‘Is de overmacht van Wout van Aert wel goed voor de koers?’

Bijna een kwarteeuw was Marc Sergeant (62) het gezicht van wielerploeg Lotto: als renner, ploegleider en manager. Maar bij de nationale loterij doen ze niet aan monumentenzorg. Met een kil telefoontje werd Sergeant in augustus opzijgeschoven wegens te oud en niet langer succesvol. Een bitter afscheid, maar rancune staat niet in zijn woordenboek. Aan de vooravond van Milaan-Sanremo blikt hij terug én vooruit. ‘Mijn zachte aanpak werkte vaak het best.’

Terwijl de renners zich in warmere oorden voorbereiden op de Vlaamse voorjaarskoersen, waait Marc Sergeant in de Brusselse rand een restaurant binnen. Hij vloekt dat het koud is en blaast zijn handen warm, maar eenmaal de voeten onder tafel verschijnt de Sergeant die iedereen kent: de minzame Marc die praat zonder stemverheffing en bij wie de helblauwe ogen fonkelen zodra het over de koers gaat. Tweeënhalf uur lang zal hij slechts één keer het woord ‘Lotto’ in de mond nemen. De band is doorgeknipt, maar de liefde voor de koers blijft branden. Als analist volgt hij nog iedere wedstrijd van begin tot eind. Niet meer in de volgwagen, maar in de zetel, een notitieboekje binnen handbereik. Hij is goed voorbereid, maar nog niet helderziend en dus kon ook hij de golf van afzeggingen voor Milaan-San Remo - Caleb Ewan, Julian Alaphilippe, Jasper Stuyven - niet voorspellen ten tijde van dit gesprek.

HUMO Wat zegt dat boekje over zaterdag? Wie wint Milaan-Sanremo?

MARC SERGEANT «Caleb Ewan, maar dan moet hij in de finale nog minstens één ploegmaat bij zich hebben die hem kan piloteren in de sprint. Tim Wellens, of misschien Jasper De Buyst.

»In 2021 en in 2018 werd Ewan al tweede – dan kun je ook winnen. Maar vorig jaar reed hij te opzichtig. Bovenop de Poggio eens rondkijken met een air: wie gaat mij er hier afrijden? Dat zien de anderen ook, hè. Niemand wilde nog met hem naar de meet. Jasper Stuyven had dat goed gezien: hij demarreerde in de slotkilometers en won.»

HUMO Ewan was verrassend sterk, vorig jaar. De week voordien was hij al na één rit uit de Tirreno gestapt.

SERGEANT «In Dubai was hij helemaal uitgedroogd geraakt, dat speelde hem parten in de Tirreno. Hij kon dagenlang niet naar het toilet, dus kreeg hij een laxeermiddel. Dan loopt al je kracht en energie weg, natuurlijk – vandaar die opgave. De dagen nadien trainde hij met Tim Wellens in Monaco. Tim stuurde me iedere dag berichten: ‘Neem Caleb mee naar Sanremo of je krijgt er spijt van. Ik durf er zelfs geld op in te zetten.’ (lacht)»

HUMO Hoe is Ewan naast de fiets?

SERGEANT «De rust zelve, in alle omstandigheden.»

HUMO Geen toeval dus dat jij hem bij de ploeg wilde halen.

SERGEANT «Na het tijdperk-André Greipel hadden we een sprinter nodig die er meteen zou staan. Ewan maakte indruk bij Orica- GreenEdge, maar moest het te vaak alleen doen. Ik sprak in mei al met hem, terwijl hij nog anderhalf jaar onder contract lag. ‘Sorry, maar ik ben niet de man om me niet aan dat contract te houden,’ zei hij. Ik dacht: goed, we lijken op elkaar (lacht). Na dat gesprek was het al bijna in kannen en kruiken.

»Zijn vrouw (Ryann Delaney , red.) komt uit een rijke familie, dus financieel hoeft hij zich weinig zorgen te maken. Hij koerst echt voor het plezier en om thuis toch ook iets te kunnen inbrengen. Maar hij neemt zijn job heel serieus. In zijn situatie is dat bewonderenswaardig.

