niet dat je niet ambitieus bent, maar hang niet de slimmerik uit en ga niet uitkramen dat je de beste bent en iedereen zal verslaan.»

HUMO Guy Forget, oud-speler en nu toernooidirecteur van Roland Garros, drukte het onlangs zo uit: ‘David en zijn coach zijn een verademing in een wereldje dat steeds meer wordt beheerst door diva’s en hun enorme entourages.’

Goffin «David is een eenvoudige jongen, maar hij is heus niet de enige. Ik heb het geluk gehad dat ik Roger Federer heb mogen ontmoeten: echt een nice guy, een voorbeeld voor David. Het sterrendom zegt hem niks. Je zal hem geen standpunten over van alles en nog wat zien innemen in de media. Hij wil uitblinken met zijn resultaten en niet opvallen door randzaken. Sommige spelers laten zich wel graag zo opmerken, op een manier waar de klasse niet altijd van afdruipt. Aan David is dat niet besteed.»

HUMO Hij is een publiek figuur, tegen wil en dank: dat lijkt soms op hem te wegen.

Goffin (verbaasd) «Vindt u? Zodra hij het Centre Court op Wimbledon opstapt, zitten er 15.000 toeschouwers naar hem te kijken, plus nog eens al die tv-kijkers. Dat deert hem niet, zolang de aandacht maar naar zijn tennis en zijn resultaten gaat. De media, da’s part of the job. Voor de Masters in Londen werkte hij een pak interviews af, zonder morren. Alleen praat hij liever over wat hij doet dan over onbeduidende faits divers.»

HUMO Het maakt hem wat ondoorgrondelijk.

Goffin «Echt, meent u dat? Jammer. Laat het mij zo zeggen: hij is iemand om te ontdekken. Als u goed kijkt, lukt het vast wel.»

'Mensen vergeten vaak dat een tennisser alles zélf moet regelen, in tegenstelling tot een voetballer'

undefined

Mount everest

HUMO Hoe beleefde u zijn overwinning tegen Nadal, in Londen vorige week?

Goffin «David speelde groots die dag, zijn tennis was van een zeer hoog niveau. De omstandigheden waren indrukwekkend, maar daar is hij erg goed mee omgegaan. Nadal is een mentaal sterke speler, die zijn tegenstanders voortdurend tot het uiterste drijft. Die deelt echt geen cadeaus uit. Over de gemiste wedstrijdpunten in de tweede set kan David zich niets verwijten, maar hoe hij daarna in de derde set geconcentreerd is gebleven: dat was knap.»

HUMO Nooit eerder versloeg een Belg het nummer één van de wereld. Dit was geen overwinning als alle andere.

Goffin (ontwijkend) «Elke wedstrijd is anders. David heeft alles uit de kast moeten halen om dit te verwezenlijken tegen een tegenstander die al enorm veel heeft betekend voor het tennis. Nadal is een gentleman.»

HUMO Wat waren tot deze zege volgens u de sleutelmomenten in zijn carrière?

Goffin «Die vraag wordt mij vaak gesteld. Journalisten willen iemands carrière graag herleiden tot pakweg vijf momenten. Het spijt mij, maar aan die versimpeling van de werkelijkheid doe ik niet mee. Er zijn er misschien wel vijftig. Soms was het iets kleins, in een klein toernooi, een déclic in één bepaalde wedstrijd, waardoor er plots iets op z’n plaats viel en hij een nieuwe stap zette. Iedereen herinnert zich natuurlijk hoe hij in 2012 op Roland Garros als 21-jarige een set won tegen Federer. Uitgerekend tegen Federer, van wie God weet hoezeer wij naar hem opkijken. Maar zijn opgang herleiden tot die ene wedstrijd, zou echt jammer zijn. Als hij Djokovic klopt, zoals in Monte Carlo dit jaar, dan is dat ook magnifique natuurlijk.»

HUMO Die ene wedstrijd tegen Federer heeft veel veranderd: plots kende iedereen hem en ontstonden er verwachtingen, waarmee hij moest leren omgaan.

