In 'Hustlers' voel je de female empowerment in de lucht knetteren

Chillen met die billen!

undefined

Het absolute hoogtepunt van het op ware feiten gebaseerde ‘Hustlers’ barst los na ongeveer een kwartier. Nadat enkele middelmatige danseressen in de floodlights van de New Yorkse striptent ietwat krampachtig met de heupen hebben staan wiegen, is het de beurt aan de hoofdattractie. En dan gebeurt het: een dame betreedt met forse tred het podium, de baslijn van Fiona Apples ‘Criminal’ kronkelt zich om je heen, en ineens begint de schaars geklede Jennifer Lopez – want zij is het! – aan een paaldans die zelfs de eunuchen onder u naar adem zal doen happen. Terwijl de uitzinnige mannen in de club haar trakteren op een regen van dollarbiljetten, vouwt ze haar lijf rond de paal met de behendigheid van een boa constrictor en laat ze haar wereldberoemde kont zonder gêne voor uw ogen rondjes draaien. Hete damp uit alle poriën! Mochten er bankbriefjes in onze portefeuille hebben gezeten, we zouden ze óók naar het scherm hebben gegooid (misschien moeten we eens om opslag vragen).

Neig het hoofd voor Ramona (J. Lo), de strafste stoot van de striptent, de prinses van de paal. Of die paaldans – behalve naar verbrand testosteron – ook niet een beetje naar exploitation ruikt? Niet in het minst. Toegegeven: in sommige andere nachtclubscènes danst regisseuse Lorene Scafaria op het stijve koord tussen prikkelend drama en grove zinnelijkheid. Enerzijds vraagt ze uw sympathie en uw mededogen voor de vrouwen die in de vipruimte van de striptent door allerlei griezels tot vernederende handelingen worden gedwongen; anderzijds laat de cineaste het niet na om met haar likkebaardende camera in slow motion de billen en de borsten van haar actrices af te tasten. Haar aanpak valt op z’n minst ambigu te noemen, maar op het moment dat Lopez (50!) in haar string haar ding doet, de mannen in de zaal met elke spin rond de paal iets meer reducerend tot gewillige slaven, vóél je de female empowerment in de lucht knetteren.

In de eindafrekening toont de regisseuse misschien zelfs iets te véél respect voor haar personages: als de dames na de beurscrash van 2008 een criminele bende oprichten die zich specialiseert in het verdoven en kaalplukken van hun klanten – noem ze gerust Ramona’s Eleven – blíjft de film om begrip vragen voor het nochtans gewetenloze zusterschap. Verder laat ‘Hustlers’ opnieuw zien hoe immens groot de invloed van Martin Scorsese op de hedendaagse cinema is: nam ‘Joker’ de setting en de verhaallijn over van ‘Taxi Driver’ en ‘The King of Comedy’, dan probeert ‘Hustlers’ met wisselend succes de energieke vibe van ‘Goodfellas’ en ‘The Wolf of Wall Street’ te imiteren.

Tot slot heeft ‘Hustlers’ ons iets bijgeleerd: zoals men in het kungfu diverse bewegingspatronen onderscheidt, zoals de kraanvogel en de draak, zo bestaat ook een paaldans uit verschillende moves, zoals de schaarzit en het tafelblad. Zo, dan is het nu tijd voor onze dagelijkse oefening aan de onlangs aangeschafte opvouwbare danspaal. Aan het tafelblad zijn we nog lang niet toe, maar de stramme stoelpoot hebben we al helemaal onder de knie.