»Als mens vergelijk ik hem graag met Adam Hansen, die tussen 2011 en 2020 voor ons reed. Adam had zijn fortuin gemaakt door een zelfgeschreven IT-programma aan enkele banken te verkopen. Ondanks zijn bankrekening bleef hij obsessief koersen, als hobby. Op een eendagskoers in Duitsland kwam hij tot ieders verrassing aan met een Maserati. ‘Huh, Adam, heb jij zo’n bak?’ Hij, droog: ‘Onder andere.’ (lacht uitbundig)

»Toen Adam nog bij HTC- Columbia reed, kwam de grote baas van HTC de laatste nieuwe smartphones uitdelen. Hansen ontdekte meteen een manco in de software en sprak de sponsor daarover aan. De ochtend nadien kwam hij Hansen bedanken voor de tip. ‘Met plezier,’ zei Adam. ‘Ik heb gisteravond meteen een script geschreven om het probleem te verhelpen én een patent aangevraagd. Wil je het kopen?’ (lacht) Geweldige gast. Zonder twijfel de speciaalste met wie ik ooit gewerkt heb.»

HUMO Specialer dan Thomas De Gendt?

SERGEANT «Thomas is ook een fijne gast. Hij kwam naar mij om problemen te bespreken nog voor ik er zelf over kon beginnen. Zijn ritzege in de Tour van 2019, na een lange solo en nadat Julian Alaphilippe en Thibaut Pinot kilometerslang in zijn nek hadden gehijgd, was één van de onwezenlijkste aller tijden. Mentaal is Thomas ijzersterk. Als een achtervolger op tien seconden komt, denkt een renner algauw: het is voorbij. Thomas denkt: ze moeten dat laatste gaatje nog altijd dichtrijden.»

HUMO Ironisch dat net hij enkele seizoenen geleden met een depressie kampte.

SERGEANT «Ik heb dat pas gelezen in zijn boek (de biografie ‘Solo’ uit 2020, red.). Maar het komt steeds vaker voor in het peloton. Dat ligt aan het verwachtingspatroon: als je er alles voor doet en het lukt niet, stijgen de frustraties. Dat gevoel kan plots overslaan op een hele ploeg. Dan zeggen renners: ‘De anderen móéten iets hebben waar wij geen weet van hebben.’ (lacht)»

De laatste patron

HUMO Terug naar Italië: kan Jasper Philipsen dit jaar ook al winnen op de Via Roma?

SERGEANT «Op de Poggio zullen ze hem er in ieder geval niet afrijden.

»Ik had al snel door dat Jasper een hele goeie zou worden. Vier jaar geleden heb ik hem een voorstel gedaan, maar hij koos voor UAE Team Emirates. Dat was niet zijn beste keuze: UAE is geen sprintersploeg en bovendien lieten ze Jasper te veel koersen. Bij Alpecin-Fenix zit hij op zijn plaats. Vorig jaar won hij de Scheldeprijs, en in de Tour had hij twee ritten kunnen pakken. Maar in Sanremo moet hij wel afrekenen met een subliem Jumbo-Visma.

»Wat we in Parijs-Nice van die ploeg gezien hebben… (blaast) Iedereen los uit het wiel rijden en met drie renners alleen aankomen. Nadien nog eens met drie op het podium in de tijdrit. Jawadde.»

HUMO ‘Ik hoop dat Wout Van Aert niet álles wint,’ zei oud-renner en Sporza-analist Dirk De Wolf in Humo.

SERGEANT (lacht) «Van Aert maakt een verpletterende indruk. Zoals ik in mijn column in Het Nieuwsblad schreef: toen hij in de Omloop demarreerde, dat was zo’n moment waarop iedereen even naar adem hapt en hóópt dat er niks gaat gebeuren.»

HUMO Is zoveel overmacht wel goed voor de koers?

SERGEANT «Dat is een terechte vraag.

»Nu, Jumbo-Visma doet er gewoon alles voor. Zelfs op individuele stages krijgen hun renners koks mee. Ik hoor dat zij, Ineos en UAE het befaamde hotel op de Teide in Tenerife voor járen afhuren. Andere ploegen kunnen daar gewoon niet meer op stage: er is te weinig plaats. De wielersport is zó professioneel geworden…»

HUMO Was je liever renner geweest in deze tijd?

SERGEANT «Nee. Vroeger was het veel amicaler. Presteren nog niet zo allesoverheersend. Er is nu zoveel geld mee gemoeid dat het allemaal móét. In mijn tijd werd in grote ronden gewacht met rijden tot de helikopter kwam, met de cameraploeg (lacht). Als je nu even met je ogen knippert, heb je de goede vlucht gemist.»