Goffin «Akkoord, maar soms lijkt het wel alsof er voordien alleen maar het Grote Niets was, en dat is niet zo. Er was al veel gebeurd, mooie dingen zelfs. En wat die verwachtingen betreft: dat was precies wat hij wilde! Het hoorde bij zijn stappenplan, alleen is het een beetje sneller gekomen dan voorzien, en in één overrompelend moment. Tegen Federer dan nog, mijnhéér Federer, de grootste speler aller tijden. Alle aandacht piekte plots als nooit tevoren.»

undefined

'David is lang erg klein gebleven. Dat heeft ook voordelen: je wordt gedwongen om naar oplossingen te zoeken om je handicap te compenseren'

HUMO Bracht hem dat uit evenwicht?

Goffin «Het overviel ons wat, ja. Maar we hebben snel ingegrepen en begrepen dat we orde in al die aandacht moesten scheppen. Sindsdien loopt alles goed.»

HUMO Ziet u het als uw taak om hem te beschermen?

Goffin «Is dat niet de rol van elke vader? Hij is inmiddels volwassen en neemt zelf zijn beslissingen. De tijd dat ik dat in zijn plaats deed, is lang voorbij. Maar als vader probeer ik wel een gids te zijn voor mijn zoon, zowel voor de speler als voor de mens.»

HUMO Na de Davis Cup-finale zit het seizoen erop. Hoe kijkt u er op terug? David moest Wimbledon laten schieten wegens een blessure.

Goffin «Eerst de enkel, dan de knie – het gevolg van overcompensatie. Ondanks die blessures heeft hij er een mooi jaar van gemaakt. Het is niet vanzelfsprekend om met pijn te spelen. Een speler van 35 gaat daar beter mee om: Federer heeft dagen dat zijn rug opspeelt en hij niet top is, maar door zijn ervaring weet hij wat hij dan moet doen. David heeft nog maar weinig fysiek ongemak gekend. Als het dan toch gebeurt, zit hem dat dwars. Maar hij heeft geleerd het te beheersen, zoals op de US Open, waar hij toch de vierde ronde bereikte. Ook die ervaring helpt hem om een nog betere speler te worden.»

HUMO Hij begon als het nummer acht van de wereld aan de ATP Finals in Londen, en het einde lijkt nog niet in zicht. Hield u dat ooit voor mogelijk?

Goffin «Had u me die vraag gesteld toen hij 13 was, dan had ik u geantwoord: ‘Nee.’ Maar David heeft zich altijd stapsgewijze ambities gesteld. Telkens er één werd bereikt, formuleerde hij een volgende. Gaandeweg hebben we gezegd: ‘We leggen ons geen enkele beperking op, we zien wel waar we stranden.’ Zodat David aan het einde van zijn carrière zal kunnen zeggen: ‘Ik heb er alles uit gehaald.’ Of dat dan nummer acht of zeven van de wereld is: maakt niet uit. Zolang hij maar nergens spijt van hoeft te hebben.

»In alle eerlijkheid: ik vind dat elk seizoen altijd een beetje beter was dan het vorige. David is niet iemand die drie jaar niet presteert en dan plots verrast met een uitschieter. Ik ben trots op wat hij de voorbije vijf jaar heeft gepresteerd.

»Er is een gezegde dat zegt: ‘Een olifant eet je niet in één keer op.’ Of bekijk het zo: David probeert zijn berg te overwinnen zoals bergbeklimmers de Mount Everest, vertrekkend vanuit een base camp, en dan stap voor stap hoger proberen te geraken. Zoals op een berg de omstandigheden zwaarder worden naarmate je hoger klimt, zo kom je in het tennis steeds sterkere spelers tegen, ga je meer wedstrijden spelen en duren ze ook langer. Het niveau bij de mannen – met de Grote Vier: Federer, Nadal, Murray en Djokovic – is extreem hoog. Belangrijk is dat je je doel altijd voor ogen houdt, en niet ontredderd raakt als je eens tien meter terugzakt. Soms zet je een stap achteruit om er daarna weer twee vooruit te zetten.»

HUMO Hoe is het om als vader je zoon die berg te zien beklimmen?

Goffin «We zijn er samen aan begonnen, en het is met voorsprong het meest passionele project waar ik ooit ben ingestapt.»