HUMO Ook de omkadering is sterk veranderd

SERGEANT «Tijdens de Tour sliepen wij in slaapzalen van internaten, met een zeil tussen de verschillende bedden en een handvol wc’s voor een paar honderd man. Bernard Hinault, de laatste echte patron van het peloton, maakte daar een spelletje van. Om zes uur ’s ochtends stond hij al te zingen op zijn bed: ik wakker, iedereen wakker! Intimidatie, hè. Maar het werkte wel. En als hij een wind liet, rook de hele zaal het (lacht).

»Het waren andere tijden. Op één dag werden toen soms twee ritten gereden.»

HUMO Op 5 juli 1987 won jij zelf zo’n middagrit. Als allereerste renner van de toen nieuwe Lotto-ploeg.

SERGEANT «’s Ochtends had Herman Frison, die voor Roland-Skala reed, de rit gewonnen. Dat motiveerde me om ’s middags zelf toe te slaan. We reden van Pforzheim in Duitsland naar Straatsburg, een rit van goed 110 kilometer. De aanloop was lastig: veel draaien en keren, enkele colletjes van derde categorie. Zo’n 50 kilometer voor de finish ben ik aan een lange solo begonnen. Op een bepaald momend had ik 4 minuten en 20 seconden voorsprong, aan de meet hield ik met veel moeite 14 seconden over. Magisch!

»Een rit winnen in de Tour is het allerhoogste. Ik heb er een sponsordeal met een brillenmerk aan overgehouden én een Peugeot. Niet dat ik daar ooit mee gereden heb: ik heb hem laten uitbetalen, zodat ik kon delen met mijn ploegmaats.

»Het wielrennen had toen nog een folkloristisch kantje. Wijlen Albert ‘Berten’ De Kimpe kon daar geanimeerd over vertellen. Als ploegleider had hij een spoorwegbediende eens 1000 frank betaald om een slagboom naar beneden te laten zodra zijn renner gepasseerd was – het peloton werd minutenlang opgehouden. Een andere keer stuurde hij een groep achtervolgers bewust de verkeerde richting uit, toen ze te dicht naderden op een vluchter van zijn ploeg. Berten liet zijn volgwagen uitzakken tot het peloton hem kon zien, waarna hij op een kruispunt doodleuk de verkeerde kant uit reed. Iedereen volgde. En dan, een kilometer verder: ‘Mannen, ’t is niet langs hier, hè!’ Dat kan nu niet meer, met al die communicatiemiddelen.»

FOOD FIGHT!

HUMO Is er in een wielerploeg vandaag nog ruimte voor practical jokes?

SERGEANT «Het is allemaal veel serieuzer geworden. In 2011, het wonderjaar van Philippe Gilbert, heb ik die dingen voor het laatst meegemaakt. Op stage begon Adam Blythe plots met fruit te gooien, waarop de rest volgde. Food fight! Het was een ravage, de poetsvrouw stond te blèten in het restaurant. Pijnlijk, maar ik heb zelden een groep gehad die zo hecht was.

»Op diezelfde stage maakte ploegleider Dirk De Wolf er ook een sport van om renners zo lang mogelijk met 100 kilometer per uur achter de auto te laten rijden. Iedere dag hield hij van die wedstrijden. Zulke kleinigheden maken het verschil.»

HUMO Toprenners verdienen veel geld. Zie je er al veel met ‘voetballersstreken’?

SERGEANT «Goh, daarvoor is het wielrennen te veeleisend. Je moet zó hard afzien. Wie zich te veel laat gaan, keert niet zomaar terug.»

HUMO ‘Aan Remco Evenepoel kun je toch merken dat hij bij Anderlecht heeft gespeeld,’ wordt weleens gezegd.

SERGEANT «Als ploegleider moet je door de karakters heen kunnen kijken en het potentieel zien. Dat heeft Evenepoel in overvloed. Hij is een kleine kanonbal waarachter je je bijna niet kunt verschuilen en hij kan verschrikkelijk rap rijden. Hij moet alleen opletten dat hij niet te veel energie verliest door zich op te winden of op iedere uitspraak te willen reageren.»

HUMO Na het WK in Leuven kreeg hij vorig jaar veel kritiek en kwam het tot een aanvaring met Van Aert.

SERGEANT «Hij wilde daar misschien te zeer tonen dat hij wél in dienst kon rijden, nadat Eddy Merckx had gezegd dat hij alleen aan zichzelf dacht. Hij heeft de Belgische ploeg kapotgereden, maar ik geef je op een briefje: elke ploegleider wil Evenepoel in zijn rangen. Je moet hem alleen kunnen managen.»

HUMO Kon jij dat goed? Aan jou kleeft het imago van de rustige, gemoedelijke manager die geen ruzie maakt. Als het bij Quick-Step verkeerd loopt, komt Patrick Lefevere bulderend op tafel slaan.

SERGEANT «Patrick zei na mijn afscheid dat ik in alles zijn tegenpool ben – en dat was niet negatief bedoeld. Ik ben geen roeper, maar ik kon renners wel tot de orde roepen en motiveren.

»Neem nu André Greipel, de renner met wie ik het liefst heb samengewerkt. Zijn bijnaam was ‘de gorilla’, maar eigenlijk was hij een teddybeer, heel gevoelig en plichtsbewust. In Parijs-Nice vernam hij dat zijn moeder ALS had. Hij wilde meteen vertrekken, maar ik heb op hem ingepraat: ‘Je kunt daar nu weinig gaan doen.’ Ik wist waarover ik sprak: ik heb zelf mijn moeder verloren aan dementie. ‘Ze zou niks liever willen dan dat je hier rijdt. Win een rit voor haar.’ Op zo’n moment moet je hard zijn. Na 20 minuten draaide hij zijn knop om. Als je zoiets samen meemaakt, heb je een band voor het leven.

»Met Caleb Ewan heb ik dat ook een paar keer gehad. In de Tour van 2019 joeg hij dagenlang op zijn eerste ritwinst, hij maakte de ene fout na de andere. Op de eerste rustdag kreeg ik plots een sms: ‘Marc, heb je vijf minuten?’ Op mijn kamer gooide hij het er allemaal uit – de druk was hem te veel geworden. Op zo’n moment haalt het niks uit om te gaan roepen. Ik stelde hem gerust: ‘Jongen, als het nu niet lukt, dan volgend jaar, hè.’ De volgende dag sprintte hij iedereen naar huis en nadien won hij nog twee keer, onder meer op de Champs-Elysées. Mijn zachte aanpak werkte vaak het best.»

HUMO Was je als renner ook zo?

SERGEANT «Niet altijd. Bij de amateurs had ik het ooit aan de stok met Gino Ligneel, die toen redelijk vaak won. In een kermiskoers zat hij van bij de start in mijn wiel. Telkens als ik omkeek, zag ik hem grijnzen: gij rijdt vandaag niet weg. Na enkele rondjes wist ik waar ik hem zo in het nauw kon drijven dat hij wel moest remmen. Alleen: hij remde níét, knalde op een stoeprand en ging spectaculair over de kop. Ik vreesde dat hij kwaad was, maar op de volgende koers kwam hij vriendelijk goeiendag zeggen (glimlacht).»

Kuifje bij lotto

HUMO Na je gedwongen afscheid klonk het dat jij en Herman Frison te oud waren om nog dagelijks met jonge renners om te gaan.

SERGEANT «Veel renners weten inderdaad niet meer dat wij ooit hebben gekoerst. Bij veel wedstrijden staat de erelijst in het roadbook afgedrukt, en dan schrikken die gasten als ze je naam zien staan in de uitslag van de Ronde van Vlaanderen of de E3 Prijs. Om de connectie met de jonge gasten sterk te houden, heb ik veel renners na hun carrière meteen sportdirecteur gemaakt. Maar je hebt ook een vaderfiguur nodig. Het is geen toeval dat Ewan bij mij kwam aankloppen om zijn hart te luchten.

»Tijdens de Giro van vorig jaar kreeg ik in de eerste week de hele tijd berichtjes: ‘Marc, wanneer kom je? Het gaat hier niet goed.’ Ik ben meteen vertrokken. In het hotel nam ik Ewan mee naar mijn kamer. Wat ik toen allemaal heb gehoord! Alles was slecht, hij wilde op het einde van het jaar zelfs van ploeg veranderen. Maar na een uur praten was zijn focus terug. ‘Misschien moet je morgen in de bus iedereen je excuses aanbieden voor je gedrag deze week,’ zei ik. Hij deed dat, waarna zijn ploegmaats zich weer te pletter voor hem werkten. Twee keer raden wie die dag de rit won (lacht).»

HUMO Wat is je geheim?

SERGEANT «Dat wilde iedereen toen ook weten! (lacht) Het is simpel: als de ketting stroef loopt, moet je er olie op smeren. Ik wéét wat er in een rennershoofd omgaat. Elke ploeg werkt hyperprofessioneel, maar het blijft om mensen draaien. Ik weet zeker dat ik het nog een jaar had gekund. Minstens.

»Philippe Gilbert wil volgend jaar graag in het peloton blijven. Maar: ‘Zeker niet bij Lotto.’ Toen hij terugkeerde, was de ploeg onherkenbaar geworden. Er was van hogerhand van alles opgelegd, en John Lelangue moest daarop toezien. Zelfs wijn was verboden aan tafel. Phil begreep er niks van. Er waren te veel regels, wat nooit goed is, zeker als ze het leven onaangenaam maken. Het familiale karakter van de ploeg was helemaal weg. In drie jaar tijd zijn – los van de sportdirecteurs – nog amper drie mensen op post gebleven. Dat zegt genoeg.

»Het doet me plezier dat Victor Campenaerts zegt dat de groep dit jaar weer hecht is, omdat ze op de teambuilding in november samen in de pinten gevlogen zijn. Blijkbaar zijn ze tot inkeer gekomen.»

HUMO De basis van Gilberts wonderjaar is ook op restaurant gelegd.

SERGEANT «Ik was met hem en Jurgen Van den Broeck gaan testen in de windtunnel in Engeland, waarna we naar de ploegstage in Mallorca waren gevlogen. Rond tien uur ’s avonds landden we voor een tussenstop in Barcelona, de volgende ochtend moesten we om zes uur weer aan boord. Ik wilde nog iets gaan eten, maar Jurgen ging liever naar bed. Gilbert kon hem overtuigen, hij kende een goed restaurantje. ‘Voor die ene keer dat ik met jullie onderweg ben,’ zei ik, ‘zal ik trakteren.’ Dat speelde Gilbert in de kaart: we bestelden champagne, wijn, oesters – alles erop en eraan. Voor Jurgen duurde het allemaal wat lang, maar hij moest samen met ons de taxi naar het hotel nemen (lacht).

»Het vliegtuig was nog niet opgestegen of die twee lagen al te slapen. Toen we aankwamen in Mallorca stond de ploeg net klaar om te trainen. Jurgen en Phil besloten om toch nog mee aan te pikken. Vijf uur later kwam iedereen afgepeigerd terug: Gilbert had iedereen eraf gepoeft. Ze wisten meteen wie de man zou worden dat seizoen. En Van den Broeck? Die was na twee uur naar het hotel teruggekeerd (lacht).»

HUMO Tegenwoordig bengelt Lotto-Soudal achteraan in de World Tour, maar dat jaar waren jullie een topploeg.

SERGEANT «We wonnen de World Tour individueel en als ploeg, allemaal dankzij Gilbert. Hij trok iedereen naar boven. In twee weken tijd won hij de Brabantse Pijl, de Amstel Gold Race, de Waalse Pijl én Luik-Bastenaken-Luik. Het Belgisch kampioenschap werd dat jaar in Hooglede-Gits gereden, met één lastig kasseistrookje bergop: de Gitsberg. Perfect op zijn maat, maar op de ploegvergadering vooraf had hij het woord genomen: ‘Mannen, ik heb al zoveel gewonnen, het BK is voor jullie.’ Iedereen was geschokt: ‘Allee Philippe, je kunt niet verliezen. We brengen je in een zetel naar de meet!’ De vergadering was snel afgelopen: iedereen ging voor Gilbert. Hij maakte het af, ook al had Tom Boonen vooraf gezegd dat niemand hem op ‘dat kaske’ zou losrijden.

»Een week later pakte Gilbert ook de openingsrit en de gele trui in de Tour. Alles lukte.»

HUMO Klopt het dat je Gilbert en Greipel tijdens die Tour uiteen hebt moeten houden?

SERGEANT «Na de vijfde rit, ja. Daarin zou Gilbert de sprint aantrekken voor Greipel, maar het parcours week wat af van het roadbook en in een tumultueuze finale rook Phil zelf zijn kans. Hij werd op de meet geklopt door Mark Cavendish. André werd zesde en was razend. Hij kegelde zijn fiets tegen de bus en zei voor het oog van de camera’s: ‘Dit is geen ploeg.’ In de bus noemde hij Gilbert een egoïst. Phil was klaar om te vertrekken.

»Zodra ik dat hoorde, heb ik iedereen bij elkaar geroepen. Sommige renners werden zelfs van de massagetafel gehaald. Ik gaf mijn visie, Gilbert verontschuldigde zich omdat hij had afgeweken van het plan, en Greipel gaf toe dat hij te heftig had gereageerd. We wonnen in die Tour nog twee ritten, met Jelle Vanendert en André.»

HUMO Je hebt nooit een grote ronde gewonnen met de ploeg. Had het gekund?

SERGEANT «Met Cadel Evans zijn we in 2007 en 2008 tweede geworden in de Tour. Cadel was niet supergeliefd bij zijn ploegmaats. Voor hem telde alleen de koers. Om negen uur ’s avonds zat hij vaak al in zijn pyjama. En als zijn bestek een millimeter verkeerd lag, was het ambras. Maar hij behaalde wel resultaten.

»Het idee om te focussen op grote rondes kwam van Marc Coucke, die ons sponsorde: ‘Het budget om Quick-Step te verslaan in de klassiekers hebben we niet, maar laten we een kopman aantrekken voor de Tour.’ Via Mario Aerts kwam ik in contact met Evans. ‘Hij kan rap rijden, maar het is ne speciale,’ zei Mario (lacht). Ik kreeg te horen dat Cadel gefascineerd was door Kuifje, en dus nodigde ik hem uit in het Kuifje-museum. Het was alsof hij in een speeltuin rondliep. Daarna gingen we nog iets eten met Mario en hun vrouwen, maar eigenlijk was het al beklonken.

»Helaas heeft Cadel pas bij BMC de Tour gewonnen. Bij ons miste hij nog wat zelfvertrouwen bergop. Onze ploeg was ook minder sterk.»

Botsen op boonen

HUMO Kan Lotto-Soudal dit jaar nog eens een monument winnen? Sinds de glorieperiode van Gilbert is dat niet meer gelukt.

SERGEANT «Echte winnaars kan de ploeg niet meer betalen, en we hebben ook pech gehad: Jelle Vanendert werd twee keer tweede in de Amstel Gold Race, en we botsten op Boonen en Fabian Cancellara in hun topjaren. Maar Tiesj Benoot heeft in 2018 wel de Strade Bianche gewonnen: da’s toch stilaan ook een klassieker?»

HUMO Zou Benoot nog bij Lotto gereden hebben als het had geboterd tussen hem en Tim Wellens?

SERGEANT «Hij was vooral getriggerd door de aanpak van Team DSM, maar we weten hoe dat is afgelopen. Weinig renners houden het daar lang vol. Ik heb hem gefeliciteerd met zijn transfer naar Jumbo- Visma: hij had geen betere beslissing kunnen nemen. Vanuit de luwte kan hij scoren. Hopelijk raakt hij snel weer fit na zijn val in de Strade Bianche.»

HUMO Zie je bij Lotto‑Soudal iemand die het dit voorjaar kan afmaken in de kasseikoersen?

SERGEANT «Campenaerts is een toptransfer. Hij heeft de motor, maar mist nog feeling en terreinkennis. Ik zie nog te veel foutjes: in de Omloop zat hij bij het opdraaien van de Haaghoek verkeerd, waardoor hij veertig plaatsen verloor. Als je dan terug moet komen, verspil je veel energie. Zijn karakter is wel enorm: ondanks al zijn pech reageerde alleen hij op de beslissende aanval van Van Aert.»

HUMO Dirk De Wolf vond dat Campenaerts ook dom koerste in Le Samyn.

SERGEANT (lacht) «Ploegleider Nikolas Maes heeft hem daar na de finish direct op gewezen. Victor leert snel bij. Hij heeft de drang om alles te analyseren. Dat perfectionisme heeft hem het uurrecord opgeleverd en ik hoor dat hij dat nu ook overbrengt op zijn ploegmaats.»

HUMO Wat verwacht je van de jongeren Florian Vermeersch, Brent Van Moer en Arnaud De Lie?

SERGEANT «De Lie is een hele straffe. Voor het grote werk is het nog te vroeg, maar hij wint op zijn 19de wel de kleine koersen die hij moet winnen. Geef hem wat tijd, net zoals Vermeersch en Van Moer. Vanuit een ontsnapping de finale halen kunnen ze al. Nu moeten ze nog leren om finales te rijden met de groten.»

HUMO Is het bij Quick-Step Alpha Vinyl net iets minder, dit jaar?

SERGEANT «In het openingsweekend was het redden wat er te redden viel. Zelfs in Kuurne, waar Fabio Jakobsen uiteindelijk nog won. Ze misten het kopwerk van Tim Declercq: zo’n kerel die 200 kilometer op kop kan rijden, daar trekt de hele ploeg zich aan op.»

HUMO Julian Alaphilippe rijdt dit jaar de Vlaamse koersen niet. Zijn de kopmannen van Lefevere sterk genoeg om te winnen tegen Van Aert?

SERGEANT «Kasper Asgreen moet dat kunnen. Hij heeft corona gehad, maar wordt elke week beter. En hij heeft vorig jaar in Harelbeke en de Ronde al bewezen wat een sterke beer hij is. Je moet er een paar keer op kloppen voor hij loslaat. In zijn ploeg steekt hij erboven uit.»

HUMO Zie je Mathieu Van der Poel vanuit het niets de Ronde of Roubaix winnen?

SERGEANT «De toeren die we hem al hebben zien uithalen bewijzen dat hij alles kan. Ik hoop vooral dat het goed komt met hem, nu of in de Ardennen. Hij is een absolute meerwaarde in de koers.»

HUMO Wat opvalt in al je verhalen: je hebt nog veel contact met ‘jouw’ renners.

SERGEANT «Tiesj was één van de eersten die me sms’te na mijn ontslag. Ook Wellens, De Gendt en Ewan houden nog contact. Ze weten dat ze mij altijd kunnen bellen als ze met iets zitten.»

Golfen: nee gij!

HUMO Is dat ontslag intussen verteerd?

SERGEANT «Het deed pijn, maar ik ben vooral dankbaar. Ik heb alles meegemaakt: renner, ploegleider, manager, in de volgwagen en er weer uit... Ik onthou de mooie dingen, niet het wrange afscheid. Herman Frison en ik voelden wel dat het bijna einde verhaal was. We mochten steeds minder doen. Maar Herman was de voorlaatste dag nog bij Lelangue geweest in de service course, en daar was niks gezegd over een ontslag. De volgende dag belde hij ons plots om te zeggen dat het stopte. (Blaast) Na zoveel jaren verwacht je toch dat je samen gaat eten om je afscheid te bespreken? Brian Holm weet nu al dat hij aan zijn laatste jaar bezig is bij Lefevere: dat is toch een volwassener manier om er een punt achter te zetten.»

HUMO Hoor je Frison nog vaak?

SERGEANT «Elke week. Hij heeft een nieuwe hobby: golfen. Hij is er verslaafd aan.»

HUMO Jullie kunnen samen gaan.

SERGEANT «Nee, gij! Mijn rug kan dat niet aan.»

HUMO Hoe vul je je dagen dan? Op de fiets?

SERGEANT «Nee! Na mijn laatste koers heb ik nog vijf keer op een fiets gezeten, omdat het moest. Van lopen krijg ik minder rugpijn. Ik wandel veel met mijn vrouw en ga geregeld joggen. In januari en februari had ik meer dan 200 kilometer op de teller.»

HUMO Een actieve gepensioneerde!

SERGEANT «Ik ben blij met de rust. Ik blijf de koers volgen, maar ik ren niet meer als een hamster in een rad.

»Eerst had mijn vrouw er wel wat moeite mee dat ik plots iedere dag thuis was, maar nu zijn we op een punt gekomen dat we het lastig vinden als de ander eens de deur uitgaat. Niet slecht toch, na al die jaren? (lacht)»

HUMO Wat verkies je: een wandeling met je vrouw of naar de koers kijken?

SERGEANT «Dat is geen keuze! Voor de middag is er tijd genoeg om te wandelen (lacht). De mooiste koersen van het jaar komen eraan. Ik wil niks missen.»

‘Milaan-Sanremo’, VTM, zaterdag 19 maart, 13.35